εγω ειμαι υπερβολικη ή οχι?
γεια σας, ειμαι σε σχεση με μια κοπελα εδω και δυο χρονια. Με τη συγκεκριμενη ημασταν ηδη κολλητες απο πολλα χρονια και αδερφες ψυχες. Ταυτιζομαστε στα παντα, κανουμε τα παντα μαζι, μενουμε μαζι, αγαπιομαστε πολυ. Εχουμε πολλη επικοινωνια και ειναι η μια το αλλο μισο της αλλης. Εγω επειδη ειμαι υπερβολικα ανασφαλης παλιοτερα της δημιουργουσα προβλημα στις σχεσεις που εχει με αλλα ατομα και ημουν υπερβολικα χειριστικη, κατι το οποιο εχω βελτιωσει με τη βοηθεια ειδικου και γενικα πλεον δεν εχω τα ξεσπασματα που ειχα παλια, παροτι αν στεναχωρηθω με κατι το δειχνω καθως νιωθω ενα βαρος. Το συζηταμε ομως με ομορφο τροπο και λυνεται με τροπο που ευχαριστει και τις δυο πλευρες (και για να πω την αληθεια κυριως αυτη αλλα θεωρω πως εχει απολυτο δικιο). Τελος παντων, τον τελευταιο καιρο επειδη ειχαμε καποια κοινα τρεχαματα ψιλοκοψαμε απο την παρεα μας την κοινη με την οποια βγαινουμε σε μονιμη βαση τυπου για πολυ λιγο ομως, 2-3 βδομαδες. Αυτες εκαναν παραπονα στη φιλη μου ( εγω ειμαι περισσοτερο διακοσμητικη στην παρεα παροτι τις ξερω ακριβως τα ιδια χρονια, διοτι συμπαθουν αρκετα περισσοτερο τη φιλη μου) οτι απομακρυνθηκαμε. Η φιλη μου επηρεαστηκε παρα πολυ (το ηξερε και μονη της βεβαια απλως δεν της αρεσε που το ακουσε) και απο τοτε γενικα βλεπω οτι εχει αλλαξει σταση. Δηλαδη επιδιωκει να βγαινουμε μονο μ αυτες και οχι και οι δυο μας οπως παλια, βγαινει με δυο κολλητες που εχει ανεξαρτητα απο μενα οποτε της πουν ενω πριν τις ειχε ψιλογραμμενες, (τους ελεγε δικαιολογια γ να κατσουμε μαζι στο σπιτι) διοτι κ αυτες τις εκαναν ψιλοπαραπονα αλλα αυτες τα εκαναν και παλιοτερα. Εγω απο τη μερια μου δεν εχω δικες μου φιλες παρα μονο την κοινη μας παρεα. Δεν το εχω τοσο αναγκη να εχω δικη μου παρεα, γιατι θελω να εντασσω και τη φιλη μου και να σχηματιζουμε παρεουλα οι 3 μας. Τον τελευταιο καιρο ειχαμε τσακωθει απειρες φορες για το χειρισμο και τον απαραδεκτο συναισθηματικο εκβιασμο που της εκανα ως τοτε (τυπου αν δεν κοψεις τον ταδε θα χωρισουμε ή δε μ αγαπας αν θες να βλεπεις κ φιλους σου). Απαραδεκτο απο μεριας μου το ξερω αλλα ενιωθα πραγματικα την αναγκη να επιβαλλομαι. Ομως τωρα εχω καταλαβει το λαθος μου και με τη βοηθεια ειδικου το ξεπερναω σιγα σιγα. Παρολα αυτα, συνεχιζει να με πειραζει που εχει τοσο μεγαλη αναγκη τις παρεες της. Δεν εννοω να μην εχει αναγκη μια παρεα, προς θεου και γω την εχω, αλλα οτι οποτε της πουν κ ατομα που παλια δεν τους εδινε καν σημασια βγαινει (μονη της γιατι εγω δεν τα εχω γνωρισει επειδη αυτα δε θελουν γνωριμιες κ ιδιαιτερα). Η μεταστροφη της δηλαδη μου εχει κανει εντυπωση. Θεωρησα λοιπον σωστο οταν αυτη βγαινει με φιλες της κ επειδη πραγματικα ειναι μαρτυρικες οι ωρες που ειμαι μακρια της γιατι μου λειπει, να κανω μια ξεχωριστη δραστηριοτητα ( γενικα κανουμε τα παντα μαζι αν εξαιρεσουμε καποιες εξοδους με τις δυο αυτες φιλες που δεν ειναι κοινη μας παρεα). Της το ειπα κ προσωρινα στεναχωρηθηκε αλλα μετα μ πεταξε οτι ισως ειναι κ καλο για τη σχεση μας, γιατι αυτη εχει σκοπο απο δω κ περα να βγαινει συχνα με φιλους. Εμενα με λατρευει οπως διατεινεται και μου τονιζει σ καθε ευκαιρια. Νιωθω οτι εχει κανει συναισθηματικη μεταστροφη αν και οταν ειμαστε οι δυο μας ειναι ακριβως ιδια με παλια. Και σημερα, ενω ημουν σιγουρη οτι θα βγει με φιλη της, το πρωι δε μ ειπε τπτ και μου το πεταξε μετα μεσα στη μερα ενω το ηξερε πολυ νωριτερα και η δικαιολογια ηταν οτι βγαινω (ενω ειχε βγει τρεις μερες πριν και ενω μ ελεγε ποσο σημαντικο θεωρει να περασει τη σημερινη μερα μαζι μου) γιατι θα μ συστησει κ νεο ατομο. Εγω φυσικα το δεχτηκα και της μιλησα τρυφερα ενω παλια θα τα ειχα παρει στο κρανιο. Ολο αυτο με κανει να θλιβομαι απιστευτα. Με ξενερωνει οτι πλεον εχει βαλει κ αλλους στην πρωτη θεση, με πληγωνει που μου δειχνει ξεκαθαρα οτι εχει τρελη αναγκη μια παρεα ενω μου λεει οτι την καλυπτω στα παντα. Δε με πειραζει που το εχει αναγκη, με πειραζει οταν μου το δειχνει τοσο εντονα. Εχω τοσο αδικο?