Πάνω που έμπαινα στον σωστό δρόμο...

Γειά σας. Έχω γράψει και άλλες φορές εδώ μέσα αλλά είμαι βέβαιος ότι ουδείς με θυμάται. Τεσπά, θα μπω κατευθείαν στο ψητό... Είμαι ένας (ας το πούμε) φοιτητής ιατρικής. Λέω ας το πούμε γιατί εδώ και πέντε χρόνια δεν παρακολουθώ ούτε ένα μάθημα λόγω ψυχικών προβλημάτων (έχω σχιζοφρένεια και παίρνω μέχρι και επίδομα με 67% αναπηρία). Ουσιαστικά την σχολή την έχω ξεγράψει, ξέρω ότι είναι αδύνατον κάποιος σαν εμένα να την τελειώσει και ειδικά μετά από τόσο καιρό απραξίας. Έτσι γράφτηκα σε ένα ΙΕΚ.
Και να σκεφτείτε ότι περιφρονούσα την σχολή μου με την σκέψη ότι δεν παίζει ούτε στσ 500 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου να είναι (το ΑΠΘ και το καποδιστριακό είναι μόνο σε αυτήν την λίστα). Και τελικά πήγα σε ένα ΙΕΚ.
Δεν με πείραξε όμως. Έχω ξεκινήσει τα μαθήματα εδώ και δύο εβδομάδες, βοηθός φαρμακείου. Ξεκίνησε ελπιδοφόρα. Συμμετείχα στο μάθημα, έκανα καλές παρατηρήσεις, προσπαθούσα με όλη μου την δύναμη να επικοινωνώ με τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες μου γιατί από παντα είχα πρόβλημα κοινωνικό. Εφτασα στο σημείο να ζητιανευω για λίγη προσοχή γιατί ήμουν μια ζωή μόνος μου και δεν αντέχω άλλη μοναξια. Και σήμερα νιώθω να έκανα μια τρύπα στο νερό.
Χωριστηκαμε σε ομάδες για μια ομαδική εργασία στην χημεία. Και ενώ όλοι βρήκαν τουλάχιστον ένα άτομο για ομάδα (και όσοι επέλεξαν να είναι μόνοι απλά δουλεύουν πολλές ώρες) εγώ έμεινα μόνος. Σαν την καλαμιά στον κάμπο. Πάλι! Όπως στην σχολή που έπρεπε να κάνουμε μια εργασία στην Ιστορία της Ιατρικής και ήμουν ο μοναδικός που 1ον έμαθε τελευταία στιγμή για την εργασία αφού δεν επικοινωνούσα με κανένα και 2ον δεν βρήκε ούτε έναν συνεργάτη.
Ένιωσα πάλι καταθλιπτικά, ένιωσα αποτυχημένος, ένιωσα ότι δεν με θέλουν αν και αυτό το υποπτευομουν εδώ και μέρες και κυρίως δεν θέλω τώρα να ξαναπατήσω. Θα έφευγα την ώρα του διαλείμματος αλλά είπα μήπως το μετάνιωνα και δεν είχα μετά μούτρα να ξανάρθω. Την σχολή την παράτησα από το πρώτο τρίμηνο, τώρα το ΙΕΚ θέλω να το παρατήσω από την δεύτερη βδομάδα...
Καμία δεν θέλει να μου μιλήσει, καμία δεν θέλει να κάτσει δίπλα μου. Θέλω απλώς παρέα... Και μια σύντροφο...

Στα εξ αποστάσεως αν ξαναγίνουν δώσε μαθήματα για ιατρική

Έχω σιχαθεί πια το πανεπιστήμιο μετά από όσα μου συνέβησαν εκείνο το μοιραίο εξάμηνο και δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί του. Θα είχα ξεγραφτει από μόνος μου αν δεν υπήρχε το θέμα του στρατού.
Αλλά δεν περίμενα και στο ΙΕΚ να έχω πρόβλημα. Τρία χρόνια παίρνω ψυχοφαρμακα ρε γαμωτο και δεν μου έκαναν τιποτα πέραν του να μου δώσουν 25 κιλά και να με κάνουν να χάσω την στύση μου (νιώθω σαν ευνουχισμενος)

