υποστηριξη εξαρτημένου στον τζογο
καλησπέρα σας,
ο σύζυγός μου είναι παθολογικός τζογαδόρος. Μου ειναι πολύ δύσκολο να το αποδεχτώ. Και όχι δεν το γνώριζα ή δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Είμαστε μαζί μια ζωή, 17 χρόνια. Όταν τον γνώρισα έπαιζε φρουτάκια και χαρτιά στο καφενείο αλλά περιστασιακά. Βλέπετε τότε ήταν ερωτευμένος και νομίζω ότι τον τραβηξα αρκετά από όλα αυτά, αλλά όχι εντελώς. Αργότερα εξαφανιζότανε τα μεσημέρια. Όταν τον ανάγκασα να παραδεχτεί ότι πήγαινε στο καζίνο (πριν από 10 χρόνια) τα μεσημέρια, θεώρησα ότι αυτό ήταν πολύ και έφυγα από το σπίτι. Τότε δεν ήμασταν παντρεμένει αλλά συζούσαμε. Ήρθε να με βρεί καταρρακωμένος, κλαίγοντας και μου υποσχέθηκε ότι δνε θα ξαναπάει. Εγώ τότε ήμουν 24 ετών. Αφού λοιπόν ξεπεράσμε και αυτό για τα επόμενα χρόνια έβλεπα ότι ήταν όλα υπο έλεγχο. Έπαιζε κανένα στοίχημα όπως όλοι οι άντρες, άντε και κανένα κίνο που και που με λίγα χρήματα. Βέβαια εγώ δεν συμφωνούσα με όλα αυτά και καυγάδιζα. Κάποιες φορές τον έχανα. Μου έλεγε ότι πήγαινε για τσιγάρα και επέστρεφε μετά από τρία τέταρτα. Πάλι καυγάδιζα και με έβγαζε τρελή. "ούτε να κουβεντιάσουμε στο δρόμο με κάποιο γνωστό δεν μπορούμε;" μου έλεγε και εγώ είχα τύψεις. Για να μην πολυλογώ, αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο καιι είμαστε υπόδειγμα ζευγαριού για όλους. Ερωτευμένου ζευγαριού.
Μετά από 10 χρόνια σχέσης παντρευτήκαμε, Ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Ύστερα έμεινα έγκυος στην κόρη μας και χρειάστηκε να πάρουμε δάνειο για να ανακαινίσουμε το σπίτι. Τότε που αποκάλυψε ότι έχει χρέος 40000 ε από τζόγο, ότι έφτασε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Κλαίγοντας έπεσε στα πόδια μου, μου ζήτησε συγνώμη και ορκίστηκε στο παιδί μας ότι δεν θα ξαναπαίξει.
Την προηγούμενη εβδομάδα, 4 χρόνια μετά από αυτό το περιστατικό, μου αποκάλυψε ότι έχει πουλήσει ένα μαγαζί και το έχει παίξει. Έφτασε στο σημείο όλα αυτά τα χρόνια να μου βάζει το υποτιθέμενο ενοίκιο στην τράπεζα με δανεικά χρήματα.
Σε συνεργασία με οικογενειακούς φίλους αποφάσισα να τον στηρίξω ηθικά για να σωθεί. Την Δευτέρα έχει το πρώτο ραντεβού με γιατρό.
όσο για εμένα είμαι ένα ράκος, δεν μπορώ να φροντίσω το παιδί μου, με αρρώστησε. Έχω φύγει από το σπίτι. Είμαι στους γονείς μου για λίγες μέρες του είπα. Του εξήγησα ότι θα είμαι εκεί για το ιατρικό κομμάτι αλλά όχι για το οικονομικό. Δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, αισθάνομαι ότι έχω ζήσει μια ψεύτικη ζωή. Βοήθεια