Printable View
Ειμαι 21 και έχω χρόνια που ταλαιπωρουμε με άγχος και κρίσεις πανικού.Μεσα σε αυτά τα χρόνια έχω αλλάξει 3-4 ψυχολόγους γιατι ένιωθα οτι δεν βοηθιομουν.Με τον τελευταίο έχουμε κάνει πανω απο 20 συνεδρίες και πλέον ειναι αρκετα αραιές δηλαδή όταν ειμαι πολυ χάλια.Ενω στην αρχή ένιωθα ότι βοηθιεμαι αρκετά πλέον ειναι ανούσιο νιώθω ότι δεν κανω πρόοδο, απο την αλλη δεν μπορώ να καταλάβω μήπως εγω περιμένω πάρα πολλά απο την ψυχοθεραπεία?
Προφανως βοηθαει η ψυχοθεραπεια. Τι ειδους ψυχοθεραπεια κάνεις? 20 συνεδρόες είναι πολύ λίγες. Το να αλλαζεις συνεχεια ψυχολογους δεν βοηθαει. Παιρνεις και αγωγή? Δεν θα γινεις αλλος ανθρωπος με την ψυχοθεραπεια αλλα θα σε βοηθησει με το αγχος και θα σου μαθει πως θα το διαχειριζεσαι αλλα πρεπει και συ να βοηθησεις τον εαυτο σου. Από ότι είδα είσαι μικρος μην τα παρατας.Quote:
Originally Posted by Light1
Αξίζει να ψάξεις λίγο τις σχολές ψυχοθεραπείας και να δεις τι πρεσβεύει και τις βασικές μεθόδους της καθεμιάς. Επίσης ψάξε βιογραφικά των ψυχολόγων, ψυχιάτρων ψυχοθεραπευτών. Σημαντικό κομμάτι της θεραπείας είναι η δέσμευση. Εγώ μετά από κάποια χρόνια κατάλαβα το πώς με βοηθάει η ψυχοθεραπεία. Στην αρχή έβγαζα αντίδραση, άγχος κλπ.
Εγω εκανα 5 χρονια να καταλαβω τι χρησιμευει εχω τον ιδιο γιατρο απο το 2009 τωρα εχουμε 2022 13 χρονια πλεον κ να θελω δεν μπορω να αλλαξω
20 συνεδριεσ για να καταλαβεισ ακομα δεν ειχε μαθει πωσ με λενε
Για μένα (ετών 57) είναι ότι ποιο άχρηστο εχω κάνει ποτέ.
Εχω πάψει καν να ασχολούμαι και να χάνω τον χρόνο μου.
Κι εγώ παρόλο που άλλαξα πολλούς στην ουσία δεν ένιωσα ποτέ να βοηθιεμαι. Χάσιμο χρόνου και χρημάτων.
20 συνεδρίες είναι πολύ λιγες για να δεις αλλαγή
Εγώ κάνω από το 2014 και γενικά έχω δει αλλαγή
Ειδικά τώρα που περνάω μια δυσκολη φάση
Και γω περναω δυσκολα και αν δεν ειχα και την ψυχολόγο μου δεν ξερω πως θα την παλευα. Και παρα την υποτροπή μου ξανα μετα απλο 6 χρονια αισθανομαι τις περισσοτερες μέρες τυχερη που την εχω και με καθησυχαζει οτι θα περασει και αυτό!
η ψυχοθεραπεια βοηθα μονο τους ψυχοθεραπευτες που πληρωνονται γι αυτην ......
Αυτό το πιστεύω και γω, μέχρι τουλάχιστον κάποιος να με πείσει για το αντίθετο εγω περισσότερα λεφτά δεν πεταω.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Κανείς δεν μπορεί να σε πείσει γιατί η ψυχοθεραπεία είναι καθαρά ατομική υπόθεση και εμπειρία. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες για το αν θα βοηθηθεί κάποιος. Εδώ ακόμη και σε πιο μετρήσιμα πράγματα όπως τα φάρμακα συμβαίνει το ίδιο, δηλαδή πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο φάρμακο γιατί είχαν διαφορετική εμπειρία με αυτό. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό και σεβαστή η εμπειρία του καθενός. Απλά δεν μπορεί να ισχύει για όλους. Ακόμη κι αν όλοι μας πηγαίναμε στον ίδιο ψυχοθεραπευτή.
