Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Καλησπέρα σε όλους.
Βρήκα τυχαία αυτό το φόρουμ καθώς αναζητούσα στο google "απεξάρτηση απο xanax" ..οπότε καταλαβαίνετε.
Είμαι μια κοπέλα 34 ετών που και εγώ μοιράζομαι τις ίδιες ανασφάλειες και ανυσηχίες με τους περισσότερους απο εδώ μέσα απο κάποια post Που διάβασα.
Ναι..έχασα κ εγώ την μητέρα μου πρίν λίγα χρόνια και ήταν η πιο άσχημη περίοδος της ζωής μου..απο εκεί και πέρα όλα πείραν την κάτω βόλτα..
Έχασα και άλλα πολύτιμα "αγαθά" απο την ζωή μου όλο αυτό το διάστημα εώς σήμερα.Ότι αγαπάω και ότι προσπαθώ να πετύχω και να καταφέρω ξαφνικά χάνεται ή πέφτει στο κενό ή μου το πέρνουν με το έτσι θέλω... Η ζωή μου είναι γεμάτη προβλήματα και τίποτα δεν λέει να πάει καλά.Κάθε φορά που πάω να κάνω ένα βήμα μπρός ξαφνηκά βρίσκομαι 2 βήματα πίσω! τραγικό...
Μην τα πολυλογώ.. εγώ που ξενυχτούσα και ζούσα την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, που έκανα xtreme sport και ήμουν μέσα σε όλα και παντού και πάντα.. ξαφνικά βρέθηκα να μην με αναγνωρίζω!
Μέχρι να καταλάβω τί εστί κρίση πανικού πέρασα απο όλους τους γιατρούς και όλες τις εξετάσεις.. πέρασα ώρες στα επείγοντα να μου κάνουν ηρεμηστικές ενέσεις και να με παροτρύνουν να πάω σε ψυχίατρο.. Αφού βεβαιώθηκα οτι δεν έχω πρόβλημα με την καρδιά μου και τα σχετικά που όλοι όσοι έχουν περάσει απο αυτό το λούκι γνωρίζουν καλά, πήγα σε ψυχίατρο..σε ένα..σε δύο..σε τρείς.. γιατί ο κάθε ένας μου έδινε διαφορετική αγωγή αλλά όταν την ξεκινούσα νόμιζα οτι πάθαινα κάτι απο τα χάπια και τα σταματούσα αμέσως και πήγενα για βοήθεια σε άλλο ιατρό. Τελικά αφού συνεισητοποίησα οτι δεν είναι τα χάπια που μου δημιουργούν το πρόβλημα αλλά το μυαλό μου, επέλεξα να μείνω στην τελευταία αγωγή που μου πρότεινε η ψυχίατρος και αυτή ήταν cymbalta αντικαταθληπτικό και το γνωστό xanax.
Την πρώτη εβδομάδα υπέφερα.. αλλά έδινα μάχη με τον εαυτό μου και τελικά έμεινα πιστή σε αυτή την αγωγή η οποία όντως με βοήθησε πολύ.Πέρασε κάνας χρόνος και μια μέρα είπα να πάω να τα πιώ αφού ένιωθα λίγο καλύτερα.. και να σου ξημερώματα πάλι στα επείγοντα με κρίση πανικού.Μέχρι και το αλκοόλ νομίζω οτι θα με σκοτώσει..
Τελοςπάντων όλοι πάνω κάτω τα ίδια περνάμε.. το θέμα με μένα είναι οτι είμαι επαγγελματίας αθλήτρια.. και εδώ κάνω την διαφορά νομίζω με τους υπόλοιπους.
Δεν μπορώ να πέρνω χάπια λόγο ντόπιγκ και πρέπει να ξαναβρώ τον εαυτό μου για να συνεχίσω την καριέρα μου.. την οποία δυστυχώς κοντεύω να καταστρέψω λόγο των ψυχολογικών προβλημάτων μου.
Οπότε εδώ και 4 μέρες περίπου αποφάσησα να κόψω μαχαίρι τα χαναχ και τα συμπάλτα και να υποστώ τις συνέπειες ! Η πιο σημαντική συνέπεια είναι οτι έχασα την δουλειά μου και ακόμα δεν έχω βρεί την δύναμη, θάρρος και ικανότητα (Σωματική και ψυχική) να πάω να ξαναδουλέψω. Κάθομαι σπίτι και βλέπω τις ευκαιρίες να περνάνε απο μπροστά μου και εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα γιατί...ακόμα δεν νιώθω καλά!
Μάλλον είναι το στερητικό σύνδρομο δεν ξέρω..αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά αυτά που νιώθω...κεφαλαλγίες, αποσυντονισμός, διαλύψεις,ξεσπάσματα σε κλάματα, το κεφάλι μου κάνει κατι περίεργα παιχνίδια που δεν μπορώ να περιγράψω την αίσθηση.. αλλού πατώ και αλού βρίσκομαι με λίγα λόγια..συν διαταραχές στον ύπνο και που κάθομαι τώρα μπροστά στην οθόνη και γράφω όλα αυτά.. με δυσκολία μπορώ να εστιάσω το βλέμα μου σε αυτά που γράφω.. ένα άσχημο πράημα. Είναι μόλις 4 μέρες που τα έκοψα μαχαίρι και ελπίζω σύντομα να ξυπνήσω ένα πρωί και να είμαι πάλι ο εαυτός μου.. να έχω διάθεση και κέφι για δουλειά και αθλητισμό και να ξεκολήσω πια απο το κρεβάτι μου και να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου.
Υπομονή λοιπόν... δεν έχω άλλη λύση άλλωστε..
Α και ναι.. πρίν λίγο καιρό έκανα και μια έκτρωση..και σε αυτή την ηλικία..δεν είναι οτι πιο εύκολο για μια κοπέλα. Αλλά το πέρασα και αυτό με την βοήθεια λίγο περισσότερων xanax αλλά το πέρασα (έτσι νομίζω δηλαδή).
Τι άλλο θέλει για να δυστυχήσει ένας άνθρωπος? οικογενειάκά προβλήματα? έχω...επαγγελματικά? έχω.. κοινωνικά? έχω...οικονομικα?? αυτά και αν έχω.. νομικά? και απο αυτά έχω..υγείας?και αυτό που περνάω πρόβλημα υγείας δεν είναι?? Το μόνο καλό που έχω είναι ανθρώπους να με αγαπάνε και να με καταλαβαίνουν. Αλλά και αυτοί στεναχωριούνται και υποφέρουν μαζί μου γιατί δεν μπορούν να με βοηθήσουν..και εύχονται να τα ξεπεράσω γρήγορα και να γίνω η δυναμική κοπέλα που ήμουν!
Υπομονή λοιπόν.. απο ότι καταλαβαίνω και μετά απο όσα διάβασα εδώ στο φόρουμ αλλά και σε άλλες σελίδες..έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου μέχρι να ξυπνήσω ένα πρωί και να ... είμαι καλά!!

