Καλησπέρα σε όλους σας. Αποφάσισα από του χρόνου να δώσω πάλι πανελλήνιες μιας και στην σχολή που πέρασα δεν κατάφερα ούτε ένα μάθημα να περάσω (πέρασαν και τα χρόνια και δεν δικαιούμαι το 60% ή όσο είναι τέλος πάντων). Σκοπεύω να δώσω θετική κατεύθυνση με απώτερο σκοπό το χημικό (Θεσσαλονίκη κατά προτίμηση). Κάποιοι φίλοι μου με ρώτησαν "πώς και έτσι ξαφνικά" και απάντησα ότι δεν γίνεται να κάθομαι όλη μου την ζωή χωρίς να κάνω τίποτα. Άλλη "φίλη" μου μου είπε "έλα Χριστέ και Παναγιά" και σχεδόν με αποθάρρυνε όχι ότι επειδή δεν θα τα καταφέρω με τις εξετάσεις αλλά επειδή δεν θα μπορώ να μείνω μόνος σε άλλη πόλη. Τώρα διάβασα την φυσική κατεύθυνσης (έχει αλλάξει το ένα τρίτο της ύλης από τότε ) και κάτι έπιασα αλλά ήταν προαπαιτούμενες γνώσεις προηγούμενων τάξεων. Στην τελευταία άσκηση δυσκολεύτηκε και δεν την έλυσα και ήταν και εύκολη σχετικά και αυτό ομολογώ ότι με απογοήτευσε. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Να ξαναδώσω πανελληνιες μιας και είπα σε όλους ότι αυτό θα κάνω ή να τα παρατήσω άλλη μια φορά; Δεν αντέχω όμως άλλο ν ζω με την μάνα μου, δεν αντέχω να μοιράζομαι το ίδιο σπίτι μαζί της. Επιπλέον βαρέθηκα τους φίλους που εχω γιατί είναι όλοι πολύ μεγαλύτεροι μου και θέλω άτομα καινούργια της ηλικίας μου. Δεν ξέρω, μπουχτησα! Μακάρι να είχα επιλέξει την σωστή σχολή όταν ήμουν μαθητής γ λυκείου και έκανα μηχανογραφικό. Τώρα πάλι από την αρχή και νιώθω αδύναμος. Δεν έχω και λεφτά για φροντιστήριο, αυτό είναι το μείζον πρόβλημα, εκτός αν δικαιούμαι κοινωνικό φροντιστήριο (που δεν είναι σίγουρο). Άρχισαν πάλι να με πιάνουν τα αυτοκτονικα μου....