Ζωη!ενα ατελειωτο κυνηγητο

Λοιπον θα γραψω και γω αυτα που εχω στο μυαλο μου.
33 ετων ειμαι, το θεμα ειναι οτι παντα ηθελα να κανω τα πραγματα με τη σειρα.
Ειχα στο μυαλο μου τα εξης.
Μετα το σχολειο σπουδες, μετα τις σπουδες μια καλη δουλεια, μετα να μετακομισω μονη μου, να εχω τις φιλες μου να βρω σχεση σοβαρη , και μετα γαμος. Και ΟΛΑ αυτα πριν τα 30.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑ.
1-Σπουδες χμμμ δεν το πηρα πολυ ζεστα μαλλον, δυσκολευτηκα αρκετα να τελειωσω(οικονομικα). Οταν οι φιλες, συμμαθητριες τελειωναν εγω ακομα ημουν στα μισα. Απο εκει αρχισε ενα κυνηγητο και ο κατηφορος. Ενιωθα μειονεκτικα. Και τελικα απομακρυνθηκα. (Ειχα την εντυπωση οτι θα με ρωτανε ποτε θα ξεμπερδεψω, επειδη ηταν το θεμα μου πιστευα οτι θα το ειχαν και αυτοι.) Ελεγα οτι ειναι προσωρινο μεχρι να τελειωσω. Αμ δε.
2-Τελειωσα επιτελους, και ηρθε το θεμα της δουλειας, αρχισα να ξαναεχω επαφες με γωστους φιλους -οι οποιες οχι συχνες μιας κα ειχαν ολοι δουλεια.-ΟΜΩΣ παλι ενιωθα μειονεκτικα που ημουν ανεργη που ενω πηγαινα σε ιντερβιου ποτε μα ποτε δεν με ειδοποιησαν οτι πηρα τη δουλεια. Ασε που οι υπολοιποι της ηλικιας μου ειχαν και πειρα πλεον. Ξανα ενα κυνηγητο να τους φτασω, ξανα να νιωθω μειονεκτικα.
3-Βρηκα επιτελους δουλεια, μια περιοδος ξεγνιασιας, εβγαινα και περισσοτερο πλεον μιας και δεν ειχα κατι να με χωριζει απο τις φιλες μου.
4-Αρχισαν οι γάμοι... οχι ο δικος μου χαχα. Των συμμαθητων/φιλων/γνωστων/συναδελφων. Εδω να πω οτι δεν με ενδιεφερε τοσο, απολαμβανα το να ξοδευω τα χρηματα που εβγαζα. Και να αποταμιευω.
(2-3 σχεσεις που ειχα δεν πηγαν καλα, μικρες επιπολαιες, ειχα και τα θεματα τα δικα μου να λυσω (τα πιο πανω) και ετσι δεν πηγαν καλα.)

5-ενα λαθος της στιγμης και πανω στα νευρα μου παραιτηθηκα και εμεινα ανεργη. Λιγο πριν τα 30.
Αντε τωρα απο την αρχη. Μετα απο ενα χρονο ανεργιας βρηκα κατι προσωρινο, ετσι ελεγα μεχρι να βρω κατι καλυτερο.Κλεινω τα 4 χρονια. Καλα πηγε το προσωρινο.

Και φτανω στο σημερα

-Εννοειται δεν ζω μονη μου. (Με τι λεφτα;), δεν εχω φιλες με το τσουβαλι, καλα ουτε καν στο ενα χερι δεν μετριουνται. Σχεση δε φαινεται στον οριζοντα ουτε εχω τη δουλεια των ονειρων μου (μου αρεσει αλλα ειναι λιγα τα χρηματα).
Και η μαμα να με πιεζει να βρω καποιον να παντρευτω. Ουτε τα αδελφια μου εχουν παντρευτει και αυτο ειναι το μονο θεμα της
Νιωθω και ασχημα και γι αυτο. Κυριως για την γνωμη των αλλων.

Στο ΕΝΤΕΛΩΣ σημερα τωρα.

Θελω μια δουλεια που να ευχαριστει εμενα πρωτα και τα χρηματα θα ερθουν. Ομως δεν μπορω να ψαχνω συνεχεια ειναι κουραστικο κι ουτε μου αρεσουν οι δοκιμες.
Ψαχνω να βρω τον εαυτο μου. Ποιος ειναι ο σκοπος της ζωης μου; υπαρχει η αδελφη ψυχη μας καπου;
Θελω να ταξιδεψω παντου, σε ολο τον κοσμο, να φυγω σημερα και να επιστρεψω μετα απο ενα χρονο ή και δυο.
Οσο για τη σχεση δεν μου κανει εντυπωση κανεις.
Μονο μια φορα σε ενα ταξιδι στο αεροπλανο μιλουσα με ενα παιδι στη διπλα θεση (Αυστραλος).
Ακομα θυμαμαι ποσο μου αρεσε και πως ενιωσα μετα που προσγειωθηκαμε και χαθηκαμε στο πληθος. Τον σκεφτομουν για μερες. Αυτο το συναισθημα θελω. Κι οσο δεν το βρισκω δυσκολευομαι.


Τα χρονια περνουν και η ζωη μου ειναι ενα ατελειωτο κυνηγητο. Κυνηγαω το χρονο, τις φιλες,τους αλλους που φαινονται ή μπορει και να ειναι καλυτερα απο μενα. Ατελειωτες συγκρισεις.

όταν με το καλό ξαναβρεθούμε σε ένα πλαίσιο κοινωνικότητας φυσιολογικό, θα αντιληφθείς πως δεν διαφέρεις και πολύ απο τους άλλους.

