Γέννησα πριν 7 μήνες. Κανα 2 μηνες μετά τη γέννα αρχισα να εμφανίζω καταθλιπτικά συμπτώματα τα οποια οσο πάνε και χειροτερεύουν. Εχω ιστορικό κατάθλιψης και φοβιών και ολα έχουν κάνει πικ. Δεν έχω καταρρεύσει ακόμα τελείως γιατι με το μωρό δεν έχω αυτη την ''πολυτέλεια'' πρέπει να είμαι λειτουργική. Προσποιούμαι ολη μερα μπροστά του γιατι δε θέλω να βλέπει τη μάνα του σε αυτη την κατάσταση. Ο σύζυγος μου βοηθάει όσο μπορεί και με υποστηρίζει όμως και εκείνος δουλεύει πολύ και εγω είμαι κλεισμένη στο σπίτι με το μωρό. Η μάνα μου δε βοηθάει, μόνο αν την παρακαλέσω. Φίλους δε θέλω να δω, ντέπομαι. Τον άνδρα μου τον έχω απομονώσει και εκείνον και τον επιβαρύνω με τις σκέψεις μου.Χθες μου είπε πως νοιωθει δυστυχισμένος και φοβάται πως η ψυχολογία μου επηρεάζει το μωρό. Αισθάνομαι τύψεις που δεν είμαι η μάνα που θα μπορουσα να είμαι, νοιώθω ανεπαρκής και δυστυχισμένη. Δουλευω με ψυχολόγο εδω και 2 μηνες αλλα με αυτα που σκαλίζουμε ψυχοθεραπευτικά νομίζω οτι γίνομαι χειρότερα.