Originally Posted by
mariam1
Καλησπέρα,
Η ιστορία μου είναι τεράστια γι'αυτό δε θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες. Από τα 14 μου ήμουν με ένα παιδί (τον λες και έρωτα ζωής) μέχρι τις αρχές του πανεπιστημίου όπου και χωρίσαμε. Από απόσταση η σχέση. Στις πανελλήνιες περίπου ανέπτυξα αισθήματα για έναν από την πόλη μου περάσαμε πολλά μαζί πολύ δύσκολες καταστάσεις και θα έλεγα πως η ζωή κάπως μας ένωσε. Αυτός ήταν και ο λόγος χωρισμού της μακροχρόνιας σχέσης μου. Πηγαίνοντας όμως για σπουδές σε μεγάλο αστικό κέντρο μακριά από την πόλη μου όπως καταλαβαίνεις τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Προσπαθούσα να εγκλιματιστώ και να κρατήσω ξανα μια σχέση από απόσταση. Ήταν πολύ δύσκολα και με αυτό τον άνθρωπο είμαστε πολύ πολύ διαφορετικοί. Από τα πρώτα άτομα που γνώρισα στη σχολή ήταν και ο ας τον πούμε Γ με τον οποίο γίναμε κολλητοί. Στο 2ο έτος κατάλαβα πόσα συναισθήματα είχα αναπτύξει για εκείνον, ο οποίος πολύ ερωτευμένος μαζί μου από τη στιγμή που με γνώρισε. Μη στα πολυλογώ κάναμε κάτι. Το πάλεψα για μήνες, τον έδιωχνα, προσπαθούσα να το σταματήσω για να μην απατάω τον άνθρωπο που είχαμε περάσει τόσα μαζί και με χρειαζόταν στη ζωή του. Όμως κατάλαβα με τον καιρό ότι η ζωή μου είναι στη πόλη που σπυδάζω και έχω ανάγκη από μια σχέση κανονική που θα κοιμάμαι κάθε μέρα μαζί του, που δε θα μου λείπει. Δεν ντρέπομαι, στα λέω όλα χύμα, διατηρούσα για κανά χρόνο επαφές και με τους δύο προσπαθώντας να σταματήσω τη κατάσταση. Το παιδί από την πόλη μου δε με άφηνε να φύγω με τίποτα. Πολύ δύσκολη φάση. Ώσπου του ειπα τέλος δεν θέλω να είμαστε μαζί δεν είμαι στη φάση αυτή είσαι μακριά και οι ανάγκες μου είναι πολλές παραπ'ανω. Δεν ξέρω αν θα γελάσεις γιατί όλοι γελάνε μαζί μου αλλά τον αγαπούσα και τον αγαπάω και τα συναισθήματα αυτά δε θα αλλάξουν. Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν. Μείναμε φίλοι. Είμαι με τον Γ πλέον στη πόλη που σπουδάζουμε εδώ και χρόνια πήρα πτυχίο τώρα. Όμως πάντα υπάρχει ο ερωτισμός με τον πρώην, θα βγούμε όταν έρχομαι στο πατρικό μου, δε θα σου κρύψω ότι με ελκύει ερωτικά ακόμα, μου δείχνει ότι περιμένει να γυρίσω και ότι μ αγαπάει κι ας του έχω πει χρόνια τώρα ότι δεν θέλω να είμαστε μαζί. Ίσως βλέπι τα συναισθηματά μου που είναι πολλά καθώς τον αγαπάω σαν ανθρωπο, σαν ολότητα. Όμως νιώθω απαίσια. Η κοινωνία μας δεν "επιτρέπει" να αγαπάς δύο άτομα με διαφορετικό τρόπο ταυτόχρονα. Νιώθω ότι π΄ρεπει να βγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Νιώθω κακός άνθρωπος, όλοι μου λένε το γνωστό όποιος απάτησε μία φορά θα το κάνει συνέχεια. Δεν θέλω να είμαι αυτός ο άνθρωπος και δεν ξέρω πώς να το αλλάξω.
Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο,
Χρειάζομαι μια καθοδήγηση επειγόντως