Νοσηλεία συζύγου σε ψυχιατρικό νοσοκομείο

Ζω στην Ελλάδα 3 χρόνια. Το έκανα μόνο και μόνο για εκείνη, καταλάβαινα τις δυσκολίες της. Έχουμε και δυο παιδάκια 11 μηνών. Όλα ήταν πολύ όμορφα. Με τους γονείς της τα πάω χάλια. Με μισούν βασικά γιατί δεν είμαι ορθόδοξος (είμαι καθολικός αλλά δεν με λες και θρήσκο). Είμαι ελληνοαμερικάνος. Γεννήθηκα μεγάλωσα Αμερική. Μπαμπάς Αμερικάνος, μαμά Ελληνοαμερκανίδα. Είμαι δίγλωσσος αλλά μια προφορά στα ελληνικά ακόμα την έχω. Και κοροϊδευτικά σχόλια έχω ακούσει και τα πάντα. Έχω απαντήσει ανάλογα. Οικονομικά είμαστε κάπως πιεσμένοι και ο μόνος μισθός είναι ο δικός μου όπου δουλεύω για μια Αμερικανική εταιρεία οπότε για δεδομένα Ελλάδας πληρώνομαι πολυ καλά αλλά γίναμε και 4 άτομα. Αν γυρίσω πίσω στις ΗΠΑ σιγουρα θα βγαζω αρκετα περισσότερα. Αυτό το λέω σαν background.
Εγώ έχω επιληψία αλλά παίρνω αγωγή από μικρός είμαι καλά. Η σύζυγος μου είχε κατάθλιψη. Την γνώρισα στην Αμερική όταν το είχε ξεπεράσει και ήταν χωρίς φάρμακα. Είχε μια ιστορία που με είχε αγγίξει πολύ. Επειδή έχω υποστεί απόρριψη λόγω επιληψίας με άγγιξε περισσότερο. Το θέμα είναι ότι μετά την γέννηση χειροτέρψε απότομα, τόσο που εδώ και δυο μήνες είναι σε ειδική δομή. Την αγαπάω, αλλά πλέον τη φοβάμαι. Έγιναν κάποια πράγματα που δεν οφελεί να περιγράφω και που μετά από αυτά ακολούθησε νοσηλεία δικιά μου λόγω τραυματισμού, δικιά της σε ψυχιατρική δομή και παραμονή της. Καταλαβαίνω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, μου έχουν πει για θεραπείες, φάρμακα και ούτε εγώ ξέρω τι. Αλλά μετά από αυτό εγώ δεν μπορώ να την ξαναμεπιστευτώ ποτέ. Σαν να έχω μια κόμπρα να κάνει βόλτα στο σαλόνι με τα παιδιά μου να παίζουν και εγώ να περπατάω ξυπόλιτος δίπλα. Οι γονείς της έχουν βοηθήσει αλλά παραμένουν δυσάρεστοι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Όλο αυτό με στρεσάρειι γιατί είμαι και σε ξένη χώρα. Ναι έχω αίμα ελληνικό, αλλά εγώ Αμερικάνος νιώθω (εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα). Δεν ξέρω τι να κανω. Εγώ δουλεύω και για την ώρα μπορώ από το σπίτι. Αλλά αν ζητήσω βοήθεια προτιμώ των γονιών μου που ξέρω αγαπάνε και εμένα και τα εγγόνια τους.

Καλημέρα!

Επειδή δεν πρόκειται να βρεις άκρη με τους γονείς της και με αυτήν, πάρε τα παιδιά σου και πήγαινε στη χώρα της ελπίδας την Αμερική.

Θα ζεις πολύ καλύτερα και τα παιδιά σου θα σε ευγνωμονούν!

και τι ειναι τα παιδια για να τα παρει και να φυγει; τσαντακι;
ηξερε οτι η γυναικα του ειχε προβλημα. γιατι εκανε παιδια μαζι της, και δεν βεβαιωθηκε πρωτα οτι υπαρχει ψυχικη σταθεροτητα;

λες οτι δεν επαιρνε καν αγωγη για την παθηση της (που αμφιβαλλω αν η διαγνωση ειναι καταθλιψη με αυτα που περιγραφεις).
θεωρω οτι πρεπει να βρεις εναν καλο γιατρο και να κανεις μια συζητηση για το τι πραγματικα εχει, τι επιπεδο ζωης και συμπεριφορας μπορει να εχει η γυναικα σου αν μπει σε μια αγωγη και μετα να παρεις τις αποφασεις σου.

Δυσκολο θεμα. Πρεπει σιγουρα να μιλησεις με ειδικους, αλλα δεν υπαρχουν εγγυησεις σε τετοια θεματα. Δεν μπορουν να ξερουν απλα, πως ειναι δυνατον να ξερουν. Το μονο που μπορουν να ξερουν, ειναι εαν ειναι μια κατηγοριοποιημενη ασθενεια και την πετυχουν σωστα ωστε να παρει μια καλη αγωγη. Τα υπολοιπα ειναι πραγματα που εξαρτωνται απο το ατομο. Ειναι σαν να λεμε εχω διαβητη, αρα ξερω και το μελλον και τι μπορω να περιμενω απο εσενα. Δεν μπορει κανενας να σου πει πως να αισθανεσαι, κατα καποιο τροπο.

