Η ζωή μου ως τωρα

Γεία σας , ονομάζομαι Γιάννης και ήθελα την κατανόησή σας και την υποστύριξη σας πανω στο θέμα μου .Εχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια ως τωρα και σε ηλικία 19 χρόνων έχω φτασει σε σημείο απροχώρητο , πλεον ειμαι σε μια συνεχής διαμάχη με τον εαυτό μου στο να δώσω τέλος στην ζωή μου η να ζήσω .Νιώθω τον ευατο μου ανίκανο σε τετοια ηλικια , ποτε δεν ειχα φίλους , απο ηλικία 12 χρονων θυμάμαι τον ευατό μου μονο μου , κανεις δεν με εκανε παρεα στο σχολειο και αυτο με εκανε αντικοινωνικο σε νεαρη ηλικια , δεν θα ξεχάσω εκείνες τις στιγμές οπου στις γιορτες του σχολείου χριστούγεννα και αποκριες εφευγα γιατι δεν άντεχα να είμαι αλλο μονος μου .Η ζωή μου συνέχισε ετσ και στο γυμνασιο μεχρι οπου εκανα παρεα με καποια παρέα η οποια στο τελος με εκμεταλευτονταν και ετσι αποφασησα να φυγω .Για να με εκδικηθου πληρωσαν καποιο μεγαλυτερο για να με δειρει , συνεχεσ απειλες καθημερινα στο σχολειο απο τα ιδια ατομα . ακομα και εξω που εβγαινα στο γνωστο Internet cafe παντα θα με εβρισκε καποιος να με χτυπήσει η να με απειλίσει για χρηματα , ειμουν εξερετικα καλο παιδι και δεν ήθελα να χτυπήσω κανεναν , γιαυτο παντα ετρεχα , δεν μπορουσα να αμυνθω γιατι αυτα τα παιδια ηταν 20 χρονων και εγω τοτε 14.Ετσι κατεντισα πιο αντικοινωνικος απο ποτε , λογο φοβιας και ανασφαλειας περασα 2 καλοκαιρια μονος μου .Τα πραγματα αλαξαν σε καποια στιγμη , στο σπιτι τησ γιαγιας μου μετακωμισε μια οικεγενεια απο την λαρισα και εκανα ενα ξεχωριστο φιλο , περνουσα ολα τα μου τα σαββατοκυριακα εκει και περνουσα τελεια μαζι του και με παρεα τον αδερφο μου .Για τα επομενα 2 χρονια εχω τησ καλύετερες αναμνήσεις , εκανα ονειρα οτι θα μεγαλώσουμε ολοι μαζι και οι 3 και θα ειμαστε ακομα εδω , μεχρι ωσπου 2 μερες πριν την πρωτοχρονια την ιδια περιοδο ο αδερφος μου σκωτονεται σε ενα ατυχημα.Απο τοτε μεχρι σημερα εχω παθει φοβερη καταθλιψη , ολος μου ο κοσμος καταστραφηκε στο λεπτο , στο σχολειο κανεις δεν με συμπαθουσε ετσι και αλλιως , ειχα μονο τον αδερφο μου και τον φιλο μου .Αυτοι οι δυο ηταν πολυ ξεχωριστοι για μενα και ηταν οτι πολυτιμοτερο ειχα .Ο φιλος μου σταδιακα αλλαξε , οι γονεις του πηραν ενα μηχανακι και ετσι εμπλεξε σε κολωπαρεες , εδερνε την γιαγια του και την αδερφη του για χρηματα , συνεχιζα να τον κανω παρεα ωσπου πετατραπηκε σε αλυτης , εκλεβε , εδερνε παιδια και δεν ειμασταν πλεον φιλοι , στα 17 εμεινα παλι μονος μου και καθε μερα που περνουσε ακομα και τωρα θυμαμαι τον αδερφο μου , καταφερα καπως να περασω σε καποια σχοληκαι ακομα μεχρι τοτε ημουνα μονος μου , εχω προσπαθυσει απειρες φορες να κανω παρεες , αλλα στην μικρη πολυ στην οποια ζω ειναι ολοι ιδιοι , εκανα πολλες παρεες μεχρι τωρα , αλλα το κενο του αδερφου μου κανενας δεν μπορεσε να το εκπλυρωσει για τον λογο οτι κανεις ως τωρα δεν ακουσε η ρωτισε για το πως νιωθω .Δεν μπορω να σας το εξυγισω με λογια αλλα ολα τα παιδια εδω περα ειναι κολωπαιδια , μεγαλωσα με αρχες και δεν μου αρεσει να βλεπω οργια μπροστα στα ματια μου , το ξυλο και το clubing δεν συμαινει τιποτα για μενα .