δουλειές χάνονται και ξαναβρίσκονται. το θέμα είναι να μην χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα. να ψάχνεσαι, εγώ πιστεύω.
οι φίλοι σημασία έχει να μην σε κάνουν να νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου.
κι ακόμη και τα ταξίδια, σε όλους μας αρέσουν.

προσπάθησε να μην χάσεις τους στόχους σου

Quote:

---

Originally Posted by user

όταν με το καλό ξαναβρεθούμε σε ένα πλαίσιο κοινωνικότητας φυσιολογικό, θα αντιληφθείς πως δεν διαφέρεις και πολύ απο τους άλλους.

δουλειές χάνονται και ξαναβρίσκονται. το θέμα είναι να μην χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα. να ψάχνεσαι, εγώ πιστεύω.
οι φίλοι σημασία έχει να μην σε κάνουν να νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου.
κι ακόμη και τα ταξίδια, σε όλους μας αρέσουν.

προσπάθησε να μην χάσεις τους στόχους σου

---

Μας μαθαίνουν δυστυχώς να ζούμε με χρονογράφο. Τι θα κάνουμε ανά δεκαετία κ.λπ. Όμως όλα αυτά είναι τόσο σχετικά. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βρούμε την εσωτερική μας αλήθεια και να μην την ταυτίσουμε με την κοινωνική αλήθεια (τι κάνουν οι άλλοι). Και που κάποιοι έχουν καλή δουλειά ή που παντρεύτηκαν είναι ευτυχισμένοι; Μπορεί να έχουν τις εξωτερικές προϋποθέσεις αλλά να μην είναι σε πραγματικά καλή κατάσταση εσωτερικά. Ούτε αν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις που θέτει η εξωτερική πίεση σημαίνει ότι θα νιώθεις καλά. Τουλάχιστον τώρα έχεις την ελευθερία σου (στο μέτρο του σχετικού) που μόνο οι αγχώδεις σκέψεις περιορίζουν. Είναι κρίμα να κλεινόμαστε σε κουτάκια αντί να βρίσκουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Ο καθένας έχει τη δική του μοίρα και τη δική του ώρα. Μήπως πρέπει να συμβιβαστούμε με ό,τι παρουσιάζει η ζωή τελικά και να ελπίζουμε μεν χωρίς όμως ανησυχία που μας ισοπεδώνει. Ίσως δεν έχει τόση σημασία τι κάνουν οι άλλοι στην παραλληλία ή τι λένε οι άλλοι. Μπορεί ο δικός μας δρόμος να είναι διαφορετικός και πολύ πιο ενδιαφέρων αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο από τις πιέσεις και να δεχτούμε τη ζωή όπως έρχεται.

Πολλά τα ερωτήματα. Θα πρότεινα να βάλεις προτεραιότητες, γιατί δεν είναι ίδιο το να μην έχεις να φας για παράδειγμα με το πού πάω και τι σκοπό έχει η ύπαρξη. Τι χρειάζεσαι άμεσα; Και τι θα μπορούσες να το αφήσεις για αργότερα, που θα έχεις βάλει σε μία τάξη τα αναγκαία;

Πρεπει να σου πω οτι γραφεις ομορφα , εχεις και χιουμορ! Δυο δυνατα ατου. Επισης εισαι νεα για να εισαι απαισιοδοξη! Η νιοτη παει με την ανεμελια. Δεν μπορω να σου πω πως ολα θα γινουν, μπορει η ζωη να κανει αλλα σχεδια απο σενα. Ζησε την οσο ομορφα μπορεις. Αν ερθουν αυτα που λες, καλοδεχομουνα θα ειναι, μα κι αν δεν ερθουν δεν χαθηκε ο κοσμος. Φιλιά!

έχεις δίκιο. το τί κάνει τον καθε ενα ευτυχισμένο είναι προσωπική υπόθεση.
λάθος ζωή πολλές φορές γίνεται κατα λάθος.

Quote:

---

Originally Posted by Rabia

Μας μαθαίνουν δυστυχώς να ζούμε με χρονογράφο. Τι θα κάνουμε ανά δεκαετία κ.λπ. Όμως όλα αυτά είναι τόσο σχετικά. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βρούμε την εσωτερική μας αλήθεια και να μην την ταυτίσουμε με την κοινωνική αλήθεια (τι κάνουν οι άλλοι). Και που κάποιοι έχουν καλή δουλειά ή που παντρεύτηκαν είναι ευτυχισμένοι; Μπορεί να έχουν τις εξωτερικές προϋποθέσεις αλλά να μην είναι σε πραγματικά καλή κατάσταση εσωτερικά. Ούτε αν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις που θέτει η εξωτερική πίεση σημαίνει ότι θα νιώθεις καλά. Τουλάχιστον τώρα έχεις την ελευθερία σου (στο μέτρο του σχετικού) που μόνο οι αγχώδεις σκέψεις περιορίζουν. Είναι κρίμα να κλεινόμαστε σε κουτάκια αντί να βρίσκουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Ο καθένας έχει τη δική του μοίρα και τη δική του ώρα. Μήπως πρέπει να συμβιβαστούμε με ό,τι παρουσιάζει η ζωή τελικά και να ελπίζουμε μεν χωρίς όμως ανησυχία που μας ισοπεδώνει. Ίσως δεν έχει τόση σημασία τι κάνουν οι άλλοι στην παραλληλία ή τι λένε οι άλλοι. Μπορεί ο δικός μας δρόμος να είναι διαφορετικός και πολύ πιο ενδιαφέρων αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο από τις πιέσεις και να δεχτούμε τη ζωή όπως έρχεται.