Φίλε, κάνε υπομονή και τελείωσε το ΙΕΚ, κάποιοι είναι απλά φτιαγμένοι να διαφέρουν και κολλάνε δύσκολα έως ποτέ με την πλειοψηφία, κάνε όμως δραστηριότητες και θα βρεις φίλους κάποια στιγμή. Κι εγώ δεν ένιωθα άνετα και μιλούσα με ελάχιστους και στο προπτυχιακό, και στο μάστερ, τι να έκανα, να τα παρατούσα και τα δύο? Και μια συμβουλή, να πας αφού είσαι μικρός ακόμα σε κάποιο δημόσιο γήπεδο στην περιοχή σου, εκεί πάνε πολλοί μοναχικοί και παίζουν μονά μπάσκετ μεταξύ τους ή χωρίζονται σε ομάδες ποδοσφαίρου και παίζουν, εγώ τους πρώτους μου φίλους τους γνώρισα εκεί!

Είμαι ιατρική και με αγγίζει η ιστορία σου. Το να μπω ιατρική ήταν ένα όνειρο ζωής. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα περσι/προπερσι. Το μονο που λειτουργούσε σαν οδηγός ήταν η σκέψη μου να μπω στην ιατρική. Δεν με αφησε να παρεκτραπω, να χαθω στη στεναχώρια και τα οικοομικα προβληματα. Το μονο που υπηρχε για μενα ηταν ο αγωνας μου για να μπω και ολα τα αλλα ηταν δευτερα. Γυριζα σπιτι 2 το βραδυ απο τη δουλεια και διαβασα και δεν τα παρατησα και επεμενα. Ψυχολογικα με εριχνε η σκεψη οτι ισως αποτυχω. Αλλα ηταν η μεγαλυτερη μου επιθυμια. Αν και εσυ αγαπας τοοσ την ιατρικη, προσπαθησε να μην μπαινουν ασχημα πραγματα στη σκεψη σου, σκεψου αυτο ποιυ θες. Αν η ιατρικη δεν σε ενδιαφερει αφησε την. Αλλα αν την θες, ποτε δεν ειαι αργα.

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Φίλε, κάνε υπομονή και τελείωσε το ΙΕΚ, κάποιοι είναι απλά φτιαγμένοι να διαφέρουν και κολλάνε δύσκολα έως ποτέ με την πλειοψηφία, κάνε όμως δραστηριότητες και θα βρεις φίλους κάποια στιγμή. Κι εγώ δεν ένιωθα άνετα και μιλούσα με ελάχιστους και στο προπτυχιακό, και στο μάστερ, τι να έκανα, να τα παρατούσα και τα δύο? Και μια συμβουλή, να πας αφού είσαι μικρός ακόμα σε κάποιο δημόσιο γήπεδο στην περιοχή σου, εκεί πάνε πολλοί μοναχικοί και παίζουν μονά μπάσκετ μεταξύ τους ή χωρίζονται σε ομάδες ποδοσφαίρου και παίζουν, εγώ τους πρώτους μου φίλους τους γνώρισα εκεί!

---

Απλά δεν αντέχω άλλο να είμαι η "ειδική περίπτωση"...
Ο απομονωμένος τύπος που δεν ενδιαφέρεται κανείς για αυτόν.
Δεν ξέρω, πληγώθηκα για άλλη μια φορά...

Quote:

---

Originally Posted by Noctis

Είμαι ιατρική και με αγγίζει η ιστορία σου. Το να μπω ιατρική ήταν ένα όνειρο ζωής. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα περσι/προπερσι. Το μονο που λειτουργούσε σαν οδηγός ήταν η σκέψη μου να μπω στην ιατρική. Δεν με αφησε να παρεκτραπω, να χαθω στη στεναχώρια και τα οικοομικα προβληματα. Το μονο που υπηρχε για μενα ηταν ο αγωνας μου για να μπω και ολα τα αλλα ηταν δευτερα. Γυριζα σπιτι 2 το βραδυ απο τη δουλεια και διαβασα και δεν τα παρατησα και επεμενα. Ψυχολογικα με εριχνε η σκεψη οτι ισως αποτυχω. Αλλα ηταν η μεγαλυτερη μου επιθυμια. Αν και εσυ αγαπας τοοσ την ιατρικη, προσπαθησε να μην μπαινουν ασχημα πραγματα στη σκεψη σου, σκεψου αυτο ποιυ θες. Αν η ιατρικη δεν σε ενδιαφερει αφησε την. Αλλα αν την θες, ποτε δεν ειαι αργα.