Άσε κάνω ψυχοθεραπεία Δωρεάν μέσω ΤΕΒΑ ή μάλλον έκανα μέχρι τον Ιούλιο, μου είπε η ψυχολόγος μου ότι το πρόγραμμα κλείνει λόγο καλοκαιριού, είπα εντάξει θα έρθει το φθινόπωρο Σεπτέμβριο- Οκτώβριο θα ξεκινήσουμε πάλι, αλλά έφτασε Δεκέμβριος και τίποτα, δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα το πρόγραμμα, γιατί αργαει τόσο κάνεις δεν ξέρει!!
Σωστά, αυτό που θα θελα να καταλάβω κάποια στιγμή είναι ΤΙ προσφέρει η ψυχοθεραπεία και γιατί δεν λειτουργεί σε μενα ενω λειτουργεί (με διάφορους βαθμούς επιτυχίας) σε άλλους.Quote:
Originally Posted by Niels
Οφείλω να ομολογήσω ότι η κόρη του γείτονα (19 ετών νομίζω) σπουδάζει ψυχολογία και κάναμε μια κουβέντα σε στυλ ψυχοθεραπευτριας/θεραπευομενου και στο τέλος ένοιωθα "καλα".
Ομως αυτό το αποτέλεσμα είναι κάτι που θα μπορούσα να το πετύχω και με άλλους τρόπους, πχ να έρθω να γράψω εδώ (η σε άλλο social media) ενα κατεβατό η να μιλήσω σε έναν φίλο μου.
Και φυσικά δεν λύθηκε τίποτα διότι δεν υπήρχε κάτι να λυθεί, στα προβλήματα (μου) η στα αδιέξοδα (μου) δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ολα περνάνε απο μενα.
(συγνώμη για τη μακροσκελή απάντηση)
Κι εγώ νομίζω κάποιες στιγμές ότι έχω μείνει στάσιμη ενώ πήγαινε καλά!
Επειδη ο όρος ψυχοθεραπεια ειναι κατι πολυ γενικος και περιλαμβανει πολλα πραγματα, θα επρεπε πρωτα να ορισουμε καποιες πιο συγκεκριμένες διαδικασιες αν μας βοηθησαν ή οχι και θα επρεπε και ο ψυχολογος να λεει τι διαδικασια ακολουθει και πως την εφαρμοζει ωστε να μπορουμε να κρινουμε. Υπαρχουν πολλοι που ειτε δεν ξερουν, ειτε δεν ειναι καλοι και μπορει και να επηρεαζουν και αρνητικα κατα την εκτιμηση μου ή ακομα απλως να παρατεινουν μια κατασταση και πρεπει να τονισουμε οτι ειναι ενα αρκετα ακριβο σπορ,,
Ωστοσο το να μαθεις πως λειτουργει ο εαυτος σου, το χαρακτηρα σου κλπ μπορει να βοηθησει πολυ, αλλα ειναι μια δουλεια που κατα τη γνωμη μου ειναι 90% του ενδιαφερομενου, ενας καλος ψυχοθεραπευτης μπορει να στα μαθει αυτα που χριεαζεσαι πιο γρηγορα αν ειναι καλος και ευσυνηδειτος,,
Επισης δεν ειναι φιλος, ουτε θελει ουτε μπορει να αντικαταστησει τον φιλο μας, ή την οικογενεια μας,,
Το έχω ξαναπεί σε παρόμοια συζήτηση για το αν αξίζει να κάνει κάποιος ψυχοθεραπεία ότι εγώ είχα τόση ανάγκη να την κάνω που δεν ρώτησα σε κανένα φόρουμ ούτε κάποιον άλλον. Αυτό το λέω γιατί εάν θέλουμε να πεισθουμε από κάποιον άλλον για να κάνουμε ψυχοθεραπεία σημαίνει ότι δεν το θέλουμε και τόσο πολύ. Και είναι μια διαδικασία που αν δεν θες να εμπλακείς με όλο σου το είναι, να μπεις στη θάλασσα μέχρι να βραχείς ολόκληρος κι όχι να πλατσουριζεις τα πόδια στην άκρη της, τότε καλύτερα να μην ξεκινήσει κάποιος. Αυτό βέβαια δεν το λέω γιατί θα μεταμορφωθεί σε κάποιον εντελώς διαφορετικό άνθρωπο με την ψυχοθεραπεία ούτε ότι θα απαλλαγεί από φάρμακα κλπ. Αλλά θέλει μεγάλο βαθμό δέσμευσης, θα βαρεθεις, θα έρθεις σε σύγκρουση αλλά το όφελος έρχεται σταδιακά. Θα το προσδιοριζα ως διάλυση του σύννεφου στο μυαλό μου. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κάποιος φίλος, δεν είναι ότι αρκεί να μας ακούσει κάποιος ή να μας πει μια κουβέντα παρηγοριάς. Και γενικότερα θεωρώ ότι μόνο με την ψυχοθεραπεία παρατηρείται αυτό, το ότι δηλαδή ψάχνουν κάποιοι εγγυήσεις για το αποτέλεσμα ρωτώντας πώς θα επιτευχθεί αυτό κλπ. Είναι σαν να ρωτάς τον οφθαλμίατρο πώς θα κάνει την εγχείρηση καταρράκτη. Μήπως είμαστε προκατειλημμένοι δηλαδή; (Ο πατέρας μου δύο αποτυχημένα χειρουργεία καταρράκτη έκανε, δεν είναι ότι στα άλλα θέματα η επιτυχία είναι σίγουρη)
έχω μείζονα κατάθλιψη με βοήθησε η ψυχοθεραπεία και την συνεχίζω αλλά σου ξαναλέω το μυστικό είναι εσύ να το πιστέψεις και να βρεις την ψυχική σου ηρεμία. εγώ την βρήκα πηγαίνοντας για θεία κοινωνία και εξομολόγηση και έχω δει μεγάλη βελτίωση.Επίσης να διαβάζεις τους χαιρετισμούς της Παναγίας και τους Ψαλμούς που είναι για την κατάθλιψη , να εξομολογείσαι/ κοινωνάς συχνά και πίστεψε με θα δεις μεγάλη βελτίωση οι κρίσεις θα αρχίσουν να λιγοστεύουν και σιγά σιγά θα φεύγουν
Αγαπητε ναιουρη μειζονα καταθλιψη δεν εχεις προφανώς αυτη τη στιγμή διαφορετικά δεν θα εγραφες σε αυτο το φορουμ τοσο συγκροτημένα. Επίσης δεν ειναι ολοι θρησκευομενοι όπως εσύ που βρισκεις γαλήνη στην εκκλησία. Θα συμφωνησω μαζί σου για την ψυχοθεραπεια η οποια όμως είναι μακρυς δυσκολος δρομος, θέλει δεσμευση και δεν εχει αμεσα αποτελεσματα αλλά βοηθαει πολύ.Quote:
Originally Posted by niaouris
Γιατι δεν συζητας αυτο που λες στασιμότητα με τονθεραπευτή σου..να ξερεις οτι οι υποτροπές ειναι στο προγραμμα.Quote:
Originally Posted by Marg27
Λες δηλαδή ότι μερικά πράγματα είναι χρήσιμα ΜΟΝΟ αν πείσουμε τον εαυτό μας ότι είναι χρήσιμα....η υπαρκτά!Quote:
Originally Posted by Niels
Νιελσ αυτο ισχυει σε ολα τα πραγματα πρεπει να το πασ στο τερμα για να δεισ οτι αξιζει
Κατά κάποιο τρόπο ναι, αν δεν αφεθεις, δεν εμπιστευθεις και αρνεισαι και αντιστέκεσαι, δεν θα προχωρήσει η θεραπεία. Εγώ να φανταστείς κάποια στιγμή είπα στον ψυχοθεραπευτή μου ότι θεωρώ "ύβρι" το να νομίζει ότι μπορεί να με βοηθήσει. Σκέψου τον βαθμό αντίστασης μου. Δεν γίνεται συνειδητά αλλά δεν θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, λες και κινδυνεύει το εγώ, ο εαυτός μας, υπαρξιακά, με εξαφάνιση.Quote:
Originally Posted by JimNirou
Έτσι ακριβώς elisQuote:
Originally Posted by elis
Οπότε λοιπόν μια χαρά λειτουργεί η ομοιοπαθητικη, και αν δεν λειτουργεί φταίει ο ασθενής που αντιστέκεται οχι η ομοιοπαθητικη που είναι ψευδοεπιστημη.Quote:
Originally Posted by Niels
Sweet.
Άλλο είπα, άλλο κατάλαβες. Ομοιοπαθητική έχω κάνει, δεν είδα καμία βοήθεια. Δεν έχει σημασία, ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του. Δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν. Δικαίωμα σου να θεωρείς την ψυχοθεραπεία πλασιμπο εφεκτ. Βασικά το είχα καταλάβει που το πήγαινες.