Οι σκεψεις σου να πας Αμερικη ειναι ξεχωριστο καπως θεμα, που πρεπει να συζητησεις με το ταιρι σου, τα παιδια ειναι πολυ μικρα.

Δεν βρισκω κατι καλυτερο να γραψω, ελπιζω ολα να σου πανε καλα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

και τι ειναι τα παιδια για να τα παρει και να φυγει; τσαντακι;
ηξερε οτι η γυναικα του ειχε προβλημα. γιατι εκανε παιδια μαζι της, και δεν βεβαιωθηκε πρωτα οτι υπαρχει ψυχικη σταθεροτητα;

λες οτι δεν επαιρνε καν αγωγη για την παθηση της (που αμφιβαλλω αν η διαγνωση ειναι καταθλιψη με αυτα που περιγραφεις).
θεωρω οτι πρεπει να βρεις εναν καλο γιατρο και να κανεις μια συζητηση για το τι πραγματικα εχει, τι επιπεδο ζωης και συμπεριφορας μπορει να εχει η γυναικα σου αν μπει σε μια αγωγη και μετα να παρεις τις αποφασεις σου.

---

Ηξερα οτι το ειχε αντιμετωπισει στο παρελθον και ειχε και αγωγη αλλα δεν επαιρνε τιποτα απο τοτε που την ηξερα (ηρεμιστικα αλλα σπανια). Εδω να πω οτι στην αμερικη τα ηρεμιστικα ειναι σαν τις καραμελες για το λαιμο, γινεται φοβερη καταχρηση. Με την γυναικα μου ετσι οπως εχουμε γινει το μεταξυ μας εχει μπει στον παγο. Σκεφτομαι οτι τα παιδια δεν θα ναι ασφαλη κοντα της. Τουλαχιστον οχι οσο ειναι τοσο μικρα. Θα ηθελα ιδανικα να την εχω μαζι μου στην αμερικη. Καταλαβαινω τους γονεις που την θελουν κοντα τους αλλα και εμεξανειναι γυναικα μου και εχουμε κανει οικογενεια. Με εκεινη διπλα μου ηταν ολα πιο ευκολα. Στην ελλαδα δεν νιωθω ασφαλης και το λεω προερχομενος απο μια πολη που στο συρταρι εχουμε ολοι απο ενα οπλο.

Quote:

---

Originally Posted by RichieT

Ζω στην Ελλάδα 3 χρόνια. Το έκανα μόνο και μόνο για εκείνη, καταλάβαινα τις δυσκολίες της. Έχουμε και δυο παιδάκια 11 μηνών. Όλα ήταν πολύ όμορφα. Με τους γονείς της τα πάω χάλια. Με μισούν βασικά γιατί δεν είμαι ορθόδοξος (είμαι καθολικός αλλά δεν με λες και θρήσκο). Είμαι ελληνοαμερικάνος. Γεννήθηκα μεγάλωσα Αμερική. Μπαμπάς Αμερικάνος, μαμά Ελληνοαμερκανίδα. Είμαι δίγλωσσος αλλά μια προφορά στα ελληνικά ακόμα την έχω. Και κοροϊδευτικά σχόλια έχω ακούσει και τα πάντα. Έχω απαντήσει ανάλογα. Οικονομικά είμαστε κάπως πιεσμένοι και ο μόνος μισθός είναι ο δικός μου όπου δουλεύω για μια Αμερικανική εταιρεία οπότε για δεδομένα Ελλάδας πληρώνομαι πολυ καλά αλλά γίναμε και 4 άτομα. Αν γυρίσω πίσω στις ΗΠΑ σιγουρα θα βγαζω αρκετα περισσότερα. Αυτό το λέω σαν background.
Εγώ έχω επιληψία αλλά παίρνω αγωγή από μικρός είμαι καλά. Η σύζυγος μου είχε κατάθλιψη. Την γνώρισα στην Αμερική όταν το είχε ξεπεράσει και ήταν χωρίς φάρμακα. Είχε μια ιστορία που με είχε αγγίξει πολύ. Επειδή έχω υποστεί απόρριψη λόγω επιληψίας με άγγιξε περισσότερο. Το θέμα είναι ότι μετά την γέννηση χειροτέρψε απότομα, τόσο που εδώ και δυο μήνες είναι σε ειδική δομή. Την αγαπάω, αλλά πλέον τη φοβάμαι. Έγιναν κάποια πράγματα που δεν οφελεί να περιγράφω και που μετά από αυτά ακολούθησε νοσηλεία δικιά μου λόγω τραυματισμού, δικιά της σε ψυχιατρική δομή και παραμονή της. Καταλαβαίνω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, μου έχουν πει για θεραπείες, φάρμακα και ούτε εγώ ξέρω τι. Αλλά μετά από αυτό εγώ δεν μπορώ να την ξαναμεπιστευτώ ποτέ. Σαν να έχω μια κόμπρα να κάνει βόλτα στο σαλόνι με τα παιδιά μου να παίζουν και εγώ να περπατάω ξυπόλιτος δίπλα. Οι γονείς της έχουν βοηθήσει αλλά παραμένουν δυσάρεστοι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Όλο αυτό με στρεσάρειι γιατί είμαι και σε ξένη χώρα. Ναι έχω αίμα ελληνικό, αλλά εγώ Αμερικάνος νιώθω (εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα). Δεν ξέρω τι να κανω. Εγώ δουλεύω και για την ώρα μπορώ από το σπίτι. Αλλά αν ζητήσω βοήθεια προτιμώ των γονιών μου που ξέρω αγαπάνε και εμένα και τα εγγόνια τους.

