Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή...μια διαρκής μάχη.
Καλησπέρα σας. Είχα δει και πιο παλιά το φορουμ και σήμερα αποφάσισα να αναρτήσω για πρώτη φορά την δική μου καθημερινή ταλαιπωρία. Για να πω με συντομία μια μεγάλη ιστορία, έχω μια πολύ ευαίσθητη προσωπικότητα και μεγαλώνοντας σε ένα οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο καυγάδες και βρισιές μεταξύ γονέων, σε συνδυασμό με την μετέπειτα αδιαφορία τους για οποιαδήποτε υποστηριξη μου σαν παιδί τους (αγάπη, ενδιαφέρον, βασικές συμπεριφορές γονιών) άρχισα τα τελευταία χρόνια να βιώνω έντονες ιδεοψυχαναγκαστικές σκέψεις και συμπεριφορές. Μπορεί να ακούγομαι αδύναμος χαρακτήρας αλλα θεωρώ το περιβάλλον που μεγαλώνουμε καθοριστικό για τα ψυχολογικά μας θέματα ως ενήλικες. Το προβλημα είναι οτι πλέον ειμαι 30 χρονών, είμαι αυτόνομη οικονομικά, έχω παντρευτεί και τα προβλήματα αυτης της διαταραχής κάνουν την καθημερινότητα μου έναν κύκλο άγχους και καταθλιπτικής συμπεριφοράς. Κατάλαβα οτι έχω Ocd διαβάζοντας άρθρα και μέσα απο σχετικά video και πιστεύω οτι είναι ακριβώς αυτό σε συνδυασμό με κατάθλιψη. Δεν θέλω να πάρω κάποια αγωγή και έτσι δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω ολα αυτά που σκέφτομαι. Κάνω υπερβολικές αναλύσεις για απλά πραγματα, φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους, προσπαθώ να ελέγχω τα πάντα και στο τέλος νιώθω απαίσια για όλα αυτά. Καταλαβαίνω αυτο πού έχω σαν να το βλέπω στον καθρεφτη, καταλαβαίνω οτι αυτα που κάνω είναι ακραία και παράλογα και όμως τα συνεχίζω. Αισθάνομαι άσχημα που δεν μπορώ να αλλάξω ενω προσπάθω κάθε μερα να εκλογικεύσω τις σκέψεις μου. Νιώθω οτι με παρασέρνουν κάθε είδους αρνητικές σκέψεις και χάνομαι σε έναν λαβύρινθο που θέλω ώρα για να αντιμετωπίσω και να επανέλθω στους ρυθμούς μου. Έχω σκεφτεί οτι θα με βοηθούσε κάποιο χομπυ ή δημιουργική εργασία αλλα αυτή τη στιγμή με την καραντίνα νιώθω ακόμα πιο εγκλωβισμένη στο μυαλό μου. Είναι και άλλοι που νιώθουν σαν εμένα απο όσα έχω διαβάσει οπότε όποιος θέλει μπορεί να συζητήσει και την δική του ιστορία. Ευχαριστώ πολύ και εύχομαι οτι σας απασχολεί να βρεί γρήγορα λύση!