Να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του;
Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα να συζητήσω κάτι που με τρώει. Είμαι 29 χρονών. Έχω μεταπτυχιακό και διδακτορικό το οποίο τις επόμενες μέρες. το παρουσιάζω και το τελειώνω. Είμαι γκει και για μενα δεν ξέρουν. Έχω μια δουλειά που έχει αρκετά καλά και είναι στο αντικείμενο μου αλλά τη βαριέμαι. Δεν φταίει η δουλειά απλά δεν με γεμίζει. Πριν ένα μήνα γνώρισα έναν αμερικάνο (που έχει ελληνικές ρίζες) που ήρθε στην Ελλάδα για μια μικρή εκπαίδευση. Θα φύγει τέλη Αυγούστου. Με το που τον είδα με χτύπησαν τα βέλη του έρωτα. Ακούγεται χαζό αλλά έτσι είναι. Είχα 7 χρόνια σχέση και την έληξα εγώ γιατί κάτι μου έφταιγε. Ήταν καλό παιδί, με αγαπούσε και τον αγαπούσα. Απλά δεν ήταν όπως το είχα στο μυαλό μου. Σαν δύο αγαπημένοι φίλοι που κάνουν σεξ ένιωθα. Δεν υπήρχε έρωτας. Οπότε θέωρησα ότι έπρεπε να το λήξω και για τους 2 μας. Ε όταν είδα αυτό κατάλαβα τι είναι έρωτας.
Ενώ είμαστε γύρω στα 6 άτομα από την πρώτη στιγμή μιλάμε οι 2 μας, του μαθαίνω ελληνικά, με βοηθάει με την προφορά. Μετά από μερικές μέρες βρεθήκαμε και σπίτι του για μάθημα, τον έβγαζα συνέχεια έξω να του δείξω την Αθήνα (εγώ φουλ σπιτόγατος). Και καταλήξαμε να φιλιόμαστε κτλ. Όπως και να καταλήξει είχα μερικές στιγμές απόλυτης ευτυχίας. Είχα κάποια οικονομικά προβλήματα που μου φαγαν τη ζωη πέρσι και έχασα και τον πατέρα μου. Γενικά είχα ένα χρόνο με προβλήματα επιβίωσης. Και αυτός με έκανε να με νοιάζουν πιο όμορφα πράγματα, να περιμένω κάτι για μενα, όχι για λεφτά ή για δουλειά. Κοιμάμαι σχεδόν κάθε βράδυ σπίτι του. Σήμερα μου είπε απλά "let's live together in the states" και διάφφορα άλλα..γενικά είμαι καψούρης, μάλλον και αυτός. Είναι τόσο επιπόλαιο να τα παρατήσω όλα και να δοκιμάσω επιτέλους κάτι στη ζωή μου;