---

καλησπερα Ριτσι . Κατι τετοια κανουν καποιοι ελληνες γονεις και γινονται πραγματικα πολυ αντιπαθητικοι και διολου βοηθητικοι με το παιδι τους . Μην σχολιασω για τους "καλους χριστιανους" που σε μισουν επειδη δεν εισαι ορθοδοξος ... ντροπη και μονο που το σκεφτονται . Σε μενα λειτουργει πιο καλα να παρεις τη γυναικα , τα παιδια σας και να επιστρεψετε πισω στις ΗΠΑ οπου θα μπορεις να λαβεις τοσο εσυ οσο και η γυναικα σου . Δεν ακουγεται τοσο αμιγως σαν καταθλιψη αυτο που εχει καθως ενας καταθληπτικος δεν θα μπορουσε να γινει επικινδυνος , εισαστε σιγουροι πως δεν υποφερει και απο κατι αλλο ? η το αλλο να ειναι εκεινο που προκαλει και την καταθλιψη .

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Δυσκολο θεμα. Πρεπει σιγουρα να μιλησεις με ειδικους, αλλα δεν υπαρχουν εγγυησεις σε τετοια θεματα. Δεν μπορουν να ξερουν απλα, πως ειναι δυνατον να ξερουν. Το μονο που μπορουν να ξερουν, ειναι εαν ειναι μια κατηγοριοποιημενη ασθενεια και την πετυχουν σωστα ωστε να παρει μια καλη αγωγη. Τα υπολοιπα ειναι πραγματα που εξαρτωνται απο το ατομο. Ειναι σαν να λεμε εχω διαβητη, αρα ξερω και το μελλον και τι μπορω να περιμενω απο εσενα. Δεν μπορει κανενας να σου πει πως να αισθανεσαι, κατα καποιο τροπο.


Δεν βρισκω κατι καλυτερο να γραψω, ελπιζω ολα να σου πανε καλα.

---

Τα παιδιά δεν θα τα επηρεάσει γιατί βασικά εμένα βλέπουν. Τους μιλάω στα αγγλικά (κανονικά θα τους μίλαγε εκείνη στα ελληνικά). Αν τους μιλάω ελληνικά δε νιώθω τόσο άνετα αλλά ακόμα πιο βασικό αν μάθουν από εμένα δεν θα έχουν απόλυτα σωστή προφορά. Τώρα διάγνωση σκέφτονται πως ειναι bipolar αλλά χρειάζονται περσσότερο χρονο. Με αγχωνει τι της συμβαινει, τι νιωθει και πως θα εξελιχθει. Φοβαμαι πως ουτε οι επιστήμονες ξέρουν. Έχω και τους γονεις της που ειναι εναντιον στα παντα. Ουτε thanksgiving θελουν ουτε τποτα.

Τα παιδιά βλέπουν την μητέρα τους; Αν φύγεις στην Αμερική θα πάρεις και την γυναίκα σου μαζί ή απλώς θα πάρεις τα παιδιά και θα φύγεις;
Γιατί πρέπει να τα βλέπει και η μητέρα τα παιδιά και να την βλέπουν κι εκείνα.

ποσον καιρο εισασταν μαζι πριν γεννηθουν τα παιδια;

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Τα παιδιά βλέπουν την μητέρα τους; Αν φύγεις στην Αμερική θα πάρεις και την γυναίκα σου μαζί ή απλώς θα πάρεις τα παιδιά και θα φύγεις;
Γιατί πρέπει να τα βλέπει και η μητέρα τα παιδιά και να την βλέπουν κι εκείνα.

---

Ούτε εγώ δεν την βλέπω καλά καλά...


Ήμασταν σχεδόν 3 χρόνια μαζί, συγκατοικούσαμε τα 2.

Για βοήθεια από γονείς, είναι όλοι συνταξιούχοι ; Και οι δικοί σου εννοώ και οι δικοί της ; Θα μπορούσαν αυτοί να έρθουν στην ελλάδα ; Με την επιληψία εσύ είσαι λειτουργικός, αλλά φαντάζομαι δεν θα σου επιτρέπεται η οδήγηση , κάνω λάθος ; Στις ΗΠΑ, χωρίς χρήση αυτοκινήτου, θα είναι εύκολη η ζωή ; Στη μονάδα που βρίσκεται η σύζυγος, μπήκε με εισαγγελική εντολή λόγω του δικού σου τραυματισμού ; Για πόσο σοβαρό τραύμα μιλάμε ότι σου προκάλεσε ;

Καλησπέρα.
Να σας ζήσουν τα παιδιά!
Ήρθατε στην Ελλάδα και συγκατοικήσατε πρώτη φορά τότε; Ποιες θεωρείς ότι ήταν οι δυσκολίες της στην Αμερική και πήρατε αυτή την απόφαση; Τι διάγνωση έχει η κοπέλα; Ξέρεις καλά το ιστορικό της ή μήπως στο κρύβει; Μήπως κάποια πράγματα δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά ή είχαν διαγνωστεί λάθος παλιότερα; Στους 2 μήνες δεν έχει παρουσιάσει κάποια βελτίωση η κοπέλα; Αν κατάλαβα καλά πέρασες και πέρασε μία πολύ τραυματική εμπειρία, ωστόσο δεν μπορείς να μιλάς για το αν θα της έχεις εμπιστοσύνη ή όχι πριν τη δεις να είναι σε κάποια πιο σταθερή κατάσταση.

