Τι φταίει? Έχω χαζεψει?

Γεια σας παιδιά, θέλω να σας πω ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω εδώ και κάτι μήνες από το Σεπτέμβριο νομίζω, είμαι 17 χρόνων και πάω λύκειο όταν βγαίνω έξω δεν είμαι καθόλου ήρεμος νιώθω αμήχανα μέσα μου πάω να μιλήσω με κάποιον η έρχεται κάποιος να μου μιλήσει και με πιάνει αμηχανία δεν μπορώ να τον κοιτάξω καθόλου και όταν προσπαθώ να τον κοιτάξω αρχίζουν να τρεμοπαιζουν τα μάτια μου λες και φοβάμαι, εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι και τώρα φοβάμαι το οτιδήποτε τις φωνές, τον κόσμο, δεν μπορώ να κάνω γνωριμίες λόγου αυτού το προβλήματος, εγώ ήμουν αρκετα κοινωνικός και ήθελα να κάνω φιλίες και να βοηθάω τους ανθρώπους εμένα με είχαν οι φίλοι μου από έναν και γαμω τα παιδιά, έκανα πλάκες πάντα είχα όρεξη τώρα δεν έχω όρεξη για τίποτα αυτοπεποίθηση έχω μηδέν και σε κοπέλες ειδικά δεν μπορώ να πάω να μιλήσω καθόλου, το καλοκαίρι με έπιαναν και κρίσεις πανικού από τότε είχα αλλάξει και ίσως αυτό να με έκανε φοβιτσιαρη, τώρα πλέον δεν με πιάνουν κρίσεις είμαι πιο πολύ ήρεμος αλλά γενικά αυτό με τον έξω κόσμο που με πιάνει είναι πολύ ενοχλητικό γιατί νιώθω ότι και οι γύρω μου που θέλουν να μου μιλήσουν με περνάνε για κανέναν περίεργο η και για κανέναν βαρετό επειδή δεν έχω όρεξη πλέον για τίποτα και ότι δεν θέλω να τους μιλήσω λόγο της αμηχανίας και του φόβου που με πιάνει... Τι μπορεί να φταίει δεν ξέρω εγώ προσπαθώ να το καταπολεμήσω..

Έχεις σκεφτεί τι προκάλεσε τις κρίσεις πανικού το καλοκαίρι;

Αυτά που σκεφτόμουν τις προκάλεσαν, δεν ήρθαν από μόνες τους, σκεφτόμουν ότι έξω θα πάθω κάτι κακό και τέτοια, τώρα όμως και να τα σκεφτώ δεν με επηρεάζουν κάποιες φορές προσπαθώ και είμαι πιο ήρεμος..

Έχω αλλάξει πάρα πολύ σε θέματα διάθεσης δεν είμαι ο ίδιος που ήμουνα εγώ δεν φοβόμουν τίποτα τώρα φοβάμαι ακόμα και όταν με κοιτάνε δηλαδη γιατί γίνεται αυτό?

Και πριν αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι έξω από το σπίτι θα σου συμβεί κάτι; Είχε προηγηθεί κάποιο συμβάν; Μήπως φταίει η καραντίνα;

Είχες ένα διάστημα ανοίξει θέματα και συμμετείχες αρκετά σε σχετικά θέματα άλλων για κρίσεις πανικού και φοβίες, αλλα ήσουν αρνητικός για να μιλήσεις στους γονείς σου,αρνητικός για ψυχολόγο και μετά εξαφανίστηκες. Τι έγινε στο μεταξύ; Πως τις ξεπέρασες; Κατάλαβες απο που ξεκινήσαν όλα αυτά τελικά (οι φόβοι ότι κάτι θα πάθεις, οι κρίσεις κτλ) ;

