ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΑΤΗ: Η ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ
Προσοχή αυτό το post δεν έχει σκοπό την παραπλάνηση αλλά ούτε να σταματήσετε της δραστηριότητες σας με τον ψυχοθεραπευτή σας..
Απλά θέλω να αποδείξω ότι δεν είμαι τρελός κ δεν βγάζω ιδέες απτό μυαλό μου μιλώντας για αυτή την μεγάλη αλήθεια της ψυχιατρικής απάτης ...
Για δεκαετίες, οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι διεκδικούσαν το μονοπώλιο στον τομέα της ψυχικής υγείας. Οι κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης υγείας τους παρείχαν δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για τη θεραπεία «ψυχικών νόσων» και ως αντίκρισμα αντιμετώπιζαν την απαίτηση του κλάδου για ακόμη περισσότερους πόρους για τη βελτίωση της κατάστασης της ψυχικής υγείας που υποτίθεται ότι συνεχώς επιδεινώνεται. Δεν υπάρχει κανένας άλλος κλάδος που να αποτυγχάνει συνεχώς και να αναμένει να λάβει ακόμα περισσότερη χρηματοδότηση.
Σημαντικό μέρος αυτών των επιδοτήσεων και των ασφαλιστικών αποζημιώσεων έχουν χαθεί λόγω οικονομικών ατασθαλιών στον κλάδο της ψυχικής υγείας, ένα διεθνές πρόβλημα που υπολογίζεται ότι κοστίζει περισσότερο από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια από απάτες στην υγειονομική περίθαλψη κάθε χρόνο. Μέχρι και 20 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά, χάνονται από δόλιες πρακτικές στον τομέα της ψυχικής υγείας.
Μια από τις μεγαλύτερες μηνύσεις για απάτη στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στην ιστορία των ΗΠΑ αφορούσε τον κλάδο της ψυχικής υγείας παρόλο που αποτελεί το μικρότερο τομέα στο γενικότερο πλαίσιο της υγειονομικής περίθαλψης.
Μια μελέτη των Μέντικεϊντ και Μεντικέαρ στις ΗΠΑ σχετικά με τις ασφαλιστικές απάτες, ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη, για μια περίοδο είκοσι ετών, έδειξε ότι η ψυχιατρική έχει το χειρότερο ιστορικό απ’ όλες τις ιατρικές ειδικότητες.
Η Γερμανία αναφέρει ότι χάνει κατά προσέγγιση 1 δισεκατομμύριο δολάρια από απάτες κάθε χρόνο.
Στην Αυστραλία, οι απάτες στην υγειονομική περίθαλψη και η υπερχρέωση των ασθενών κοστίζουν στους φορολογουμένους 330 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Στο Οντάριο, στον Καναδά, ο ψυχοθεραπευτής Μάικλ Μπόγκαρντ καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση για απάτη κατά της κυβέρνησης ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων, η μεγαλύτερη ιατρική υπόθεση απάτης στην ιστορία της περιοχής.
Ο Μαρκ Σίλερ, πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Παθολόγων και Χειρούργων, παραδέχθηκε: «Έχω δει συχνά ψυχιάτρους να κάνουν διαγνώσεις σε ασθενείς από μια ευρεία γκάμα ψυχιατρικών ασθενειών οι οποίες δεν αποδεικνύονται, για να οικειοποιηθούν τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις».
Εντούτοις, οι σύλλογοι ψυχιάτρων και ψυχολόγων δεν ασκούν κανένα έλεγχο σ’ αυτή την εγκληματική συμπεριφορά. Αντιθέτως, ως πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης (APA), ο Πολ Φινκ αλαζονικά παραδέχθηκε: «Είναι καθήκον της APA να προστεύει τη δύναμη των ψυχιάτρων να κερδίζουν χρήματα».
Το μονοπώλιο στην ψυχική υγεία σημαίνει, στην πραγματικότητα, μηδενική λογοδοσία και μηδενική ευθύνη για τις αποτυχίες της. Αυτό επέτρεψε στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους να διαπράξουν πολύ περισσότερα από απλές οικονομικές απάτες. Ο κατάλογος των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από αυτούς τους «επαγγελματίες» περιλαμβάνει από απάτες και παράνομη διακίνηση ναρκωτικών μέχρι βιασμούς και σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, επιθέσεις, ανθρωποκτονίες και δολοφονίες.