Ξέρω άνθρωπο με δύο σοβαρά επεισόδια όπου μάλιστα ήταν μπροστά και τα παιδιά του. Πριν το πρώτο σκηνικό δεν είχε κάποια διάγνωση. Μην με ρωτάς ποια είναι γιατί δεν την ξέρω ακριβώς. Ξέρω όμως ότι νοσηλεύτηκε και μετά όσο ακολουθούσε αγωγή ήταν καλά. Δυστυχώς στα δύο χρόνια ήταν αρκετά καλά και νόμιζε ότι μπορούσε να κόψει την αγωγή από μόνος του και υποτροπίασε και κινδύνευσαν και τα παιδιά του στο δεύτερο ψυχωτικό. Μετά την δεύτερη νοσηλεία όμως κατάλαβε ότι η αγωγή είναι πολύ σηματική και έχουν περάσει κοντά 5 χρόνια τώρα που ο άνθρωπος είναι αρκετά καλά.
Η γυναίκα του σίγουρα ήταν με την ψυχή στο στόμα τον πρώτο καιρό, σε επιφυλακή και δεν του είχε εμπιστοσύνη. Αλλά πλέον έχει ηρεμίσει κι αυτή πολύ. Τα παιδάκια ήταν αρκετά μικρά στα επεισόδεια. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν επηρεάστηκαν, είναι και μικρό το μέρος και ακούνε κουβέντες από εδώ κι από εκεί. Αλλά όσο ο πατέρας τους είναι φυσιολογικός πλέον, τα φροντίζει, τους μιλάει νορμάλ, παίζει μαζί τους κτλ, τόσο θεραπεύονται οι πληγές και είναι σε πολύ καλό επίπεδο σαν οικογένεια. Σίγουρα όλα αυτά θέλουν χρόνο.

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Για βοήθεια από γονείς, είναι όλοι συνταξιούχοι ; Και οι δικοί σου εννοώ και οι δικοί της ; Θα μπορούσαν αυτοί να έρθουν στην ελλάδα ; Με την επιληψία εσύ είσαι λειτουργικός, αλλά φαντάζομαι δεν θα σου επιτρέπεται η οδήγηση , κάνω λάθος ; Στις ΗΠΑ, χωρίς χρήση αυτοκινήτου, θα είναι εύκολη η ζωή ; Στη μονάδα που βρίσκεται η σύζυγος, μπήκε με εισαγγελική εντολή λόγω του δικού σου τραυματισμού ; Για πόσο σοβαρό τραύμα μιλάμε ότι σου προκάλεσε ;

---

Η μητέρα της είναι νοικοκυρά και ο πατέρας της δασκαλος γλώσσας. Οι δικοί μου επίσης δεν είναι σε σύνταξη αλλά δεν μπορούν να έρθουν. Ο μπαμπάς δεν μιλάει καν ελληνικά (καλά μιλάει, αλλά μεταξύ μας δεν μιλάει). Είμαι οκ παίρνω το φαρμακο μου. Στις ΗΠΑ επιτρεπεται σε ολες τις πολιτειες αποσο ξερω να οδηγεις, Ελλαδα δεν εχω τολμησει να οδηγησω. Ναι μπήκε μέσα με εντολή των αρχών. Με μαχαίρωσε βασικά, εμεινα 9 μερες στο νοσοκομείο. Πλέον είμαι καλά σχεδόν. Απλά την φοβάμαι μ τα παιδιά. Δεν το έκανε σκόπιμα πιο πολυ διελυε το σπιτι. Δεν τα εβαλε με καποιον.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλησπέρα.
Να σας ζήσουν τα παιδιά!
Ήρθατε στην Ελλάδα και συγκατοικήσατε πρώτη φορά τότε; Ποιες θεωρείς ότι ήταν οι δυσκολίες της στην Αμερική και πήρατε αυτή την απόφαση; Τι διάγνωση έχει η κοπέλα; Ξέρεις καλά το ιστορικό της ή μήπως στο κρύβει; Μήπως κάποια πράγματα δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά ή είχαν διαγνωστεί λάθος παλιότερα; Στους 2 μήνες δεν έχει παρουσιάσει κάποια βελτίωση η κοπέλα; Αν κατάλαβα καλά πέρασες και πέρασε μία πολύ τραυματική εμπειρία, ωστόσο δεν μπορείς να μιλάς για το αν θα της έχεις εμπιστοσύνη ή όχι πριν τη δεις να είναι σε κάποια πιο σταθερή κατάσταση.

