Πολυτεχνείο στα 40 πάρα και είμαι έτοιμη να παραδωθω

Καλησπέρα σε όλους. Δε ξέρω αν το θέμα μου απασχολεί και κάποιον άλλον εδώ μέσα η φαίνεται ανιαρό. Είμαι πλέον 38 και μπαίνω αισίως στο 3ο έτος του πολυτεχνείου ηλεκτρολογων μηχανικών και μηχανικων υπολογιστών. Ενώ ασχολούμουν μεπαγγελματικα με κάτι τελείως άσχετο και λόγω κρίσης έκλεισα το μαγαζί και προστέθηκαν πολλά χρέη. Λόγω του ότι δεν είχα τελειώσει την 3η λυκείου μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα να πάω σε νυχτερινό λύκειο, ήταν αρκετά καλή η πορεία μου και πέρασα στο πολυτεχνείο με βαθμό ισάξιο των ημερησίων. Σκεφτόμουν ότι η σχολή αυτή θα μου προκαλούσε αρκετό ενδιαφέρον είχα διαβάσει είχα ψαξε κτλ. Εν τέλη είδα ότι είναι μια υπερβολικά δύσκολη σχολή μαθήματα που δε μου κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον βέβαια μπαίνω στις ειδικευσεις πλέον αλλά νοιώθω ότι έχω παραιτηθεί. Δεν έχω ενδιαφέρον για τη σχολή, αισθάνομαι ότι δε θα τα καταφέρω, ότι είμαι πολύ μεγάλη για να ανοίξει κάποια πόρτα για μένα όταν τελειώσω. Επίσης ένα αρκετά σημαντικό θέμα είναι ότι εκτός ενός ατόμου αρκετά μικρότερο δεν ενσωματοθηκα σε κάποια παρέα στη σχολή κτλ, όχι ότι ήταν αυτός ο σκοπός μου αλλά δεν είναι ότι όχι μόνο δεν έκανα κάποια παρέα εκεί, νοιώθω ότι κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην αίθουσα όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μου και πολλές φορές κοροϊδευτική γέλια. Λόγω της ηλικίας μου. Αυτό ήταν το τελειωτικό, έχω άγχος και μόνο που σκέφτομαι ξανά τα δια ζώσης μαθήματα, ντρέπομαι πλέον να πηγαίνω και νοιώθω σαν τη μύγα μες το γάλα. Ενώ έχω καταφέρει κάτι που δε πίστευα ποτέ ότι θα καταφέρω, η ντροπή και το άγχος μου δεν μ αφήνουν καν να νοιώσω ότι θα κάνω ένα βήμα παραπέρα. Είναι για μένα και κοινωνικό το θέμα και προσωπικό, καθώς είμαι άτομο που θα χω χρόνια κρίσεις πανικού, έρχονται και φεύγουν, αλλά και καθόλου αυτοπεποίθηση, λόγω κάποιων κιλών παραπάνω όχι κάτι τρομακτικό παρολαυτα. Οποία συμβουλή δεκτή πριν τα παρατήσω όλα... Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα ίσως ναναι και κουραστικο

Καλημέρα.

Υπάρχει όμως κάτι που θα σου άρεσε επαγγελματικά να κάνεις και αυτή η σχολή είναι το μέσο, άσχετα αν κάποια μαθήματα δεν σου αρέσουν; Μήπως σου ανοίγουν αυτές οι σπουδές έμμεσα δρόμο και για κάτι άλλο;
Για παράδειγμα εμένα η σχολή μου είχε σχεδόν κάθε μέρα λογιστική μέσα που σαν αντικείμενο το απεχθάνομαι. Και που η σχολή ήταν αγγλόφωνη με φοιτητές και καθηγητές πολλών εθνικοτήτων και προσπαθούσαν να μας μάθουν αρχές λογιστικής με ένα πολύ θεωρητικό τρόπο που δεν είχε και ιδιαίτερη πρακτική εφαρμογή στην Ελλάδα. Ότι ξέρεις καλό είναι, αλλά δεν σημαίνει ότι αν δεν είσαι άσσος στην λογιστική δεν μπορείς να δουλέψεις ή να διοικήσεις ένα ξενοδοχείο μεθαύριο. Άλλο τα οικονομικά, το marketing ή το management που είχαμε κι από αυτά πολλά μαθήματα, κι άλλο η λογιστική. Επίσης είχαμε ένα μάθημα σχετικό με συντήρηση και τεχνολογικά που έμεναν όλοι μετεξετασταίοι ξανά και ξανά και στο τέλος η σχολή σκαρφίστηκε έναν τρόπο να παραδίδουν κάποια εργασία όσοι μείναν πάνω από 3 φορές μπας και το περάσουν. Εγώ ανάμεσα σε πολύ λίγους άλλους το περνούσα με την πρώτη οριακά συνήθως γιατί το έχω κάπως με τα μαστορέματα κι έχω κάποιες τεχνικές γνώσεις, αλλά με μέτρο. Και πάλι όμως δεν σημαίνει ότι αν δεν ξέρεις από λέβητες εσωτερικής καύσης ή τι ρεύμα καίει στα τόσα BTU το aircondition ξέρω κι εγώ θα καταστραφεί το σύμπαν και δεν θα μπορείς να καλέσεις έναν τεχνικό να κάνεις τη δουλειά σου. Πάντως εμένα τα ξενοδοχειακά μου αρέσαν και δεν άφησα τη σχολή γιατί βαριόμουν και δυσκολευόμουν με τα λογιστικά ή το maintenance ας πούμε...