Ο πρωταρχικός σκοπός της θεραπείας στον τομέα της ψυχικής υγείας πρέπει να είναι η θεραπευτική φροντίδα, η θεραπεία των ατόμων που υποφέρουν από συναισθηματικές διαταραχές. Ποτέ δεν πρέπει να είναι το οικονομικό ή προσωπικό κέρδος του επαγγελματία. Αυτοί που υποφέρουν είναι βέβαια ευάλωτοι και ευαίσθητοι. Συνεπώς, η σωστή θεραπεία απαιτεί το υψηλότερο επίπεδο αξιοπιστίας και ακεραιότητας του επαγγελματία.
Καθώς η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι υπάρχουν πολλοί εγκληματίες επαγγελματίες στον τομέα της ψυχικής υγείας, η Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δημιούργησε μια βάση δεδομένων στο*www.psychcrime.org*που αναφέρει πολλούς από τους ανθρώπους στον τομέα της ψυχικής υγείας οι οποίοι έχουν καταδικαστεί και φυλακιστεί.
Δημιουργήθηκε γιατί μεγάλος αριθμός καταδικασθέντων επαγγελματιών ψυχικής υγείας συνεχίζουν να αναζητούν εργασία στον τομέα της ψυχικής υγείας και ένας από τους βασικούς σκοπούς της είναι να ενημερώνει τους πολίτες σχετικά με την προϊστορία των εν λόγω ατόμων.
Δεν υπάρχει χώρος για εγκληματικές προθέσεις ή πράξεις στον τομέα της ψυχικής υγείας. Η CCHR συνεργάζεται και με άλλους για να εξασφαλίσει ότι τηρείται αυτό το πρότυπο.
Οι πληροφορίες αυτές προσφέρονται ως εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος προς υπηρεσίες επιβολής του νόμου, ερευνητές για τις απάτες στην υγειονομική περίθαλψη, διεθνείς αστυνομικούς οργανισμούς, συμβούλια αδειοδότησης ιατρών και ψυχολόγων και προς το ευρύ κοινό με σκοπό να σταματήσει την εγκληματική ψυχιατρική εξαπάτηση του συστήματος ψυχικής υγείας.
Φιλικά,
[http://www]
Γιαν Ίστγκεϊτ,
Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Διεθνώς
Η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει ο φοβος.
Γιατί η ψυχιατρική είναι ψευδοεπιστήμη και η ψυχολογία/ψυχανάλυση "όνειρο" χωρίς πραγ
Η ψυχιατρική και η ψυχολογία ως ψευδοεπιστήμες που αποπροσανατολίζουν μόνιμα ή προσωρινά από πραγματικά προβλήματα, ή απλώς ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΑΝΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Ενδεικτικά της κοινής νοοτροπίας που χαρακτηρίζει έναν μέσο ψυχίατρο, σε ερώτηση για την προλακτίνη, η οποία συχνά είναι ανεβασμένη σε ανθρώπους που λαμβάνουν αντιψυχωσικά, εξαιτίας καταστολής του ντοπαμινεργικού μονοπατιού στον εγκέφαλο που ελέγχει ανασταλτικά την έκκρισή της, έχει προταθεί η χορήγηση βιταμίνης Ε, ορμόνης που, πολύ γενικά, μπορεί και να βελτιώσει τη λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος και την έκκριση των οιστρογόνων.
Η προλακτίνη σε φυσιολογικές συνθήκες έχει τιμές ως 20-25 ng/ml. Η αύξησή της μπορεί να οδηγήσει σε καταστολή της έκκρισης οιστρογόνων, καταστολή της γενετήσιας επιθυμίας, γαλακτόρροια στις γυναίκες και γυναικομαστία στους άντρες, συμπτώματα κοινά και συχνά σε όσους λαμβάνουν αντιψυχωσικά. Όλα αυτά, φυσικά, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση λόγο ανησυχίας για έναν "ιατρό" ότι τα έχει διαλύσει όλα στον οργανισμό τους ασθενούς του, αλλά συνεχίζει να χορηγεί κανονικά την "αντιψυχωσική αγωγή", με την επιβεβαίωση ότι ο "ασθενής" του δεν έχει κόψει και τα φάρμακα, αφού είναι σε αυτή την οικτρή κατάσταση.
Η χορήγηση βιταμίνης Ε σε άνθρωπο που λαμβάνει αντιψυχωσικά είναι σαν τη χορήγηση ακριβών σκευασμάτων βιταμινών σε καρκινοπαθείς που χρειάζονται εγχείριση. Τέτοιες υποθέσεις ΥΠΑΡΧΟΥΝ και έχουν οδηγηθεί στα δικαστήρια, αλλά αποτελούν (θεωρητικά...) εξαιρέσεις στην ιατρική κοινότητα.
