Έχει νόημα να γίνει κάποιος ηθοποιός σήμερας

Ένας φίλος/γνωστός μου μου "εκμυστηρεύτηκε" ότι θα δώσει εξετάσεις για να μπει σε θεατρική σχολή. Πάντα ήμουν κατά, είχα μια πολύ τετράγωνη λογική με άγχωνε όλο αυτό το "ασαφές". Δεν ήξερα τι να του πω. Από τη μια στηρίζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε από την άλλη αν θεωρούμε ότι πάνε να πέσουν στο κενό τι λέμε; Αφού αυτό θα σε κάνει χαρούμενο έλα να σου ρίξω μια γερή;

Ειδικά στην Ελλάδα τι να κάνεις; Να παίζεις σε σίριαλ με τίτλους "Έκλειψη σελήνης", "Το πάθος του ωκεανού" και λοιπά τηλεάρλεκιν; Γιατί μέχρι εκεί πάει. Και αυτό προϋποθέτει να είσαι και γκόμενος. Όχι ότι το παιδί είναι άσχημο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Επίσης υπάρχει και ταβάνι. Στην Αμερική μπορεί να γίνεις νο 1. Στην Ελλάδα δεν έχει και κάτι τόσο σπουδαίο. Άλλα μεγέθη, άλλος πληθυσμός κτλ. Μου μοιάζει μια απογοήτευση όλο αυτό.

Γιατί πάντα μα πάντα θεωρούμε σε αυτή τη χώρα ότι αν σπουδάσουμε κάτι πήρε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση η ζωή μας ή/και πάντα οι σπουδές ταυτίζονται με την επαγγελματική αποκατάσταση;

έχω σπουδάσει ηθοποιος έχοντας ομως καποιο εισόδημα. πχ ακίνητα στο ονομα μου (κληρονομια του παππου) τα οποια νοικιάζω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Γιατί πάντα μα πάντα θεωρούμε σε αυτή τη χώρα ότι αν σπουδάσουμε κάτι πήρε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση η ζωή μας ή/και πάντα οι σπουδές ταυτίζονται με την επαγγελματική αποκατάσταση;

---

Γιατί κατά βάση σπουδάζεις κάτι που σαρέσει και θέλεις να είναι η δουλειά σου. Μπορεί ο καθένας να σπουδάσει κάτι για προσωπικούς λόγους ή να έχει κάποιο χομπυ οπως εγω μάθαινα βιολί όχι για να δουλέψω ως μουσικός αλλά για προσωπική ευχαρίστηση. Αυτός δεν είναι ο κανόνας όμως. Σπουδάζεις κάτι για να είναι το επάγγελμα σου.

Όποιος θέλει να σπουδάσει ιατρική κάνει άλμα στο κενό λοιπόν διότι οι μεγαλογιατροί που βγάζουν εκατομμύρια είναι απειροελάχιστοι όπως είναι και αυτοί που κάνουν σημαντικές ανακαλύψεις πάνω στην επιστήμη τους; Οι υπόλοιποι που μπορεί να το σπούδασαν και τελικά κάνουν κάτι άλλο ή κάτι παραπλήσιο ή δεν είναι Νο1 όπως το εννοείς εσύ, έκαναν άσχημα;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όποιος θέλει να σπουδάσει ιατρική κάνει άλμα στο κενό λοιπόν διότι οι μεγαλογιατροί που βγάζουν εκατομμύρια είναι απειροελάχιστοι όπως είναι και αυτοί που κάνουν σημαντικές ανακαλύψεις πάνω στην επιστήμη τους; Οι υπόλοιποι που μπορεί να το σπούδασαν και τελικά κάνουν κάτι άλλο ή κάτι παραπλήσιο ή δεν είναι Νο1 όπως το εννοείς εσύ, έκαναν άσχημα;

---

Καμία σχέση όμως. Επίσης ένας Έλληνας γιατρός έχει την επιλογή της Αμερικής και υπάρχουν αρκετά πετυχημένα παραδείγματα ειδικά στον ΄χωρο των ακαδημαϊκών. Στους ηθοποιους το πολυ πολυ να παίξει ενας στους τοοοσους σε μια παραγωγη και αυτο ειναι ολο.

