Originally Posted by
KostasAnagn
Καλησπέρα σε όλους!
Θα προσπαθήσω να δώσω στοιχεία και όσο πιο σύντομα την όλη ιστορία και καλοδεχούμενες όλες οι συμβουλές-γνώμες.
Είμαι 35 χρονών ζω στην Αθήνα και μέσω δουλείας γνώρισα μία κοπέλα που είναι 30 χρονών. Η κοπέλα εργάζεται σε δημόσια υπηρεσία (να το θέσω έτσι δεν θέλω να αναφερθώ σε παραπάνω για ευνόητους λόγους) κ μένει τον τελευταίο 1.5 χρόνο Θεσσαλονίκη μόνη της (η καταγωγή της δεν είναι απο εκεί), και ήρθε Αθήνα για να κάνει κάποια εκπαίδευση στην δουλειά μου. Εδώ είχαμε μόνο 3 μέρες επαφή κ αυτό μόνο στο εργασιακό περιβάλλον. Με τα πολλά κ με τα λίγα, κρατήσαμε επαφή, μιλούσαμε αρκετά στην αρχή μεσω social και μετά τηλέφωνα καθημερινά και για αρκετή ώρα (1-1:30 ώρα συνήθως βράδυ). Προχωρούσε καλά η υπόθεση και φτάσαμε στο σημείο να της πω κάποια στιγμή να ανέβω για λίγες μέρες και το δέχτηκε με μεγάλη χαρά, καθώς μου πρότεινε η ίδια ότι θα με φιλοξενήσει για όσες μέρες θέλω.
Ανεβαίνω λοιπόν μετά από 1 μήνα καθημερινής επικοινωνίας Θεσσαλονίκη, με περιμένε με μεγάλο ενθουσιασμό και το έδειξε κ από κοντά. Εγώ επειδή έχω μάθει να σέβομαι καταστάσεις κ άτομα δεν ήθελα να φανώ υπερβολικά διαχυτικός και σεβόμουν και τον χώρο της. Περάσαμε πάρα πολύ καλα, καθόμασταν μαζί αγκαλία βλέπαμε ταινίες σπίτι της και κοιμηθήκαμε μαζί, όταν λέω κοιμηθήκαμε εννοώ μόνο αυτό και μέχρι εκεί δεν έγινε κάτι άλλο στο να προχωρήσουμε στο σεξουαλικό, στην αρχή δεν έκανα κάποια κίνηση πρώτη μέρα, τις επόμενες προσπάθησα να κάνω κινήσεις, πχ χάδια κτλπ αλλά την έβλεπα ότι τραβιόταν η κλεινόταν οπότε δεν πίεσα. Στο κρεβάτι όμως όταν ξαπλώναμε, ερχόταν να την πάρω αγκαλιά. Προσπάθησα κάποια φορές να την φιλήσω, την είδα σε 3 στάδια.. το ένα να την φιλάω και να την βλέπω να γελάει αμήχανα χωρίς να ανταποδείδει, άλλες την έβλεπα ότι ήταν λες κ το ζητούσε και ανταπέδιδε και άλλες ερχόταν μόνης της και το έκανε. Έκατσα μια βδομάδα, περάσαμε όμορφα, μου το είπε και η ίδια ότι είχε καιρό να το ζήσει αυτό. Την ρώτησα πως το βλέπει τι έχει στο μυαλό της για την κατάσταση πως θα το προχωρήσουμε. Μου λέει ότι θέλει λίγο χρόνο πριν μπει σε μία σχέση για να διορθώσει κάποια θέματα που της έχουν δημιουργηθεί από προηγούμενες καταστάσεις (σχέσεις?!), ότι βλέπει να έχουμε πολλά κοινά και σκέφτεται και λίγο ότι η απόσταση είναι ένα πρόβλημα, απλά ένιωσε ασφάλεια μαζί μου και μου πρότεινε να πάω σπίτι της κ το έδειξε κίολας γιατί πολλές φορές πέρα από το βράδυ που κοιμόμασταν μαζί, αποκοιμόταν και πάνω μου όταν βλέπαμε ταινίες. Γενικά την είδα πολύ "μαγκωμένη" συναισθηματικά.. λες και ήθελε να πεί πράγματα και έβαζε φρένο στον εαυτό της.
Αφού επιστρέφω συνεχίζουμε την επικοινωνία ακριβώς όπως είμασταν, στέλνει και στέλνω χωρίς κάτι περίεργο. Τις γίνονται κάποιες αναποδιές στην εργασία της και κάτι τρεχάματα και είχαμε λίγο απόσταση για περίπου μια βδομάδα χωρίς πολύ επικοινωνία, όταν ξεμπέρδεψε (έτσι πίστευα δλδ), μου λέει ότι θα έρθει Αθήνα για μερικές μέρες για να δεί την κολλητή της που μένει εδώ με τον άντρα της κ το παιδί της και θα οι παντρευόντουσαν σε 1 μήνα περίπου, οπότε θα κατέβαινε εκ νέου Αθήνα. Τελικά έρχεται, μιλάμε την πρώτη μέρα φτάνει αργά το βράδυ. Την δεύτερη μέρα με παίρνει τηλέφωνο όλα οκ απλά δεν θα βρισκόμασταν γιατί ήθελε να περάσει λίγο χρόνο μαζί τους. Της στέλνω την 3η μέρα, μου απάνταει ψιλοκοφτά ότι δεν ξέρει αν προλάβει να βγούμε. Και μένει ένα τελευταίο ΣΚ μήπως βρεθούμε πριν φύγει πάλι πίσω. Εν τέλη μου στέλνει ένα μήνυμα το Σάββατο απόγευμα ότι ήταν έξω γύρισε θα κάτσει να ξεκουραστεί λίγο και θα μιλήσουμε για να βρεθούμε μετά. Η ώρα περνάει δεν στέλνει και της λεώ αν τελικά βγούμε και μου στέλνει ότι δεν έχει όρεξη λόγο των καταστάσεων που περνάει. Την παίρνω τηλέφωνο και την ακού στην χειρότερη ψυχολογικά κατάσταση που την είχα ακούσει ποτέ αυτό το 2μηνο που μιλάμε. Μου λέει ότι τα πράγματα με την δουλειά της δεν πάνε καλά, είχε πάρει αναρρωτική λόγο ενός αυτοάνοσου που είχε πριν κάτι μέρες και ίσως χρειαστεί να πάρει πάλι και ότι γενικά δεν έχει όρεξη να βγεί, παρόλο που της πρότεινα να βρεθούμε έστω για μια βόλτα με τα πόδια να την δω για μια ώρα. Εν τέλη πέρασαν οι μέρες και δεν βρεθήκαμε..