Επίσης η συγκεκριμένη σχολή, τουλάχιστον τότε, σου άνοιγε πάρα πολλούς δρόμους ακόμα κι αν δεν ακολουθούσες καθαρά το αντικείμενο μετά. Έχω παλιούς συμφοιτητές που ασχολούνται από ναυτιλιακά μέχρι ΙΤ κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, όχι μόνο με hotel management. Είναι δυνατή σχολή στον τομέα της και δεν είναι μόνο κατ' όνομα αλλά και στην πράξη, όπως νομίζω ότι είναι και η δική σου σχολή.

Για τα άλλα που λες στο τέλος, μήπως είσαι γενικότερα στα κάτω σου αυτή την εποχή και τα βλέπεις τόσο στραβά τα πράγματα; Αν έχεις λίγο διαφορετική ιδιοσυγκρασία από τον μέσο 20αρη-25αρη, που είναι κάπου και αναμενόμενο, είναι λογικό να μη δένεις και πολύ με τους συμφοιτητές. Αυτό δε σημαίνει ότι σε κοιτάνε με κακία ή επειδή είσαι χοντρή, απλά ίσως σε νοιώθουν σαν κάτι ξένο ως προς αυτούς και δεν πολυασχολούνται. Όπως λες και η ίδια, δεν πήγες στη σχολή για να κάνεις παρέες, οπότε δεν θα έπρεπε να σε χαλάει τόσο αυτό. Ακόμα κι αν σε κοροϊδεύουν ώρες ώρες, δεν είναι η ηλικία σου που λες, είναι η δική τους ηλικία.

Πρέπει να προχωρήσεις σαν Στρατιώτης με αποστολή.

Πρέπει να καταφέρεις να φέρεις εις πέρας αυτόν τον άθλο που έχεις ξεκινήσει και έχεις ήδη καταφέρει 3 χρόνια!

Πρέπει να το κάνεις, πρώτα για σένα και την υπερηφάνεια σου και μετά για όλους τους άλλους που βρίσκονται σε θέση παρόμοια με τη δική σου, ή που θα βρεθούν στο μέλλον!

Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να τα καταφέρεις, έχεις το μυαλό και την επιμονή!

Quote:

---

Originally Posted by Nikoleta-Morrison

Καλησπέρα σε όλους. Δε ξέρω αν το θέμα μου απασχολεί και κάποιον άλλον εδώ μέσα η φαίνεται ανιαρό. Είμαι πλέον 38 και μπαίνω αισίως στο 3ο έτος του πολυτεχνείου ηλεκτρολογων μηχανικών και μηχανικων υπολογιστών. Ενώ ασχολούμουν μεπαγγελματικα με κάτι τελείως άσχετο και λόγω κρίσης έκλεισα το μαγαζί και προστέθηκαν πολλά χρέη. Λόγω του ότι δεν είχα τελειώσει την 3η λυκείου μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα να πάω σε νυχτερινό λύκειο, ήταν αρκετά καλή η πορεία μου και πέρασα στο πολυτεχνείο με βαθμό ισάξιο των ημερησίων. Σκεφτόμουν ότι η σχολή αυτή θα μου προκαλούσε αρκετό ενδιαφέρον είχα διαβάσει είχα ψαξε κτλ. Εν τέλη είδα ότι είναι μια υπερβολικά δύσκολη σχολή μαθήματα που δε μου κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον βέβαια μπαίνω στις ειδικευσεις πλέον αλλά νοιώθω ότι έχω παραιτηθεί. Δεν έχω ενδιαφέρον για τη σχολή, αισθάνομαι ότι δε θα τα καταφέρω, ότι είμαι πολύ μεγάλη για να ανοίξει κάποια πόρτα για μένα όταν τελειώσω. Επίσης ένα αρκετά σημαντικό θέμα είναι ότι εκτός ενός ατόμου αρκετά μικρότερο δεν ενσωματοθηκα σε κάποια παρέα στη σχολή κτλ, όχι ότι ήταν αυτός ο σκοπός μου αλλά δεν είναι ότι όχι μόνο δεν έκανα κάποια παρέα εκεί, νοιώθω ότι κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην αίθουσα όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μου και πολλές φορές κοροϊδευτική γέλια. Λόγω της ηλικίας μου. Αυτό ήταν το τελειωτικό, έχω άγχος και μόνο που σκέφτομαι ξανά τα δια ζώσης μαθήματα, ντρέπομαι πλέον να πηγαίνω και νοιώθω σαν τη μύγα μες το γάλα. Ενώ έχω καταφέρει κάτι που δε πίστευα ποτέ ότι θα καταφέρω, η ντροπή και το άγχος μου δεν μ αφήνουν καν να νοιώσω ότι θα κάνω ένα βήμα παραπέρα. Είναι για μένα και κοινωνικό το θέμα και προσωπικό, καθώς είμαι άτομο που θα χω χρόνια κρίσεις πανικού, έρχονται και φεύγουν, αλλά και καθόλου αυτοπεποίθηση, λόγω κάποιων κιλών παραπάνω όχι κάτι τρομακτικό παρολαυτα. Οποία συμβουλή δεκτή πριν τα παρατήσω όλα... Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα ίσως ναναι και κουραστικο