Εύχομαι σε όλους όσους αντιμετοπίζουν παρόμοιες ή ίδιες καταστάσεις, κουράγιο και υπομονή και να μην το βάζετε κάτω!Η μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό νομίζω είναι η πιο δύσκολη μάχη.. άλλο να τα βάζεις με τους άλλους και άλλο με τον ίδιο σου τον εαυτό. Η προσπάθεια να ελέγξεις το μυαλό σου και τα όσα αισθάνεσαι είναι πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο αλλά είμαι σίγουρη οτι ξεπερνιέται.. γιατί άλλωστε δεν ήμασταν πάντα έτσι. Γίναμε έτσι.. οπότε παιδιά μένει μόνο να το παλέψουμε και να το νικήσουμε . Άλλωστε έχουμε ένα εχθρό που τον ξέρουμε καλά.. τον εαυτό μας!!

Quote:

---

Originally Posted by jock

Εύχομαι σε όλους όσους αντιμετοπίζουν παρόμοιες ή ίδιες καταστάσεις, κουράγιο και υπομονή και να μην το βάζετε κάτω!Η μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό νομίζω είναι η πιο δύσκολη μάχη.. άλλο να τα βάζεις με τους άλλους και άλλο με τον ίδιο σου τον εαυτό. Η προσπάθεια να ελέγξεις το μυαλό σου και τα όσα αισθάνεσαι είναι πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο αλλά είμαι σίγουρη οτι ξεπερνιέται.. γιατί άλλωστε δεν ήμασταν πάντα έτσι. Γίναμε έτσι.. οπότε παιδιά μένει μόνο να το παλέψουμε και να το νικήσουμε . Άλλωστε έχουμε ένα εχθρό που τον ξέρουμε καλά.. τον εαυτό μας!!

---

jock,συμφωνω απολυτα με αυτα που γραφεις! εισαι αθλητρια με ολη την εννοια της λεξης! την πιο αποφασιστικη κινηση κατα του xanax την εχεις ηδη κανει! keep walking!

Σου εύχομαι ολόψυχα να αναρρώσεις από αυτή τη δοκιμασία πολύ σύντομα...Γιατί αυτό είναι.Μια δοκιμασία.Και είμαι σίγουρη ότι θα ξαναβρείς τον εαυτό σου που έχει κρυφτεί απλά για λίγο και θα είσαι και πάλι το ίδιο δυναμική,μα λίγο πιό δυνατή. ;) Υπομονή και πίστη... Εύχομαι ότι καλύτερο!

{Εύχομαι σε όλους όσους αντιμετοπίζουν παρόμοιες ή ίδιες καταστάσεις, κουράγιο και υπομονή και να μην το βάζετε κάτω!Η μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό νομίζω είναι η πιο δύσκολη μάχη.. άλλο να τα βάζεις με τους άλλους και άλλο με τον ίδιο σου τον εαυτό. Η προσπάθεια να ελέγξεις το μυαλό σου και τα όσα αισθάνεσαι είναι πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο αλλά είμαι σίγουρη οτι ξεπερνιέται.. γιατί άλλωστε δεν ήμασταν πάντα έτσι. Γίναμε έτσι.. οπότε παιδιά μένει μόνο να το παλέψουμε και να το νικήσουμε . Άλλωστε έχουμε ένα εχθρό που τον ξέρουμε καλά.. τον εαυτό μας!!}<<
Eχετε μια ταση οι αθλητες να 'ξεπερνατε τον εαυτο σας ' ,(ειδικα στα ατομικα αθληματα) ,,να τα βαζεται με τον εαυτο σας ,,η να δινεται μια μαχη ,η να τον παλευεται, η να τον νικησεται , η οτι ειναι ο εχθρος ο ιδιος !!!!!!
Λοιπον τωρα δεν εισαι στο τερεν του αθλητισμου αλλα της ψυχολογιας ,και καταρχην θα πρεπει μαλλον να αρχισεις να τοποθετησαι και να αρχισεις να βλεπεις τα πραγματα απο λιγο διαφορετικη σκοπια ,
πχ να αρχισεις να τα βρισκεις με τον εαυτο σου! , να τον γνωρισεις καλυτερα (αυτογνωσια)!, να φροντιζεις τον εαυτο σου!,να ισσοροπισεις με τον εαυτο σου!, να συμαχησεις εσυ πρωτα απο ολους με τον εαυτο σου! καθως αν δεν το κανεις εσυ ποιος θα το κανει ?? !
Και μιας και εισαι του αθλητισμου σιγουρα θαχεις ακουσει μια εκφραση : 'με προδωσαν οι δυναμεις μου' η 'με προδωσε ο εαυτος μου' , και δεν πετυχα το προσδοκουμενο ρεκορ .
Κατι τετοιο νομιζω λες οτι τωρα συμβαινει σε σενα , αλλα στο πεδιο της ζωης σου της ιδιας,
Σκεφτηκες ποτε μηπως αυτη η 'προδοσια' δεν ειναι παρα η ιδια η 'απαντηση' προς εμας (απ τον εσωτερικο εαυτο μας) σε ορια που εμεις οι ιδιοι καταχραστηκαμε ?? (ανεξαρτητα αν το καναμε για σοβαρους λογους κλπ,,τα ορια των αντοχων μας εξακολουθουν να υφιστανται οσο κι αν οι αναγκες μας πολλαπλασιαζονται )