Σε συνέχεια από εκείνη την ημέρα κάναμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο κοντά 15 μέρες, τις έδινα χρόνο να ηρεμήσει, ψιλομάθαινα νέα μέσω μηνυμάτων που στέλναμε αλλά σε πολύ αραιή βάση (πχ 1-2 μηνύματα ανα δύο μέρες) κ εγώ δεν έστελνα και πολλά επίσης. Μιλάμε λίγο στο τηλέφωνο την ακούω λίγο καλύτερα αλλά ακόμα είχε τρεχάματα με δουλειά και γιατρούς χωρίς να μου έχει δώσει ενημέρωση γενικότερα για ποιό λόγο τι και πως, οπότε είμαι λίγο στον αέρα σε όλο αυτό. Πρώτη σκέψη μου να την κάνω να αισθανθεί έστω για λίγο όμορφα, της στέλνω λουλούδια, όχι τίποτα τριαντάφυλλα δεν ήθελα να το πάω προς τα εκεί, χαρούμενα πολύχρωμα. Τα παίρνει και μου στέλνει ότι της άρεσαν πάρα πολύ και οτι την τόνωσαν και την βοήθησαν πολύ λόγο της κατάστασης που περνάει. Μου λέει ότι σε μερικές μέρες θα κατέβει πάλι Αθήνα λόγο του γάμου της φίλης της και ότι θα με ενημερώσει και της λέω ανυπομονώ.
Δεν μου στένει ποτέ μήνυμα τελικά ότι δεν θα κατέβει, γιατί όντως δεν κατέβηκε (το τσέκαρα μην ρωτήσε πως, απλά το ξέρω!), μιλάμε λίγο πάλι στο τηλέφωνο και την ρωτάω πως περνάς πως είσαι και μου λέει είμαι μέσα στο άγχος τον τελευταίο μήνα γιατί δεν ξέρω τι θα γίνει με την δουλειά μου και δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο και όλο αυτό με έχει κρατήσει πίσω σε πολλά πράγματα, γι'αυτό και δεν κατέβηκα Αθήνα και γι'αυτό και δεν σου έστειλα κάτι. Και γενικά φαίνεται λίγο χαμένη-απόμακρη γιατί στα μισά μηνύματα που της στέλνω απαντάει και στα άλλα μισά τα βλέπει και μένουν εκεί..
Είμαι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δεν ξέρω πως να το προχωρήσω το θέμα, όλο αυτό το διάστημα δεν έχουμε μιλήσει για το τι θα γίνει μεταξύ μας και πως θα προχωρήσει η περίπτωση μας. Προφανώς κ δεν το κάνω γιατί την βλέπω ότι τρώει ζόρια και δεν θέλω να προσθέσω και αυτό μέσα σε όλα και να πιεστεί περισσότερο αλλά το θέμα είναι ότι πιέζομαι κ εγώ ψυχολογικά. Υποτίθεται υπήρχε ανταπόκριση, τα είπαμε από κοντά, μιλάμε καιρό, πήγα σπίτι της, περάσαμε ωραία κ εγώ ξεκίνησα να δίνω βάση στο ότι κάτι καλό πάει να ξεκινήσει, γιατί και εγώ γενικά δεν κάνω σχέσεις εύκολα καθώς έχω βγεί από μια δύσκολη σχέση χωρισμού πριν μια 5ετία κ αυτό με δυσκολεύει στο να ανοίγομαι. Όμως η συγκεκριμένη μου ξεκλείδωσε κάτι που δεν κατάφερε κάποια άλλη να κάνει σε όλο αυτό το διάστημα.. Σκέφτομαι να της δώσω κ άλλο χρόνο μέχρι να ξεμπερδέψει με την κατάσταση στην εργασία της και κάποια άλλα τρεχάματα που έχει, απλά σκέφτομαι κ το ενδεχόμενο μήπως υπάρχουν τελικά κ κάποια ψυχολογικά θέματα που λόγο του άγχους της (γιατί μου έχει αναφέρει ότι είναι αγχώδης άτομο καθώς τρέχει για όλα μόνη της) να έγιναν ακόμη πιο έντονα και να την επηρεάζουν στην θέση που έχει στην δουλειά της.
Ελπίζω να μην κούρασα.. Αναμένω τις απαντήσεις σας και αν είναι κάτι που θέλετε να ρωτήσετε και μπορώ να το καλύψω θα το κάνω.
Ευχαριστώ!