ΑΝΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ( ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ)

Printable View

14-09-2011, 01:10
marinaki236

ΑΝΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ( ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ)

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ !
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ !
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ (ΛΟΓΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ) . ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΩ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΩ ΕΙΣ ΠΕΡΑΣ! ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΔΥΣΠΝΟΙΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΔΙΚΗΓΟΡΩ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΑΒΑΛΩ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΠΟΙΑΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΗΛΙΘΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ, ΚΟΚΚΙΝΙΣΜΑ, ΥΔΡΟΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΤΑΣΗ ΦΥΓΕΙΣ....ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ ΝΑ ΜΗΛΑΩ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΟΘΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ, ΑΝΤΕ ΣΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ??? ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΑΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ!!!!
14-09-2011, 03:03
MichalisM

Αυτο το καιρο παθαινω και εγω κρισεις πανικου για πρωτη φορα στην ζωη μου και σε νιωθω απιστευτα..Ξερω τι νιωθεις εκεινη τη στιγμη,ξερω ποσο ρεαλιστικα μοιαζουν ολα τα συμπτωματα των κρισεων αλλα επισης εμαθα και κατι αλλο..οταν επαθα κριση πρωτη φορα δεν ηξερα τι ειναι,γιατι υπαρχει κλπ αλλα φροντισα να μαθω και το σημαντικοτερο που εμαθα ειναι το εξης: Δεν υπαρχει κανενας απολυτος λογος να πανικοβαλλεσαι πλεον απο τις κρισεις και να σκεφτεσαι ποτε κ αν σου συμβουν και ΠΟΤΕ θα γινεις καλα..αυτοι ειναι παραμετροι αγχους..Οσο περισσοτερο το σκεφτεσαι αυτο ειναι σαν να λες στην κριση "ΕΛΑ ΤΩΡΑ,ΕΛΑ ΤΩΡΑ"..οποτε..ας το παμε κυριολεκτικα το θεμα: Δεν υπαρχει κανενας λογος να αντιμετωπιζεις το αγχος με αγχος γιατι ετσι το τρεφεις..Αυτο που μπορεις και θα κανεις ειναι να το αποδεχτεις και να πεις μεσα σου το εξης: "Δεν με νοιαζει και να ερθεις κριση,σε περιμενω..και δεν σε φοβαμαι..σε εχω αποδεχτει και ηδη γνωριζω οτι δεν μπορεις να με βλαψεις πραγματικα..".Οσο πιο συντομα συμφιλιωθεις με τις κρισεις σου και τις αποδεχτεις τοσο πιο γρηγορα ολα θα αρχισουν να ερχονται σε κανονικο ρυθμο..Ο,τι σου λεω αυτη τη στιγμη το λεω και στον εαυτο μου γιατι και εγω τωρα αυτο μαθαινω να κανω..δωστου χρονο και ηρεμια και σιγα σιγα θα δεις οτι θα σταθεις στα ποδια σου και δεν στο λεω σαν παρηγορια αυτο,ειναι περα για περα αληθεια..Για να περασω και στο αλλο σκελος στο θεμα σου θα σου πω το εξης: Oσο περισσοτερο κλεινεσαι μεσα στο σπιτι τοσο περισσοτερο ειναι σαν να σταματας να πολεμας.. Οι φιλοι μας,η σχεση μας και ολος αυτος ο κοσμος εξω λειτουργουν θεραπευτικα για εμας..τωρα θα σκεφτεσαι ομως.."ναι αλλα φοβαμαι να τους αντιμετωπισω γιατι εαν παθω κριση μπροστα τους θα γινω ρεζιλι" και τελιωνω λεγοντας..1ον εστω οτι παθαινεις κριση το μονο που εχεις να κανεις ειναι να πεις "συγνωμη μισο λεπτο" να πας στο μπανιο πχ..να κατσεις μονη σου και να παρεις βαθιες ανασες,οταν πεσουν οι παλμοι και φυγει η δυσπνοια πιες κ λιγο νερακι και θα εισαι περδικι..2ον βγες απο το σπιτι και λεγε στον εαυτο σου "ελα κριση,ελα εδω ειμαι" αλλα να το εννοεις..θα δεις οτι κατα πασα πιθανοτητα ΔΕΝ θα ερθει..δεν θα ερθει γιατι για να το πεις αυτο και να το εννοεις παει να πει οτι πλεον την ελεγχεις και δεν την φοβασαι και την εχεις αποδεχτει :)
14-09-2011, 09:08
ζωζα

μαρινακι μια απο τα ιδια ζαλη ασταθεια και αγιος ο θεος!δεν μπορω αλλο οπου και να παω με πιανει.ο μιχαλης παντως εχει δικιο.μονοι μαςθρεφουμε το αγχος,αλλα δεν μπορω να το ελεγξω ..
16-09-2011, 16:03
pagani13