εδω και 4 χρονια παιρνω xanax.σημερα πρωτη φορα με εριξε ψυχολογικα και θελω να το κοψω.μια φορα που προσπαθησα πριν δυο χρονια δεν τα καταφερα.δεν ξερω αν θα τα καταφερω καποτε.

Σας ευχαριστώ όλους για την ανταπόκρισή σας στο μήνυμά μου. Πρώτη φορά αποφάσησα να συμμετάσχω σε ένα τέτοιο φόρουμ και πραγματικά τ βρίσκω πολύ ενδιαφέρον καθώς νιώθω για πρώτη φορά οτι μπορώ να συνομιλήσω με ανθρώπους που πραγματικά μπορούν να καταλάβουν όλη αυτή την πρόκληση που ζώ καθώς μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες. Είναι μια ανακούφιση και ομολογώ περιμένω πως και πώς τις απαντήσεις σας. Σήμερα μια άλλη δύσκολη νύχτα..νιώθω σαν να μην κοιμήθηκα καθόλου και έχω ξυπνήσει απο τις 4.30 το πρωί με τα ίδια συμπτώματα, ιδιαίτερα αυτό του αποσυντονισμού και μιας αίσθησης περίεργης στο κεφάλι μου και στην όρασή μου. Αναγκάστηκα να υποκύψω και να πάρω μόλις 0.25 xanax μήπως και αισθανθώ καλύτερα και επιτέλους σήμερα το πρωί καταφέρω να βγώ απο το σπίτι μου. Μου έτυχε μια δουλειά που πρέπει να διεκπεραιώσω το μεσημέρι και πρέπει πάση θυσία να καταφέρω να πάω. δεν ξέρω πώς καν θα οδηγήσω αφου το αποφεύγω τελευταία αλλά δεν έχω άλλη λύση. οπότε εύχομαι έστω αυτή η μικρή δόση να με βοηθήσει και εν ανάγκη να πάρω λίγο παραπάνω.Είναι πραγματικά απίστευτη δοκιμασία και εμπειρία ζωής όλο αυτό και κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να το παλέψω.. όπως οι περισσότεροι εδώ άλλωστε. Φίλε pngts σε καταλαβαίνω απόλυτα όταν λες οτι δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις ποτέ να απεξαρτηθείς απο τα xanax αλλά δεν καταλαβαίνω πως μπορούν να σε ρίξουν ψυχολογικά.Για μένα αυτά τα θαυματουργά χαπάκια ήταν και είναι η σωτηρία μου και αν δεν είχα πρόβλημα με τον αθλητισμό ομολογώ δεν θα με ένοιαζε να μην τα κόψω ποτέ αρκεί να μπορούσα να συμπεριφέρομαι σαν νορμάλ άνθρωπος και να ζώ κανονικά! όμως πιστεύω οτι όλα είναι μες στο μυαλό μας. αυτό λέω κάθε μέρα μα κάθε μέρα στον εαυτό μου. είμαστε τόσο κολλημένοι με το πρόβλημά μας που έχουμε επιτρέψει να μας κυριαρχήσει και να πάρει τον έλεγχο μας! δεν πρέπει να το επιτρέψουμε άλλο αυτό. Όπως σωστά αναφέρατε θέλει αυτογνωσία και αυτοέλεγχο.Να αντλήσουμε την δύναμη της ψυχής μας και πάλι που την έχει καταβάλει ο φόβος, η ανασφάλεια, η αδυναμία, η εξάρτηση, η απογοήτευση, κτλ κτλ. Για μένα όσοι περνάνε ψυχολογικά προβλήματα είναι πραγματικά ήρωες του εαυτού τους αν πάρω παράδειγμα απο μένα. Η μάχη έχει γίνει καθημερινότητα.Το μυαλό κάνει παιχνίδια και εμείς τα βάζουμε με όλα. Όμως θέλει τσαγανό και κότσια να πάρουμε εμείς το πάνω χέρι και να μην επιτρέψουμε άλλο να είμαστε θύματα του ίδου μας του εαυτού και θύματα της χημείας που χωρίς αυτή στο αίμα μας νιώθουμε οτι δεν μπορούμενα αντιμετοπίσουμε την καθημερινότητα. Είμαι αποφασισμένη να το νικήσω..με ότι κόστος και συνέπειες..πρέπει πρώτα απο όλα να βάλω στόχο αυτά που θέλω να καταφέρω στην ζωή μου και να τα κερδίσω επιτέλους με καθαρή συνείδιση και μυαλό. Αυτή την στιγμή γίνεται ένας αγώνας μέσα μου...το μυαλό πάει κόντρα στα αισθήματα και ανάποδα.. το σώμα αντιδράει..η καρδιά θέλει και δεν μπορεί.. τελικά συνειδιτοποίησα οτι αυτό που λείπει είναι λέξη κλειδί "ισορροπία". έχω χάσει την ισορροπία μου. έτσι το δικαιολογώ όλο αυτό. Μένει λοιπόν να καταφέρω να ισορροπήσω! και πρέπει να το κάνω γιατί και τα χρόνια περνάνε και μεγαλώνουμε και είναι άδικο και κρίμα ανθρώποι σαν και εμάς, δυναμικοί και ενεργητικοί (γιατί όπως μο εξήγησε και η ψυχίατρος μου αυτοί είναι οι ανθρώποι που τελικά καταβάλονται απο κατάθληψη και άγχος) να βλέπουμε τον εαυτό μας σε ένα τέτοιο..χάλι!! μας αξίζει κάτι καλύτερο και μπορούμε να το καταφέρουμε αρκεί να είμαστε αποφασησμένοι.
Τα γράφω για να τα διαβάζω και να τα πιστεύω και η ίδια!!
Δεν ανέφερα οτι πρίν φτάσω σε αυτό το σημείο για αρκετά χρόνια έκανα και χρήση (όχι όμως κατάχρηση σε σημείο εξάρτησης) διάφορων ναρκωτικών ουσιών.. Θεωρώ οτι αυτό που περνάω τώρα είναι ένα τίμημα που πληρώνω για εκείνα τα χρόνια που ουσίες και αλκοόλ με έκαναν να νιώθω οτι αυτό ήταν το νόημα της ζωής. Όταν σταμάτησα και μπήκα στον αθλητισμό και βρηκα και μια ονειρική δουλειά.. τότε περίπου ξεκίνησαν και όλα . Η ψυχίατρος είπε οτι υποσεινήδιτα κάνουμε χρήσεις ουσιών για να αντιμετοπίσουμε την κατάθληψη και το άγχος που όμως δεν έχουμε συνειδιτοποιήσει οτι μας συμβαίνει. Εμείς μπορεί να κάνουμε χρήσεις ουσιών νομίζοντας οτι το κάνουμε για να περάσουμε "καλά" αλλα τελικά αποδεικνίεται οτι ασυνείδιτα χρησιμοποιούμε την νιρβάνα ώς αυτοθεραπεία! Πάντως πλέον είμαι κατά των ναρκωτικών ουσιών και προσπαθώ να επιρεάσω ΄σους μπορώ να σταματήσουν να γίνονται θύματα ενός ψεύτικου κόσμου που έχει τελικά τραγικές συνέπειες όταν αργότερα οριμάσουμε και αλλάξουμε και τρόπο ζωής.