Ξέρω άνθρωπο με δύο σοβαρά επεισόδια όπου μάλιστα ήταν μπροστά και τα παιδιά του. Πριν το πρώτο σκηνικό δεν είχε κάποια διάγνωση. Μην με ρωτάς ποια είναι γιατί δεν την ξέρω ακριβώς. Ξέρω όμως ότι νοσηλεύτηκε και μετά όσο ακολουθούσε αγωγή ήταν καλά. Δυστυχώς στα δύο χρόνια ήταν αρκετά καλά και νόμιζε ότι μπορούσε να κόψει την αγωγή από μόνος του και υποτροπίασε και κινδύνευσαν και τα παιδιά του στο δεύτερο ψυχωτικό. Μετά την δεύτερη νοσηλεία όμως κατάλαβε ότι η αγωγή είναι πολύ σηματική και έχουν περάσει κοντά 5 χρόνια τώρα που ο άνθρωπος είναι αρκετά καλά.
Η γυναίκα του σίγουρα ήταν με την ψυχή στο στόμα τον πρώτο καιρό, σε επιφυλακή και δεν του είχε εμπιστοσύνη. Αλλά πλέον έχει ηρεμίσει κι αυτή πολύ. Τα παιδάκια ήταν αρκετά μικρά στα επεισόδεια. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν επηρεάστηκαν, είναι και μικρό το μέρος και ακούνε κουβέντες από εδώ κι από εκεί. Αλλά όσο ο πατέρας τους είναι φυσιολογικός πλέον, τα φροντίζει, τους μιλάει νορμάλ, παίζει μαζί τους κτλ, τόσο θεραπεύονται οι πληγές και είναι σε πολύ καλό επίπεδο σαν οικογένεια. Σίγουρα όλα αυτά θέλουν χρόνο.

---

Thanks! Όχι από την Αμερική συγκατοικούσαμε. Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα για την Ελλάδα. Είχαμε αρκετά γραφειοκρατικά προβληήματα με το γάμο (θρησκείες, υπηκοότητες) αλλά λύθηκαν. Νομίζω με μισούν γιατί δεν καναμε γαμο σε εκκλησία. Έπρεπε να γυρίσει ένα διάστημα πίσω γιατι ηταν σε ελληνικό πανεπιστήμιο και έπρεπε να ορκιστεί. Εγώ μπορούσα να δουλεύω εξαποστασεως οποτε ειπα γιατι οχι. Θεωρησα θα ενιωθε πιο ανετα και την πιεζαν οι γονεις και σκεφτηκα οτι θα τους αρεσε να με γνωρισουν κιολας. Αν μου κρυβει κατι, αφου το κρυβει δεν θα το ξερα. Αλλά ζούσε μόνη της εναν ωκεανό μακριά από την Αθήνα. Έχουμε πάει ταξίδια δεν παρατήρησα κάτι, δεν έπαιρνε κάποιο φάρμακο. Έχω φαει και σφαιρα σαν μαθητής στο σχολείο, δεν ηταν κατι που δεν εχω ξαναζησει. Δεν ξερω αν θα μπορεσω να ξαναεμπιστευτω τιποτα. Now she's high as fuck. Έχω μεινει με τα μικρα μου και ευτυχώς έχω βρει και μητρικό γάλα.

Για να λες 9 μέρες, επιπόλαιο θα ήταν . Δεν είχε σκοπό να σε σκοτώσει (μάλλον). Πιθανότατα να έχει μεγάλη βελτίωση σε 6-12 μήνες. Τι έχουν πει οι ιατροί ;; Να μην είναι αδύνατον εννοώ να ζήσετε μαζί. Για την οδήγηση δεν το είπα με την έννοια ότι μπορεί να το απαγορεύει η πολιτεία, αλλά γενικά δεν είναι επικίνδυνο ;; Μια ξαδέλφη μου 41, με τελευταία κρίση στα 15, αποφεύγει να οδηγεί . Δεν νομίζω ότι της απαγορεύεται , αλλά φοβάται , γιατί έχει και παιδιά.

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Για να λες 9 μέρες, επιπόλαιο θα ήταν . Δεν είχε σκοπό να σε σκοτώσει (μάλλον). Πιθανότατα να έχει μεγάλη βελτίωση σε 6-12 μήνες. Τι έχουν πει οι ιατροί ;; Να μην είναι αδύνατον εννοώ να ζήσετε μαζί. Για την οδήγηση δεν το είπα με την έννοια ότι μπορεί να το απαγορεύει η πολιτεία, αλλά γενικά δεν είναι επικίνδυνο ;; Μια ξαδέλφη μου 41, με τελευταία κρίση στα 15, αποφεύγει να οδηγεί . Δεν νομίζω ότι της απαγορεύεται , αλλά φοβάται , γιατί έχει και παιδιά.

---

Στην πλάτη το έφαγα. Τρύπησε πνεύμονα αλλά έβαλαν ένα εργαλείο για να φεύγει το οξυγόνο και κάποια φάρμακα και ήμουν σχετικά καλά. Έχω θέμα στις βαθιές ανάσες ακόμα. Αλλά δεν ήταν η πρόθεση να σκοτώσει, εγω δεν το χειρίστηκα καλά μάλλον. Οι γιατροί λένε bipolar σε μανία. Επιληψία από επιληψία διαφέρει πάντως. Παθαίνω περίπου 1 κρίση το χρόνο αλλά έχω αύρα πριν και το καταλαβαίνω αμέσως ότι έρχεται. Χειρότερα με απασχολούν οι γονείς και τα οικονομικά. Α και με αντιπαθούν που μιλάω στα μικρά μου στα αγγλικά.

