Νιώθω αποστροφή προς τους άντρες
Όσοι έχουν ξαναδιαβάσει θέμα μου ξέρουν ότι όλες μου οι γνωριμίες ως τώρα ήταν χάλια, λόγω της εμμονής των εκάστοτε ατόμων να κάνουμε γρήγορα σεξ, πράγμα που με ξενερωνε, ενώ εγώ ήθελα μια σχέση σιγά σιγά με όλα τα σωστά βήματα.
Ήμουν και χωρίς παρέες οπότε όσοι γνωριζα ήταν από εφαρμογές γνωριμιών και μόνο ένας ήταν που είχα γνωρίσει από κοντά.
Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι μεν καλύτερα με τον εαυτό μου γιατί
α) έκανα κάποιες φιλίες που ταιριάζουμε και περνάω καλά, άρχισα να βγαίνω , να πηγαίνω διακοπές κτλ
β) τον χειμώνα έκανα μια σχέση - ο Θεός να την κανει- με έναν που με έβλεπε σοβαρά όσο κανένας άλλος και μάλιστα στην αρχή είχα επιθυμία να κάνω κάτι μαζί του αλλά όταν βαρέθηκα/ ξενέρωσα άρχισε να με απωθεί κι αυτός ερωτικά και δεν ήθελα να ολοκληρώσω.
Το θέμα μου είναι ότι από τότε που βγαίνω, ενώ σε κάθε έξοδο κάποιος θα με φλερτάρει, μου βγαίνει η ανάγκη να τον υποτιμήσω και μάλιστα να κάνουμε χαβαλε και με την παρέα μου. Δηλαδή πιστεύουν πως με κηνυγανε οι άντρες και εγώ τους απορρίπτω και τους κοροϊδεύω .
Μου αρέσει λίγο και κάποιος από το περιβάλλον μου, τον οποίο όμως μου έβγαινε να τον κοροϊδεύω, ίσως επειδή τον κορόιδευαν και οι φίλες μου (είχε προηγηθεί μια διαφωνία και μια κόντρα για ένα θέμα) αλλά τώρα τα βρήκαμε κάπως και δείχνει ότι θέλει να μας γνωρίσει ( έχουμε βγει με παρέα 3 φορές αλλά έρχεται και κάθεται δίπλα μου και μου πιάνει την κουβέντα). Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτόν κι αν έχει νόημα να ασχοληθώ. Κάποια στιγμή που χορεύαμε τον έβλεπα να με κοιτάζει λιγουρικα και κάπως ξενέρωσα. Δεν θέλω να υποκρίνεται ότι τον ενδιαφέρω σαν άτομο και να θέλει κι αυτός ν πηδήξει.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν πριν μερικές ημέρες που βγήκαμε με γνωστούς μιας φίλης και εκεί ήταν ένας που μου επιανε την κουβέντα, χορέψαμε μαζί και σε κάποια φάση άρχισε να απλώνει χέρι και μου πέταξε και υπονοούμενο ότι θα πάει στην τουαλέτα να αυνανιστει. Είχε πιει λίγο, αλλά δεν τον δικαιολογώ. Η φίλη μου δεν είχε πάρει είδηση γιατί ήταν και σε μια άλλη παρέα και εγώ απλά της είπα ότι νυσταξα και θέλω να φύγουμε κι ακόμα δεν της είπα τι έγινε.
Επίσης μου στέλνει και ένα παιδί αρκετά όμορφο, που μιλούσα και στο παρελθόν αλλά αποδείχθηκε λιγουρι, και μου ζητάει να βγούμε. Σκέφτηκα προς στιγμήν να βγω και να ολοκληρώσω μαζί του, να φύγει κάποια στιγμή αυτό από πάνω μου, αλλά σκαλωνω τόσο πολύ να δεχτώ. Πραγματικά δυσκολεύομαι να αφήσω κάποιον να με ακουμπήσει πλέον, νιώθω μια αηδία. Η επιθυμία που έχω είναι να βγω μαζί του για να τον αντιμετωπίσω υποτιμητικά και να του δώσω ελπίδες ότι θα κάνουμε κάτι και απλά να τον ταλαιπωρήσω.
Μου έχουν στείλει διάφοροι στα σοσιαλ και τους βρίζω.
Νιώθω μια οργή και μια αποστροφή προς τους άντρες , εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου.
Καιγομουν να κάνω σχέση και τώρα νιώθω ότι, αφού έχω πάρει επιβεβαίωση ακόμα και από έναν σχεσακια, δεν μου χρησιμεύουν σε κάτι άλλο. Τους αντιμετωπίζω υποτιμητικά και ικανοποιούμαι από αυτό, σαν να αντιστράφηκαν οι ρόλοι κάπως.
Στις φίλες μου έχω πει μέσες άκρες ότι όσοι έχω γνωρίσει ήταν λιγουρια και με επικροτούν που φέρομαι έτσι γιατί συμφωνούν πως οι άντρες έχουν γίνει χάλια, αλλά δεν έχω πει πως δεν έχω ολοκληρώσει και πως δυσκολεύομαι να δεχτώ να με ακουμπήσουν.
Από τη μία νιώθω καλύτερα, από την άλλη δεν ξέρω, φοβάμαι μήπως από την οργή μου αδικήσω κάποιον που αξίζει γιατί έχω γίνει καχύποπτη και δεν μπορώ να δω κανένα άντρα με καλό μάτι
Ευχαριστώ όποιον το διάβασε, δεν ξέρω αν υπάρχει λύση, ήθελα να το βγάλω από μέσα μου