---

Quote:

---

Originally Posted by Rabia

Μας μαθαίνουν δυστυχώς να ζούμε με χρονογράφο. Τι θα κάνουμε ανά δεκαετία κ.λπ. Όμως όλα αυτά είναι τόσο σχετικά. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βρούμε την εσωτερική μας αλήθεια και να μην την ταυτίσουμε με την κοινωνική αλήθεια (τι κάνουν οι άλλοι). Και που κάποιοι έχουν καλή δουλειά ή που παντρεύτηκαν είναι ευτυχισμένοι; Μπορεί να έχουν τις εξωτερικές προϋποθέσεις αλλά να μην είναι σε πραγματικά καλή κατάσταση εσωτερικά. Ούτε αν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις που θέτει η εξωτερική πίεση σημαίνει ότι θα νιώθεις καλά. Τουλάχιστον τώρα έχεις την ελευθερία σου (στο μέτρο του σχετικού) που μόνο οι αγχώδεις σκέψεις περιορίζουν. Είναι κρίμα να κλεινόμαστε σε κουτάκια αντί να βρίσκουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Ο καθένας έχει τη δική του μοίρα και τη δική του ώρα. Μήπως πρέπει να συμβιβαστούμε με ό,τι παρουσιάζει η ζωή τελικά και να ελπίζουμε μεν χωρίς όμως ανησυχία που μας ισοπεδώνει. Ίσως δεν έχει τόση σημασία τι κάνουν οι άλλοι στην παραλληλία ή τι λένε οι άλλοι. Μπορεί ο δικός μας δρόμος να είναι διαφορετικός και πολύ πιο ενδιαφέρων αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο από τις πιέσεις και να δεχτούμε τη ζωή όπως έρχεται.

---

Αυτο μου αρεσε πολυ. Δεν εχω να προσθεσω κατι.

Quote:

---

Originally Posted by Merlot

Πολλά τα ερωτήματα. Θα πρότεινα να βάλεις προτεραιότητες, γιατί δεν είναι ίδιο το να μην έχεις να φας για παράδειγμα με το πού πάω και τι σκοπό έχει η ύπαρξη. Τι χρειάζεσαι άμεσα; Και τι θα μπορούσες να το αφήσεις για αργότερα, που θα έχεις βάλει σε μία τάξη τα αναγκαία;

---

Σωστα. Ειμαι ανθρωπος που θελει να βρισκει ευχαριστηση και απο τη δουλεια.
Μαλλον το "αναγκαιο" ειναι αυτο. Να εχει νοημα για μενα. Αυτο ειναι που με μπερδευει περισσοτερο. Δεν ξερω τι να κανω.

Απο την αλλη Αυτο με το απλα να φυγω και να γυρισω μετα απο μηνες θα ηθελα παρα πολυ να το κανω. Νιωθω οτι το εχω σαν αποθημενο.

Εισαι τύπος γενικά με πολλες παρέες, εξωστρεφής, σ αρεσει η συναναστοφή με κόσμο ή εισαι πιο κλειστή γενικά, δεν θες πολλες εξόδους κ επαφές? τι βλέπεις?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εισαι τύπος γενικά με πολλες παρέες, εξωστρεφής, σ αρεσει η συναναστοφή με κόσμο ή εισαι πιο κλειστή γενικά, δεν θες πολλες εξόδους κ επαφές? τι βλέπεις?

---

Δεν μου αρεσουν οι πολλες εξοδοι,κουραζομαι ευκολα. Μου αρεσει η συναναστροφη με κοσμο που βλεπω οτι ταιριαζω οχι να βγω απλως για να βγω. Γενικα εχω παρατηρησει οτι διαφερω πολυ απο τους πλειστους. Σκεφτονται διαφορετικα, ή δεν καταλαβαινουν το χιουμορ μου. Ανοιγομαι εκει που βλεπω οτι δεν θα με κρινουν.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Δεν μου αρεσουν οι πολλες εξοδοι,κουραζομαι ευκολα. Μου αρεσει η συναναστροφη με κοσμο που βλεπω οτι ταιριαζω οχι να βγω απλως για να βγω. Γενικα εχω παρατηρησει οτι διαφερω πολυ απο τους πλειστους. Σκεφτονται διαφορετικα, ή δεν καταλαβαινουν το χιουμορ μου. Ανοιγομαι εκει που βλεπω οτι δεν θα με κρινουν.

---

story of my life :D

Αχ βρε Δημητρα! Εισαι ενα τρανο παραδηγμα ενος παιδιου οπου μεγαλωσαι σε εναν κοσμο με συγκεκριμενες απαιτησεις και σχεδον προδιαγεγραμμένη την μοιρα σου.
Πριν καν γεννηθεις η κοινωνια σε περημενε να σου αναθεσει τις οποιες υποχρεωσεις σου ωστε να μπεις εν πληρη διαθεση στο συστημα.Οι οποιες επιλογες νομιζες οτι ειχες ηταν τοσο περιορισμενες στα αληθεια,σαν για παραδηγμα να πας για ερευνα αγορας για αμαξι σου,αλλα η μοναδικη "ελευθερη" επιλογη σου να ειναι το χρωμα του!! να θες να αγορασεις ενα αμαξι κι σου μενει η μοναδικη "ελευθερια" επιλογης το χρωμα!οχι η μαρκα, οχι το καυσιμο ,οχι η οι δυαστασεις του,μειτε καν οι ζαντες!.
Η ζωη ειναι ενα πολυ ενδιαφερον και ομορφο ταξιδι ,εχει τοσα πραγματα να κανεις, τοσα πολλα να μαθεις !να γνωρησεις ανθρωπους !ωστε να ζησεις το αναγκαιο βιολογικα αλλα και ποθητο συναισθημα του συνεβρεσθε -βεβαια εδω θα σε προσεχει λιγακι το συστημα, μην του γινεις επικυνδηνη ε χαχα- τοσο ομορφα πραματα εχει αυτο το "ταξιδι στο αγνωστο" ,ενα απο τα καλητερα ειναι ο ερωτας!!οπου ειδικα το δικο μου λεξιλογιο ειναι πολυ φτωχο για να τον περιγραψω! Οπως σε καθε ταξιδι ,ετσι και δω θα πρεπει να προσεχεις τις κακοτοπιες .