Το βασικό πρόβλημα με τους περισσότερους μας είναι η σκέψη, το πως την χειριζόμαστε και που την κατευθύνουμε, ιδίως όταν η ζωή μας συνοδεύεται από τραυματικές εμπειρίες. Πόσο επιτρέπουμε στη σκέψη να οδηγεί την ζωή μας σε κατηφόρα. Ακόμα και στις μεγαλύτερες αναποδιες της ζωής υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται θετικά, που δεν χάνουν τον βηματισμό τους, παραμένουν όρθιοι και προχωρούν. Και άλλοι, που υπό τις ίδιες συνθήκες νομίζουν πως χάνεται η γη κάτω απ τα πόδια τους. Η διαφορά στους δυο έγκειται στη σκέψη, στον τρόπο χειρισμού της. Στο κατά πόσο επιτρέπουν στα αρνητικά βιωματα, στην απαισιοδοξία και στις έμμονες ιδέες να την κυριαρχούν.

Νομίζω αυτό που σου χρειάζεται, στο κεφάλαιο δουλεύοντας πέρα απ τα φάρμακα με τη σκέψη, είναι κάτι σαν εσωτερικη παρατήρηση. Πριν το κάνεις όμως αυτό θα πρέπει να βρεις τις αιτίες του προβλήματος, τα αρνητικά συναισθηματα που αυτες οι αιτίες σου προκάλεσαν και το πως τα συναισθηματα αυτά και η αναμόχλευση στη σκέψη των αρνητικών σου εμπειριών επηρεάζουν τη ζωή σου στο σήμερα. Αιτίες - Συναισθήματα - Πως επηρεάζουν στο σήμερα. Και στη συνέχεια η αντιμετώπιση, με εσωτερική παρατήρηση, το να μπορείς να διακρίνεις στη σκέψη, ακόμα και τη στιγμή που αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, τη θετική από την αρνητική σκέψη, το λογικό από το παράλογο, το υπαρκτό γεγονός από το φανταστικό, το αντικειμενικό από την υπερβολή, αυτα τα βιώματα, επιτυχίες κλπ που με την επικληση τους σου δημιουργείται χαρά από αυτά που σου δημιουργούν απογοήτευση. Να είσαι σε θέση να κάνεις αυτη την διάκριση και στη συνέχεια να απωθείς τα αρνητικά στη σκεψη, όπως απωθείς κάποιον που σε πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις. Και στη συνέχεια να βάζεις στη θέση των αρνητικών τα οποία έχεις απωθήσει με τον τρόπο που είπαμε θετικά, λογικά, επιτυχιες κλπ, πράγματα που σου ανεβαζουν τη διάθεση και την όρεξη για δουλειά. Δλδ, Διάκριση στη σκέψη- Απώθηση αρνητικών - Θετική σκέψη. Είναι τρόπος χειρισμού των διαστρεβλωμένων σκέψεων της γνωστικής συμπεριφορικής μεθόδου. Δες πέρα απ τα φαρμακα και καποιο ψυχολογο, κατα προτίμηση της μεθόδου αυτής και συζητησε μαζί του μια σφαιρική μεθοδο χειρισμού της σκέψης, μεθοδο με την οποια να μπορείς με εσωτερική παρατηρηση να ελέγχεις την καθε σκέψη και όχι να εξαντλείστε στη συζητηση σκορπιων περιστατικών.

