SOS Γενικευμένο άγχος μάλλον; Βοήθεια!!!!
Καλησπέρα σε όλους.. Είμαι νέα στο forum, αν και διαβάζω καιρό τις ιστορίες σας..
Με λένε Σοφία κι είμαι 23 ετών. Θα σας πω συνοπτικά το θέμα μου για αρχή. Το πρόβλημά μου ξεκινάει πριν από περίπου 2-3 χρόνια κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Σπούδαζα σε πόλη 3 ώρες μακριά από το σπίτι μου, στην αρχή ήμουν οκ με αυτό. Τα δύο τελευταία χρόνια είχα παρατηρήσει ότι φοβόμουν να μείνω πλέον μόνη. Εμφάνιζα κάποιες ταχυκαρδίες και κακες σκέψεις ότι κάτι θα πάθω αν μείνω μόνη μου αλλά ως εκεί.
Τρομερό άγχος και ανησυχία όταν έμενα μόνη μου, αίσθηση ότι θα μου συμβεί κάτι κακό και δε θα με βρει κανείς, θα πεθάνω και άλλες τέτοιες ''θετικές'' σκέψεις. Αυτό περίμενα τώρα που μένω ξανά με τους δικούς μου ότι θα μου περάσει, αλλά ανά διαστήματα επανέρχεται...
Γενικά εγώ ανέκαθεν ήμουν αγχώδης, σε σημείο προβληματικό, ποτέ δεν είχα το δημιουργικό άγχος που λένε.
Και μέσα σε αυτά τα χρόνια και πολύ περισσότερο φέτος - αυτή την περίοδο ειδικά κοντεύω να τρελαθώ- νομίζω πως παθαίνω κρίσεις πανικού.Έχω την αίσθηση μέσα μου ενός γενικότερου άγχους, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω μία συγκεκριμένη αιτία παθάινω ταχυκαρδία, άγχος και φόβο ότι κάτι κακό θα μου συμβεί, βλέπω γύρω μου ανθρώπους να υποφέρουν και τα βάζω όλα μέσα μου, μια παλιά μου φίλη έμαθα πως έχει λέμφωμα και ταλαιπωρείται και κόντεψα να τρελαθώ. Γενικότερα δε μπορώ να βρω κανέναν τρόπο να ηρεμήσω, να χαλαρώσω. Η γιαγιά μου(63 ετών) που υπεραγαπώ έχει περάσει κατάθλιψη και παίρνει φάρμακα και είναι και η μόνη που μπορεί να καταλάβει τι περνώ. Η μαμά μου, άνθρωπος νευρωτικός και υπερπροστατευτικός από μικρό παιδί που ήμουν, προσπάθησε να μην μου περάσει ό,τι άσχημο έζησε αυτή ως παιδί, αλλά κατάφερε να γίνω το ακριβώς αντίθετο. Είμαι υπερευαίσθητη.
Έχω και την κίνηση αυτή του ποδιού την νευρική, κληρονομική κι αυτή, από παιδί θυμάμαι να την έχουν η μαμά μου και οι αδερφές της. Αισθάνομαι μονίμως υπερένταση...
Και το άλλο το τελευταίο που έχω λίγο καιρό τώρα και με ανησυχεί πολύ. Στο λαιμό, κάτω από το μήλο του Αδάμ που λένε, εκεί που υπάρχει ένα βαθούλωμα, αισθάνομαι τους σφυγμούς της καρδιάς μου καθημερινά, όχι ταχυκαρδια, απλά τους αισθάνομαι, μαζί με ένα αίσθημα κόμπου και κάποιες φορές αυτό που με τρομάζει είναι ότι νιώθω σε εκεινο το σημείο ακριβώς να κόβεται για δευτερόλεπτα η ανάσα. Χωρις να έχω δύσπνοια ή κάτι άλλο. Σαν εσωτερικό κόψιμο αναπνοής, σαν να μπαίνει αέρας σε μπαλόνι και να φουσκώνει. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αλλά φοβάμαι. Μπορεί να σχετίζεται με την καρδιά; το έχει νιώσει κάποιος;
Σε καρδιολόγο πήγα πριν 1,5 μήνα και ήταν όλα καλά, μου έκανε καρδιογράφημα και δεν υπήρχε θέμα, και θυρεοειδή έχω τσεκάρει και είναι φυσιολογικός.
Τι μπορεί να είναι; Βάζω το χειρότερο με το μυαλό μου...