Δυστυχως η κοινωνια μας, μας βαζει ταμπελες. Γαμος-οικογενεια=επιτυχια
Τα αλλα δεν την νοιαζουν. Αφου ετσι μεγαλωσαμε. Τι να κανουμε? Ειναι ολα καταγεγραμμενα μεσα μας, δυσκολο να αλλαξουν. Τις προαλες ετυχε να συνομηλισω με δυο αλλα κοριτσια -ιδια ηλικια- στο θεμα της δουλειας ειμασταν το ιδιο και εκεινες ψαχνονται, ομως ειχαν απο δυο μικρα παιδια. Και μεσα στη συζητηση ρωτηθηκα αν ειμαι παντρεμενη κτλ . Για να λαβω το εξης: αντε τι περιμενεις; αυτο.!!
Οσο ανακουφιση ενιωσα που ειμαστε το ιδιο επαγγελματικα αλλο τοσο αβολα ενιωσα μετα.
Η συγκριση υπαρχει. Τι κι αν εγω δεν νιωθω ωριμη (καλα ετοιμος δεν γινευαι ποτε κανεις), επειδη ειναι το θεμα το ηλικιακο επρεπε να ειμαι.

Αν σε βοηθουν οι παρηγοριες τοτες φαντασου ποσες φορες το εχω ακουσει εγω που ειμαι 40! Καταλαβαινω στο επαρκον το πως νιωθεις! ,υπηρξα κοινωνικοτατος στο μεγιστο! αρα το να ειμαι στον γενικο πανω κατω κανονα των πιο πολλων κοινωνιικων ομαδων ηταν σχεδον αναγκη καποτες για εμενα! τοσο που ενιωθα οτι ζω δυπλες και τριπλες ζωες!
Θα σου πω κατις ,σχετικα με αυτο που σε αγχωνει -δεν ειναι δικο μου,μη το παιζω κι φιλοσοφος - οι ανθρψποι εχουμε ενφυτη αναγκη να ανηκουμε σε ομαδες! κοινωνικα συνολα, αλλα και αυτα εχουν αναγκη εμας!.Δε νιωθουμε ομορφα εαν βγουμε εξω απο το κοπαδι, θελουμε να πλεουμε με τους αλλους μαζι κι αν να ξεχωριζουμε να ειναι στα ιδια πραματα απλα να ειμαστε λιγο πιο εμπρος! Αυτο το εχουμε λογο γωνιδιων απο τις εποχες των σπηλαιων !,τοτες ομως ηταν και βιωλογικη αναγκη, σημερα δεν ειναι,σημερα το λενε "μοδα" αλλα μας τρομαζει η μοναξια!
Αν ομως Δημητρα τολμησεις να κανεις αυτο που λεει η καρδουλα σου και οχι το μυαλο σου! εαν αυτο τυχαινει να ειναι κατις πολυ ξεχωριστο και αντιθετο με τα γουστα του "κοπαδιου" θα εχεις προβλημα απο δυο πλευρες.Πρωτα απο το υποσυνειδητο σου οπου οπως ολων μας φοβαται την αλλαγη,αφου η συνηθεια λογο της μηχαικης κινησης που λεμε δεν κουραζει τον εγκεφαλο μας οπου ειναι οτι πιο "τεμπελικο"εχουμε πανω μας.Επισης ειναι η μοναξια, που τρομαζει πολυ! φοβομαστε να κατσουμε μονοι μας, τρομαζουμε "την κουβεντα " με τον εαυτο μας! Αν ομως καταφαιρεις και περασεις απο το σταδιο της "μοναχης",να ζησεις δλδ απολυτος αυτονομη και μακρια απο ανθρωπους για λιγο,τοτες θα καταφαιρεις την βασικοτερη αρετη της φιλοσοφιας!θα αγαπησεις πρωτυστως την Δημητρα,θα μαθεις τι θελει πραγματικα χωρις επηρωες! και θα "γνωρησεις" δυναμεις που ουτε φανταζοσουν οτι υπαρχουν,αλλα η αναγκη του ανηκεις στο κοπαδι θα σε δυσκολεψει.
Ομως δεν ειναι μονο αυτη το προβλημα, θα σε τραβανε πισω και οι του κοπαδιου! δεν θελουν να φυγει καμια απο το κοπαδι! πρεπει ολοι να ειμαστε μαντρομενοι! Διοτι φοβουντε!τρομαζουν στην ιδεα να τα καταφαιρεις! μετα ειναι επικηνδυνο να σε μημιθουν και αλλοι.Ισως ο σημαντικοτερος λογος που θα σε τραβαναι πισω ειναι οτι βλεπουν σε εσενα αυτο που ηθελαν να κανουν αυτοι καπωτες αλλα κολωσαν! ζηλευουν λοιπον να δουν την Δημητρα να τολμησει να ακολουθησει την καρδια της!θυμουντε την δικη τους σκεψη ,θυμουντε που δεν τολμησαν και "ποια εισαι εσυ που θα τολμησεις?" .Θα σε εμποδιζουν αυτοι που αγαπας πιο πολυ! οι γονεις σου!, το αγορι πο σε αγΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑς! , δυστυχως αυτοι θα πρωτοστατησουν. Ειναι σκληρος ο κοσμος Δημητρα! και δυστυχως πολλες φορες μπερδευουν τον ερεωτα και την αγαπη με με την ιδιοτελεια! ψαχνον δλδ την θετικοτητα συναισθηματων μεσα και απο την δικη σου ζωη! ενω κανονικα ο ερωτας ειναι ενα συναισθημα οπου απαιτει την θυσεια του ενος προς το καλο του αλλου! κι οταν υπαρξει το δυσκολο αλλα και θεμιτο της ταυτοχρονης εναλλαγης των αισθηματων αυτων γινοντε συναισθηματα εξου και πλεον το "ενα σωμα μια ψυχη".