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΕΙΜΟΥΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΠΙΣΗΣ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΕΑΝ ΠΑΛΙ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ENTACT 10 Η 20 mg, ειναι αντικαταθλιπτικα,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΓΟΡΟΦΟΒΙΑ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΤΑΓΗ, ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΛΥ, ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΙΔΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΡΩΠΙΑΣΕΙΣ. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΘΕΩΡΩ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ.
16-09-2011, 16:09
Deep purple

Ίσως πρέπει να αναζητήσεις βοήθεια για τις κρίσεις πανικού, έτσι ώστε να μπορέσεις να βρεις τις ισορροπίες σου. Το δεύτερο που ίσως πρέπει να κάνεις είναι ....ασκήσεις θάρρους. Να αρχίσεις σιγά σιγά να βγαίνεις σε μέρη που σου αρέσουν, μην βγεις απο το σπίτι μόνο την ημέρα που θα πρέπει να πας στο δικαστήριο. Καταλαβαίνω πόσο πολύ σε αγχώνει, το πέρασα και εγώ για μια απλή κατάθεση που έπρεπε να κάνω σε μια δίκη. Αλλά με τη σωστή προετοιμασία και βοήθεια, θα τα καταφέρεις.
21-09-2011, 02:31
Πιανίστα

KALHSPERA PAIDIA,HTHELA KI EGW NA PW ME TH SEIRA MOU OTI EXW KLEISEI 1 XRONO KAI KATI APO TOTE POU EPATHA THN PRWTH KRISH PANIKOU..HTAN SE MIA SYNAYLIA ME POLLH ZESTH(H ZESTH KAI TO KALOKAIRI DYSTYXWS THN EYNOOUN,LOGW TOU AISTHIMATOS DYSFORIAS POY YPARXEI GENIKA STHN ATMOSFAIRA)....STHN ARXH FYSIKA DEN KATALAVA TI HTAN,APLA ENIWTHA OTI THA KAW APO TH ZESTH,EIXA KOKKINISEI OLOKLHRH KONTEPSAN TA MAGOULA MOU NA PAROUN FWTIA,TA PODIA MOU APO TO GONATO K KATW DEN TA ENIWTHA KAI DEN MPOROUSA NA PARW ANASA....GIA THN KARDIA TI NA PW...S E I S M O S!!!!!!!!
TO MONO POU HTHELA HTAN NA FYGWWWWW!!!!!!TELIKA MOU PERASE META APO LIGO,NOMIZA OTI HTAN APO TH ZESTH.....OMWS TO EPOMENO VRADY TO EPATHA KAI STO SPITI MOU KAI EKOVA VOLTES STO BALKONI....KAI THN EPOMENH KSANA KAI KSANA KAI KSANA....TI EKANA?PHGA SE PSYXIATRO-PSYXOTHERAPEYTH KATETEYTHEIAN.....EKANA SYNEDREIS,MILOUSAME,ME VOITHTISE AFANTASTA....AKOMA KAI SE DIPORTO AMAXI TO XA PATHEI EPEIDH KATHOMOUN PISW.....AKOMA KAI TWRA O FOVOS KARADOKEI OTAN PHGAINW CINEMA...H SKEPSH PERISSOTERO OTI KATI THA PATHW....TO XEIMWNA PHGA ITALIA KAI ETREMA MHPWS PATHW KATI 3 WRES PANW STON AERA....O GIATROS MOU EIPE OTI FOVAMAI NA TO ANTIMETWPIZW....MOU EKSHGHSE OLOUS TOUS MHXANISMOUS TIW KRISHS GIATI STHN ARXH EIXA KAI MOUDIASMATA STHN PLATH...TA PANTA....AKOMA YPARXEI O FOVOS...KAI NAI EXEI TYXEI KSANA NA PATHW...OMWS KSERW POIA TI EINAI.....PROSPATHW PAIDIA....KATHE MERA PROSPATHW,EINAI AGWNAS...NA MHN TO AFHSW NA ME KYRIEYSEI...H AKOMA KI AN ERTHEI,AS ERTHEI,OMWS THA PERASEI....DEN THA PETHANOUME RE PAIDIA....MHN AGXWNESTE KAI TA LEW NA TA AKOUW KI EGW...FOVAMAI KI EGW,TREMW GIA TO MELLON MOU EIMAI 27 TWRA FTIAXNW AKOMA TH ZWH MOU...ALLA PREPEI NA PALEYOUME TI NA KANOUME ALLO,KSERW POLLOI SAS TA LENE ALLA PRAGMATIKA KANTE PLYSH EGKEFALOU ME THETIKES SKEPSEIS ,EPANALAVETE TES SYNEXEIA MES STO KEFALI SAS STHN TELIKH...
KAI KATI TELEYTAIO POU KI EMENA M EXEI AGXWSEI,EXW KARDIAKES ARRYTHMIES TON TELEYTAIO KAIRO,OXI TAXYKARDIA APLA SAN NA XANW KAPOION PALMO....TON TELEYTAIO MHN ME EXOUN TARAXEI...XWRIS NA EXW KRISEIS KATHOLOU...PHGA SE KARDIOLOGO GIATI HTAN HTAN KAI EINAI ENTONES SE KATHIMERINH VASH,EKANA KARDIOGRAFHMA KAI THN ALLH VDOMADA THA KANW K GIA THYREOEIDH....H KARDIA MOU EINAI MIA XARA,PAW GYMNASTHRIO KANW LIGO XORO,O GIATROS EIPE DEN EINAI TIPOTA!!!!!OMWS SYNEXIZOUN....AN DEN EINAI KAI THYREOEIDHS KATALHGOUME EKI POU MOU LEEI KAI O PSYXIATROS.......PSYXOLOGIKA KATALOIPA AGXOUS....TO SWMA KSESPA AKOMA KI EKEI......KI AKOMA KAI TWRA POU SAS GRAFW EXW.....KAI FOVAMAI POLY ALLA THELW NA MAI DYNATH KAI NA GELAW,DE THA TO AFHSW NA ME PAREI ALLO APO KATW.....ELPIZW NA VOITHISA KAI NA KSERETE DEN EISTE MONOI....
Y.G-MOU EXEI DWSEI TA TRANXENE TA OPOIA TA EPAIRNA KATHE VRADY SYNYTHWS,TWRA PAIRNW ARAIA KAI POU AN TYXEI KATI K ME FOVISEI H AGXWSEI POLY....OTAN STAMATHSW PIA NA TA KOUVALAW KAI STH N TSANTA MOU OTAN PHGAINW GIA IDIAITERA POU KANW,TOTE PAEI NA PEI OTI TA AFHSA OLA ENTELWS PISW....
22-09-2011, 02:06
chr1986