Πάντως αν υποθέσουμε ότι έχουμε ξεπεράσει αυτές καθεαυτές τις κρίσεις κι ότι καταλάβαμε από που προέρχονται και το έχουμε αντιμετωπίσει ως ένα βαθμό, μην ξεχνάμε ότι το ίδιο το γεγονός των κρίσεων είναι μία εμπειρία κάπως τραυματική. Σε ξεκουνάει από τον πυρήνα σου, είναι σαν να σου λέει το ίδιο σου το σώμα ότι δεν το γνωρίζεις κι ότι κάνει τα δικά του κι ότι δεν μπορείς ούτε σε εσένα τον ίδιο να έχεις εμπιστοσύνη. Και μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο, όχι σώνει και καλά κρίσεων αλλά ανασφάλειας, άγχους κτλ που μπορεί να εξωτερικευτεί με τον οποιονδήποτε τρόπο.
Όπως φαντάζομαι κάποια στιγμή κατάλαβες ότι οι κρίσεις πανικού είναι δυσάρεστες αλλά όσο τις αγνοείς και δεν τις αφήνεις να σε τρομάξουν, τόσο εξασθενούν... Ε, έτσι και τώρα πρέπει να καταλάβεις ότι όσο κι αν αισθάνεσαι αμήχανα και φοβάσαι, δεν πρέπει να κάνεις πίσω μπροστά σε κόσμο, δεν πρέπει να αποφεύγεις παρέες και γνωριμίες και πρέπει να προσπαθείς να μπαίνεις σε συζητήσεις έστω κι αν εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνεσαι ορεξάτος. Με τον καιρό αυτό που τώρα σου φαίνεται αγγαρεία θα το κάνεις με την καρδιά σου και θα ανέβει η αυτοπεποίθησή σου. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίζουμε φοβίες κι ανασφάλειες είναι η έκθεση σε αυτές. Μην κρυφτείς και μην τελματώσεις μόνο, αυτό είναι το βασικό.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είχες ένα διάστημα ανοίξει θέματα και συμμετείχες αρκετά σε σχετικά θέματα άλλων για κρίσεις πανικού και φοβίες, αλλα ήσουν αρνητικός για να μιλήσεις στους γονείς σου,αρνητικός για ψυχολόγο και μετά εξαφανίστηκες. Τι έγινε στο μεταξύ; Πως τις ξεπέρασες; Κατάλαβες απο που ξεκινήσαν όλα αυτά τελικά (οι φόβοι ότι κάτι θα πάθεις, οι κρίσεις κτλ) ;

Πάντως αν υποθέσουμε ότι έχουμε ξεπεράσει αυτές καθεαυτές τις κρίσεις κι ότι καταλάβαμε από που προέρχονται και το έχουμε αντιμετωπίσει ως ένα βαθμό, μην ξεχνάμε ότι το ίδιο το γεγονός των κρίσεων είναι μία εμπειρία κάπως τραυματική. Σε ξεκουνάει από τον πυρήνα σου, είναι σαν να σου λέει το ίδιο σου το σώμα ότι δεν το γνωρίζεις κι ότι κάνει τα δικά του κι ότι δεν μπορείς ούτε σε εσένα τον ίδιο να έχεις εμπιστοσύνη. Και μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο, όχι σώνει και καλά κρίσεων αλλά ανασφάλειας, άγχους κτλ που μπορεί να εξωτερικευτεί με τον οποιονδήποτε τρόπο.
Όπως φαντάζομαι κάποια στιγμή κατάλαβες ότι οι κρίσεις πανικού είναι δυσάρεστες αλλά όσο τις αγνοείς και δεν τις αφήνεις να σε τρομάξουν, τόσο εξασθενούν... Ε, έτσι και τώρα πρέπει να καταλάβεις ότι όσο κι αν αισθάνεσαι αμήχανα και φοβάσαι, δεν πρέπει να κάνεις πίσω μπροστά σε κόσμο, δεν πρέπει να αποφεύγεις παρέες και γνωριμίες και πρέπει να προσπαθείς να μπαίνεις σε συζητήσεις έστω κι αν εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνεσαι ορεξάτος. Με τον καιρό αυτό που τώρα σου φαίνεται αγγαρεία θα το κάνεις με την καρδιά σου και θα ανέβει η αυτοπεποίθησή σου. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίζουμε φοβίες κι ανασφάλειες είναι η έκθεση σε αυτές. Μην κρυφτείς και μην τελματώσεις μόνο, αυτό είναι το βασικό.

