Προσωπικά πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και έχει να κάνει λίγο με το timing και το χαρακτήρα δύο ανθρώπων. Άλλοι είναι πιο της συζήτησης και του ρομάτζου σαν χαρακτήρες και το πάνε πιο αργά σε μία γνωριμία κι άλλοι λειτουργούν με το ένστικτο πιο πολύ. Το ζήτημα τώρα ποιο είναι.
Θεωρώ προσωπικά ότι για να λειτουργήσει το όλο πράγμα είναι απαραίτητο να υπάρχει μία ερωτική έλξη. Όσο κι αν συμπαθείς τον άλλο, ταιριάζεται σαν χαρακτήρες κτλ, αν δεν υπάρχει ερωτικό στοιχείο δεν γίνεται τίποτα. Πρόσεξε όμως. Μπορεί εκεί που υπάρχει μία έλξη ερωτική, με τις πολλές εξομολογήσεις και τις πολλές αναλύσεις από την αρχή, να χαθεί. Γιατί εκεί που ο άλλος σε βλέπει σαν υποψήφιο ερωτικό πατρενέρ ή σύντροφο, με τα πολύ μπλα μπλα και ψυχαναλύσεις, κινδυνεύεις να σε δει σαν φίλο, αδελφή ψυχή στα βάσανα ή σαν ψυχολόγο.
Άλλος ο ρόλος του γκόμενου/σύντροφου κι άλλος ο ρόλος του ψυχολόγου ή της αδερφής πονεμένης ψυχής ή ξέρω κι εγώ τι. Εσύ όταν θες να κάνεις σχέση ερωτική, θες να σε βλέπει ερωτικά ο άλλος πρώτα από όλα, όχι με την ιδιότητα της ταλαίπωρης κοπέλας ή της νοικοκυράς ή της κόρης των γονιών σου ή της τύπισσας που είναι αστέρι στα μαθηματικά ξέρω κι εγώ. Σαν ελκυστική ερωτικά, σαν κάποια που τον ελκύει και τον γοητεύει πρέπει να σε δει κι εσύ αντίστοιχα αυτόν. Αν το ψειρίζεις και το γυρίζεις πολύ γύρω γύρω, πάει το πουλάκι, πέταξε μετά.