Καλησπέρα!
(Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο)
Μετά απο ένα αρκετά δύσκολο διάστημα για μένα αποφάσισα να ξαναμοιραστώ μαζί σας αυτό που με απασχολεί. Έχω ξανα ανοίξει παρόμοιο θέμα 1,5 χρόνο πριν περίπου. Όπως σας έχω πει λοιπόν όντας ένα άτομο πολύ εσωστρεφή και ντροπαλό είχα λίγους φίλους ανέκαθεν. Όλο το προηγούμενο διάστημα έκανα παρέα με μια φίλη μου από το σχολείο, μία φίλη μου με την παρέα της απο το χωριό και 2 κορίτσια από την σχολή. Τα πράγματα μέχρι και πριν 6 περίπου μήνες κυλούσαν ομαλά θα έλεγα γιατί είχα κάνει αρκετές προσπάθειες από μέρους μου για να κρατήσω τις φιλίες μου αλλά και να δημιουργήσω καινούριες εντός της σχολής μου. Αφού μόνο πηγή γνωριμίας μου ήταν η σχολή.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε λοιπόν σταμάτησα να κάνω παρέα και με αυτή την φίλη μου από το σχολείο. Άλλη μία απώλεια που μου στοίχισε. Στεναχωρέθηκα και προσπάθησα να συνεχιστεί αλλά τελευταία μαλώναμε αρκετά.. και λόγω του ότι ήταν και η σχολή της σε διπλανή πόλη βγαίναμε όλο και πιο σπάνια..και ενώ είχαμε επικοινωνία κάθε μέρα, κάναμε να μιλήσουμε 10-15 μέρες. Αυτό φυσικά προέκυψε και από μια παρεξήγηση που είχε προηγηθεί αλλά λύθηκε..τουλάχιστον από πλευράς μου. Όμως μετά από αυτό έβλεπα κινήσεις του τύπου, υπονοούμενα ποστ σε φεισμπουκ και μια συμπεριφορά του στύλ "μπορώ και χωρίς εσένα" (και εδώ να διευκρινήσω ότι ήμουν το μόνο άτομο που έκανε παρέα πριν περάσει στη σχολή και γνωρίσει άλλα άτομα) αφού κανονίζαμε να πάμε κάπου για κάτι συγκεκριμένο και μετά την έβλεπα τυχαία στο δρόμο με την καινούρια φίλη της.
Και δεν με πείραξε αυτό,ίσα-ίσα χαιρόμουν που έκανε καινούριες γνωριμίες αλλά το ότι φερότανε κάπως εκδικητικά αυτό με ενοχλούσε και μάλιστα την ρώτησα αν έχει κάτι για να το λύσουμε. Αλλά αρνήθηκε επιδεικτικά. Δηλαδή "δεν έχω κάτι.εκτός αν πιστεύεις οτι θα 'πρεπε να χω". Οκ και μετά από αυτό δεν ασχολήθηκα γιατί πίστευα ότι αν είναι η φίλη σου να συμπεριφέρεται έτσι μάλλον δεν χρειάζεται και την παρέα μου πλέον. Και εφόσον σταμάτησα την επικοινωνία, σταμάτησε και εκεί η φιλία μας. Να αναφέρω επίσης οτι γενικά σαν χαρακτήρας ήταν και λίγο κτητική. Μερικές φορές ένιωθα την πίεση να την ενημερώσω για το τι θα κάνω επειδή δεν θα μπορούσα να βγω μαζί της την δεδομένη στιγμή. Ή πχ. όταν πήγαινα για Πάσχα στο χωριό μου από όπου ήταν και η άλλη μου η φίλη μου έστελνε μηνύματα και αν δεν απαντούσα επειδή ήμουν έξω θα θύμωνε. Δεν μου το έλεγε φυσικά αλλά το καταλάβαινα. Θεωρούσε δηλαδή οτι έπρεπε να το διαβάσω και να την ενημερώσω ότι δεν μπορώ τώρα να μιλήσω μετά όταν θα πάω σπίτι και τέτοια. Πείτε μου τι γνώμη σας και σ'αυτό αν μπορείτε, κάνω λάθος κάπου ή δεν είναι πίεση;
Δεν προλαβαίνω λοιπόν να ηρεμήσω λοιπόν από αυτό το γεγονός μετά από 5 μήνες μου έρχονται κι άλλα. Εδώ να επισημάνω πάλι ότι πιο πολύ έκανα παρέα με την φίλη μου από το σχολείο παρά με την φίλη μου από το χωριό (η οποία μένει και αυτή στην πόλη μου πλέον). Η φίλη μου από το χωριό ήταν πιο πολύ του συμφέροντος δηλαδή κι αυτή ήταν αρκετά κοινωνική άλλα κάθε χρόνο έκανε και με άλλους παρέα απλά εμείς ήμασταν φίλες από μωρά και έχει κρατήσει μόνο εμένα. Και γενικά βγαίναμε όποτε είχε χρόνο ή όποτε δεν θα έβγαινε με το αγόρι της.
Μετά από αυτά λοιπόν και αφού έκανα παρέα μόνο με την φίλη μου από το χωριό και ελάχιστα με τα κορίτσια από την σχολή μου ξαφνικά βλέπω στο φεισμπουκ πάλι υποννούμενα για μένα. Λέω από μέσα μου εντάξει μπορεί να είναι τυχαίο και να μην είναι για μένα κι όλα αυτά για να παρηγορήσω τον εαυτό μου. Μετά από αυτό βγαίνουμε και διαπιστώνω μια αλλαγή συμπεριφοράς και σπόντες για ρουφιάνους και τέτοια. Την ρώτησα αν έχει κάτι αλλά αρνήθηκε και αυτή! Και προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί να έχω κάνει για να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο. Γιατί σαν άνθρωπος ούτε ψέματα λέω ούτε προδίδω μυστικά δεν μιλάω απότομα γενικά είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος και ουδέποτε έμπλεξα σε φασαρίες κατινιές και οτιδήποτε.
Εδώ να διευκρινίσω πάλι οτι στο χωριό πήγαινα μόνο το πάσχα και το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι που πέρασε λοιπόν ήμουν πολλές φορές μόνη στο χωριό λόγω του οτι αυτη η φίλη μου πήγαινε εκδρομές με το αγόρι της και μπορεί να την έβλεπα 1 φορά την εβδομάδα και αφού δεν έκανα παρέα και πλέον με την φίλη μου από το σχολείο δεν υπήρχε λόγος να γυρίσω στην πόλη μου και έκατσα εκεί με την γιαγιά και τον παππού μου.
Όπως ξέρετε στα χωριά (ιδίως στα μικρά όπως και το δικό μου) όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και γενικότερα από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας υπάχει η διάθεση για κουτσομπολιό. Εγώ λοιπόν επειδή ήμουν σπίτι όλη μέρα αναγκαστικά έβλεπα και συγχωριανούς δλδ γιαγιάδες που ερχόντουσαν για καφέ. Εε απο δώ απο εκεί μια μέρα έρχεται μία θειά και μου ζήτησε να κάτσω μαζί τους. Ε το θεώρησα αγένεια να φύγω στο δωμάτιο μου μιας που την γνώριζα δεν υπήρχε και πρόβλημα να κάτσω ενα μισαωράκι. Αυτή λοιπόν μετα από λίγη ώρα άρχισε να μου μιλάει για την φίλη μου (που είναι και γειτόνισσα μου στο χωριό) και να την κατηγορεί και οτι εγώ είμαι καλύτερη και πιο νοικοκοιρά και βλακείες επειδή με είδε να κάνω δουλειές και ήξερε πράγματα που προφανώς στα χωριά βλέπουν και κουτσομπολεύουν. Πχ. Ήξερε με ποιόν είχε σχέση και έμαθε τι έλεγε η μάνα του αγοριού με τον οποίο ήτανε (γιατί ήταν ξαδέρφη της η μάνα του...και όλοι λίγο-πολύ στο χωριό είναι σόια μεταξύ τους)
Εγώ κράτησα ουδέτερη στάση και προσπαθούσα να αλλάξω κουβέντα. Τέλος πάντων, αυτή πρέπει να πήγε να είπε σε συγχωριανούς άλλους και να έβαλε λόγια στο στόμα μου (δηλαδή αυτά που έλεγε αυτή οτι τα είπα εγώ) τα οποία μαθεύτηκαν προφανώς.. γι 'αυτό και αυτή η συμπεριφορά της φίλης μου.
Και άντε εγω στεναχωρέθηκα με την συμπεριφορά της.. με έχει απογοητεύσει κι άλλη φορά αλλά την αποδέχομαι έτσι όπως είναι γιατί είναι φίλη μου. Δεν μπορούσε να σκεφτεί οτι εγώ δεν έχω δείξει ποτέ τέτοιο δείγμα συμπεριφοράς πώς τα πίστεψε όλα αυτά οτι ειπώθηκαν; Κι αν ακόμη κι με το λανθασμένο σκεπτικό της οτι την πρόδωσα αν ήταν αυτή σωστή φίλη δεν θα 'πρεπε να μου το πει; οτι την ενόχλησε ή οτι μαθευτηκέ κάτι και να με ρωτήσει αν ισχύει. Με πληγώνει πολύ το γεγονός οτι μετά από αυτό έχει άλλη γνώμη για μένα.. συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα αλλά κι εγώ κι αυτή είμαστε πιο ψυχρές απέναντι η μία στην άλλη.
Αυτό το εξάμηνο λοιπόν και αφού συνέβισαν το ένα μετά το άλλο είμαι τελείως χάλια. Δεν βγαίνω από το σπίτι εκτός από τις υπεχρεώσεις που έχω και τα φροντιστήρια. Νιώθω τόσοοο μόνη!!! Γιατί οι άνθρωποι εστιάζουν στο πρόβλημα και όχι στη λύση τους. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν παρεξηγήσεις..ανθρώπινες σχέσεις είναι. Δηλαδή πώς ακυρώνεις έναν άνθρωπο με την μία στραβή ακόμη κι αν σου έχει κάνει 1000 καλά; Δεν μπορώ να το αντιληφθώ. Που κάνω συνέχεια λάθος και χάνω ανθρώπους; Ποτέ δεν δημιούργησα φασαρία..ποτέ δεν είχα κακή πρόθεση στο να βλάψω κάποιον..γιατί με το παραμικρό διακρίνω συνεχή κακία και τέτοια συμπεριφορά;!!!
Πραγματικά δεν έχω κανέναν που να μπορώ να εμπιστευτώ και να κανω παρέα και πλέον εχω συνηθίσει τη μοναξιά μου κι αυτό με τρομάζει!! Έχω στεγνώσει συναισθηματικά και ακόμη είμαι πολυ μικρή γι αυτό.
Δεν υπάρχει και διέξοδος στο να κάνω καινούριες παρέες..με τα άτομα της σχολής δεν ταιριάζω εκτός απο αυτές τις κοπέλες οι οποίες όμως γνωρίζοταν μεταξύ τους καθώς είναι από την ίδια πόλη και οι παρέες τους είναι κι αυτές εδώ οπότε έχουν παρέες και είναι δύσκολο στο να χωθώ και εγώ. Έχω κάνει τις προσπαθείες μου αλλα δεν πάει παραπάνω από το ένα καφε η μια έξοδο το 2μηνο..
Έχω απελπιστεί πραγματικά δεν έχω όρεξη ούτε να φάω κοιμάμαι 15 ώρες την μέρα υποφέρω από κοιλόπονους λόγω άγχους
και δεν αντέχω άλλο αυτή τη κατάσταση!!
Αφου καταφέρατε να το διαβάσετε όλο περιμένω την γνώμη σας .. και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