Από τα μνμτα σου έχεις πολλά θετίκά στη ζωή σου, μοιάζεις με επιτυχημένο άνθρωπο που είναι κριμα να ζει καθηλωμένος.

Έχεις δίκιο Γιάννη αλλά το κάνεις να ακούγεται τόσο εύκολο.. και μακάρυ να ήταν!"αντιμετώπιση, με εσωτερική παρατήρηση"...κατα καιρούς έχω προσπαθήσει κάτι τέτοιο..δεν είναι οτι δεν έχω προσπαθήσει αλλά το σώμα μου αντιδράει.Έχω όλη την διάθεση και θέληση και πλέον ξέρω οτι όλα είναι μες στο μυαλό μου αλλά το σώμα μου δεν ακολουθάει.Πχ κάθε μέρα περιμένω να ξυπνήσω και να πώ "σήμερα όλα θα είναι διαφορετικά,όλα θα ξαναγίνουν ΄΄οπως πρίν.. θα πάω εκεί..θα κάνω αυτό..θα ξαναβρώ την ισορροπία..θα πάω να μιλήσω σε ανθρώπους,θα πάω μια βόλτα το σκύλο ..θα θα θα.. ξυπνάω και θέλω τόσα πολλά να κάνω... μα μόλις σηκωθώ απο το κρεβάτι..ρήγος,ζαλάδες,αποσ ιντωνισμός και τα σχετικά! και άντε πίσω στην μιζέρια μου..αμπαρωμένη μες στο σπίτι.
Πώς να λειτουργήσω όταν το μυαλό μου και η καρδιά μου θέλει αλλά το σώμα μου με τρομάζει με αυτά που με κάνει να νιώθω? αυτό προσπαθώ να αντιμετοπίσω και αυτό έχει γίνει πλέον το καθημερινό μου πρόβλημα. Αντιμετώπιση με εσωτερικη παρατήρηση λοιπόν...αλλά τί γίνεται όταν ξέρω ποια είμαι,τι θέλω και τι μπορώ να καταφέρω (και ναι έχω καταφέρει σπουδαία πράγματα και είμαι..ή μάλλον ήμουν...παράδειγμα για πολλούς ανθρώπους και παιδιά αφού έχω καταφέρει πράγματα σχεδόν ακατόρθοτα μέσα απο τον αθλητισμό και όχι μόνο..).. αλλα τι γίνεται όταν νιώθω άρρωστη? πώς να λειτουργήσω με ασφάλεια? να οδηγήσω? να αθληθώ? να δουλέψω? πως να τα κάνω αυτά όταν ακόμα τελικά αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι? χωρίς χάπια πώς? σήμερα που πείρα έστω και αυτή τη μικρή δόση xanax τελικά νιώθω λίγο καλύτερα αλλά τελικά κοιμήθηκα και ενώ το πρωί σχεδίαζα να κάνω ένα επαγγελματικό ατόπιμα, το έχασα και σήμερα και αυτό. Το μεσημέρι έχω άλλη μια "αποστολή".. πλέον όλα μοιάζουν πρόκληση ακόμη και τα πιο απλα καθημερινά πράγματα.. θέλω να πιστεύω οτι φταίει η προσπάθεια να μείνω καθαρή απ ο τα χάπια και οτι τα έκοψα απότομα αλλά διάβασα οτι σε κάποιους αυτό κράτησε 1 βδομάδα. εγώ μπήκα ήδη στην 6 μέρα σήμερα.. με ένα μικρό παραστράτημα σήμερα το πρωί με λίγο xanax.. οπότε μήπως τελικά η λύση και το αποτέλεσμα είναι πλέον θέμα χρόνου? δεν φοβάμαι πια μην πάθω κάτι..μην με πιάσει κρίση και τα σχετικά. το έχω ξεπεράσει αυτό. απλά ανυσηχώ οτι αυτά που νιώθω τον τελευταίο καιρό θα με εκθέσουν όπου πάω..δεν θα μπορέσω να αποδώσω και ίσως και να κινδυνεύσω πχ αν πάω να οδηγήσω. δεν είναι λίγο να νιώθεις 24/24 το κεφάλι σου να κάνει διαλύψεις..να πας να αφήσεις τον καφέ στο τραπέζι και να μην υπολογίζεις για δευτερόλεπτα σε πιο ύψος είναι ακριβώς το τραπέζι ..και κάτι τέτοιες μ@@κιες (συγνώμη αλλά έχω τσαντιστεί κιολας πια).
Θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο αλλά οικονομικά είμαι κάτι περισσότερο απο στριμογμένα.έχω ζητήσει online υποσήριξη αλλά όλοι κυνηγάνε τα ευρώ και με παραπέμτουν να κλείσουμε ραντεβού ... όμως δεν περσέυει τπτ! τι να λέμε? ούτε το νοίκι μου δεν έχω πληρώσει ακόμα.. Αν τα οικονομικά μου ήταν καλύτερα είμαι σίγουρη οτι και εγώ θα ήμουν καλύτερα... Αν κατάφερνα να λύσω ένα ένα τα προβλήματα μου τότε είμαι σίγουρη οτι όλα αυτά θα γίνουν παρελθόν... δεν νομίζετε?

Αφού δυσκολεύεσαι οικονομικά να δεις κάποιο ψυχολόγο, τουλάχιστον ζήτα βοήθεια, συμβουλή από δικούς σου ανθρώπους που ξερουν κατι παραπάνω. Ή ανοίγοντας θέματα εδώ. Καποιοι άλλοι εδώ έχουν βιώσει τα ίδια ή παρόμοια και ακολουθώντας κάποια θεραπεία ξέρουν να΄πουν τη δική τους άποψη στον άλλο.
Μήπως η διαστρεβλωμένη σκέψη προηγείται όλων όσα κάνεις? και έτσι δε σου βγαινουν όπως θα τα θελες? και το αποτέλεσμα τους επίσης επιβαρύνει την ήδη διαστρεβλωμένη σκέψη? σαν φαυλος κυκλος?
Μήπως βιώνεις απλά μια απαίσια κατάσταση σκέψης η οποία δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα? και επειδή προηγείται σου καταστρέφει αυτα που κάνεις?
Προσπάθησε ως πρώτο βήμα να συνηδητοποιήσεις αυτά.

jock με εριξε το xanax γιατι μαλλον δεν επρεπε να παρω την ωρα που το πηρα.εννοω δεν μου ηταν χρησιμο.ποσα mg τη μερα επαιρνες πριν το κοψεις?καλο ειναι να το κανεις σταδιακα.εγω σημερα μειωσα την ημερισια δοσολογια μου κατα 0.25 mg.μεχρι τωρα επαιρνα 1mg/μερα ενω πριν λιγο καιρο επαιρνα 1.5mg/μερα.

Έπερνα 1-2mg αναλόγως τις συνθήκες. Σήμερα υποτροπίασα τελικά.. πείρα 0.5 και βγήκα στον έξω κόσμο σαν κανονικός άνθρωπος πάλι. Τελικά πήγα και πείρα ξανά ένα κουτί και αναγκαστικά θα τα συνεχίσω για λίγο καιρό ακόμα αφού σήμερα βρήκα πάλι μια δουλειά και πρέπει να βελτιώσω την οικονοική μου κατάσταση όπως και την φόρμα μου σαν αθλήτρια.. και εχει ο θεός!!..

δεν γινεται να τα κοψεις αποτομα γιαυτο εχεις ολες αυτες τις παρενεργειες.παρε 0.25 το πρωι και αλλο τοσο το βραδυ.σε λιγο καιρο παιρνε 0.25/μερα.καπως ετσι κοβονται αυτα τα φαρμακα.

έχεις δίκιο.. το ήξερα αυτό.. το έψαξα και πολύ στο ίντερνετ..αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.Θέλησα να προσπαθήσω και να υποστώ τις συνέπειες. Τελικά αποφάσισα οτι θα είναι καλύτερα πρώτα να ξεκαθαρίσω κάποιες καταστάσεις στην ζωή μου και μετά όταν θα έχω τον χρόνο και ξαναδοκιμάσω ξανά..αυτή την φορά με πιο σταδιακό τρόπο. Όμως αγχώθηκα γιατί οι αγώνες ξεκινάνε τον Φεβρουάριο και ήθελα να είμαι σίγουρη οτι θα μπορώ να ανταπεξέλθω "καθαρή". Μόλις το έμαθα τα έκοψα μαχαίρι αλλά τελικά δεν μου βγήκε σε καλό. Οπότε θα ακολουθήσω την συμβουλή σου αλλά και γενικά την σωστή μέθοδο και ελπίζω μέχρι τον Ιανουάριο να έχω καταφέρει να το κόψω τελειως. Αλλιώς μετά θα είναι αργά... και πάλι σας ευχαριστώ όλους για τ χρόνο σας και καλή σας διάθεση να συμμετάσχετε σε αυτή την συζίτηση. Το εκτιμώ αφάνταστα!! να είστε όλοι καλά

τι αθλημα κανεις αν επιτρεπεται?

για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό αλλά είναι διεθνές άθλημα και μέσα στο 2012 προβλέπεται να συνεχίσω αυτό το άθλημα εκτός ευρώπης.. ένα όνειρο που μοιάζει άπιαστο..αλλά με τις κατάλληλες προυποθέσεις επιτέλους θα μπορέσει να γίνει εφικτό!!