Σκεψου το τι θελεις λοιπον ακουσε την καρδια σου και ακολουθατω, μην κανεις δλδ οικογενεια και γαμο επειδη το εκαναν οι πιο πολλες φιλες σου, μην αναζητας με το σο αγχος την συγκεκριμενη δουλεια ,επειδη ειναι αυτη που θελουν οι γονεις σου η ,αυτη που εκαναν οι συμφοιτητριες σου! Μην φορας τα ρουχα που λεει "η αστυνομια της μοδας, ενδυσης"
Δημητρα! μαζεψαι λιγα λεφτακια, και σηκω φυγε! ανοιξαι τον χαρτη στο γκουγκλ, και δυαλεξε ενα μερος! κανε μια μικρη ερευνα, φτιαξε τα χαρτια σου και πηγαιναι εκει για 1-2 μηνες! ως πλανο και οχι ομως με συστημαβρες μια δουλεια βεβαια και , αν κατσει κατις καλο μεινε! Προσωπικα εκανα κατις παρεφερες με την Σρι Λανκα! ,αφτηνα ολα! με 150ε, νοικιαζεις σπιτι με χωραφι και με συνεργειο καθαρηοτητας! ξεχνας τα χειμωνιατικα ρουχα!, ειχανα βαλω μακριμανικο 2 χρονια! Τωρα γτ. εγω γηρισα πισω, ειναι αλλο θεμα το δικομου, εγω ειμαι και αρρωστος δυστυχως ,ειχα και τοξικομανια ,ειμουν ατυχος.Εσυ αν εισαι υγειες δεν θα εχεις τετοια θεματα!
Αυτο που εχω να σου πω, ειναι ΤΟΛΜΑ!!! ΜΗΝ ΚΟΛΑΣ! ΠΡΩΤΑ ΚΑΝΤΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙς! αναφερομαι βεβαια παντα γι θεματα που δεν κανον κακο στην υγεια.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Δυστυχως η κοινωνια μας, μας βαζει ταμπελες. Γαμος-οικογενεια=επιτυχια
Τα αλλα δεν την νοιαζουν. Αφου ετσι μεγαλωσαμε. Τι να κανουμε? Ειναι ολα καταγεγραμμενα μεσα μας, δυσκολο να αλλαξουν. Τις προαλες ετυχε να συνομηλισω με δυο αλλα κοριτσια -ιδια ηλικια- στο θεμα της δουλειας ειμασταν το ιδιο και εκεινες ψαχνονται, ομως ειχαν απο δυο μικρα παιδια. Και μεσα στη συζητηση ρωτηθηκα αν ειμαι παντρεμενη κτλ . Για να λαβω το εξης: αντε τι περιμενεις; αυτο.!!
Οσο ανακουφιση ενιωσα που ειμαστε το ιδιο επαγγελματικα αλλο τοσο αβολα ενιωσα μετα.
Η συγκριση υπαρχει. Τι κι αν εγω δεν νιωθω ωριμη (καλα ετοιμος δεν γινευαι ποτε κανεις), επειδη ειναι το θεμα το ηλικιακο επρεπε να ειμαι.

---

άντε τί περιμένεις;
χμ.
εσύ τί θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;
στην εποχή μας το αν θα κάνεις παιδιά ή ποτε θα τα κάνεις, είναι απόφαση προσωπική και δεν χωράει συζήτηση.
γνωστές κυρίες έγιναν μαμάδες σε μεγάλη ηλικία, και μια χαρά τα καταφέρνουν γενικώς.
πλεον οι ανθρώποι κοιτάνε να φτιάξουν τη ζωή τους πρώτα, δουλειά κλπ, να τη χαρούν, ταξίδια κλπ. κι ύστερα την οικογένεια.
άντε τί περιμένεις; να κάνεις ένα παιδί επειδή σου το επιβάλει η κοινωνία, να κλειστείς στο σπίτι επειδή έτσι το μεγαλώνεις καλύτερα, ξερω γω τί.
εγώ αν μου τό 'λεγαν αυτό θα γέλαγα.

Quote:

---

Originally Posted by user

άντε τί περιμένεις;
χμ.
εσύ τί θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;
στην εποχή μας το αν θα κάνεις παιδιά ή ποτε θα τα κάνεις, είναι απόφαση προσωπική και δεν χωράει συζήτηση.
γνωστές κυρίες έγιναν μαμάδες σε μεγάλη ηλικία, και μια χαρά τα καταφέρνουν γενικώς.
πλεον οι ανθρώποι κοιτάνε να φτιάξουν τη ζωή τους πρώτα, δουλειά κλπ, να τη χαρούν, ταξίδια κλπ. κι ύστερα την οικογένεια.
άντε τί περιμένεις; να κάνεις ένα παιδί επειδή σου το επιβάλει η κοινωνία, να κλειστείς στο σπίτι επειδή έτσι το μεγαλώνεις καλύτερα, ξερω γω τί.
εγώ αν μου τό 'λεγαν αυτό θα γέλαγα.