γιατί, ο Λιάγκας που είναι του πολυτεχνείου κι είναι για φάπες;
γενικότερα, ας κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί κι ό,τι θέλει απο αυτά που μπορεί γιατί δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει η ζωή.

Άλλο σχολιάζω κι άλλο απαντάς Noctis. Ποιος λέει ότι όλοι οι σπουδαστές ιατρικής θέλουν ή μπορούν να γίνουν ακαδημαϊκοί ή να πάνε στην Αμερική ή ξέρω κι εγώ τι; Κι αν ένας ηθοποιός παίζει μια στο τόσο σε κάποια εγχωρια σειρά ή δικτυωθεί με παραστάσεις θεάτρου επιχορηγούμενες από το Υπ. Πολιτσιμού ή τη βρίσκει να συμμετέχει σε πειραματικά ή ποιοτικά έργα που μπορεί να πηγαίνουν άπατα κι ας κάνει και δεύτερη δουλειά, ποιος είσαι εσύ που θα τον κρίνεις; Ή αν κάνει κάτι άλλο παραπλήσιο, τύπου μεταγλωττίσεις ή διαφημιστικά ή ξέρω κι εγώ τι;

Αν πάλι το σπουδάσει και δεν του κάτσει κι αποφασίσει ότι δεν είναι για αυτόν τελικά γιατί θα πρέπει να μείνει στο χώρο σώνει και καλά και ποιος του απαγορεύει να κάνει κάτι άλλο; Τουλάχιστον το προσπάθησε. Ξέρω άνθρωπο που τον πρήξανε απο μικρό με τις σπουδές, κάποια στιγμή πείστηκε και ο ίδιος ότι "το είχε", είχε διπλώματα και παπλώματα στην ιατρική, νόμιζε ότι θα την παλέψει να δουλεύει με καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο, αλλά τελικά είδε ότι ψυχολογικά έπεφτε πολύ, δεν το είχε, δεν μπορούσε να κρατήσει την ψυχραιμία του να μιλήσει με τους ασθενείς, τον τσάκιζε το βάρος των αποφάσεων και της καθημερινότητας, οπότε παράτησε αυτόν τον τομέα στα 35 και κάνει κάτι εντελώς άσχετο.

Τη δική του ζωή αυτός τη ζει, εγώ τι να του πω, μείνε εκεί στο νοσοκομείο γιατί βγάζεις περισσότερα λεφτά και τράβα και στην Αμερική να κάνεις καριέρα; Αφού αυτός είναι πιο ευτυχισμένος με τα λίγα κι ας ζορίζεται και αφού έχει θέσει προτεραιότητα να είναι δημιουργικός και χαρούμενος με άλλο τρόπο, τι να του πει ποιος;
Γιατί πάντα να κοιτάμε την ασφάλεια και να μην τολμάμε να προσπαθούμε για τα όνειρα μας; Γιατί είναι λάθος και άλμα στο κενό να προσπαθήσουμε κάτι που θέλουμε κι αν δεν μας βγει και αλλάξουμε πορεία να θεωρείται προσωπική αποτυχία;

Υπαρχουν παρα πολλες σχολες που δεν προσφερουν επαγγελματικη αποκατασταση ή τουλαχιστον ειναι πολυ δυσκολο να αποκατασταθεις επαγγελματικα. Κανεις κατι αλλο για βιοποριστικο, εαν δεν σου ερθουν καλα τα πραγματα και ειναι πιο δυσκολο να πλουτισεις, που δεν ειναι για ολους κατι που αξιζει να το κυνηγησεις( ο πλουτος).
Μεγαλη αυξηση εχουν οι influencers κυριως στο youtube αλλα και σε αλλα social media, κατι πολυ φρεσκο της σημερινης νεολαιας, αλλα που εχει τεραστια ζητηση μεταξυ της νεολαιας. Το ποιος θα τα καταφερει σε αυτο το ακρως ανταγωνιστικο περιβαλλον ειναι αλλο θεμα και λεγοντας αυτο εννοω να βιοποριστει τουλαχιστον. Τεραστια τα ποσα που παιζονται, λιγοι στην κορυφη.
Τους influencers τους αναφερω, γιατι το να κανεις καριερα στην τηλεοραση ή στο θεατρο, μπορει να ειναι ακομα στοχος αλλα οι εποχες αλλαξανε υπαρχουν αλλα μεσα.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Ένας φίλος/γνωστός μου μου "εκμυστηρεύτηκε" ότι θα δώσει εξετάσεις για να μπει σε θεατρική σχολή. Πάντα ήμουν κατά, είχα μια πολύ τετράγωνη λογική με άγχωνε όλο αυτό το "ασαφές". Δεν ήξερα τι να του πω. Από τη μια στηρίζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε από την άλλη αν θεωρούμε ότι πάνε να πέσουν στο κενό τι λέμε; Αφού αυτό θα σε κάνει χαρούμενο έλα να σου ρίξω μια γερή;

