Originally Posted by
Yoco Choco
Τι θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει την ζωή σου...Το έχεις φανταστεί?...Στην ίδια κατάσταση απάθειας και αμηχανίας είμαι και εγώ,συν τους τρομερούς πόνους της σωματοποίησης του άγχους και της κατάθλιψης και δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θα μπορούσε να το αλλάξει όλο αυτό...Ακούγεται μοιρολατρικό αλλά δεν είμαι καθόλου μεμψίμοιρος,απλά ρεαλιστικά δεν βλέπω κάποιο σενάριο εξόδου από αυτόν τον βάλτο...Εγώ έχω σταματήσει εδώ και χρόνια την προσπάθεια καταναγκαστικής κοινωνικοποίησης που περιγράφεις,(για να παίρνουμε μερικές δόσεις ''πραγματικότητας''), και έχω αποπραγματοποιηθεί τελείως...Επικοινωνώ φυσιολογικά με τον κόσμο όταν χρειάζεται,αλλά αυτή η αλληλεπίδραση δεν αφήνει κάτι από ζωντάνια ή πραγματικότητα...Νομίζω χρειαζόμαστε κάτι σαν φορμάτ, αλλά ένα ολοκληρωτικό φορμάτ όπου δεν θα έχεις επίγνωση ότι έχεις ξαναλειτουργήσει...Θα έχουν σβηστεί όλα...Όπου θα νομίζουμε ότι λειτουργούμε για πρώτη φορά...Μια παρθενία της ψυχής ένα πράγμα.