Σε πλήγωσε σε φάση που δεν το περίμενες ; Δεν την είχες δει ότι το κράταγε ;

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Σε πλήγωσε σε φάση που δεν το περίμενες ; Δεν την είχες δει ότι το κράταγε ;

---

Προσπάθησα ο βλάκας να της το πάρω

Quote:

---

Originally Posted by RichieT

Προσπάθησα ο βλάκας να της το πάρω

---

επομενως, αν δεν θεωρεις οτι σου επιτεθηκε, η επιτεθηκε σε καποιον, πως την ξεγραφεις με την μια, χωρις να ψαξεις αν θεραπευεται;;;
προεχει να μιλησεις με ψυχιατρο, να μαθεις τι ακριβως εχει και να συμφωνησεις μαζι της να ειναι σε αγωγη, ωστε να μπορεσετε να συνεχισετε.
εννοειται, οτι δεν ειναι καταθαλιψη αυτο που εχει.. και σιγουρα το ξερει σε αυτην την ηλικια. πολυ περιεργο να μην στο εχει πει και οπωσδηποτε υπαρχει θεμα εμπιστοσυνης οταν πας για γαμο και παιδια και δεν λες μια τοσο σοβαρη παθηση..
αν ειναι α ρνητικη σ την αγωγη, παρε διαζυγιο...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

επομενως, αν δεν θεωρεις οτι σου επιτεθηκε, η επιτεθηκε σε καποιον, πως την ξεγραφεις με την μια, χωρις να ψαξεις αν θεραπευεται;;;
προεχει να μιλησεις με ψυχιατρο, να μαθεις τι ακριβως εχει και να συμφωνησεις μαζι της να ειναι σε αγωγη, ωστε να μπορεσετε να συνεχισετε.
εννοειται, οτι δεν ειναι καταθαλιψη αυτο που εχει.. και σιγουρα το ξερει σε αυτην την ηλικια. πολυ περιεργο να μην στο εχει πει και οπωσδηποτε υπαρχει θεμα εμπιστοσυνης οταν πας για γαμο και παιδια και δεν λες μια τοσο σοβαρη παθηση..
αν ειναι α ρνητικη σ την αγωγη, παρε διαζυγιο...

---

Το οτι δεν ειχε προθεση δεν σημαινει οτι δεν ηταν επικινδυνο. Σε καμιαν περιπτωση δεν την ξεγραφω, λυση για ολους ψαχνω οχι για μενα. Θεμα δεν ειχε αυτο ακομα και να μου το εκτυβε θα ειχε φανει και σε διακοπες και στο οταν συγκατοικουσαμε στην αμερικη. Εχω μιλησει με ψυχοατρο που δεν εχει δει εκεινη αλλα συνβουλευτικα για μενα και τα παιδια. Δεν μπορει να πει διαγνωση γιατο δεν υην εχει δει. Οι γιατροι που την ειδαν λενε bipolar. Στονιστορικο της υπηρχε η καταθλιψη που ειχα αλλα απο τα 20νκαι μετα ηταν οκ.

Quote:

---

Originally Posted by RichieT

Το οτι δεν ειχε προθεση δεν σημαινει οτι δεν ηταν επικινδυνο. Σε καμιαν περιπτωση δεν την ξεγραφω, λυση για ολους ψαχνω οχι για μενα. Θεμα δεν ειχε αυτο ακομα και να μου το εκτυβε θα ειχε φανει και σε διακοπες και στο οταν συγκατοικουσαμε στην αμερικη. Εχω μιλησει με ψυχοατρο που δεν εχει δει εκεινη αλλα συνβουλευτικα για μενα και τα παιδια. Δεν μπορει να πει διαγνωση γιατο δεν υην εχει δει. Οι γιατροι που την ειδαν λενε bipolar. Στονιστορικο της υπηρχε η καταθλιψη που ειχα αλλα απο τα 20νκαι μετα ηταν οκ.

---

φυσικα και ειναι επικινδυνη μια τετοια συμπεριφορα. αλλα αν σας κυνηγουσε να σας καθαρισει, θα ηταν πολυ διαφορετικο...
και οντως με διπολικη μοιαζει.
αλλα οταν παιρνει αγωγη, μπορει να ζησει πολυ ισορροπημενη ζωη. αρκει να την παιρνει.
ειναι συνεργασιμη στο να παρει μονιμα μια αγωγη που θα την κραταει ισορροπημενη;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

φυσικα και ειναι επικινδυνη μια τετοια συμπεριφορα. αλλα αν σας κυνηγουσε να σας καθαρισει, θα ηταν πολυ διαφορετικο...
και οντως με διπολικη μοιαζει.
αλλα οταν παιρνει αγωγη, μπορει να ζησει πολυ ισορροπημενη ζωη. αρκει να την παιρνει.
ειναι συνεργασιμη στο να παρει μονιμα μια αγωγη που θα την κραταει ισορροπημενη;