Ειδικά στην Ελλάδα τι να κάνεις; Να παίζεις σε σίριαλ με τίτλους "Έκλειψη σελήνης", "Το πάθος του ωκεανού" και λοιπά τηλεάρλεκιν; Γιατί μέχρι εκεί πάει. Και αυτό προϋποθέτει να είσαι και γκόμενος. Όχι ότι το παιδί είναι άσχημο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Επίσης υπάρχει και ταβάνι. Στην Αμερική μπορεί να γίνεις νο 1. Στην Ελλάδα δεν έχει και κάτι τόσο σπουδαίο. Άλλα μεγέθη, άλλος πληθυσμός κτλ. Μου μοιάζει μια απογοήτευση όλο αυτό.

---

οχι, δεν παει μεχρι εκει.
υπαρχει και το θεατρο.
αυτοι που γινονται ηθοποιοι επειδη το αγαπουν, στο θεατρο φιλοδοξουν να παιξουν, οχι σε τηλεαρλεκιν.

οι καλες τεχνες δεν κρινονται με τους ορους ενος επαγγελματος βιοπορισμου.
εσυ σκεφτεσαι πολυ στεγνα και δεν μπορεις να κρινεις εναν καλλιτεχνη.
ο καλλιτεχνης πρωταρχικα, θελει να εκφραστει. οχι να γινει νο 1... κι η εκφραση, ειναι κατι πολυ σπουδαιο..
το να γινεις νο 1 ειναι μικροαστικη φιλοδοξια και δεν εχει καμια σχεση με την τεχνη.

ΦΥΣΙΚΑ καιε χει σημασια αν εχει τροπο να βιοποριζεται, γιατι ειναι πολυ δυσκολο να βιοποριζεσαι σαν ηθοποιος στην ελλαδα. εως, αδυνατο.
αλλα αν αυτο το εχει λυμμενο, μονο ευτυχισμενος θα γινει αν κανει αυτο που αγαπα.
εσυ κρινεις τους ανθρωπους με τα δικα σου στενα κριτηρια. υπαρχουν κι αλλα που δεν μπορεις να δεις απο εκει που κοιτας.

Η σχολή θεατρικών σπουδών , βγάζει ηθοποιούς ; Δεν νομίζω. Δεν είναι δραματική σχολή .

δεν βγάζει.

ηθοποιος μπορεις σε εθνικο, κρατικο, ιδιωτικες δραματικες σχολες, αντε κανα ιεκ και η θεατρου σαλονικας.

δεν ειπε σχολη θεατρικων σπουδων, ουτε θεατρολογια.
ειπε "θεατρικη σχολη", πιθανως εννοωντας "δραματικη σχολη". δεν ειναι και σχετικος με τις καλες τεχνες ο νοκτις.

Εγω εχω κανει στοχοφοροσ τηλεφωνητησ υπαλληλοσ σε ανταλακτικα τεχνικοσ σε ζυγαριεσ κ ηλεκτρολογοσ σε εργο στρατο εκανα κψμιτζησ καλησπερακιασ πυλησ γενικα μπαλαντερ στο λοχο διοικισεωσ μετα το στρατο αγροτησ με 1000 ελιεσ αυτο που θελω να σου πω ειναι οτι θα κανεισ αρκετα πραγματα αμα χρειαζεσαι τα λεφτα κ μεχρι να κατσεισ καπου για χρονια εχω βγαλει τει κ γενικο λυκειο απλα δεν την παλευα πουθενα