Originally Posted by
Unregistered
Ειμαι ενα ατομο που μου αρεσει να βγαινω εξω,να χω παρέες κ να προσεχω την εμφανιση μου.Στο παρελθον γνωρισα ατομα κ εκανα παρεες μαζι τους,οπως κ συντροφους που εκανα σχέση.Ημουν το ατομο,που σε ολους ελεγα ναι,δεν παραπονιόταν για τιποτα,γενικα αυτο που λεμε το καλο παιδι.Με παρατησε ενα παλικαρι,κ πηρα την κατω βόλτα.Παραμελησα τον εαυτο μου,πηρα κιλα,νευριαζα με τους παντες,γκρινιαζα,αρχιζα να λεω οχι,με αποτελεσμα να χασω φίλους.Οτι σχεσεις ξεκινουσαν δεν κρατουσαν κ απο την αλλη ημουν κ.επιλεκτική με ποιον θα μαι.Οι περισσότεροι δεν ηταν του γουστου μου,παρολο που δεν ημουν κ κανενα μοντελο.Με αποτέλεσμα ολων αυτων να εχω μεινει μονο μια φιλη,που λογω αποστασης δεν βλεπομασταν συχνα κ φυσικα χωρις δεσμο.Αποφασιζω λοιπον με οσα ατομα ειχα τσακωθει να τα ξαναβρω μαζι τους.Μονο 2 ατομα ομως μου ξαναμιλησαν.Το 1απο αυτο μου είπε πως λογω οικογενειακης καταστασης δεν μπορει ουτε βα βγαινει μαζι μου ουτε να πολυμιλαμε.Το 2ο ατομο,εκανε παρεα μαζι μου,αλλα μονο οταν το συμφερε κ ασε που μου το εβγαζε ξινο καθε φορά.Παρ'όλα αυτα το ανεχομουν γιατι ηθελα παρεα,κ γιατι μεσα απο αυτο το ατομο εβλεπα το 1ο.Καποια στιγμη μου προτεινει το 2ο ατομο μιας κ.δεν εχω δεσμό,να βρω εναν πρωην μου.Το κανω τον βρισκω μεσω κοινωνικού δικτύου,ελευθερος αυτος,αρχιζαμε να μιλαμε φιλικα,κ οταν της το πα αυτο αρχιζε να μου βαζει λογια,στο να μην του μιλάω,να τον μπλοκαρω,κ αυτο γιατι δεν μου ζητουσε σχεση το.παλικαρι.Εμενα δεν με χαλαγε που ο πρωην δεν με ηθελε,εξαλλου μου άρεσε που εστω μιλαγαμε κ ηπιαμε κ.καφε φιλικο,κ γενικα τον ηθελα κ τον θελω ακομα στη ζωη μου ειτε ως σχεση ειτε ως φιλο.Κ μου προτεινε η ξαδερφη της κοπελας αυτης λογω οτι δεν ξερω πολλα ατομα,για παρεα να κανω κατι.Το οποιο το.εκανα κ ο πρωην παρεξηγήθηκε,δεν θελει να μιλαμε.Με εχει μπλοκαρει απο παντού,του εχω ζητησει συγγνώμη.Αλλα τίποτα.Νευριασα με την κοπελα που μου εκανε αυτη την προταση,με την αλλη που μου ελεγε να τον μπλοκαρω.Το αποτελεσμα,περα απο την καραντινα,να χω μεινει κ παλι μονο με την κοπελα απο αποσταση.Την οποια κ λογω καραντινας δεν τη βλεπω,αλλα κ να την δω αργότερα δεν ξερω αν θα παει μαζι μου για καφε,γιατι εχει κ εκεινη οικογενειακες υποχρεωσεις.Ανδρα δεν βρισκω,δουλεια δεν βρισκω.Εχουν συμβει ολα τα παραπανω.Στο παρελθον εκανα χομπι,εβγαινα για περπατημα,αλλα δεν γνωριζα κοσμο.Δεν ειμαι καλα.Δεν βλεπω φως στο τούνελ που λενε.Δεν ξερω τι να κανω,εχω βρεθει σε αδιεξοδο.Δεν αντεχω να ζω ετσι,με αποτέλεσμα,να χτυπαω το κεφαλι μου,να χαρακωνομαι,να χτυπιεμαι,να γρατζουνιεμαι.