---

Γεια σου Σόνια και Ευχαριστώ για την απάντηση, για τις κρίσεις πανικού απευθύνθηκα τελικά σε ψυχολόγο και με την βοήθεια του σε πολύ λιγουλακι διάστημα τις ξεπέρασα :) γενικά κάποιες φορές πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω με την προσπάθεια μου και άλλες φορές απογοητεύομαι με την αμηχανία μου επειδή σκέφτομαι ότι λόγο αυτής μερικές φορές μπορεί να πεταω και μερικές βλακιουλες η ότι μπορεί να φαίνομαι βαρετός επειδή με το άγχος μου δεν μπορώ να επικοινωνήσω σωστά, αλλά έχω παρατήσει ότι το έχω πολυ μέσα στο μυαλό μου αν ήμουν πιο πολύ ελεύθερος μπορεί και να μην το είχα

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Και πριν αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι έξω από το σπίτι θα σου συμβεί κάτι; Είχε προηγηθεί κάποιο συμβάν; Μήπως φταίει η καραντίνα;

---

Όχι δεν είχε συμβεί κάτι όλα ήταν ίδια για εμένα, η καραντίνα προσωπικά δεν με ενοχλήσε και καθόλου δεν έβγαινα και πολύ έξω την αραζα πολλές φορές σπίτι, μπορεί να έφταιξε και αυτό που κάθομαι πολύ σπίτι αλλά τι να κάνω και τώρα έξω είναι πολύ βαρετά είναι και όλα κλειστα οπότε βγαίνω πιο λίγο

Καλημέρα.
Ζούμε σε μία περίοδο περίεργη όπως και να το κάνεις κι αυτό δεν βοηθάει. Ωστόσο πρέπει να βρίσκεις τρόπους να μην μένεις μόνος με τις σκέψεις σου συνεχώς. Η πολύ ανάλυση κάποιες φορές βλάπτει. Ξόδευε δημιουργικά τον χρόνο σου όσο γίνεται και φρόντιζε να επικοινωνείς με τους φίλους σου. Βιντεοκλήσεις, ένα καφέ στο χέρι και περπάτημα με προσοχή, τώρα ανοίγουν σιγά σιγά και κάποιες αθλητικές δραστηριότητες... Θα δεις ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα. Τον ψυχολόγο τον βλέπεις ακόμα; Τι σου λέει για αυτό το θέμα;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.
Ζούμε σε μία περίοδο περίεργη όπως και να το κάνεις κι αυτό δεν βοηθάει. Ωστόσο πρέπει να βρίσκεις τρόπους να μην μένεις μόνος με τις σκέψεις σου συνεχώς. Η πολύ ανάλυση κάποιες φορές βλάπτει. Ξόδευε δημιουργικά τον χρόνο σου όσο γίνεται και φρόντιζε να επικοινωνείς με τους φίλους σου. Βιντεοκλήσεις, ένα καφέ στο χέρι και περπάτημα με προσοχή, τώρα ανοίγουν σιγά σιγά και κάποιες αθλητικές δραστηριότητες... Θα δεις ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα. Τον ψυχολόγο τον βλέπεις ακόμα; Τι σου λέει για αυτό το θέμα;

---

Καλημέρα όχι με τον ψυχολόγο έχω σταματήσει προσωρινά για οικονομικούς λόγους, αλλά θα ξανά ξεκινήσω, γενικά προσπαθώ να επικοινωνώ με κόσμο όσο και να νιώθω αμήχανος δεν με σταματάει αυτό, προσπαθώ και να μην το δείχνω αλλά όταν πάω να τους κοιτάξω στα μάτια εκεί η αμηχανία μου κορυφώνεται και νομίζω πως με καταλαβαίνουν, και γενικά έχω παρατήσει ότι όταν είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο νιώθω αμήχανα, αισθάνομαι να τρέμουν τα πόδια μου, η νομίζω ότι όλοι με κοιτάνε και περπατάω περίεργα (έτσι νομίζω) όπως και να έχει προσπαθώ μόνος μου για την στιγμή αλλά όταν ξανά αρχίσω με τον ψυχολόγο πιστεύω θα με βοηθήσει περισσότερο :)

Εγώ ρώτησα και την ψυχολόγο μου μήπως μετά τις κρίσεις πανικού μου προκάλεσαν καμία αγοραφοβία η κοινωνική φοβία επειδή έχω κάποια συμπτώματα παρόμοια, και μου είπε ότι δεν έχω τίποτα τέτοιο. Τώρα δεν ξέρω :/

Quote:

---

Originally Posted by Γιάννης Βάγιας

Εγώ ρώτησα και την ψυχολόγο μου μήπως μετά τις κρίσεις πανικού μου προκάλεσαν καμία αγοραφοβία η κοινωνική φοβία επειδή έχω κάποια συμπτώματα παρόμοια, και μου είπε ότι δεν έχω τίποτα τέτοιο. Τώρα δεν ξέρω :/

---

Καλημερα!