Η σχολη στην οποια σπουδαζω παει για κλείσιμο , φετος ειχα μια ωρα μαθημα την ημερα και ακομα μεχρι σημερα εξακολουθω να ειμαι μονος μου , βλεπω πολλους εκει εξω να περνανε καλα χωρις χρηματα και χωρις σπουδαια ατομα , κανεις δεν μου εδωσε μια ευκαιρια για να τους αποδειξω ποσο καλο ατομα ειμαι γιατι πλεον αυτες οι αξιες δεν παιζουν ρολο , δεν εχω ουτε αμαξι ουτε μηχανακι για να κανω καινουριες παρεες , ειμαι απο φτωχη οικογενεια και τετοια προνομοια ειναι πολυ σπανια , η ανεργια στην που μου ειναι απιστευτη αλλα εχω κανει καποια σχεδια να δουλεψω στο εργοστασιο του πατερα μου το καλοκαιρι.....Με λιγα λογια , εχασα αυτον που αγαπουσα πιο πολυ , αυτη οι κοινωνια με οδήγησε στον κοινωνικο αποκλεισμο τα τελαιταια 19 χρονια , εχω προσπαθυσει να γινω καλυτερος σε ολους τουσ τομεις , αλλα δεν μπορω να καταφερω τιποτα μονος μου , μου λειπει πολυ ο αδερφος μου και δεν εχω κανεναν αλλον να με υποστιριζει και να με εμψηχωνει .Αυτη ειναι με λιγα λογια το 30 % της ζωης μου ως τωρα .Οποιος ενδιαφερεται τον παρακαλω να με βοηθησει , ευχαριστο για τον χρονο σας .

Κουραγιο φιλε μου,Αυτη ηταν η ζωη σου ως τωρα αλλα δεν γνωριζουμε αν θα ειναι ετσι κ μελλοντικα,Παραδειγμα εγω ειμαι καμποσα χρονια μεγαλυτερη σου,ειμαι 27,θελεις να μαθεις την ζωη μου εως κ λιγο μετα τα 20?Εχω υποστει αποριψη απο την γιαγια μου απο οταν γεννηθηκα κ απο πολλους συγγενεις κ διακριση επισης σε ολοκληρο το σχολειο απο 6 εως 18 ετων ηταν πραγματικα πολυ δυσκολο για μενα επειδη ειμαι χαμηλων τονων ψευτικες φιλιες κ δουλεμα απο συμμαθητες ηταν μεσα στο προγραμμα,Οι συμμαθητες με ζηλευαν επειδη ηταν οι γονεις μου καθηγητες κ γνωστοι καθηγητων μου κ θεωρουσαν οτι οι καθηγητες μου μου εκαναν χαρη στους βαθμους κ ελεγαν διαφορα,Οπωσδηποτε επαθα καταθλιψη κ μισησα το σχολειο,Εχω μονο μια καλη φιλη απο τοτε η οποια μετακομισε μακρυα,Μετα 18 ετων τελειωσε το σχολειο πηγα σε μια σχολη καλη αλλα που δεν μου πολυαρεσε γενικα κ εκανα πολυ καλες φιλες κ περνουσα πολυ καλυτερα,Μετα ο πατερας μου που δεν τα πηγαιναμε ποτε καλα αλλα με στηριζε εστω σκοτωθηκε αποτομα ενιωσα τρομερα ευαλωτη μας πλησιασε ενας επιτηδειος συγγενης απεκτησε την εμπιστοσυνη μας κ επειτα με κακοποιησε πραγμα που μου δημιουργησε επιπλεον ψυχολογικα κ κοινωνιοφοβια που πασχω κ απο το σχολειο,Μετα απο αυτο θεωρησα οτι η ζωη μου διαλυθηκε δεν μπορουσα να μιλησω κ σε κανεναν για αυτο που επαθα κ επισης αυτος ο συγγενης αρραβωνιαστηκε κ στην συνεχεια παντρευτηκε κ εχει κ παιδι τωρα με μια πολυ αγαπημενη μου φιλη,Επαθα πολυ μεγαλο κλονισμο απο αυτο κ στην συνεχεια αποκαλυφτηκε οτι ο πατερας του μας ειχε φαει λεφτα κ αποκοπηκαμε απο αυτους,Μιλαμε τωρα λιγο με την φιλη μου αλλα αυτη θεωρει οτι αδικησαμε τον πεθερο της επειδη την επεισαν για αυτο,Ολη η ζωη μου ηταν μεσα στην απελπισια,Οι φιλες μου πηραν πτυχιο εφυγαν εμεινα μονη εδωπερα παροτι επικοινωνουμε,Οταν εγινα 23 χρονων μια φιλη μου με καλεσε στο νησι της κ με βοηθησε να τα φτιαξουμε με τον ξαδερφο της το αγορι μου κ τωρα ειμαστε μαζι 4 κ κατι ετη κ πηγαινουμε για γαμο κ παιδια,Τωρα ειμαι πολυ καλυτερα που ειναι το αγορι μου στην ζωη μου,Αρκει ενας ανθρωπος για να σου δωσει νοημα,Προσπαθησε να βρεις κ εσυ την καταλληλη γυναικα κ ολα θα πανε καλα!