---

Βρε προσπαθουσα λιγο να τη κανω να καταλαβει οτι εν μερη μας το επιβαλει η κοινωνια μας και μου ελεγε εεε ναι πρεπει να ακολουθουμε τι μας λενε. Εε μετα δεν ασχοληθηκα αλλο. Αν ειναι να 'ρθει θα 'ρθει

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Βρε προσπαθουσα λιγο να τη κανω να καταλαβει οτι εν μερη μας το επιβαλει η κοινωνια μας και μου ελεγε εεε ναι πρεπει να ακολουθουμε τι μας λενε. Εε μετα δεν ασχοληθηκα αλλο. Αν ειναι να 'ρθει θα 'ρθει

---

ωραία και η παράδοση, δεν λέω, καλή και η πολιτισμική κληρονομιά, κάποια πράγματα όμως πρέπει να εξελίσσονται.
αν αυτή είναι η άποψή της, καλά κάνει και την πιστεύει. για τον εαυτό της όχι για οποιονδήποτε άλλον.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Η συγκριση υπαρχει. Τι κι αν εγω δεν νιωθω ωριμη (καλα ετοιμος δεν γινευαι ποτε κανεις), επειδη ειναι το θεμα το ηλικιακο επρεπε να ειμαι.

---

Δημητρα ποτε δεν θα νιωσεις ωριμη ν αποκτησεις παιδι. Μη νομιζεις πως οσοι γιναμε γονεις ειμασταν ετοιμοι απο πριν , ολα στην πορεια τα μαθαμε. Οταν γνωρισεις τον ανθρωπο σου ολα θα ερθουν σαν φυσικη εξελιξη. Οταν σε ρωτουν ν απαντας "δεν βρηκα τον σωστο ακομα".

Συμφωνω με το παραπανω μηνυματα,στο οτι οσοι εγιναν γονεις δεν ειχαν κανει προετοιμασειες πριν, υτε σχολη γονεων υπαρχει αλλα ουτε και αδεια κρατικη χρειαζεσαι!
Αν και απο την αλλη πλευρα, εφοσον σκοπος μας ειναι να πλαθουμε οσο μπορουμε την ιδανικη κοινωνια ισως θα επρεπε το κρατος ,η προνοια να κανει κατι σχετικα με το ποιοι γινοντε γονεις! Εδω γατακι αποκτας και σε βαζουν να κανεις ποσα χαρτια, αν το παρεις απο καοιο συλλογο ερχοντε και σε ελεγχουν !ενω αν κανεις παιδι δεν ριχνουν ουτε μια ματια!
Ευχομαι στη θεματοθετρια να κανει αυτο που θελει, και οχι αυτο που "πρεπει" ,οπως για παραδηγμα μια οικογενεια ! ανν δεν νιωθει ακομα αποφασισμενη ας μην το κανει !
Βεβαια απο την αλλη δυστυχως ο χρονος ειναι αμηλικτος! ,ομως η φιλη μας ειναι νεα ακοομα αρα δεν πρεπει να την πιανει το αγχος να προλαβει!
Οσο για την καριερα της, δεν υπαρχει υποχεωτικα η το ενα η το αλλο!μπορουν να υπαρξουν και τα δυο νομιζω!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Βεβαια απο την αλλη δυστυχως ο χρονος ειναι αμηλικτος!!

---

Αυτο! Αυτο ειναι που μας τρομαζει ολους.!
-Πότε θα ερθει η "σωστη" δουλεια? Αυτη τελοσπαντον που θα αρεσει και θα μεινουμε να κατασταλαξουμε και θα πληρωνομαστε και καλα (το καλα ειναι σχετικο με τις αναγκες)
-Το ιδιο και με τους συντροφους.
Αν και εκει που δεν το περιμενεις γινονται ολα.


Τεσπα πες εγω ειμαι πιο κλειστη πιο ρομαντικη, βγαινω λιγοτερο κτλ. Η αδελφη μου που ειναι το αντιθετο προ κορονοιου εβγαινε καθεΣ/Κ και μεσοβδομαδα ουτε αυτη βρηκε και ειναι 36. Ουτε οι φιλες της.
Δηλ τι γινεται; ωρε ωρες θα πιστεψω οτι μας καταραστηκαν.

Ασε το αλλο που ακουω οσο μεγαλωνεις ξινιζεις "ο αλλος σου βρωμαει ο αλλος σου μυριζει"

Εχω μια γνωστη 10 χρονια μεγαλυτερη. Καλη δουλεια,ασχημη δεν τη λες ουτε χαζη, λιγο που την γνωρισα πολυ καλη κοπελα κι αυτη με τις εξοδους της αλλα στο θεμα συντροφος ατυχη. Οταν ειμουν και γω 10 χρονια πιο μικρη θυμαμαι που ελεγα "ουου μεχρι την ηλικια της εχω καιρο, χΧαχα ποσο γρηγορα παιρνουν τα χρονια."

Βρε παιδια Αυτα βλεπω και ακουω και φοβαμαι.
Και θα καταληξω απελπισμενη στην Αννιτα ή σε καποια αλλη εκπομπη

ας μη γελιωμαστε ανθρωποι που πανε εκει και "γελαμε" ακομα κι αυτοι ρε φιλε βρηκαν τον ανθρωπο τους".


(Αυτο με το ταξιδι που ειπες, μπραβο σου που το εκανες, υπαρχουν μερες που το θελω πιο πολυ απο αλλες ειναι αυτο το μπουχτισμα που νιωθει καποιος) Και που ξερεις ισως να πρεπει να φυγω για να αλλαξει η ζωη μου.

ΟΙ παλιοι ελεγαν κατι που μικροτερη το κοροιδευα "ή μικρος μικρος παντρεψου ή μικρος καλογερεψου". Οσο μεγαλωνω το βλεπω με αλλη οπτικη. Οσο ειμαστε νεοι αναζητουμε το ιδανικο , το τελειο, μεγαλωνοντας, μετα τα 38-40 και μη βρισκοντας το , αντι να ριξουμε λιγο τα στανταρ μας, να γινουμε λιγο πιο διαλλακτικοι, αρχιζουμε να "ξινιζουμε" οπως ειπες και ισως βολευομαστε να ζουμε χωρις ευθυνες και υποχρεωσεις. Δεν μας αρεσουν τα δυσκολα. Γι αυτο η πολυπληθης ευρεια οικογενεια εγινε τετραμελης, τριμελης και τωρα πλεον στις περισσοτερες περιπτωσεις εργενικη.

Quote:

---

Originally Posted by katran

ΟΙ παλιοι ελεγαν κατι που μικροτερη το κοροιδευα "ή μικρος μικρος παντρεψου ή μικρος καλογερεψου". Οσο μεγαλωνω το βλεπω με αλλη οπτικη. Οσο ειμαστε νεοι αναζητουμε το ιδανικο , το τελειο, μεγαλωνοντας, μετα τα 38-40 και μη βρισκοντας το , αντι να ριξουμε λιγο τα στανταρ μας, να γινουμε λιγο πιο διαλλακτικοι, αρχιζουμε να "ξινιζουμε" οπως ειπες και ισως βολευομαστε να ζουμε χωρις ευθυνες και υποχρεωσεις. Δεν μας αρεσουν τα δυσκολα. Γι αυτο η πολυπληθης ευρεια οικογενεια εγινε τετραμελης, τριμελης και τωρα πλεον στις περισσοτερες περιπτωσεις εργενικη.

---

Αυτό πάλι; πόσα δισ άνθρωποι είμαστε στον κόσμο βρε παιδί μου; και λογικά περισσότερα άτομα πάρα ένα ατομο είναι ταιριαστοι μεταξυ τους. Πως γίνεται να μην το βρίσκουμε?

Δημητρα, σχετικα με το θεμα που αναφαιρεις για τις λιγοστες σχεσεις οπου υπαρχουν γυρο ας! η για το οτι βλεπεις πολλες κοπελες γρο σου να ειναι πανω κατω ετσι, ελευθερες δλδ αλλα χωρις ξεκαθαρη επυλογη τους. Νομιζω οτι το συγκεκρημενο θεμα ειναι λιγο μπερδεμενο, εν αρχη δεν ειναι ο ρολος μιας κοπελας να αρχησει και να την" πεφτει" να φλερταρει τους ανδρες ! αυτο πρεπει να το κανουμε εμεις οι ανδρες ανεξαρτητως ομορφιας του ενος η της αλλης! Δεν εχει να κανει με θεματα ισοτητας των φυλων! εχει να κανει με τα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα το καθε φυλου! ,εχει να κανει με την αρμονια της φυσης! Ο ρολος της γυναικας υπαρχει και ειναι εξησου σημαντικος,φου θα πρεπει απο οσους την φλερταρουν να δυαλεξει αυτον οπου πιστευει οτι θα μπορεσουν να εχουν μια υπεροχη σχεση!, βεβαια υποσηνειδητα υπαρχουν και αλλα κριτιρια δτην επιλογη της γυναικας, ξεκιναν απο την φωνη και το υψος και πανε σε πολλα μεροι του σωματος, αφουως γυναικα υπαρχει ακομα μεσα σας το παναρχαιο αυτο κριτιριο του δυναμικου αρσενικου,υγειες ωστε να μπορεσετε να αναπαραχτητε!Αρα και τα δυο φυλα εχουν το μεριδιο τους!!
Το φταιξιμο λοιπον παει και στους δυο ,ιδιο μεριδιο! ,οι γυναικες εχετε αυξημενες απαιτησεις! ,μερικες φορες σχεδον παραμυθενιες! ,ταυτοχρωνα θελετε να μην υπαρξει το στρες της οικονομικης δυσκολιας! Σαν ν μην φτανουν ολα αυτα ,σαν ελληνιδες εχετε και την αρνηση ενω απο μεσα σας εννοειτε το αντιθετο! και περιμενετε απο ενα αγορι 20 χρονων νατο παρει χαμαρι βρε κορητσια?
Οι ανδρες απο την αλλη βρησκοντε σε αναζητηση ρολου, η γενια αυτη εχει "κλαταρει" ακουγε και μεγαλωσε με ανδρικες ιστοριες στο σπιτι οπου οι ανδρες ηταν πιο δυναμικοι, οπου ειχαν το πανω χερι,και αυτο που ζουν δεν εχει καμια σχεση!. Ετσι δεν ξερουν πως να πλασουν το χαρακτηρα τους! Οι νεες απετησεις εχουν κανει ανασφαλεις τους ανδρες, συνδιαζωντας και τη δυναμικη που εχουν πλεον οι γυναικες ,κανουν το φλερτ αρκετα δυσκολο!! τοσο που πηγαινωντας να μιλησεις σε μια κοπελα καποιος , το κανει πλεον για "την τιμη των οπλων"
Φανταστειτε, απο την μια εχουν αναιβει οι απαιτησεις των γυναικων λογο της μορφωσης κι ελευθεριας τους, και ταυτοχρονα οι ανδρες εχουν χαμυλη αυτοπεπηθαιση διοτις πλεον η κοινωνια και δεν τους αναγνωριζει τις δυναμες αλλα και ψαχνοντε! Ολα αυτα εφεραν την κατασταση εδω που ειναι .