Αν αλλο είπες και αλλο κατάλαβα τοτε ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ διότι δεν ήσουν σαφής σε αυτό που είπες.Quote:
Originally Posted by Niels
Ομως κυριολεκτικά είπες ότι για να λειτουργήσει πρέπει να το πιστέψει ο ασθενής ειδάλλως ΦΤΑΙΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΉΣ και αυτό στο χωριό μου το λένε blame the victim.
Ή εσύ απλώς καταλαβαίνεις αυτό που εκ των προτέρων θες, δηλαδή κάτι που να επιβεβαιώνει την άποψη σου ότι η ψυχοθεραπεία είναι ψευδοεπιστημη. Επίσης εάν ο ασθενής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως θύμα (τίνος άραγε; του θεραπευτή; ), δεν τον βοηθάει σε τίποτα. Η θυματοποιηση έχει μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη. Τέλος πάντων, η ψυχοθεραπεία έτσι λειτουργεί, δηλαδή με την καλλιέργεια μιας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Χωρίς εμπιστοσύνη, με άρνηση και αντίσταση δεν μπορείς να προχωρήσεις. Γιατί θα ψάχνεις αφορμές να σταματήσεις, θα παρεξηγείς και θα διαστρεβλωνεις αυτά που σου λέει, δεν θα είσαι διαθέσιμος να ακούσεις πόσο μάλλον για αλλαγή τρόπου σκέψης. Τα οφέλη της αποκαλύπτονται σιγά σιγά και υπό προϋποθέσεις. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Όπως είπα και πιο πάνω δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε.
Quote:
Originally Posted by Κατιαχ
Quote:
Originally Posted by Light1
Quote:
Originally Posted by JimNirou
Όσο πιο ριζωμένο μέσα σου και σε βάθος χρόνου είναι το θέμα, τόσο πιο δύσκολο είναι να σε αλλάξει η ψυχοθεραπεία και μάλιστα μιλάω για συγκροτημένη μεθοδολογία σε καλό ψυχολόγο.Quote:
Originally Posted by nightzer
Αυτό από τη δική μου εμπειρία. Η ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να συνεχίζεται επ' άπειρον. Αν η ψυχοθεραπεία που έκανες είναι συγκροτημένης μεθόδου όπως η γνωστική συμπεριφορική που έκανα, 20, θα λεγα, 30 το πολύ συνεδρίες επαρκούν. Έπειτα απλά κάνεις επανάληψη τα ίδια πράγματα για να μπορείς να τα εμπεδώσεις και να τα εφαρμόσεις. Εμένα η ψυχοθεραπεία σε κάποια σημεία με ωφέλησε πχ με έκανε να μιλάω πιο άμεσα και πιο αυθόρμητα στο να ζητήσω κάτι που θέλω αλλά αυτό νιώθω πως το κάνω σαν προγραμματισμένο ρομπότ που άμα προκύψει κάτι που πρέεπι να ζητήσω συμπεριφέρεται όπως προανανέφερα και το ύφος με το οποίο το κάνω είναι συνήθως του ήσυχου, του πράου που με χαρακτήριζε πάντα. Δεν μπορώ να εφαρμόσω εύκολα τη μέθοδο απόκρουσης των ιδεοψυχαναγκαστικων σκέψεων αν και καταλαβαίνω ακόμα και κατά τη στιγμή της εξέλιξης τους στη σκέψη μου ότι περί τέτοιων πρόκειται, κι αυτή την καλή μέθοδο την αποκόμισα από τη ψυχοθεραπεία. Όμως, στο γενικό της πλαίσιο, η ζωή μου δεν άλλαξε καθόλου, δηλαδή δεν έκανα κανένα μεγάλο βήμα στη ζωή ίσως όμως διότι δεν μου παρουσιάστηκαν οι ευκαιρίες που θα επιθυμούσα στο βάθος του νου μου. Έχω πάψει την ψυχοθεραπεία εδώ και μερικά χρόνια δδιότι καταλάβω πως αυτά που χρειαζόμουν μου τα έδωσε.Το ζήτημα είναι να βάλεις τα δυνατά σου να κάνεις τη θεωρία πράξη και δη άμεσα στην καθημερινότητα σου κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας.
Συμφωνω με τον ioannis2 και επιπλέον δεν πρέπει ούτε να πιστευουμε οτι θα μας κανει αλλον ανθρωπο, ούτε να την απορρίπτουμε, για αυτο και πρεπει να μπαινουν στοχοι και συγκεριμενη μεθοδος ωστε να ξερουμε και τι να περιμενουμε.