---

Συνεργάζεται από όσο μπορούμε να ξέρουμε. Δεν ξέρω αν γίνεται όπως στις ταινίες που παριστάνουν ότι τα πίνουν. Είναι high as fuck. Κάπως πρέπει να το δουν, αν είναι διαρκώς αλλού δεν ξέρω αν θεωρείται επιτυχής η θεραπεία, προσπαθούν να βρουν το σχήμα που πρέπει να παίρνει. Παίζουμε ένα σπασμένο τηλέφωνο γιατί τα επισκεπτήρια δεν είναι εύκολα λόγω covid και λόγω της φύσης της δομής. Σαν να μιλάμω με μια ξένη είναι. Με ρωτάει για τα παιδιά αλλά κάπως αποστασιοποιημένα. Κανένας δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα μου λένε αόριστα θα βελτιωθεί και νομίζουν πως αυτο με βοηθάει. Έχω τσακωθεί πολύ με τους γονείς της σήμερα και μπορώ να πω πως νιώθω καλύτερα. Τους είπα ότι το να έρχονται σπίτι μου και να μου δείχνουν ότι δεν με θέλουν δεν με βοηθάει και επειδή πιέζομαι δεν έχω καν την διάθεση να προσποιούμαι ότι δεν με ενοχλούν. Ακόμα και μητρικό γάλα που βρήκα μου είπε η πεθερά ότι την έχω πιάσει φίλη. Είναι και δυο τα μωράκια και τα χω λίγο παίξει αλλά εχω βοήθεια από φίλους.

Που σαι ρε φίλε

Άλλαξες κάπως θεματολογια αλλά πάλι κανεις κάποια λάθη και σε εντοπίζω.
Από την πληθώρα των τρολοθεματων που ανοίγεις , ακολουθείς ένα μοτίβο και παρολο που άλλοτε ανοίγεις θέμα ως γυναίκα και άλλοτε ως αντρας, σου λείπει η συναισθηματική ευφυΐα και η φαντασία και έτσι εντοπίζεσαι

Το βασικό λάθος που κανείς είναι ότι δεν κάνεις κτισιμο χαρακτήρων.
Οι χαρακτήρες που φτιάχνεις δεν έχουνε ζωή.Αν και δείχνεις ότι πονάς και όλα τα σχετικά ,δεν καταφέρνεις να αποδώσεις πραγματικά πως θα ένιωθε ένας που είχε όντως αυτά τα πρόβληματα.

Μπλέκεις πολλές φορές στις μαιμουδοιστοριες σου ότι υπάρχει για παράδειγμα κάποιο πρόβλημα με τις θρησκειες .
Έτσι με αυτή σου την αναφορά, γίνεται πιο ελκυστικο το θέμα σου, άλλοι σου δίνουν δίκιο, άλλοι ξεσπάνε κατά των υποτιθέμενων φανατικών , αποπροσανατολίζεις το κοινό και συνεχίζεις ανενόχλητος να πουλάς παπα.

Σε αυτήν σου την ιστορια για παράδειγμά λες ---- Με μισούν βασικά γιατί δεν είμαι ορθόδοξος (είμαι καθολικός αλλά δεν με λες και θρήσκο).-
Γίνεται να σε μισούν για αυτό το πράγμα;
Να μας έλεγες για καμιά άλλη θρησκεία να το βλέπαμε.Σχεδον ίδια θρησκεία δεν είναι;

Το πρόβλημα με σένα είναι ότι φτιάχνεις ιστορίες και σκέφτεσαι μόνο την αρχή.Μετα ανάλογα πως θα σου απαντήσουν τα υπόλοιπα μελη αρχίζεις να αυτοσχεδιάζεις .

Δηλαδή δεν έχεις στο μυαλό σου μια κανονική ιστορία με αρχή μέση και τελος και πως να την πλασάρεις σιγά σιγα .Αυτοσχεδιασμός και άγιος ο Θεός.

Μέχρι να σε καταλάβουν δηλαδή κάποιοι, εσύ τότε αρνείσαι ότι είσαι τρολ, κάποιοι παρά τα δεδομένα που παρατίθενται, συνεχίζουν να σε πιστεύουν και ότι δεν είσαι τρολ και κάποια στιγμή εσύ βαριέσαι η δεν έχεις κάτι άλλο να σκεφτείς και πολύ απλά παρατάς αυτό το θέμα και ξεκινάς μια άλλη τρολοιστορια.

Τώρα για παράδειγμα μας κάνεις τον Αμερικανό.
Φυσικα έβαλες μυαλό για να μην ξεσκεπαστεις και δεν γράφεις ούτε καν σε ποια πολιτεία της Αμερικής ήσουν.
Αν σε ρωτήσει καποιος κάποια πράγματα για την πολιτεία που ήσουν ή πως είναι η ζωή εκεί (έτσι ώστε να ξεσκεπάσει το παραμύθι σου ) εσύ θα κάνεις τον Κινέζο.

Στο άλλο το τρολοθεμα που ανοιξες και έκανες τον Σουηδό γκέι κανίβαλο , πιαστηκες αδιάβαστος ( και μπαναριστηκες ως τρολ )

https://forum.psychology.gr/threads/...BC%CE%BF%CF%85

τα σκεφτηκα κι εγω αυτα που λες και συμφωνω.
αμερικανος με ελληνοαμερικανα μαμα που γραφει ελληνικα σαν ελληνας.
εδω να μιλησει δεν μπορει, σιγα μην ηξερε ορθογραφια....