Γειά σας και πάλι.
Πολλά προέκυψαν απο την τελευταία φορά που έγραψα στο φόρουμ και η αλήθεια είναι οτι έλεγα οτι δεν θα ξανασυμμετάσχω. Όμως τελικά συνέβησαν πάρα πολλά αυτό το διάστημα της απουσίας μου και σκέφτηκα οτι ίσως η δική μου εμπειρία (και λάθη) βοηθήσει κάποιους άλλους.
Η απεγνοσμένη προσπάθειά μου να κόψω τα φάρμακα μόνη μου με το άγχος οτι κυνδινεύει η καριέρα μου έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.Η τελειομανία μου και η θέληση να τα βάλω με τον αυτό μου όταν αυτός ακόμη μου δείχνει σημάδια οτι δεν είναι έτοιμος ..με οδήγησε στην πιο τραγική κατάληξη..μιας επιπόλαιας και ανούσιας απόπειρας αυτοκτονίας.Ήξερα οτι δεν κάνει να κόβουμε τα αντικαταθληπτικά και τα ψυχιατρικά φάρμακα γενικά μόνοι μας χωρίς παρακολούθηση απο τον ιατρό αλλά η οικονομική μου κατάσταση δεν μου έδινε πολλές επιλογές.Κατέληξα λοιπόν στα έκτακτα με πλήσεις στομάχου..μια εμπειρία πολύ επώδυνη και άσχημη που με κράτησε στο νοσοκομείο 4 μέρες.Τραγικό!! τον τελευταίο καιρό αντιμετοπίζω πολλές ατυχίες και πολλές δύσκολες καταστάσεις που σε όποιον μιλήσω γι αυτά θα πεί "αμαν τι τραβας κ εσυ".Πολλοί μου λένε να κάνω την ζωή μου βιβλίο γιατί όσα έχω ζήσει και όσα έχω περάσει είναι μια πραγματική μάχη και συνεχώς μια προσπάθεια να φανώ δυνατή και να τα ξεπεράσω όλα. Ποτέ δεν πίστευα οτι θα έφτανα όμως και στο σημείο να προσπαθήσω να δώσω τέλος στην ζωή μου...όσο αγανακτισμένη και αν ένιωθα πολλές φορές..αλλά τελικά ένα "κλικ" είμαστε. Τα ακούς στην τηλεόραση και λές πως έχουν τα κότσια να κάνουν κάτι τέτοιο? δεν σκέφτονται τους δικούς τους? κτλ κτλ. Κ όμως καμιά φορά αυτός είναι ο λόγος που οδηγεί κάποιον σε αυτό το σημείο..οτι σκέφτεται τους δικούς του..οτι τους έχει γίνει βάρος με τα προβλήματά του, οτι τους στεναχωρεί, οτι δεν μπορεί να τους βοηθήσει και οτι τελίκά είναι ίσως καλύτερα να μην υπάρχει για να μην τους ταλαιπορεί. Τελικά επιβίωσα απο αυτή την παράλογη πράξη αλλά πρέπει να ομολογήσω οτι οι σκέψεις μου πολλές φορές επανέρχονται σε μια τέτοια απόφαση.Νόμιζα οτι μετά απο αυτή την άσχημη εμπειρία θα μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή για νέα προσπάθεια. Και μετά το συμβάν αυτό ξαφνηκά για κάποιο λόγο ένιωσα και πάλι δυνατή και προσπάθησα να κάνω μεγάλο άλμα εώς και να φύγω στο εξωτερικό.Και το έκανα.. μπήκα και σε αεροπλάνο που μέχρι πριν λίγους μήνες δεν έμπαινα σχεδόν σε αμάξι.Όμως η ατυχία μου με ακολούθησε και σε αυτή την προσπάθεια και γύρισα πίσω ηττημένη αφού έπαθα ένα σοβαρό ατύχημα.Αφού είχα κόψει τα αντικαταθληπτικά συνέχισα όπως με παρότρινε και ο ψυχίατρος μόνο με τα xanax. Όμως μετά απο λίγο καιρό επανήλθε η κατάθληψη δριμίτερη όπως και οι κρίσεις πανικού που όσο έκανα θεραπεία με αντικαταθληπτικά είχαν βελτιωθεί πάρα πολύ αλλά το πιο δύσκολο ήταν τα πρωινά που κάθε φορά που ξυπνάω νιώθω πανικοβλημένη.Και αυτό γίνεται πάρα πολύ καιρό και με έχει τρομάξει αφάνταστα.Ξυπνώ και δεν μπορώ να λειτουργήσω,εχω νευρικότητα,φόβο,αναστενάζ ω συνέχεια και δεν θέλω να βγώ απο το σπίτι πόσο μάλλον να πάω να δουλέψω. Επομένως άφησα και την δουλειά μου. Ακολούθησαν λοιπόν κάποιοι μήνες και μέχρι πριν λίγο καιρό οι κρίσεις επανήλθαν τρομακτικά.Οπότε ξανά στον ψυχίατρο και εδώ και 5 μέρες έχω ξεκινήσει θεραπεία αυτή την φορά με sertral (οπως zoloft) και φυσικά xanax. Αυτές οι μέρες είναι σχεδόν κόλαση. Ξέρω οτι υπάρχουν κάποιες παρενέργειες, τα έχω ξαναπεράσει στο παρελθόν αλλά με πιάνει απελπισία που το ξαναζώ σαν να μην πρόκειται να γλυτώσω ποτέ απο αυτό. Χθές όταν ξύπνησα έπαθα υσχιρή κρίση πανικού με όσα περιλαμβάνει αυτό και τελικώς μου έπεσε και η πίεση στο 8 κ 4. σίγουρα φταίει που δεν τρέφομαι καλά, με έχει πιάσει ένα είδος ανορεξίας και γενικά μου έχουν πέσει όλα μαζεμένα και βουνό.