---

Συγχαρητήρια που εσύ μπορείς να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα.
Εγώ όχι, δεν ενδιαφέρομαι για την ιατρική. Για αυτό και την έχω παρατήσει εδώ και χρόνια...
Αλλά δεν ξέρω και τι να κάνω...

Περα απο το ΙΕΚ ...ασχολεισαι με κατι άλλο?Ειναι πιο ευκολο να κανεις παρεες μεσα απο δραστηριοτητες παρα μεσα σε μια σχολή.

Quote:

---

Originally Posted by nicolina

Περα απο το ΙΕΚ ...ασχολεισαι με κατι άλλο?Ειναι πιο ευκολο να κανεις παρεες μεσα απο δραστηριοτητες παρα μεσα σε μια σχολή.

---

Δεν ασχολούμαι με κάτι δυστυχώς.
Δεν είμαι άτομο με πολλά ενδιαφέροντα...

Καλημέρα...βρες κατι να κάνεις ...κάποιο χόμπι...κατι να σε ευχαριστει.Εγω στανταρ θα προτινα αθλητισμό αλλά εξαρτάται κι εσενα τι σου αρέσει.Ακόμα και σε μια σχολή για χορό...υπάρχουν διάφορα είδη χορού και συμμετέχουν και αντρες και γυναίκες.Οργανώνονται και κάθε τόσο πάρτυ στις σχολές και διευκολύνει αυτό τις γνωριμίες.Ακόμα και στη σχολή σου μη σε παίρνει από κάτω και μη γκρεμίζεις πράγματα που παλεύεις και φτιάχνεις με κόπο.Δυστυχως κάποιοι άνθρωποι είναι λιγότερο κοινωνικοί και δυσκολευονται στις διαπροσωπικες σχέσεις.Το θέμα δεν είναιοτιοι άλλοι δε σε θέλουν.Φαντάζομαι είσαι κι εσύ πιο εσωστρεφής,μαζεμένος και οι άλλοι δεν μπαίνουν στον κόπο να ασχοληούν.Αυτό συμβαίνει με τα άτομα που είναι αντικοινωνικά.Αυτό εσύ το μεταφράζεις οτι δε σε θέλουν και κλείνεσαι περισσότερο ...Αυτή ειναι μια λάθος δική σου πεποίθηση κατά βάση.Χαλάρωσε,μη κλείνεσαι και συνέχισε να εισαι ομιλητικος και να συμμετέχεις και να μιλάς με τους υπόλοιπους στη σχολή.Δες ποια άτομα νομίζεις οτι σου ταιριάζουν και προσπάθησε να επικοινωνείς πιοπολύ μαζι τους.Μη στοχευεις στους πιο δημοφιλης της τάξης..μη πας στο τελείως αντίθετο από εσένα.Προσέγγισε άτομα που να είναι πιο κοντα σε εσένα.Και δωσε χρόνο.Μόνο μη κλείνεσαι.

Σήμερα τα πήγα καλύτερα από χθες. Είμαι ακόμη λίγο πληγωμένος αλλά σκέφτομαι ότι τουλάχιστον βρήκα μία ομάδα για την εργασία. Σήμερα όπως πήγαινα στο ΙΕΚ συνάντησα κάτι κοπέλες από το τμήμα μου που με χαιρέτησαν. Έχω την εντύπωση ότι με κοίταζαν ψιλοειρωνικά ίσως λόγω της εμφάνισής μου αλλά μου μίλησαν. Η μία με ρώτησε πόσο χρονών είμαι και όταν απάντησα της έκανε εντύπωση γιατί με περίμενε πολύ μικρότερο. Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνισή μου παραπέμπει σε 12χρονο. Αλλά ξέρω ότι δεν φταίω εγώ για αυτό... Το χω αποδεχθεί. Στεναχωριέμαι γιατί το τμήμα μου είναι γεμάτο γυναίκες και θα ήθελα να γίνει κατάσταση με κάποια από αυτές. Μόνο μία φορά στη ζωή μου έχω κάνει κατάσταση με γυναίκα...

