Καλησπερα,
καθομουν μονη μ μετα απο ενα σκ γεματο απογοητευση, ερωτικη, σε ενα σπιτι μεσα σε ενα μεγαλο κηπο.αδειο, ολοι οι θαμωνες του καλοκαιριου να εχουν φυγει κ εγω να ακουω μουσικη κ να κλαιω.οχι τοσο απο στεναχωρια οσο για να φυγει η ενταση. συνεχεια ακουγα το ''οταν ο ηλιος θα παψει να ανατελει'' ηταν το μονο καψουρε που ειχα στο mp3 μοτ ολα τα αλλα ηταν hip hop. τεσπα
ενιωθα απο τα νευρα το δερμα μ να με καιει ηθελα οσο τπτ να φυγειη ενταση....αρπαξα ενα ψαλιδι κ χαραξα μια γραμμη, αμεσως ηρεμισα!!!βλεποντας την κικκινη γραμμη πανω μ να ματωνει, ενιωσα πως η στιγμη ειναι αληθινη, πως οποτε κοιταξω το σημαδι ο πονος της απογοητευσης που ενιωσα υπαρχει στα αληθεια τον εχω ζησει. οταν επουλωνεται με πιανει το αγχος πως θα ξεθωριασει η μνημη κ πρεπει παλι να το κανω να φυγει η ενταση να ζησω παλι την στιγμη. καταγραφοντας ομως πανω μ τις χαρακιες, τερμα η αγωνια να μν χαθουν. οι στιγμες που τσακωθηκα με το αγορι, με τους γονεις, με τον εαυτο μου, με μια βουλιμικη μ κριση........
ωρες ωρες με κοιταζω στον καθρευτη κ δν ξερω πραγματικα τι βλεπω,αλλες φορες ενα ασχημο πραγμα, αλλες οτι ειμαι ομορφη κ αποροφουμαι απο τον εαυτο μ σε ενα απιθανο φλερτ με καθε καθρευτη ασυγκρατητη σαν νεαρο πουλαρι και τοτε οι ανθρωποι με λατρευουν.γινομαι αγαπητη. αμα εχεις αυτοπεποιθηση τα εχεις ολα. εκεινη την ωρα παλι με καιει το δερμα μ θελω να αποτυπωσω την στιγμη πανω μ. τι πιο καλο απο μια χαρακια που μπορεις να την πιασεισ, να την ψηλαφισεις...να ξερεις οτι το ζησες.
σημερα πηγα κ εβαλα εμφητευματα σκουλαρικια στην κοιλια, οσο με τρυπουσε ο τυπος δν ηθελα με τπτ να περασει ο πονος. με παρατηρουσε να μν σφιγγω καν τα δοντια στο καρφι που εχωνε μεσα μ κ μ λεγε ''πρεπει να σαι σκληρο καρυδι''
το χαρακωμα με κανει να νιωθω ασφαλης ειναι μια αποδειξη. η αληθεια ειναι εκεινη που τσουζει πανω στο δερμα μου.
την καταθλιψη την λενε μαυριλα,αλλα εγω πολυ θα χαιρομουν αν εβλεπα τον κοσμο γκριζο μολυβι. για μενα η καταθλιψη εχει την κιτρινιλα των ουρων. ατελειωτα μιλια ξεπλυμενο αραιο κατουρο.
ποτε μ δν μπορεσα να καταλαβω απο που πηρα αυτη τη ροπη προς την ασχημια.εχω αρκετη στην ζωη μου γιατι την αναζηταω κ αλλου.
ωρες ωρες νιωθω δυνατη|!λεω κοιτα τι ξεπερασα!αλλες ωρες ενα σκουλικι που λεω μακαρι να πεθανω ετσι δν θα ανησυχουσα ποτε ξανα.οταν πεθαινει καποιος γινεται τελειος, τον αγαπανε ολοι.ειμαι η δεν ειμαι παγιδευμενη μεταξυ νωθροτητας κ βλακειας?
αυτη τη στιγμη γραφω κ ο αλλος κοιμαται μεσα. με στεναχωρισε αρκετα κ αποφασισα να μν του πεταξω κατι στο κεφαλι απλα να κλαψω σαν ευαλωτο κοριτσακι ετσι κανουν ολες!!!!!τα ματια μ πρισμενα απ το κλαμα η κοιλια μ μπιγμενη μεσα απο την αφαγια 2 ημερων. αυτος που κοιμαται μεσα μ ζητησε συγνωμη για οσα μ ειπε. οι αντες βγαζουν απωθημενα πρων τους στις νυν αυτο με ενοχλει. εγω δν βγαζω σε κανεναν τπτ. γτ να θελουν να το παιζουν πληγωμενα παιδακια που τους πατανε τα συναισθηματα τσουλες!!!!!
παλι με πιανει να θελω να πιασω κτ αιχμηρο να το μπηξω μεσα στο χερι μου να ηρεμισω να νιωσω κατι|!!!προτιμω να παρω ενα κιλο φαγητο να ξεσπασω στην ζαχαρη κ τα λιπαρα κ μετα να ξερασω ισως καλητερα απο χαρακιες που πρεπει να καλυπτω. κ φυσικα θα κανω το 3ο τσιγαριλικι της ημερας. εβιβα
αυτα. δν εχω στυλο κ χαρτι, τα γραφω εδω.ευχαριστω νιωθω ακομα κ αν δν μ απανταει κανεις, οτι με ακουτε.
φιλακια