Καλησπέρα παιδιά.Ειμαι 24. Πρώτη φορά γράφω εδω. Σήμερα σχεδόν συμπληρώνεται ένα εφιαλτικό τρίμηνο για μένα. Για να σας τα πω από την αρχή. Το 2018 είχα πάει Εράσμους και είχα επαφές με μια κοπέλα χωρίς προφυλακτικό για περίπου 1,5 μήνα. Τότε είχα εντελώς άγνοια κινδύνου. Φτάνουμε λοιπόν στον Αύγουστο του 2019 όπου με πιάνει μια φρίκη ότι μπορεί να έχει hiv. Της στέλνω μήνυμα και μου λέει ότι όχι γιατί είναι αιμοδότης και κάνει συχνά εξετάσεις μέσω αυτού. Το ότι είναι αιμοδότης μου το είχε πει και σε άκυρη στιγμή τότε. Ηρεμώ μέχρι τον Νοέμβριο που με ξαναπιανει το γενικό άγχος. Μέσα στον πανικό πάω στο τσεκποιντ και κάνω εξέταση η οποία βγήκε αρνητική. Ομολογώ πως ηρέμησα λίγο. Παράλογες σκέψεις βέβαια έκαναν την εμφάνιση τους. Μέχρι που τον πριν 3 εβδομάδεςη σμηγματορροικη δερματίτιδα που έχω εδώ και 3-4 χρόνια έκανε μια μικρή έξαρση στη μούρη μου. Μπήκα στο ίντερνετ και είδα ότι είναι σύμπτωμα τελικού σταδίου. Πανικός. Από εκεί και πέρα ψάχνουν συνεχώς για συμπτώματα. Πάω λοιπόν σε μικροβιολογικό για δεύτερη εξέταση η οποία βγήκε αρνητική. Ομολογώ πως δεν ηρέμησα καθόλου. Μετά από αυτή την εξέταση άρχισα να μουδιαζω σε πόδια και χέρια και να έχω ζαλάδες. Μπαίνω πάλι ίντερνετ και βλέπω ότι αν είσαι στο τελικό στάδιο μπορεί να μην σου βρουν την ασθένεια. Τρελαίνομαι πάω για τρίτη εξέταση και βάζω και αιματολογικές. Αρνητικες. Αιματολογικες ο γιατρός είπε ότι ήταν τέλειες. Έλα όμως που δεν μπορώ να ηρεμήσω και άρχισα να τις συγκρίνω με τις περσινές μου και είδα ότι τα λεμφοκύτταρα μου παρόλο που είναι φυσιολογικά έχουν πέσει από 3100 που ήταν πέρσι σε 2300. Πήγα και σε νευρολόγο ο οποίος μου είπε ότι το μούδιασμα ήταν ψυχοσωματικο και θέλω ψυχολόγο. Ποτέ δεν ήμουν έτσι στη ζωή μου. Τι μου προτείνετε να κάνω;