Quote:
Originally posted by melene
απο παιδι με θυμαμαι καθε φορα που αρρωσταινα να χαιρομαι.
καθε φορα που κατι κακο εμφανιζοταν και ειχε σχεση με την υγεια μου να με κανει πανευτυχη.ηθελα να τραβηξω την προσοχη,ετσι ανακαλυψα,τον λογο,δεν τον ηξερα.Καθε φορα καθε συνεδρια με τον θεραπευτη μου ειχε σαν επιλογο την αναγκη μου να τραβαω την προσοχη καθως και τον φοβο της απορριψης.
στα 19 μου μετα απο διαφορες αρρωστιες,μεχρι και ελκη στον οισοφαγο ειχα απο παλλινδρομηση,παθαινω την πρωτη κριση πανικου μου.χμμμ εφταιγαν οι καφεδες,το αδειο μου στομαχι,η ελλειψη υπνου αλλα σιγουρα οχι η οικογενεια μου,η μανα μου.
συνειδητοποιω σχεδον 2 χρονια μετα την πρωτη κριση πανικου για ποιο λογο ειχα αυτο το ξεσπασμα.δεν ειναι τιποτα παραπανω
απο μια ακομη απελπισμενη προσπαθεια του εαυτου μου να ζητησω την προσοχη.απο ποιον?απο τη μανα μου.
απο παιδι, μανα και πατερας για εμενα ηταν ο πατερας μου τον οποιο δυστυχως και εχασα πριν αρκετα χρονια.ποτε δεν πηρα την προσοχη,ισως αγαπη που ηθελα απο αυτην,την μητερα μου.
και επιστρεφω παλι στο σημερα με μια μανα η οποια συνεχεια με κατηγορει που επισκεφτομαι ψυχιατρους και ψυχολογους,με μια μητερα που με κατηγορει λεγοντας μου πως στερω απο την οικογενεια,με μια μητερα η οποια συνεχως με μειωνει και μου λεει πως την ζηλευω.μια μητερα με την οποια οι σχεσεις μας ειναι καθαρα οικονομικες.
τι διατηρει το προβλημα μου?το οτι δεν το αποδεχεται και ετσι δεν αποδεχεται εμενα την ιδια...με απορριπτει με καθε της κουβεντα, με καθε της κινηση.με ακυρωνει.
μα ειναι η μανα μου..η γυναικα που οταν θα γελασει θα γελασω και εγω,οταν θα κλαψει θα υποφερω..
μα ειναι η μανα..και για την μανα δεν μιλαμε ετσι,σωστα?η μανα ειναι ο μονος ανθρωπος που μας αγαπαει πραγματικα που θα θυσιαζζοταν,ετσι δεν λενε?ειναι ετσι?
ντρεπομαι που τα λεω ολα αυτα μα δεν αντεχω.ξερω θα το μετανιωσβ και καποια στιγμη θα το σβησω γιατι δεν κανει να μιλαω ετσι για την μαμα,τοσο κοπο εκανε για να μεγαλωσει μονη της τα παιδια της.
στο μυαλο μου εχουν τεκμηριωθει παρα πολλα με απο αυτη μου την ανακαλυψη,νιωθω πιο δυνατη απο ποτε.ομως τι κανω?μενω?που?εκει?μαζι της?ειμαι αχαριστη?μα δεν εχω στερηθει τιποτα τοσα χρονια...