Έχω διαβάσει κι εγώ την ιστορία σου από την πρώτη ημέρα που την δημοσιεύσες, όμως δεν σου έγραψα κάτι, καθώς κι εγώ είμαι λίγο χάλια στη ζωή μου όπως είδες, οπότε και δεν θέλω να στο παίξω δασκαλίτσα ...
Όμως , παρατήρησα πως έψαξες θέματα που αφορούν την αυτοκτονία μα και ίδιος γράφεις ότι είσαι σε συνεχή διαμάχη με τον εαυτό σου για να δώσεις τέλος ή όχι.
Και θέλω να σταθώ λίγο σε αυτό το θέμα, γιατί όπως με καταλαβαίνεις και με νιώθεις εσύ, έτσι σε νιώθω κι εγώ ακριβώς. Και θέλω να σου δηλώσω ότι ακριβώς στην ηλικία σου, έφτασα στο σημείο να πιω χλωρίνη αποφασισμένη. Όμως το ένστικτο της αυτοσυντήρισης υπερνίκησε τελικά. Και βρέθηκα μετανιωμένη που δεν είχα τα κότσια να το κάνω.Την επόμενη στιγμή , ένιωθα και πάλι αδύναμη που δεν μπόρεσα.
Σήμερα όμως δεν θα το ξανα έκανα ποτέ. Ούτε στο μέλλον θα το ξανακάνω ό,τι κι αν μου τύχει, μπορώ να τα αντέξω όλα μα όλα. Και ξέρεις γιατί?
Κατ’αρχήν να σου πω πως δεν πιστεύω σε κανένα θεό άρα και σε μια επόμενη ζωή. Οπότε ο θάνατος για εμένα είναι κάτι το τελεσίδικο που ούτε καν θα το καταλάβεις ότι πέθανες γιατί ποτέ δεν θα μπορέσεις τελικά να το συνειδητοποιήσεις. Μοιάζει με τον ύπνο που όμως δεν θα ξυπνήσεις ποτέ για να σκεφτείς ότι ‘’πέθανα’’ ή να σκεφτείς ό,τι έχασες από την ζωή.
Μπορούμε όλοι να τελειώσουμε την ζωή μας εδώ και τώρα, ώστε να φύγει ο πόνος.
Γιατί να το κάνουμε, Γιάννη? Γιατί? Σιγά. Μια ζωή την έχουμε , μια μέρα θα πεθάνουμε έτσι κι αλλιώς. Από γηρατεία, από ατύχημα.. σου λέω ότι δεν φοβάμαι να πεθάνω. Και τώρα να μου πει ο γιατρός ότι έχω καρκίνο και σε 2 εβδομάδες πχ πεθαίνω ούτε καν θα λυπηθώ. Θα πω οκ-τόσο χαλαρά, αλήθεια. Περνάω ωραία στη ζωή μου? Όχι.
Αλλά ξέρεις.. το παίρνεις και λίγο πιο χαλαρά έτσι. Λες για να κάτσω να το δω το έργο. Κι έτσι αποκτάς περιέργεια για το αύριο και βρίσκεις νόημα στα πιο απλά πράγματα.
Λες για να δοκιμάσω τον εαυτό μου, πώς μπορώ να έχω αδιαφορία αλλά και δύναμη να χτίσω τα πάντα από την αρχή ξανά.
Λες για να δω, μπορώ να τα δοκιμάσω όλα μέχρι εκείνη την ημέρα?
Ναι , κουράζεσαι και σπας , βρίσκεις κλειστές πόρτες και υποφέρεις μα και πάλι μια μέρα έρχεται κάτι καλό. Κάτι όμορφο.. γιατί να μην το γνωρίσεις ούτε αυτό το ένα το μικρό?