Δήμητρα, γέλασα πολύ με την εισαγωγή σου.
Έχεις χιούμορ.
Όμως, χρειάζεται να ωριμάσεις.
Νιώθω πως δεν έχεις ψαχτεί αρκετά μέσα σου.
Είσαι χαμένη στα κοινωνικά στάνταρ και τα κοινωνικά πρέπει.
Η κοινωνία που σου λέει ότι αξίζεις μόνο όταν έχεις.
Και όλοι καταλαβαίνουμε κάποια στιγμή πόσο χαζά και άκαμπτα είναι τα κοινωνικά πρέπει.

Βλέπποντας τη ζωή σου από μακριά, βλέπεις ότι πάντα τρέχεις για "να έχεις".
Γιατί μόνο όταν "έχεις" αισθάνεσαι ότι αξίζεις.
Μόνο όταν δεν διαφέρεις από το σύνολο, βγαίνεις έξω και κοινωνικοποιείσαι.
Εάν δεν έχεις, οι άλλοι θα σε κρίνουν, ή έτσι πιστεύεις, και εσύ ας πουμε δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου;

Όταν αποφεύγεις τον κοσμο επειδή δεν μοιάζεις μαζί του (πχ είσαι ανεργη ή άγαμη) είναι σαν να αποδέχεσαι ότι η αξία σου καθορίζεται από τη δουλειά σου ή το γάμο. Αλλιώς δεν είσαι αρκετή για τους άλλους και οι άλλοι θα νιώσουν ανώτεροι.
Λες και η προσωπικότητα και όσα προσφέρεις στους άλλους είναι ψίχουλα.
Λες και αξία έχουν τα λεφτά, το κοινωνικό στάτους παραπάνω από την ψυχή και το "Είναι".

Μια ζωή αποφεύγεις να νιώσεις άσχημα, νιώθοντας άσχημα που αποφεύγεις.
Δεν χρειάζεται να αποφεύγεις.
Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να μοιάσεις στους άλλους.
Είναι ψεύτικο να μοιάζεις πάντα στους άλλους.

Βγες έξω χωρίς να έχεις τίποτα ή έχοντας ότι έχεις και ζήσε.
Παρουσιασε με υπερηφάνια τον εαυτό σου και ας μην έχεις τη δουλειά των ονείρων σου ή ένα όμοεφο σύζυγο.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι.
Καθε άνθρωπος, εμπειρία, είναι ένα ταξίδι.
Ακόμη και η διαδικασία του να βρεις εναν σύντροφο ή να κατασταλλάξεις κάπου είναι ένα ταξίδι,, που μπορεί να γίνει όμορφο και περιπετειώδες όταν εσύ το καταλάβεις.
Εστιάζεις με ανυπομονεσία ποτε εγώ θα βρω αυτό που θέλω και δεν θα νιώθω μειονεκτικά που χάνεις την ίδια τη ζωή.

΄Θα σε βοηθούσε αρκετά να ψαχτείς με τον εαυτό σου
μου βγάζεις ότι έχεις χαμηλή αυτοπεποιθηση και κάποια στοιχεία αποφευκτικής προσωπικότητα γι αυτό θα σε βοηθούσε πολύ η ψυχοθεραπεία.
ακολουθώντας ένα μονοπάτι λίγο πιο "πνευματικό" πχ διαλογισμός είτε οτιδήποτε άλλο..
Θεωρώ πως χρειάζεσαι λίγο φιλοσοφία στη ζωή σου για φιλοσοφείς καλύτερα τα πράγματα και να πατάς στα πόδια σου υπερασπίζοντας τις επιλογές της ψυχής σου μακριά από τα κοινωνικά πρότυπα!

Καθε μερα σκεφτομαι τι θα μπορουσα να κανω διαφορετικα, ειμαι χαμενη στις σκεψεις μου!
Οχι δεν αξιζει το κοινωνικο στατους απο το ειναι, ομως βοηθα καπως. Οχι τοσο στους αλλους αλλα στο εαυτο καποιου. Λες ρε ναι παιδι μου, επαγελματικα τα καταφερα, νιωθεις μια αυτοπεποιθηση. Εισαι καλος σ'αυτο που κανεις δεν χρειαζεται να σε ξερει ολος ο κοσμος για να πετυχεις κατι το ξερεις εσυ και φτανει.

Παντως το θεωρω αδικο καποιοι να τρεχουμε συνεχεια πισω απο τη "ζωη" και οχι διπλα της.
εχω τα θεματα μου το αναγνωριζω. Θελω να αλλαξω. (Προς το παρον μοιραζομαι την ιστορια μου με αγνωστους, το λες και καποιου ειδους ψυχοθεραπεια....εμμ ενταξει δεν το λες)

Μακαρι να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω με το μυαλο που εχω σημερα και να κανω αλλες επιλογες. Εκανα καποια λαθη τα οποια θα ηθελα να διορθωσω(ειμαι και βαθια ενοχικη αλλο ενα μειον).