Originally Posted by
pause
Δεν είναι ότι μου συμπεριφέρονται άδικα ή μου κανουν φανερά κάποιο κακό.
Υπάρχει κάτι σαν ηλεκτρισμός μεταξύ εμένα και του πατέρα μου κυρίως, που δεν μπορώ να τον εξηγήσω.. Δηλαδή με το που τον βλέπω φορτιζομαι με θυμό... Χωρίς να έχει κάνει κάτι...
Ίσως θυμάμαι παλιά σκηνικά στο σπίτι, όπου τότε όντως είχα λόγο να του κρατάω μούτρα.. Τώρα δεν δημιουργεί προβλήματα στο σπίτι αλλά εμένα μου έχει μείνει ένας θυμός και μια αηδία..
Επίσης το ότι πρέπει κάθε φορά να δίνω αναφορά πού πάω και με ποιον πάω βόλτα και τι ώρα θα γυρίσω, με θυμωνει επίσης...
Γιατί λέει έχουν την ευθύνη μου και πρέπει να ξέρουν.. Κι επειδή λέει στο παρελθόν είχα δώσει δικαιώματα να ανακατευτούν επειδή έκανα πατάτες λέει..
Εγώ αυτό το εκλαμβάνω σαν εμπλοκή στη ζωή μου...
Καταλαβαινω ότι ανησυχούν αλλά κι εγώ τι φταίω? Να αισθάνομαι πως δεν έχω κανένα μυστικό απ αυτούς?? Είναι σαν να παραβιάζουν την προσωπικότητα μου ή να μη με σέβονται... Δεν είναι λίγες οι φορές που με έχουν εμποδίσει να πάω κάπου επειδή δεν εγκρίνουν την παρέα μου..
Δεν ξέρω, ίσως έχουν δίκιο ως προς τον έλεγχο αυτόν, αλλά εμένα δεν μ αρέσει...