Μην κλαις αγάπη μου, το ξέρω ότι είσαι μόνος κι αβοήθητος , όμως να είδες? Είπες κι εσύ πως νόμιζες ότι είσαι ο μοναδικός που ζει έτσι μια άθλια ζωή κι όμως το νόμιζες ,δεν είσαι!
Ε ωραία. Να αυτοκτονήσουμε όλοι μας δηλαδή ? Όλοι εμείς που δεν τα πάμε καλά? Όχι ρε . τι λες! Θα κάτσουμε εδώ πέρα ρε συ Γιάννη και θα τα χτίσουμε όλα από την αρχή ξανά κι ας μας διαλυθούν ξανά.
Δεν πειράζει . Στο τέλος μετράει η προσπάθεια κι όλες οι εμπειρίες που αποκτάς από αυτά. Και θα γίνουμε έστω και λίγο μόνο καλύτεροι. Ήδη έχεις βελτιωθεί όπως γράφεις, έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου και προσπαθείς συνέχεια. Θα το δεις ότι θα τα πας καλύτερα μια μέρα. Αρκεί και μόνο μία παράμετρος να αλλάξει-όπως η δουλειά που περιμένεις –ένας φίλος-μία κοπέλα , να πιαστείς από αυτή και να αρχίσεις να χτίζεις πάλι.
Πραγματικά, αν σε ήξερα κι ήσουν φίλος μου και μου έλεγες ότι θες να πεθάνεις , θα σου άρπαζα το χέρι, θα σε είχα όλη μέρα μαζί μου προκειμένου να μη σε αφήσω ποτέ να το κάνεις. Να σε κάνω να μην το έχεις σαν σχέδιο καν. Μέχρι να έρθει η ημέρα που θα γίνεις καλά.

Μπορώ να σου γράψω και για τα υπόλοιπα, για την κοινωνία, για το σχολείο, για τον χαρακτήρα σου.. ήδη διάβασες κάποιες δικές μου σκέψεις, όμως σου είπα...δεν θέλω να το παίζω δασκάλα.
Πώς πιστεύεις ότι μπορώ να βοηθήσω-αν πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει αυτό?
Πες τα όλα.
Βγάλε τα από μέσα σου.

Το κείμενο που έγραψα δεν με αντιπροσωπεύει πλέον , αντιπροσωπεύει τον έφηβο που ήμουν πριν 3-5 χρόνια .Ο αληθινός μου εαυτός απέχει πολύ απο αυτόν που περιγράφω .Τώρα που μεγάλωσα ξέρεις τι βλέπω ? οτι δεν υπάρχει ίχνος αγάπης σε αυτόν τον κόσμο , ΟΛΟΙ εκμεταλεύονται τους άλλους με οποιδήμοτε τρόπο , όλοι μας ζούμε για να βγάζουμε χρήματα και αυτό μας διαφοροποιεί ανάλογα , το πόσα υλικά αγαθά έχω καθορίζει ποιος είμαι και τι αξίζω και πόση αγάπη θα αποκτήσω και πόσες γκόμενες θα έχω και πόσο θα γ@μήσω. Ο αδερφός μου με αγάπησε χωρίς να έχω τίποτα απο όλα αυτά και το ήξερε απο την πρώτη στιγμή που με είδε , περάσαμε τέλεια γιατί αυτό που μας έκανε ένα ήταν η σκέψη οτι τα αύριο θα ξυμέρωσει με σένα δίπλα μου .Το ότι δεν έχω λεφτά με κάνει να απογοειτεύομαι , ναι είναι μια τραγική αλήθεια για μένα , ΑΛΛΑ τα λεφτα και η δουλειά δεν παίζουν η θα παίξουν ρόλο στην ζωή μου , γιατί απλά ξέρω το οτι και ενα αμάξι να έχεις μέρος της αγάπης περνάει μέσα απο αυτό , όλοι σας αγαπάτε με την τσέπη είτε το κάνετε παθητικά είτε ενεργητικά ακόμα και να λέτε η όχι , ΟΛΟΙ σας , άμα υποστιρίζεται το αντίθετο τοτε λέτε ψέματα στον εαυτό σας .Το οτι έχασα τον αδερφό μου ήταν οτι χειρότερο θα μπορούσε να μου συμβεί , άμα είχα την δυνατότητα να κόψω τα παπάρια μου για να ζήσει , ειτε να κόψω τα χέρια μου και τα πόδια μου θα το έκανα , θα έπερνα το μαχαίρι και θα το έκανα , ξέρεις για ποιον λόγο ? γιατι αυτή η είδους αγάπη που μου πρόσφερε ήταν ξεχωριστή , δεν υπάρχει στον δικό σας κόσμο ούτε θα υπάρξει .