Originally Posted by
LiloCook
Γεία σου και χαρα σου!
Αρχικα τι ομορφο λόγο γραφής εχεις, δευτερο χαίρομαι που είστε ενα ερωτευμενο ζευγαρι που παρα τα δύσκολα είστε μαζί και το παλεύετε ο καθένας με τον τρόπο του.
Στη ερωτηση 'τι να κανω με τους γονείς του;" η απαντηση είναι μία "ΤΙΠΟΤΑ". Οσο κυνικο και να ακουγεται οι γονεις τους δεν ειναι δικο σου πρόβλημα είναι δικο του. Μπορεί να στεναχωριεσαι που στεναχωριεται, αλλα εκείνος πρεπει να δει τι θα κανει με αυτο, πρεπει εκείνος να το λυσει γιατί θα το κουβαλαει μια ζωη ή όσο ζουν οι γονεις του.
Για μενα η λυση ειναι μονο μια, ψυχολογος, πρεπει να παει να μιλησει να βρει τα πατηματα του να βαλει ορια στους γονεις του. Δεν ειναι καθόλου ευκολο δεν ειναι καθόλου σίγουρο οτι θα γινει αλλα είστε πολυ πολυ νεοι και όλα γίνονται αρκεί να πιστεψεις οτι αξίζεις αυτη την ευτυχια που σου προσφερεται.
Για καποιο λόγο πιστευω οτι ο συντροφος σου, πιστευει οτι του αξίζει αυτη η συμπεριφορα των γονιων του. Το οτι σε υποτιμουν ετσι και εκείνος δεν βαζει φρενο εμενα με ενοχλει. Πολυ. Παρα πολυ. Πιστευει και εκεινος το ιδιο για σενα ή μηπως το πιστευει για τον εαυτο του;
Οτι είστε δυο ανωμαλοι αντρες που εχετε το θρασος να παρετε σκυλο.
Επίσης το οτι οι γονεις τους ειναι τοσο αντιθετοι με ολα αυτα, συχτιριζουν και βρίζουν αλλα είναι ακόμα εκεί επίσης κατι σημαινει. Συνηθως οι γονεις αρνιονται τα παιδια τους καθε επαφη οταν δεν συμφωνουν εκείνοι ομως ειναι εκεί και ριχνουν καταρες.
Δεν θελουν να αποδεχτουν οτι το σπλαχνο τους ειναι γκευ, οτι εκείνοι εκαναν ενα γκευ αντρα. Δεν ειναι θυμωμενοι μαζι σου ουσιαστικα, με τον εαυτο τους ειναι και ξεσπανε πανω σου. Αλλα καποια στιγμη θα σπασεις, ειναι θεμα χρόνου πιστεψε με. Τωρα μπορει να εισαι κουλ αλλα καποια μερα θα ξυπνησεις και θα πεις "Γιατι δεν ειμαι σε μια σχεση που δεν με βριζουν οι γονεις του συντροφου μου;".
Ευχομαι απο καρδιας να εξαφανιστείτε απο εκεί να κανετε ζωαρα μακρυα τους. <3