Καλησπέρα σας,
Έχω ανάγκη να γράψω την ιστορία μου, ζητώ συγγνώμη αν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας μιας και συνήθως οι άνθρωποι έξω από μια κατάσταση καθώς και η ανωνυμία βοηθάνε θεωρώ.
Ξεκίνησε μια γνωριμία με ένα τύπο 38 χρόνων, μέσω κοινών γνωστών και ενδιαφερόντων στο facebook πέρσι τον Αύγουστο. Με πλησίασε θέλοντας να με γνωρίσει, δέχτηκα. Το ξεκίνησα ως κάτι πολύ χαλαρό και βλέπουμε, όμως ο ίδιος έδειχνε τρελό ενθουσιασμό και με ήθελε κοντά του και στο σπίτι του σχεδόν καθημερινά. Ταυτόχρονα, έβλεπα ότι εκεί που εγώ κάπνιζα εκείνος έστριβε μπάφους. Δουλειά δεν είχε, και αυτό που σκεφτόταν ήταν να μπορέσει να βγάζει εισόδημα απο τη μουσική ως dj. Επειδή ήταν αρχή, δεν έδωσα σημασία σε ολα αυτά γιατί δεν με επηρέαζαν. Με γνώρισε στην παρέα του, ίδιας ηλικίας, όπου ολοι ηταν στην ιδια φάση με ενα μπάφο στο χέρι. Για 1.5 -2 μήνες ήταν όλα καλά, μέχρι που κατάλαβα ότι οταν δεν ημουν εγω εκει παντα θα πήγαιναν οι φιλοι του στο σπιτι (λες και δεν μπορουσε να μεινει μονος) και προφανως πινανε.
Επίσης, μου λέγε σκηνικά απο την εφηβεία του, γενικά οτι έκανε διάφορα (χημείες) αλλά πλεον οχι. Η πρώτη σου σχεση ήταν με μια κοπέλα στα 16 οπου -οπως ειπε- η ιδια επινε πρεζα και πήγε και εμεινε μαζι της.
Σε καποια στιγμή στο 3μηνο, και ενω δεν ειχαμε παει ούτε για ενα καφε εξω, εγώ του εξήγησα με ευγενικό τρόπο αν έχει αλλάξει κατι επειδή βλέπω οτι δεν εχει επιθυμία να κανουμε κατι αλλο περα απο το να πηγαινω σπιτι του να βλεπουμε ταινια και να τρωμε. Μου απαντησε οτι πιεζεται και να το δουμε πιο χαλαρα-φιλικα και του εξήγησα οτι εγώ δεν θέλω ουτε εψαχνα κατι τετοιο οπότε καλύτερα να το αφήσουμε. Μετα απο δύο μερες μου ζητησε συγγνώμη και οτι δεν τα εννοουσε ολα αυτα και να είμαστε παλι μαζι, εγώ δεχτηκα γιατι..ερωτευμένη.
Αρχισε να περναει ο καιρός, σε μαγαζιά δεν πήγαινε, δεν έβγαινε καν απο το σπιτι, μια μου ελεγε οτι πρεπει να βρει δουλειά (πραγμα που δεν εκανε ποτε) μια οτι οι φιλοι του τον κρατανε πίσω (ημουν πολύ προσεκτικη δεν εξέφρασα κριτική στους φιλους του ποτέ). Το ωράριο του ηταν να κοιμάται κατα τις 8-9 το πρωι να μη μπορει να κοιμηθει το βραδυ, να ξυπνάει μεσημερι -απογευμα και να ξεκινάει τους μπάφους μεχρι τ'αλλο πρωι φυσικά. Αρχισα να του ψωνίζω, να του πηγαινω φαρμακα να του δινω λεφτα (δεν τα ζηταγε αλλα ηταν σα να τα ζηταγε.) Οι φίλοι συνέχιζαν να ξημεροβραδιάζονται μεσα στο δικο του σπιτι εννοειται οταν δεν ημουν εκει. Καποια στιγμη τον Φεβρουαριο, καταλαβαινω οτι δεν ειχε πλεον τιποτα απο χρηματα, και οτι δεν ειναι καλα ψυχολογικα, καναμε μια κουβεντα και προσπαθησα να τον στηρίξω οσο μπορουσα, διοτι καταλαβα οτι περνάει κατάθλιψη λόγω της οικονομικής του κατάστασης.