Ναι έχω πολλά προβλήματα και πολλές αγχοτικές σκέψεις γιατι η ζωή μου βρίσκεται σε τραγικό στάδιο που νιώθω οτι αυτοκαταστρέφομαι με όλα αυτά. επαγγελματικά, αθλητικά, κοινωνικά, οικογενειακά... όλα έχουν πιάσει πάτο.
έχω εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου στην καινούρια θεραπεία όσο δύσκολη και αν φένεται τώρα την πρώτη βδομάδα κάνω υπερπροσπάθιες να μην τη σταματήσω και να αποδεχθώ τα συμπτώματα, παρενέργειες και φοβίες μου. Μια συνεχή μάχη με το μυαλό μου οτι θα τα καταφέρω γιατί θέλω απλά να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Οσο και αν υποφέρω λοιπόν αυτό τον καιρό, αυτές τις δυσκολες μέρες, ξυπνώ και προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου οτι απλά είναι άλλη μια δοκιμασία που θα κρατήσει λίγο και μετά όλα θα είναι καλύτερα.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το αύριο..το μέλλον μου..προσπαθώ να εστιάσω στην θεραπεία μου και να γίνω καλά και ευτυχώς έχω ανθρώπους κοντά μου που νοιάζονται και προσπαθούν να με βποηθήσουν αν και εγώ νιώθω άσχημα που τους ταλαιπορώ έτσι και τους βλέπω να στεναχωριούνται με όσα τραβάω.
Όμως τουλάχιστον δεν είμαι μόνη και σε αυτό μπορώ να νιώθω τυχερή. Προσπαθώ λοιπόν να κρατώ τα θετικά όσο και αν το μυαλό μου επιμένει να με ταλαιπορεί με αρνητικές σκέψεις γεμάτες άγχος και φόβο.
Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω και να νιώθω τόσο καλά που να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου που έχω κλειστεί τόσο καιρό και να βγώ και να πάρω ξανά την ζωή μου στα χέρια μου και να μην φοβάμαι να ρισκάρω, να μην φοβάμαι να δοκιμάσω να μην φοβάμαι να ζήσω!!
Να ξαναβρώ δουλειά,να ξαναβρώ τους φίλους,να έχω πάλι προσωπική ζωή και να κυνηγίσω το στόχο μου που παλεύω απο μικρό παιδάκι και έφτασα τόσο κοντά που οι κρίσεις πανικού και η κατάθληψη μου το κατέστρεψαν.Είναι τόσο άδικο. Είναι άδικο γιατί δεν είναι αρώστια..είναι παιχνίδια του μυαλού..της συνείδισης. Είναι διαφορετικό να ξέρεις οτι πάσχεις απο κάτι παθολογικό παρά απο ψυχολογικό. Είναι άδικο να νιώθεις άρρωστος όταν δεν είσαι άρρωστος αλλά απλά η ψυχολογία σου σε δοκιμάζει με τέτοιο άσχημο τρόπο και δεν υπάχρι μαγικό φίλτρο ή φάρμακο που να σου τάζει οτι θα γίνεις καλά και γρήγορα. Πάνε ήδη 3 χρόνια σχεδόν και ήδη έχει γίνει κουραστικό.
Θέλω να αποβάλω όλες αυτές τις σκέψεις που περιτρυγυρίζουν το μυαλό μου συνεχώς..24/24..μα μιάζει τόσο άσκοπο.Όσες τεχνικές και αν δοκίμασα..ακόμα και υπνοθεραπεία..το μυαλό μου είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να ελέγξω στον εαυτό μου. Και είμαι τόσο καλή στο να δίνω συμβουλές στους άλλους και να βοηθώ τους άλλους αλλά όταν πρέπει να μιλήσω με τον αυτό μου λές και δεν θέλει να με ακούσει. Ξεκινώ απο το 0 και πάλι λοιπόν..έτσι νιώθω..και ελπίζω σύντομα να έχω κάποια θετικά αποτελέσματα που θα με γλυτώσουν απο όλο αυτο το βασανηστήριο για να μπορέσω να ξεκινήσω απο εκεί που σταμάτησα και να γυρίσω πιο αποφασισμένη και πιο έτοιμη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και να φανταστείτε οτι ήμουν άνθρωπος με τρομερή αυτοπεποίθηση ..όμως οι πανικοί μου έδειξαν πόσο αδύναμη και ευαίσθητη είμαι τελικά και αυτό με απογοήτευσε γιατί όλα αυτά τα χρόνια είχα άλλη ιδέα για τον εαυτό μου. Δεν θα το βάλω κάτω λοιπόν...μπορεί να χάσω πολλά σημαντικά πράγματα απο την ζωή μου αλλά αυτή την στιγμή αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να μην χάσω τον εαυτό μου. Γιατί την ζωή μας την φτιάχνουμε εμείς..και την φτιάχνουμε όταν είμαστε καλά.. οπότε ότι και αν χαθεί σε όλο αυτό το διάστημα αυτής της προσπάθειας και κακής περίοδου της ζωής μου..ξέρω οτι θα τα ξαναφτιάξω αμα είμαι και νιώθω καλά! δεν χάνεται τίποτα αν δεν αφήσουμε να χαθεί ο εαυτό μας. Μετά μπορούμε να τα ξανακερδίσουμε όλα.
Εύχομαι σε όσους περνάνε ίδιες καταστάσεις να καταφέρουν να τις ξεπεράσουν και να βγούν νικητές γιατί ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι!