Originally Posted by
μυσπ
Καλησπερα σας αγαπητα μελη!Επιθυμω να θιξω ενα θεμα που με προβληματιζει μια ζωη,Παλαιοτερα θεωρω οτι περα απο το γεγονος οτι δεν υπηρχαν αρκετα αγαθα οι οικογενειες ηταν καλυτερες κ πιο υγιεις απο καθε αποψη,Η μητερα ηταν σπιτι κ παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπιζε καθημερινα κ τις δουλειες ηταν παρουσα για τα παιδια της καθε ωρα κ στιγμη κ αποκτουσε κ περισσοτερα παιδια απο οτι οι τωρινες οικογενειες,
το "υγιεις απο καθε αποψη" που το στηριζεις? αν εννοεις χωρις ψυχικες ασθενειες, αυτες υπηρχαν ανεκαθεν,απλως παλια ητα ΤΕΡΑΣΤΙΟ το στιγμα και ο ασθενης της οικογενειας ηταν δεμενος στο υπογειο η γυρνουσε στον δρομο και του πετουσαν πετρες τα "υγιη" παιδια απο τις "υγιεις" οικογενειες....
αν λεγοντας "καλυτερες οικογενειες", εννοεις ενωμενες μεχρι τον θανατο, αυτο δεν οφειλοταν στην συμπνοια και την αγαπη, αλλα στο οτι η γυναικα ηταν δια βιου οικονομικα εξαρτημενη απο τον αντρα κι οτιδηποτε κι αν πηγαινε στραβα, ασυνενοησια, βια, χολερα, δεν ειχε δικαιωμα και δυνατοτητα ουτε να φυγει , ουτε να διαμαρτυρηθει...
να σε πληροφορησω ακομα, οτι παρολα αυτα, η γυναικα μονο στις αστικες οικογενειες δεν δουλευε. στις εργατικες και ειδικα στις αγροτικες οικογενειες, δουλευε σαν το μουλαρι και μετα γυρνουσε στο σπιτι να δουλεψει κι εκει κι ειχε τα ιδια δικαιωματα με τις υπολοιπες που εμεναν στο σπιτι (δηλαδη, κανενα).
οσο για τα πολλα παιδια, αυτα ηταν αποτελεσμα της τεραστιας παιδικης θνησιμοτητας που τους αναγκαζε να κανουν πολλα παιδια για να τους μεινουν 1-2, αλλα και της ανυπαρκτης αντισυλληψης (αγνωστος ορος).
Αυτο που μου δημιουργει τρομερη αγανακτηση ειναι η εξοδος της γυναικας στην αγορα εργασιας,Απο τις περισσοτερες αποψεις το θεωρω μεγαλο λαθος να απομακρυνεται η μητερα απο το σπιτι να γεμιζει αγχος κ για την δουλεια,
η εργασια, δεν ειναι μονο το μαγκανοπηγαδο, υπαρχει και δημιουργικη εργασια και η μορφωση απο τα οποια οι γυναικες επι αιωνες ηταν αποκλεισμενες , με αποτελεσμα γυναικες με δυνατοτητα να προσφερουν στην κοινωνια, στον πολιτισμο και στον εαυτο τους να μενουν κλεισμενες να καθαριζουν φασολακια για να τις συντηρει ενας εργατης (η οτιδηποτε αλλο) ανδρας.
ωστοσο, αν ησουν πολιτης μιας πολιτισμενης χωρας, δεν θα ειχες τις ιδιες αγωνιες και αγανακτηση διοτι εκει, παρα την παγκοσμια κριση, υπαρχει ακομα κοινωνικη πολτικη, κοινωνικες παροχες, στηριξη της μητροτητας και μπορει μια μητερα να εργαστει χωρις να ανησυχει οτι το παιδι της θα ειναι στους δρομους η σε ακαταλληλα χερια.
Πραγματικα νιωθω οτι θα ηθελα να ζουσα την παλια εποχη
εγω θα το ηθελα πολυ, αν ημουν Ehr του dowton abbey, ασχολουμουν με την μορφωση μου, την τεχνη το πιανο και την φιλανθρωπια, μεγαλωνα τα υψηλα μικρα του αγαπημενου μου μαζι με 10 ντανταδες που θα τα ξεσκατιζαν, ετρεχα με τ αλογο στα λιβαδια και περνουσα τα βραδια μου σε δεξιωσεις και ποιητικες βραδιες.
γιατι αν ημουν μια μεση αναλφαβητη, καθηλωμενη στο καλυβι να πλενω βρακια στην σκαφη ολη μερα και το βραδυ κατακοπη και σακατεμενη απο την χειρωνακτικη εργασια να με 'κανονιζε" ο συζυγος ειτε τον γουσταρα ειτε τον σιχαινομουν (σημειωσε οτι ουτε στην επιλογη συζυγου ειχαν ιδιαιτρο λογο οι γυναικες), ευχαριστω αλλα δεν θα παρω...
τωρα δεν ξερω πως θα τα καταφερω θελω να κανω οικογενεια μαζι με το αγορι μου κ θελω να ειμαι πληρως αφοσιωμενη σ αυτο,Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια