Τί ειδους ψυχωσικές εκδηλώσεις είχες και σε διέγνωσαν με ψύχωση οι γιατροί?...Έβλεπες παραισθήσεις?...Άκουγες φωνές?...Είχες διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας?
Printable View
Τί ειδους ψυχωσικές εκδηλώσεις είχες και σε διέγνωσαν με ψύχωση οι γιατροί?...Έβλεπες παραισθήσεις?...Άκουγες φωνές?...Είχες διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας?
παρανοικες σκεψεις
Ήταν παρανοικές και συνοδεύονταν με άσχημα συναισθήματα...
troll attack on
[QUOTE=Noctis;1177309]troll attack on[/QUOTE
Ερώτηση έκανα να δω πως είναι το παιδί και εσύ αμέσως να με πεις τρολ τόσο σου κόβει
Εσυ κοροιδευες κοσμο οτι εισαι γκει και το ευχαριστιοσουν. Και εδω το παιδι που σκεφτεται αν εχει ελξη για αντρες του το παιζεις φιλος. και εκει να τρολλαρεις δλδ
Ξάδελφός μου, δεκαετία 1990 , είχε φτάσει παρθένος στα 24. Κόντευε να σαλτάρει τελείως. Δεν μπορούσε να ζήσει τίποτε. Ευτυχώς, πήγε σε ψυχίατρο σεξολόγο και του πρότεινε να πάει με πληρωμένες. Το έκανε και είδε το φως του. Αν δεν το είχε κάνει , δεν τον έβλεπα καλά. Το να είσαι παρθένος , από μόνο του, δεν είναι κακό . Είναι απίθανο όμως, τουλάχιστον άνδρες να μην τους φτάνει στο κατώφλι της τρέλας. Οπότε , ενώ το ίδιο δεν είναι κακό , συχνά πυκνά , προκαλεί ολέθριες συνέπειες. Που δεν είναι απλώς κακές, είναι τρισάθλιες.
Δεν αντέχω άλλο ακόμα δεν είμαι καλά, δεν έχω όρεξη για τπτ, νιώθω ακόμα ένα κενό συναισθημάτων και μια έλλειψη συγκέντρωσης, μια αδυναμία, μια κούραση λ, δεν έχω όρεξη να βγω έξω και όταν βγαίνω δνε περνάω καλά, βλέπω πολύ περίεργα όνειρα, τρελά, που με ξυπναν στη μέση της νύχτας, φοβάμαι ότι έχω τρελαθεί τελείως, δεν έχω φίλους, ούτε ξέρω πως να κάνω, δεν νιωθω κάτι σεξουαλική - ερωτικα, δεν μπορώ ν ερωτευθω να ζήσω να βιώσω, να δράσω να σκεφτώ καθαρά. Σήμερα πήγα στο μοναστήρι της περιοχής μου και προσευχηθηκα, να με βοηθήσει ο Θεός, να σταματήσει να με δοκιμάζει να με λυπηθεί να βρω πάλι το φως μου.
Θα μπεις γατάκι θα βγεις άντρας, μη φοβάσαι όλα αυτή θα τα κάνει ακόμα και το προφυλακτικό αυτή θα σου το φορέσει. Το θέμα είναι να βρεις κάποια και να σε καυ***ει. Εγώ πρώτη φορά που πήγα σε οίκο ανοχής ήμουν 15 ετρεμα από φόβο κ ντροπή αλλά πήγα δεν μάσησα. Μόλις μπήκα στο δωμάτιο τα ξέχασα όλα και μετά ήμουν πιο άνετος με τις γυναίκες επειδή ήξερα πως γίνετε η πράξη!
Αν μάλιστα υπάρχει και οικονομική άνεση , έτσι ώστε να μην πηγαίνει κάποιος σε απλό οίκο ανοχής, αλλά ανώτερης ποιότητας , τα λεγόμενα "στούντιο" στην ελλάδα ... ή να παίρνει call girls, σε ξενοδοχείο , τότε αποκτά μια εξαιρετική εμπειρία. Προσωπικά , πιστεύω ότι αν δεν είχα πάει με τόσες πόρνες από πολύ μικρός, ποτέ δεν θα είχα κάνει τίποτε με καμία άλλη γυναίκα. Όχι σεξ , ούτε ραντεβού , ούτε τηλέφωνο δεν θα είχα πάρει . Κάτι αηδίες που ακούω και λένε ... ότι θα βρει ο παρθένος μια συνομίληκη , επίσης παρθένα ... και θα μάθουν και οι δύο μαζί ... έχουν πιθανότητες να συμβούν όσες και να κερδίσει κάποιος το πρωτοχρονιάτικο λαχείο . Κουραφέξαλα δηλαδή τελείως.