Καλησπέρα!
Είμαι ο Λ. και είμαι 32 χρονών (Συγνώμη που δεν αποκαλύπτω το όνομα μου)
Δεν έχω κανένα με τον οποίο να μπορώ μιλήσω για να τα βγάλω από μέσα μου οπότε αποφάσισα να τα γράψω εδώ πέρα, ως ένας απλός άγνωστος, και ίσως ανακουφιστώ... Σίγουρα δεν θα λυθούν τα προβλήματα μου... αλλά δεν αντέχω άλλο.
Το τελευταίο καιρό δεν είμαι καθόλου καλά... νιώθω ότι η ζωή μου έχει σχεδόν καταστραφεί. Προσπαθώ να την διορθώσω αλλά δεν μπορώ... και έχω απογοητευτεί εντελώς!
Πλέων δεν έχω φίλους...
Παλιότερα κατάφερνα και έκανα κάποιες παρέες. Όμως τα τελευταία 6 χρόνια έκανα το λάθος να τις παραμελήσω και τελικά τις έχασα. Το διάστημα αυτό έκανα παρέα με τους φίλους της κοπέλας μου και έτσι δεν καταλάβαινα την έλλειψη. Πριν 1 χρόνο είχαμε μαλώσει με την κοπέλα πολύ σοβαρά, και όλοι τους με πολέμησαν. Απογοητεύτηκα πλήρως και από τότε δεν μπόρεσα να ξανακάνω παρέα μαζί τους... Έτσι έμεινα ολομόναχος από παρέα αφού οι δικές μου παρέες με ξεχάσαν και οι άλλοι με πρόδωσαν. Προσπάθησα πολλές φορές από τότε να ξεκινήσω καινούρια παρέα όμως όλες μου οι προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία. Ίσως λόγω ηλικίας, ίσως λόγω εσωστρέφειας και απογοήτευσης... δεν κατάφερα τίποτε.
Έχω απογοητευτεί πλήρως...
Πλέων έχασα την αγάπη...
Είμαι με μια κοπέλα εδώ και 7 χρόνια. Πριν κανένα χρόνο περίπου σκεφτόμουν να της κάνω πρόταση γάμου. Δυστυχώς με πρόλαβε ένας πολύ σοβαρός καυγάς όπου τότε σχεδόν χωρίσαμε. Τότε μου αποκάλυψε ότι δεν νιώθει πλέων τίποτε για εμένα. Από τότε η σχέση μας πήρε την κάτω βόλτα. Σεξουαλική σχέση δεν έχουμε, τρυφερότητα δεν υπάρχει, σπάνια συζητάμε, παρέες μαζί δεν κάνουμε, και μαλώνουμε πολύ συχνά. Μόνο θλίψη και στενοχώριες παίρνω από την σχέση αυτή, και έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο..
Έχω απογοητευτεί πλήρως...
Πλέων δεν έχω δουλειά...
Αν και έχω κάνει κάποιες σπουδές, δυστυχώς δεν έως και σήμερα έχω καταφέρει να βρω μια δουλειά σταθερή. Είμαι 32 και μέχρι τώρα ζω με περιστασιακές δουλειές όπως ντελιβερι, σερβιτόρος κλπ ενώ το τελευταίο 6μηνο δεν μπορώ να βρω δουλειά καθόλου. Οι γονείς μου δεν μπορούν να με βοηθήσουν οπότε δεν ελπίζω για ένα καλύτερο μέλλον. Βλέπω γύρω μου άτομα της δικής μου ηλικίας, βολεμένους σε δουλειές ή βολεμένους περιουσιακά και θλίβομαι ή εξοργίζομαι.
Έχω απογοητευτεί πλήρως...
Όσο για την υγεία μου... έχει και αυτή ξεκινήσει να παίρνει την κάτω βόλτα...