---

καλημερα.
ειναι αξιεπαινο αυτο που καταφερες και πρεπει να επικεντρωθεις σε αυτο.
μην μπλεκεις την κοινωνικη σου ζωη με τις σπουδες αυτες. αφενος, λες οτι δεν σου βγαινει κοινωνικα το πραγμα, αφετερου, αν και γινονται πολλες γνωριμιες στο πανεπιστημιο, δεν ειναι αυτος ο σκοπος σου.
ο σκοπος σου εκει, ειναι οι σπουδες και μονο.
λες οτι τα βρηκες σκουρα στα μαθηματα και το καταλαβαινω, γιατι ειναι μια πολυ δυσκολη σχολη.
εισαι λες στο 3ο ετος.
εννοεις οτι εχουν περασει 3 χρονια, ή εισαι στο 3ο ετος, εχοντας περασει ολα τα προηγουμενα μαθηματα;;; εχει μεγαλη σημασια αυτο.
αν εχεις περασει τα μαθηματα σου, σημαινει οτι εισαι επαρκης για να παρακολουθησεις τα μαθηματα της σχολης σου.
προσπαθησε περισσοτερο.
κανε φροντιστηριο αν χρειαστει.
μην τα παρατας.
αλλα, ΜΗΝ μπλεκεις τις βουρτσες με τις λουτσες.
δεν θα σε στηριξει η σχολη στις ανασφαλειες σου.
δεν εχει σημασια ποιος σε θεωρεις μεγαλη η παχουλη, ή δεν ξερω κι εγω τι αλλο. δεν εισαι εκει για κοινωνικη αναγνωριση.
ξεχωρισε αυτες σου τις αναγκες.
επικεντρωσου εκει στις σπουδες, και κυνηγησε το προσωπικο σου/φιλικο/αισθηματικο/ κοινωνικο, εξω απο εκει.

Ό,τι σου έγραψε η Ρεμ. Συμφωνώ, δεν είσαι εκεί για την έγκριση κανενός, κι είναι σίγουρα κρίμα να παρατήσεις κάτι που με τόσο κόπο έφτασες ως εδώ! Καλή επιτυχία, θα το μπορέσεις!

Για τη γνώση ποτέ δεν είναι αργά, πόσο μάλλον στα 38 που είναι και νωρίς! Τώρα, όσον αφορά το ότι δε νιώθεις άνετα που σε κοιτάνε, δώσε όσο το δυνατόν λιγότερη σημασία. Εμένα με έχουν δεχθεί σε κάποια μάστερ έξω, θα δω πώς θα είμαι οικονομικά το Σεπτέμβριο και αν θα πάω σε κάποιο από αυτά, είμαι 35 και οι άλλοι λογικά θα είναι γύρω στα 25, είμαι κλειστός αλλά δε με νοιάζει, όλο και με κάποιον θα κολλήσω πιστεύω, το μόνο που με φοβίζει είναι οι παρουσιάσεις εργασιών! Το να μην σπουδάσω κάτι που μου αρέσει επειδή απλά μπορεί να μη βρω φίλους στη σχολή δεν το θεωρώ σωστή νοοτροπία

Ειναι πολυ καλο που προσπαθεις για να σπουδασεις. Το μελλον ειναι βαρετο αν ξερεις απο τωρα την συνεχεια. Πάντως μυαλο που δουλευει δεν σκουριαζει και θα βρεις την λυση μεσα απο την δραστηριοτητα και θα ερθει η επιβραβευση των κόπων σου. Προχωρα δεν εχεις τιποτα να χάσεις