Καλημέρα σε όλους.
Εδώ και 2-3 βδομάδες υπέφερα αρκετά. Ξύπνησα σήμερα με πιο καθαρό κεφάλι και ελαφρότερη την καρδία.
Τι όμορφες που είναι οι γιορτές των Χριστουγέννων. Δουλειά δεν έχουμε και δουλειά βρίσκουμε. Ξέρω τι θα ήθελα να ζητήσω από τον Άι Βασίλη αλλά ντρέπομαι. Θα ήθελα να σας κάνω και ένα δωράκι αλλά ντρέπομαι λιγάκι οπότε θα σας πω ένα ποιηματάκι.
Αλαζονεία, αλαζονεία
εσύ που μεταμφιέζεις τους ανθρώπους
σε μαύρα ξωτικά
κι όταν σε χρειαστούν γίνονται καλά παιδιά
Λαμπερά κοσμήματα και χαρτικά
τι είναι καλύτερο παιδιά
να καίει ή να λιώνει
μέσα στην μέθης το χιόνι;
Αξία, αξία ονομαστική
λέμε τα κάλαντα όταν είμαστε μικροί
αλλά και πάλι όταν μεγαλώνουμε
γινόμαστε παιδιά
όχι καλά αλλά κάλαντα
Κάποια στιγμή μήπως μάθουμε και εμείς
μες το ποτάμι της οργής
πως να πνιγούμε καλύτερα τα συναισθήματα μας
Δαίμονες δεν είμαστε, άγγελοι μήτε
Κουρδιστά πορτοκάλια στο αμπέλι μας μεθούν
κι όταν τα κάλαντα θα ξαναπούν
τότε οι μνήμες μας και πάλι θα λουστούν
Μέσα στα ξέφρενα νερά
τις μάζες και τα ξωτικά
Τι είναι πιο δυνατό Θεέ μου
να σε βαπτίζουν σκύλο και το σκυλί να γαβγίζει ανάποδα
Η μήπως όταν οι γάτες χορεύουν
τα ποντίκια να κυνηγάνε τα πουλιά
Κάπου εκεί ξαναβρήκα
μέσα στον πολύχρωμο χορό
ένα κομμάτι γης και ουρανού
να λάμπει και να ξενυχτά
Είναι όμως τόσο ψηλά
που αν θέλει το λιωμένο εξατμίζει
μέσα σε ένα κήπο από ρύζι
Και κάπου εκεί τριγύρω να χορεύουν και οι άλλοι
οι πέρδικες και οι παπαγάλοι
Το μόνο τραγούδι που θα πουν
είναι αυτό που έμαθαν να μισούν
:)