Την Παρασκευή που μας πέρασε νόμιζα ότι γνώρισα μια καλή φίλη . Μια κοπέλα από το τμήμα μου μου μίλησε και μου μίλαγε για ώρες. Μου έλεγε ότι με συμπαθεί πολύ, ότι είχε χαρεί που την άγγιξα σε κάποια φάση, καθίσαμε χθες στο ίδιο θρανίο, σκέφτηκα λιγάκι πονηρεμενα ότι μπορεί η κοπέλα να μην με συμπαθούσα απλά αλλά να ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Και βασικά θα ήθελα να έκανα κάτι μαζί της.
Σήμερα μόλις το διαλυσαμε από φίλοι. Μου είπε στο messenger ότι θέλει να κάθεται με μια φίλη της και όχι με εμένα και δεν μου ξαναμίλησε.
Νιώθω σκατα... Προσπάθησα να μιλήσω και με μια άλλη κοπέλα από την σχολή που είναι πολύ συνεσταλμένη σαν εμένα και της είχα μια συμπάθεια για αυτόν λόγο αλλά και εκεί μαντάρα τα έκανα. Η κοπέλα είναι από την Αλβανία και της έκανα μια χαζή ερώτηση, για το αν μιλάει αλβανικά ή δεν της τα έμαθαν, ειλικρινά ήθελα απλώς με κάποιον τρόπο να της πιάσω συζήτηση αλλά δεν έγινε τίποτα.
Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω στο ΙΕΚ δεν ήθελα απλώς να είμαι ο καλύτερος φοιτητής στα μαθήματα. Ήθελα να είμαι και κοινωνικός. Οσο το δυνατόν πιο κοινωνικός. Και φαίνεται πως απέτυχα. Εάν συνεχίσω έτσι μπορεί να μου στρίψει και είτε να αυτοκτονήσω είτε να με γράφουν οι ειδήσεις...

Αυτή μάλλον σου έδειξε ενδιαφέρον για να νιώσει επιθυμητή, έπαιξε μαζί σου και ήσουν πολύ διαθέσιμος και για αυτό ξενέρωσε. Μην ανησυχείς, δεν τελειώσαν οι ευκαιρίες σου να βρεις φίλους, όλο και κάπου θα βρεις αρκεί να είσαι ανοιχτός!

ΝΑ σε ρωτησω κατι...τι σε εκανε να πιστεψεις οτι ηταν ερωτευμενη μαζι σου?Την Παρασκευη τη γνωρισες λες και με τη μια νομισες οτι σε ερωτευτηκε?Κοιτα να δεις.Επικεντρωσου λιγο στο να βρεις φιλιες και ασε για λιγο τους ερωτες.Ξερω οτι οταν ξαφνικα γνωριζεις μια κοπελα και βλεπεις οτι ειναι διαχυτικη μαζι σου ενω μεχρι προτινως ησουν μονος μπορει και να το παρεξηγησεις.Αλλα αυτο φερνει και την αλλη σε δυσκολη θεση.Αν δλδ οποια σε πλησιαζει εσυ νομιζεις οτι σε εχει ερωτευτει θα χαλαει το ολο θεμα.Δεν εννοω οτι δε μπορει να σε ερωτευτει οντως καποια...εννοειται μπορει να γινει και αυτο και μακαρι...αλλα εσυ για την ωρα κανε focus στο ν αγνωρισεις ανθρωπους.Απο το ενα ακρο στο αλλο δε θα πας μεσα σε μια μερα.ΚΑι μη σε παιρνει απο κατω.Μη τα παιρνεις ολα ως απορριψη.Το οτι σου ειπε οτι θελει νακαθεται με τη φιλη της δε σημαινει οτι σε απορριπτει...σημαινει απλα οτι προτιμα ν ακαθεται με τη φιλη της.Μην δινεις στα πραγματα μεγαλυτερη αξια απο αυτη που εχουν.