Και μιλάμε για άσχημα παιχνίδια. Πολύ άσχημα. Όσοι από εσάς παλεύετε κάθε μέρα με το φαγητό, ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ. Ειμαι 1,73 και δεν έχω ιδέα πόσα κιλά είμαι. Έχω να ζυγιστώ πάνω από χρόνο και δεν πρόκειται να το ξανακάνω ποτέ. Με αηδιάζει και μόνο η σκέψη της ζυγαριάς, καθώς πριν από πολύ καιρό περνούσα επιεικώς απαίσια με το να ζυγίζομαι 700 φορές τη μέρα και με το να φοβάμαι να πιω νερό μην τυχόν και φουσκώσει το στομάχι μου. Είχα φτάσει 56 κιλά. Πέταξα τη ζυγαριά και σταμάτησα αυτό το παιχνίδι. Αποτέλεσμα να παχύνω. Δεν ξέρω πόσο ακριβώς, σίγουρα πάνω από 6 κιλά, πάντως άλλαξα τα ρούχα μου. Και αργότερα, τον περασμένο χειμώνα έβαλα και άλλα. Πώς το κατάλαβα? κοιτώντας φωτογραφίες. Έδειχνα απαίσια. Χοντρή. Και τότε ξύπνησα και αποφάσισα να αδυνατίσω και πάλι. Το φετινό καλοκαίρι το πήγαινα χαλαρά, αλλά από τέλη Αυγούστου και μετά, με πήρε η μπάλα. Μετράω θερμίδες συνέχεια. Έχω να φάω κανονικό φαγητό 2 μήνες. τρέφομαι με κουλούρια, καφέδες, αγγούρια, παγωτά από το περίπτερο με συγκεκριμένες θερμίδες και φροντίζω να μην ξεπερνάω ποτέ τις 1200. Τα αποτελέσματα ήρθαν πιο άμεσα απ' όσο περίμενα. τα παντελόνια μου πέφτουν κυριολεκτικά στο πάτωμα. Πιάνω τις φούστες μου με κοκαλάκια και καρφίτσες για να μπορέσω να τις φορέσω έξω. Κοιτάζω αυτή τη στιγμή τους καρπούς μου καθώς γράφω στο πληκτρολόγιο και νιώθω άγρια χαρά γιατί είναι πολύ αδύνατοι. Βγήκα πρόσφατα φωτογραφίες και ανακουφίστηκα. Είμαι και πάλι ο παλιός εαυτός κι ας μην ξέρω πόσα ακριβώς κιλά μπορεί να είμαι. Και δεν με νοιάζει το νούμερο. Μαρέσουν οι πεταγμένες φλέβες στην κοιλιά μου, τα κόκαλα που πλέον φαίνονται στη λεκάνη μου, τα ρουφηγμένα μου μάγουλα. Όμως ΞΕΡΩ ότι αυτά που γράφω τώρα είναι αρρωστημένα. Η εικόνα μου είναι όλη η ζωή μου και δεν θα απαλλαγώ ποτέ από αυτό. Έχω πάει κατα καιρούς σε άπειρους ψυχολόγος και ψυχιάτρους, άλλοι με βοήθησαν παροδικά, άλλοι δεν κατάφεραν ποτέ τίποτα. Το μόνο που ξέρω σίγουρα από όλους αυτούς είναι ότι ανήκω στους ανθρώπους με διαταραχή άγχους. Παθαίνω πανικούς, εξάρσεις του στρες που με εμποδίζουν καμιά φορά να είμαι λειτουργική. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν πάντα περίπλοκη και παράξενη, πάντα ένιωθα υποβιβασμένη και μειωμένη. Βίωνα την κριτική του πολύ άσχημα και εξακολουθώ να την βιώνω. Νιώθω ότι με το να ελεγχω πλήρως την μορφή του σώματός μου, δίνω επιτέλους στον εαυτό μου την προσοχή που του αξίζει. Νιώθω σαν φάντασμα, σαν σκιά από την αφαγία και την ταλαιπωρία, αλλά κατά βάθος όλο αυτό με κάνει ευτυχισμένη. Νιώθω ότι με τιμωρώ για να με επιβραβεύσω. Το αγόρι μου λέει ότι αδυνάτισα πολύ πλέον, ότι δεν θέλει να χάσω άλλα, ότι ίσως πρέπει να βάλω κιόλας, αλλά δεν τον πιστεύω και σ' αυτό λέω αλήθεια. Θεωρώ πως κατά βάθος του αρέσει η τωρινή μου εικόνα περισσότερο από αυτήν που είχα όταν με γνώρισε. Σήμερα είχα φάει προφανώς τόσο λίγο που πριν άκουσα έναν δυνατό θόρυβο και αισθάνθηκα τον εγκέφαλό μου να νεκρώνει, δεν ήταν ότι τρόμαξα, αλλά ακόμα και αυτός ο θόρυβος συνδέθηκε στο κεφάλι μου με έναν παρανοϊκό τρόπο με το φαγητό. Ήταν σαν να το άκουσα αυτό επειδή πεινάω. Και έφαγα κάτι λίγο, σαν πατατάκια. Να μου ανέβει η πίεση. Και τώρα νιώθω τύψεις. Καπνίζω όλη μέρα για να μην σκέφτομαι το φαγητό. Κοιμάμαι πολλές ώρες όταν μπορώ για να μην τρώω. Υπάρχουν όμως μέρες που έχω υποχρεώσεις. Και αυτές οι μέρες είναι ο εφιάλτης μου. Φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να φάω παραπάνω από το λίγο που τρώω για να ανταπεξέλθω μέσα στη μέρα. Και από το φόβο μου, τελικά δεν τρώω. Μασάω τσίχλες, καπνίζω και είμαι στη σχολή για παράδειγμα και ζαλίζομαι τόσο που φοβάμαι ότι αν σηκωθώ θα πέσω κάτω. Προς το παρόν τίποτα κακό δεν έχει συμβεί, αλλά για πόσο? Για πόσο θα ταλαιπωρούμαι έτσι? Έχασα τόσα κιλά μέσα σε 2 μήνες και κάτι, δεν έχω καμία διάθεση να τα πάρω πίσω για κανέναν λόγο. Έπίσης να σημειώσω, ότι έχω γίνει υπερβολικά επιθετική, κυρίως με το αγόρι μου, είμαι οξύθυμη, νευριάζω συνεχώς, μιλάω απότομα, θέλω να χτυπήσω κόσμο, θέλω να ουρλιάξω σε όλους να πάν να γαααααα@@. Έχω την ψευδαίσθηση ότι αν βάλω έστω και ένα κιλό ας πούμε, θα βιώσω αυτομάτως την απόρριψη από τους πάντες. Τρέμουν τα χέρια μου τώρα. Αγχώθηκα. Είπα πολλά. Δίνω πάσα σε κάποιον άλλον που έχει την διάθεση να απαντήσει σε μια τρελή που μάλλον δεν είναι ανορεξική αλλά σίγουρα έχει χοντρό πρόβλημα......