ασε και την διπολικη που επι τρια χρονια, χωρις αγωγη δεν ειχε κανενα δειγμα...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

τα σκεφτηκα κι εγω αυτα που λες και συμφωνω.
αμερικανος με ελληνοαμερικανα μαμα που γραφει ελληνικα σαν ελληνας.
εδω να μιλησει δεν μπορει, σιγα μην ηξερε ορθογραφια....

ασε και την διπολικη που επι τρια χρονια, χωρις αγωγη δεν ειχε κανενα δειγμα...

---

Είναι το παιχνίδι του αυτό.Ομως το λάθος που κάνει είναι ότι παίζει με ψυχικές ασθένειες.

Πιστεύω ότι πάντα υπήρχαν πολλά ψεύτικα θέματα στο φόρουμ, αλλά δυστυχώς εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο τα πραγματικά θέματα στην κατηγορία των σχέσεων θεωρώ ότι δεν είναι ούτε 1 στα 10.

Προσωπικά αν έχω όρεξη απαντάω και κουβέντα να γίνεται, γιατί ακόμα και από ένα ψεύτικο θέμα μπορεί κάτι να βγει. Αν πάλι τα βρίσκω υπερβολικά γελοία για τα γούστα μου ή δεν έχω όρεξη, τα προσπερνάω και δεν ασχολούμαι.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πιστεύω ότι πάντα υπήρχαν πολλά ψεύτικα θέματα στο φόρουμ, αλλά δυστυχώς εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο τα πραγματικά θέματα στην κατηγορία των σχέσεων θεωρώ ότι δεν είναι ούτε 1 στα 10.

Προσωπικά αν έχω όρεξη απαντάω και κουβέντα να γίνεται, γιατί ακόμα και από ένα ψεύτικο θέμα μπορεί κάτι να βγει. Αν πάλι τα βρίσκω υπερβολικά γελοία για τα γούστα μου ή δεν έχω όρεξη, τα προσπερνάω και δεν ασχολούμαι.

---

Τα φορουμ εχουν παρει το δρομο του αφανισμου. Νομιζω 10 ατομα ειμαστε εδω μεσα και καποια περιστασιακα τρολ. Σαν το greekmeds που εχει γινει μουσειο.

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Τα φορουμ εχουν παρει το δρομο του αφανισμου. Νομιζω 10 ατομα ειμαστε εδω μεσα και καποια περιστασιακα τρολ. Σαν το greekmeds που εχει γινει μουσειο.

---

Εμένα για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να βρω μου αρέσει που είμαστε λίγοι και καλοί... Ήθελα απλά να το πω...

Quote:

---

Originally Posted by Σαλβαδόρ

Είναι το παιχνίδι του αυτό.Ομως το λάθος που κάνει είναι ότι παίζει με ψυχικές ασθένειες.

---

Μπράβο ρε Σαλβαδόρ κόβει το μάτι σου, αντε τώρα σειρά της διαχείρισης να του ρίξει Ban. Σεναριογράφοι μας βγήκαν μερικοί..

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση τώρα…

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση τώρα…

---

Καλά αν όντως ισχύει και είναι με 2 παιδιά μάλλον δεν τον νοιάζει να πείσει κανέναν. Τα τρολλ το χαρακτηριστικό τους ειναι οτι δεν το βαζουν κατω και λενε οτι δεν ειναι τρολλ. Μπορεί να μην την παλευει να αποδειξει οτι δεν ειναι.

Quote:

---

Originally Posted by KARMA

Μπράβο ρε Σαλβαδόρ κόβει το μάτι σου, αντε τώρα σειρά της διαχείρισης να του ρίξει Ban. Σεναριογράφοι μας βγήκαν μερικοί..

---

Σε ευχαριστώ φίλε.

Ακόμα και μπαν να τον κάνουν, αυτός θα ξαναφτιάξει νέο λογαριασμό. Βγάζει e mail μιας χρήσης και μπαίνει εδώ στο φόρουμ και κάνει νέο λογαριασμό
https://10minutemail.net/m/?lang=el

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Καλά αν όντως ισχύει και είναι με 2 παιδιά μάλλον δεν τον νοιάζει να πείσει κανέναν. Τα τρολλ το χαρακτηριστικό τους ειναι οτι δεν το βαζουν κατω και λενε οτι δεν ειναι τρολλ. Μπορεί να μην την παλευει να αποδειξει οτι δεν ειναι.

---

Πες μου ότι κανεις πλάκα.
Γίνεται μετα από όλα αυτά να συνεχίζεις να τον πιστεύεις έστω και στο παραμικρό;
Δεν βλέπεις ότι πριν έκανε τον Σουηδό γκέι.
Αν διαβάσεις και το δεις αποστασιοποιημένα φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι το ίδιο προσωπο.
Χρησιμοποιεί και κάποια ίδια στοιχεία όπως αυτό με την εκκλησία και την διαφορά θρησκείας.

Δεν είναι μόνο αυτοί οι κλώνοι του.Μπορω να σου γράψω αύριο γύρω στους δέκα δικούς του λογαριασμους

Επίσης αδιόρατα βλέπω σε σένα κάποιο είδος ζήλιας.