Originally Posted by
sofiii__
Καλησπέρα σε όλους παιδιά.... Λοιπόν νομίζω πως έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου....Από που να αρχίσω ούτε εγώ η ίδια δεν ξέρω.... Θυμάμαι πως από μικρό παιδάκι ταλαιπωρούμαι με τα νοσοκομεία , όχι μόνο εγώ αλλά και η αδερφή μου , η καθεμία με διαφορετικά θέματα...Εγώ γεννήθηκα με ένα τεράστιο σημάδι το οποίο κάλυπτε το μισό μου σώμα... Άρχισε τότε μια σειρά από πλαστικές επεμβάσεις οι οποίες δεν πήγαν και τόσο καλά... Μόλις ενηλικιωθώ με περιμένουν ακόμα κάμποσες....Η αδερφή μου από την άλλη είναι τετραπληγική λόγω λάθους ιατρικού προσωπικού που αντί να την διασωληνώσουν έγκαιρα την είχαν αφήσει παρατημένη λες και δεν έχουν να κάνουν με άνθρωπο..Ο πατέρας μου εμφάνισε όγκο στο κεφάλι ευτυχώς καλοήθεις... Πήγαν να τον ξεκάνουν από την κορτιζόνη είχε μείνει σκελετός...ευτυχώς έγινε διακομιδή του σε άλλο νοσοκομείο και σώθηκε στην κυριολεξία στο παρά τσακ.... Εκεί που πηγαίναμε λίγο να ηρεμήσουμε μας σκάει περιστατικό εγκεφαλίτιδας χρειάστηκε να μπω εντατική... Έκανα σπασμούς , είχα απώλεια συνείδησης οι γιατροί έλεγαν πως ίσως μου άφηνε κάποιο κουσούρι η θα κατέληγα... Ευτυχώς όλα πήγαν καλά....Όχι για πολύ όμως....Ο πατέρας μου πήγε στο νοσοκομείο με αφόρητους πόνους στην κοιλιά.. διαπιστώθηκε ότι έπαθε ειλεό...Την τελευταία στιγμή τον πρόλαβαν....Εκεί άρχισα να καταρρέω με έπνιγε ένα τεράστιο γαμώτο...Γιατί όλα αυτά σε εμάς;... Υπάρχουν και χειρότερα...Αλλά δεν με παρηγορούσε τίποτα....Ας αφήσω όμως τα θέματα υγείας...Όλες αυτές οι δυσκολίες αντί να μας ενώσουν σαν οικογένεια μας έχουν καταρρακώσει...Το σπίτι μας άδειο από συναίσθημα .... Οι γονείς μου πλέον είναι σαν δύο ξένοι... Συνέχεια τσακωμοί και εντάσεις..Δεν υπάρχει αγάπη...Η μάνα μου είναι μονίμως δίπλα στην αδερφή μου ώστε να την φροντίζει λόγω του προβλήματος της...Και όσο και αν σας φαίνεται περίεργο δεν περνάμε χρόνο όλοι μαζί σαν οικογένεια δεν θα κάνουμε τα κλασικά πράγματα που κάνει μια φυσιολογική οικογένεια....Γιατί δεν είμαστε μια φυσιολογική οικογένεια για αυτό...Μου λείπει μια μητρική φιγούρα δεν φτάνει μόνο που την βλέπω θέλω να περνάω χρόνο μαζί της αλλά δυστυχώς δεν γίνεται..Όλοι μέρα ασχολείται με την αδερφή μου. Εγώ από την άλλη όλη μέρα σε έναν καναπέ να κοιτάω το ταβάνι γιατί αν και η κατάσταση στο σπίτι μου είναι χάλια δεν έχω όρεξη να βγω....Για να ξεσπάσω σε όλη αυτήν την κατάσταση που επικρατεί εδώ μέσα κάνω κ χρήση ηρεμιστικών ( xanax ) τα οποία δεν μου έχουν συνταγογραφηθεί αλλά τα παίρνω κρυφά από τον πατέρα μου....είμαι εθισμένη σε αυτά όχι σε σωματικό επίπεδο αλλα σε ψυχολογικό αν δεν θα τα πάρω νιώθω ότι κάτι μου λείπει...Όλο λέω ότι θα τα σταματήσω αλλά δεν μπορώ...Προσπάθησα να είμαι πιο αισιόδοξη ότι όλα θα πάνε καλά , πως δεν τα χρειάζομαι τα χάπια , αλλά πραγματικά έχω κουραστεί το βρίσκω απλά ως διέξοδο από αυτήν την φρικτή πραγματικότητα......