Από τότε που πέθανε ξέρω ότι η ζωη μου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια , δεν θα μπορέσω ποτε να βρώ γυναίκα στην ζωή μου ξέρεις γαιτί ? γιατι βλέπω με την καρδία και όχι με τα μάτια , η γυναίκες κάνουν σχέσεις με οποιδήποτε βρουν μπροστά τους , όποιος και να είναι , δεν βάζουν στόχους και θα ψάχνουν κάποιον συγκεκριμενα , θα κάνουν σεξ απο εγωσιμό και μόνο επειδή στην πραγματικότητα θέλουν να γίνουν σαν και τις υπόλοιπες , θα αγαπήσουν και θα κάνουν οικογένεια με τον οποιοδήποτε αρκεί να έχει αμάξι και λεφτά , για τους άντρες τα πράγματα είναι διαφορετικά , απλά θέλουν να πηδύξουν γιατί νιώθουν ανώτεροι με αυτο που κάνουν .Οι κοινωνικές σχέσεις και όλες οι σχέσεις γενικότερα στηρίζονται στην ύπαρξη αγαθών παρά άγαπης , αμα δεν έχεις τίποτα απο όλα αυτά η σημερινή κοινωνία σε καθιστά ανάπειρο και σε πετάει απέξω. Γιατί να θέλω να πάρω μέρος σε αυτό ? δεν θέλω !! αναγκάζομαι πλεον , δεν έχω τον αδερφό μου και δεν υπάρχει περίπτωση να βρω άλλο τέτοιο άτομο .Το να κάνω μια σχέση είναι εύκολο , έχω πει όχι σε κοπέλες πολλές φορές , με ήθελαν επειδή τους εκανα παρεα και τους φερόμουν καλά , Β Λ Α Κ Ε Ι Ε Σ , αυτο αντιπρωσοπεύει ψεύτικη αγάπη οχι αληθινή , πρέπει να κοιμηθώ πρώτα με καποια και μετά να την γνωρίσω ? ρίσκο είναι , αξίζει ξέρω αλλά είναι ολα ψεύτικα , μετά η ίδια θα πάει με οποιον ξέρει και όποιος της κάτσει πιο καλά σε όλους τομείς τον παντρεύεται , και μετα η ζωή αλλάζει .Και όμως δεν αλλάζει πάλι τα ίδια σκατά θα είναι , είμαι ένας άνεργος και ένα τιποτα μπροστά στα δικάς σας μάτια , γιατί να συνεχίζω να ζω τότε ? για πιο λόγο ? για τις εμπειρίες ? σιγα το πράγμα , οι εμπειρίες δεν ειναι εμπειρίες άμα δεν έχεις κάποιον δίπλα σου .Κανείς δεν θα με αγαπήσει πραγματικά , δεν υπάρχει περίπτωση πλέον , όχι σε αυτή την ζωη σε αυτη την χώρα σε αυτόν τον τόπο , θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια αλλα δεν γίνεται .Δεν θέλω να γινω ενα ακόμα χαζο της μάζας .Τι να τα κάνω τα λεφτα τα υλικα αγαθα και ολα τα λοιπά αμα δεν έχω καποιον δίπλα μου ? τωρα πλέον τα χρειάζομαι για να ζήσω και να μην με θεωρούν όλοι ενα τίποτα , το να ζω με καποια-οιον που να αποτελεί ένα ενθυμιο η μια ψεύτικη απομίμιση για να μπορέσω να ζήσω είναι γελίο , απλα τον κοροιδεύω και αυτο με κάνει να νιώθω ακόμα ποιο άσχημα.Μακάρι να υπήρχε τρόπος να βρώ μια δουλεία εστω για να έχω τα απαραίτητα , αλλα αυτον πλεον ειναι ενα όνειρο .Τι λείπουν απο την ζωή μου ?
αληθινή αγάπη = ζωή , ούτε χρήματα , ούτε πράγματα , ούτε ομορφία , ούτε μια γαμημένη δουλεία .Μονο τον αδερφο μου θέλω , τώρα που τον έχασα είμαι πραγματικά ενα τίποτα .
(Ολα αυτά που περιέγραψα αποτελουν κομάτι του είμαι μου και αντιπρωσοπεύουν εμένα μόνο , όλες οι άλλες γνώμες δεκτές )