Originally Posted by
Sonia
Κάνουμε συχνά το λάθος να τα θέλουμε "όλα ή τίποτα" κατα κάποιο τρόπο. Αν δεν γίνεται ακριβώς αυτό που θέλουμε, να μην προσπαθούμε για κάτι άλλο που μπορεί να μην αντικαθιστά εντελώς αυτό που θα θέλαμε, αλλά μπορεί να μας βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, οπότε απλώς τα βάφουμε μαύρα. Δεν ξέρω αν το εξηγώ πολύ σωστά. Το έκανα κι εγώ παλιότερα αυτό το λάθος και το κάνω ακόμα κάποιες φορές, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν βγάζει πουθενά, απλά χειρότερα με κάνει.
Γράφει π.χ. ο άλλος, εγώ είχα αλλού φίλους και παρέες κι εδώ που μετακόμισα δεν μου αρέσει ο περίγυρος. Προτιμώ να κάθομαι μόνος γιατί δεν μου γεμίζουν το μάτι όλοι αυτοί γύρω μου, αλλά έχω κουραστεί να κάθομαι μόνος μου σαν τον κούκο κι όλα μου φταίνε. Ε, αν στο άμεσο μέλλον δεν αλλάξουν οι συνθήκες και ζήσεις εκεί για κάποιο διάστημα, δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις να δώσεις μία ευκαιρία να δεις αν υπάρχει κάποιο σημείο επαφής με κάποιον γύρω σου; Ακόμα κι αν τελικά δεν σου καλύπτει τα κενά 100%, μπορεί να σε γεμίζει να πηγαίνεις μια φορά στο τόσο για έναν καφέ με τον άλλο ή να έχετε ένα κοινό ενδιαφέρον και να ταιριάζετε εκεί κι ας μην ταιριάζετε σε άλλα πράγματα. Δεν θα κάνω κολλητό τον τάδε, αλλά ευχαριστιέμαι να κάνουμε εξορμήσεις να φωτογραφίζουμε την φύση ή να μιλάμε για βιβλία ξέρω 'γω.
Ή έχω κουραστεί να στηρίζομαι οικονομικά στους γονείς, θέλω να ανεξαρτητοποιηθώ, θέλω να αγοράσω καινούριο υπολογιστή αλλά δεν έχω χρήματα, έχω σπουδάσει πυρηνικός φυσικός αλλά δεν μπορώ να βρω δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου, είμαι άνεργος 10 χρόνια και μου προτείνουν δουλειά με αξιοπρεπείς απολαβές, αλλά άσχετες με αυτό που έχω σπουδάσει. Ε, αν θέλεις κάποια πράγματα, δεν θα κάνεις και κάποιους συμβιβασμούς να κατακτήσεις κάποιους ενδιάμεσους στόχους, να βελτιώσεις τη ζωή σου μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες; Σου απαγορεύει κανείς να πας να πιάσεις μελλοντικά δουλειά στο αντικείμενο αν έρθει η ευκαιρία αν παράλληλα πιάσεις μία δουλειά να βγάζεις τα προς το ζην και να έχεις μία αυτονομία;
Αν τώρα με την καραντίνα έχω ζοριστεί πολύ που δεν μπορώ να πάω να κάνω χαλάουα ή να πάω για ψώνια και αισθάνομαι πολύ πιεσμένος, τουλάχιστον μπορεί να κάνω ψώνια από το ίντερνετ ή να δοκιμάσω να λύσω σταυρόλεξα ή να βρω κάτι άλλο να με γεμίζει κάπως. Ακόμα κι αν φαίνονται ημίμετρα όλα αυτά, από το τίποτα μπορεί να είναι ένα βήμα αποσυμπίεσης. Δεν σημαίνει ότι δεν θα παλεύεις αν είναι στο χέρι σου να κατακτήσεις αυτά που θες ή δεν θα προσβλέπεις να αλλάξουν οι συνθήκες και να γίνουν αυτά που θες, αλλά στο μεταξύ δεν κάθεσαι και να τελματώνεις και να βουλιάζει χειρότερα η καθημερινότητα/ψυχολογία σου. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...