Αντίθετα, για τους ψυχιάτρους αυτό αποτελεί κοινό τόπο. Όσο χειρότερα είναι ο ασθενής τόσο αποτελεσματικότερη η "θεραπεία", τουλάχιστον όσον αφορά τις "βαριές περιπτώσεις", που μπορεί να είναι ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ χωρίς να έχει εξεταστεί ποτέ ΚΑΝ.*
Αντίθετα, στις "ελαφριές περιπτώσεις", φροντίζουν απλά να δημιουργήσουν ένα καθεστώς ΜΟΝΙΜΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ στον ασθενή, με μικρές δόσεις αντιψυχωσικών ή/και αντικαταθλιπτικών και άλλων φαρμάκων, που καταστέλλουν σε μικρότερο βαθμό τη λειτουργία του εγκεφάλου ή διεγείρουν (με χαρακτήρα εθιστικής ναρκωτικής ουσίας) τη δράση του.
Σε καμία περίπτωση μια ουσία που αλλοιώνει τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καταστάσεις που προκαλούν πραγματικά ψυχολογικά προβλήματα σε έναν άνθρωπο, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητά τους. Αν για παράδειγμα κάποιος περνάει οικονομικές δυσκολίες, χωρισμό, απόλυση, αλλαγή εργασιακών συνθηκών κλπ. ή πολύ χειρότερες καταστάσεις, όπως χρόνια προβλήματα σε δυσλειτουργικά περιβάλλοντα (οικογένεια, σχολείο, εργασία κλπ.), απλώς θα απωλέσει μέρος της ικανότητάς του να τα αντιμετωπίσει, οπότε και θα βρεθεί σε μια δίνη αρνητικών εξελίξεων, καθώς ότι προκάλεσε την κατάσταση που τον οδήγησε σε "ψυχολογικά προβλήματα" αναγκαστικά και οπωσδήποτε θα ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΕΙ, αφού δεν θα υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί.
Από την άλλη δε, αν ένας άνθρωπος έχει π.χ. μια εταιρεία και είναι έτοιμη να κλείσει, μπορεί ένας οποιοσδήποτε τρίτος να έρθει να τον σώσει από το κλείσιμό της με συμβουλές που θα του ανεβάσουν το ηθικό και θα του μάθουν να μην απελπίζεται, να προχωράει με μικρότερα, περισσότερα και σοβαρότερα βήματα και, τελικά, να καταφέρει να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση; Η ερώτηση αυτή είναι απλοϊκή και εκτός πραγματικότητας. Ταιριάζει σε παραμύθια με δράκους και ιππότες και όχι στην κανονική ζωή.
Αν δε, υπάρχουν πολύ οξύτερα προβλήματα, τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να "χάσουν το μυαλό τους", τότε είναι πραγματικά οι μόνοι που μπορούν να το "βρουν" γιατί σε αυτούς ανήκει και μόνο οι ίδιοι ξέρουν τη λύση. Σε καταστάσεις όπου υπάρχει κυκεώνας που κατακλύζει ένα άνθρωπο, ένας ψυχολόγος είναι περιττό και ανούσιο βάρος. Σαν να υπογράφει η χώρα μνημόνιο και η Βουλή σύσσωμη να συμβουλεύεται "ειδικό" για να μην αγχωθεί που ξεπουλάει τη χώρα, γιατί θα "επιβαρύνει τη δύσκολη θέση της". Και ακολούθως, να της χορηγηθούν και φάρμακα που να διεγείρουν ή καταστείλουν τον εγκέφαλο και τη ζωή της, τα οποία όμως πήραν όλοι οι πολίτες (όλοι στους δρόμους και ΑΠΕΡΓΙΕΣ////ξύλο στους δρόμους και απολύσεις). Αυτή ήταν η φυσιολογική αντίδραση του "οργανισμού"=σώμα πολιτών στη μωρία των πολιτικών τους να ξεπουλήσουν τη χώρα, μια μικρή αντίδραση και μια ατελείωτη καταστολή. Η ελλιπής λειτουργία των ποινικών δικαστηρίων σε βάρος πολιτικών και ο ίδιος ο φόβος των δικαστικών απέναντι στους πολιτικούς (βλ. επιστολή της ένωσης εισαγγελέων Ελλάδος μήπως φυλακίσαν κατά λάθος τον Τσοχατζόπουλο-αντί να τους στείλουμε εμείς επιστολή γιατί δε φυλακίσαν και τους υπόλοιπους) ήτανε κάτι που έκανε την κατάσταση ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ αδιέξοδη και κίνδυνο για όλη την Ευρώπη και μόνο ο ΓΑΠ δεν το κατάλαβε.*
Η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει ο φοβος.