Το επόμενο ήταν να ξαναζητησει χρόνο, να εξαφανιστει για 2 βδομαδες οπου εγω είχα τρελαθει και στις δύο βδομαδες παρακολουθουσε απλως τα σοσιαλ μου και καποια στιγμη ξεκίνησε τα Likes σε φωτογραφίες που ειχα τραβήξει την περιοδο που ήμασταν μαζι. Τον πηρα τηλ , ηταν χαλια μου ειπε να παω απο εκει. Τα τσιγαρα τα μπουμπουναγε πλεον σε συχνοτητα κανονικού τσιγάρου..Τα ξαναβρίσκουμε, μου ελεγε οτι ειμαι ο ανθρωπος του οτι με αγαπαει οτι δεν μπορει να με συγκρινει με κανεναν αλλον ανθρωπο, οτι κανεις δεν του εχει φερθει ποτε τοσο καλα οσο εγω και αλλα τετοια. Του εδωσα χρηματα, φαγητο, φαρμακα, το ενοικιο πλεον το πληρωνε η μανα του (δεν ειναι στην Αθηνα) χρωσταει στη Δεη, για δουλεια ουτε λογος, τον ρωτησα αν σκεφτεται το μελλον και η απαντηση ηταν "εχω σταματησει να σκεφτομαι το μελλον", τον ρωτάω αν θα ηθελε μια πιο ηρεμη ζωη, πιο ισορροπημενη και μου απαντησε "Ηρεμη ζωη θα κανω στα 50". Και τι θα κανεις στα 50 του λεω, ε δεν ξερω, μου απανταει, μπορει να παω να γινω βοσκος. (Ο,ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ)
(Ταυτόχρονα να πω ότι κάνω ψυχοθεραπεία και η ψυχοθεραπευτρια μου, μου είχε πει οτι ειναι εξαρτημενος και βαθιά εξαρτημενος, να μην το παλεψω γιατι δεν μπορω να το νικήσω. Μου εξηγησε οτι πίνει ουσιες πολλα χρονια και εκει την ρωτησα γιατι χρησιμοποιει τον ορο ουσιες ενω εγω της μιλησα μονο για μπαφο. Μου απαντησε οτι δεν ηταν μονο ο μπαφος ολο αυτο. Ο κολλητος μου ειπε οτι παιρνει πρεζα. Το σκεφτηκα και δεν ξερω αν είναι υπερβολη ολο αυτο.)
Εν τελη, τον αφησα αλλα δεν προλαβα να του εξηγησω τιποτα γιατι είχε παλι να βρεθεί με τους φιλους του να παει καπου να να να και του ειπα οτι εχω κι εγω αναγκες και οτι εστω τελευταια ωρα θα ηθελα να μπορεσει να μου αφιερωσει το χρονο για να πω "αντιο". Κατι τετοιο δεν εγινε φυσικα. Απο τοτε κανει το ιδιο πραγμα με ολες τις φορες που εξαφανιζοταν και γυρνουσε, κοιταει απο αποσταση τα σοσιαλ και θεωρω ότι θα ξανακανει κατι. Το θεμα μου ειναι, πιστευετε οτι αεργος 38 χρονων, που δεν εχει τα βασικα καν, που δεν κανει τιποτα περα απο το να πινει μπαφους και ολο του το περιβαλλον ειναι ΜΟΝΟ αυτοι χρονια τωρα, που δεν βγαινει εξω απο το σπιτι, δεν ειναι εξαρτημενος? Οτι είναι νορμαλ χρηση του χορτου ολο αυτο?Οτι ειμαι υπερβολικη που πιστευω οτι υπηρχαν κι αλλα απο πισω?
Ποναω γιατι ερωτευτηκα αλλα εβαλα τη ζωη μου πανω απο αυτον αυτη τη φορα. Μου ειπαν οτι θα ημουν ενα θυμα στην πορεία. Απλώς ειναι τοσο τρελο ολο αυτο..να χανεις ανθρωπους απο τη ζωη σου εξαιτίας του χορτου. Ποναει πολυ