Μιλουσα με ενα γιατρο αλλης ειδικοτητας πριν λιγο καιρο και μου λεει τωρα πλεον αν εχεις καποιο ψυχολογικο προβλημα απλα πας στον αντιστοιχο γιατρο και αυτος σε αναλαμβανει ειτε ψυχολογος ή ψυχιατρος.
Εγω διαφωνω, πιστευω οτι σε αυτα τα θεματα πρεπει να εχουμε υψηλο βαθμο αυτογνωσιας ή να τον επιδιώκουμε και να μην αφηνομαστε τελειως ειτε σε φαρμακα, ειτε σε καποιου ειδους ψυχοθεραπεια και να λειτουργουμε παθητικα,,
Καλησπερα σε ολους.. Βλεπωντας το συγκεκριμενο αρθρο και την συζητηση σας θα ηθελα να ρωτησω το εξης.. Ειμαι 21 χρονων εδω και αρκετα χρονια λογω συγκεκριμενων καταστασεων μπηκε το αγχος στην ζωη μου.. Αλλα τωρα τελευταια με εχει φαει.. Ειμαι πολυ αρρωστοφοβικος και γενικα τείνω να μην μιλαω στους κοντινους μου ανθρωπους για αυτο.. Ουτε στην κοπελα μου στους γονεις μου η την παρεα μου.. Οπως σας ειπα λογω τις αρρωστοφοβιας που εχω και μαζι με τον βοηθο μου το "Google" γινομαι ακομα χειροτερα.. Την προηγουμενη βδομαδα ειχα κατι αλλο τωρα εχω κατι αλλο και ειναι ενας φαυλος κυκλος που δεν σταματαει ποτε.. Βαζω την λογικη μου τα βρισκω με τον εαυτο μου αλλα κατι συνεχεια με τραβαει και κανω αρνητικες σκεψεις.. Συγγνωμη που μακρογορω η ερωτηση μου ειναι η εξης.. Μπηκα σε σκεψεις τις τελευταιες 2-3 μερες να επισκεφτω εναν ψυχολογο να μιλησω μπας και τουλαχιστον πω καποια πραγματα και φυγουν απο πανω μου.. Το αγχος μου τελευταια ειναι παραα πολυ μεγαλο γενικα και με επηρεαζει στην καθημερινοτητα μου πολυ και εχω κουραστει συνεχεια το ιδιο.. Τι θα μου προτεινατε;
Στους κοντινούς σου γιατί δεν μιλάς; φοβάσαι ότι θα σε παρεξηγήσουν; Εννοείται ότι η ψυχοθεραπεία είναι μια λύση, ψάξε κάνα έμπειρο όμως. Αυτό με το ίντερνετ είναι ο,τι χειρότερο. Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι πολλά από τα ψυχολογικά μας μπορούν να αμβλυνθουν με σωστή εστίαση. Αντί να εστιάζεις στο φαντασιακό (ουσιαστικά μιλάς με το άγχος σου), προσπάθησε να εστιασεις σε κάτι πραγματικό, να δράσεις, είτε χόμπι είναι αυτό είτε άσκηση, και θα έλεγα ότι σημαντικό δεν είναι τι θα κάνεις αλλά να εστιάζεις πάντα την προσοχή σου σε αυτό που κάνεις και σιγά σιγά θα σταματήσει αυτός ο αυνανισμός του μυαλού (το λέω έτσι γιατί ασχολείται με τα του εαυτού, δεν εστιάζει σε κάτι έξω από αυτό).
Ξεκινησα ψυχοθεραπεια το 2018, επειδη ενιωθα πολυ πιεσμενη στο γαμο μου απο διαφορα προβληματα και καβγαδες. Δεν ενιωθα καθολου καλα....ενω εγω ηθελα να ξεκινησω σε καθε συνεδρια εκλαιγα πολυ κ εευγα με ενα βαρος....αρχισα με αλλη ψυχολοθεραπευτρια το 2021 στα τελη μετα απο διακοπη εντελως και τωρα ειμαι καλα. Δεν εχουν λυθει ολα μου τα θεματα αλλα βλεπω μεγακη βελτιωση. Θελει εμπιστοσυνη και πιστευω το κυριοτερο ειναι να νιωθεις ετοιμος να κανεις αλλαγες