Ξερεις οι κρισεις πανικου εμφανιζονται στην ζωη μας με πολλα και διαφορετικα προσωπα .Εκει που δουλευεις ενα κομματι και νομιζεις οτι το ελέγχεις και σταματουν ,εκει εμφανιζονται παλι με διαφορετικο "προσωπο " ομως την δεδομενη στιγμη ...

Συνηθως ειναι με τελειως διαφορετικο χαρακτηρα που δεν εχει καμια σχεση με οτι εχουμε ζησει ωστε να μην μπορουμε να αναγνωριζουμε πλεον τα γνωριμα σημαδια της και να δουλευουμε πανω σε αυτα για να τα καταπολεμησουμε, οπως εχουμε μαθει εως την δεδομενη στιγμη .

Δεν ειναι αναγκη αυτο που σου εμφανιστικε να το δωσεις μια αλλη ταμπελα ή η ψυχολογος σου να προβει σε καποια νεα διαγνωση .Μπορει οι ριζες του να ξεκινουν απο την παλια σου ιστορια .
Υποσεινηδητα δουλευουν ολα και μπορει να λες οτι η καραντινα δεν σε επηρεασε τοσο πολυ ,τα σωματοποιημενα συπτωματα σου ομως κατι δειχνουν ...Ολοι λιγο πολυ καποια ανασφαλεια την εχουμ με την δεδομενη κατασταση ...Το οτι δεν αλλαξε και πολυ η καθημερινοτητα σου δεν σημαινει οτι δεν επηρεαστικες .

Οσο λοιπον εσυ προσπαθεις να αναλυσεις το τι και το πως συμβαινει ολο αυτο ,τοσο το ¨τρεφεις ¨και αυτο και μεγαλωνει στο μυαλο σου και επεκτείνεται πλεον και στο σωμα σου .

Προσπαθησε να μην το αναλυεις τοσο πολυ και ξεκίνα να εφαρμοζεις οτι σου εχει δειξει εως τωρα η γιατρος σου και ηταν ικανα να σου καλυψουν κατα καποιο τροπο τα παλια σου συπτωματα .
Δυστηχως οτι αφορα το ψυχολογικο μας κομματι δεν ειναι τοσο ευκολα τα πραγαματα .Εκει που λες οτι καταπολεμας ενα γεγονος με την παραμικρη πιεση απο ενα ασχετο εξωτερικο παραγοντα, μπορει να σου ξαναεμφανιστει με τελειως διαφορετικα συπτωματα ,παντα σωματοποιημενα και εκει αρχιζεις παλι και ξαναμπαινεις στο τρυπακι τι μπορει να σου συμβαινει .
Γι αυτο λεμε οτι αυτο το κομματι μας μια ζωη θα πρεπει να το δουλευουμε .Οτιδηποτε καινουργιο μας εμφανίζεται προερχεται απο καποια παλια πηγη που βρηκε πρόσφορο εδαφος και ξαναβγηκε .
Ξεκινα δουλιτσα οπως εχεις μαθει με τον ευατο σου και το κυριοτερο σταματα να το ψαχνεις και να το αναλυεις .
Κανε τις εξόδους σου ,οποιες ειναι αυτες και βγαλτω απο το μυαλο σου και αν ακομα συμβαινει .
Απλα προσπαθησε να μην δίνεις σημασια και να μην αναλύεις καθε φορα το τι γινετε .
Καθοδηγησε εσυ αρχικα το μυαλο σου και κατ επεκταση το σωμα σου ωστε οπως ηρθαν αυτα τα συπτωματα ετσι απλα να φυγουν .

Βρες ομως την πηγη ολου αυτου .Μαλλον η ψυχοθεραπεια σου εχει δρομο ακομα γι αυτο προσπαθησε οσο μπορεις γρηγοροτερα να την ξαναξεκινησεις αφου σε βοηθησε και εφτασες σε ενα πολυ καλο σημειο .Μην το αφήσεις ολο αυτο να ακυρωση οτι δουλίτσα εχεις κανει εως σημερα .