Είναι άτιμες οι ρημάδες.. Είχα και εγώ πριν από 1,5 μήνα περίπου και δεν την πάλεψα μόνη μου, μου έγραψε xanax ο γιατρός μου. Καλύτερα xanax, παρά αυτό το πράγμα.. Πάντως, αυτά που γράφει ο MichalisM είναι 100% αλήθεια. Όσο φιβάσαι να μη σου συμβούν, τόσο περισσότερο έρχονται. Ας συμβούν ρε παιδιά, οι πρώτοι είμαστε ή οι τελευταίοι?
22-09-2011, 22:23
andri.n

γεια σε ολους σας. ειμαι καινουρια στο forum και θελω να μοιραστω μαζι σας την δικη μου ιστορια ελπιζωνας οτι θα με βοηθησουν οι αποψεις σας.ειμαι 28 χρονων και σχεδον 1 χρονο παντρεμενη. το προβλημα μου με τις κρισεις πανικου ξεκινησε το 2008.Καλοκαιρι επιστρεφωντας απο παραλια, πιανω τον εαυτο μου να μην μπορω να οδηγησω σταθερα, δεν δινω σημασια και συνεχιζω, φτανω στο σπιτι και κατεβαινοντας απο το αυτοκινητο μεχρι να κατεβω τα σκαλια για το σπιτι που εμενα με τους γονεις μου παρατηρω οτι παραπατουσα. παλι δεν δινω σημασια, σκεφτομαι πως μια ζαλη ειναι, θα περασει, μπορει να με πειραξε ο ηλιος. αφου κανω το μπανιο μου και ενω ντυνομουν στο δωματιο μου ξαφνικα αρχισα να ζεσταινομαι και να ιδρωνω ενω το κλιματιστικο ηταν ανοικτο, σιγα σιγα αρχιζουν ολα να σκοτεινιαζουν μεχρι που δεν εβλεπα τιποτα και ενοιωθα πολυ περιεργα. πανικοφλητη και κρατωντας τους τοιχους φωναζω στους γονεις μου που με το σορυ με κουβαλησαν στο αυτοκινητο για να με μεταφερουν στο νοσοκομειο. στην διαδρομη μου βρεχουν το προσωπο με νερο και το κλιματιστικο να φυσαει καταπανω μου, αρχιζω σιγα σιγα να συνερχομαι και τοτε στην σκεψη του νοσοκομειο αντιδρω και τους ζητω να με πανε σε ενα φαρμακειο να αγορασω βιταμινες, αληθεια ενοιωθα καλυτερα η τουλαχιστον ετσι νομιζα. στο φαρμακειο για κακη μου τυχη ειχε ουρα, σε λιγα λεπτα ξαναρχισουν τα ιδια συπτωματα και αρχιζει και τρεμουλο, μεχρι και τα δοντια μου χτυπουσαν. ο φαρμακοποιος μου περνει την πιεση και την βρισκει 17,9 αρκετα ψιλη για τηνηλικια μου. μας συνιστα επειγοντως νοσοκομειο. στο δρομο για το νοσοκομειο χειροτερευω ακομη περισσοτερο. αφου μου κανουν ολες τις απαραιτητες εξετασεις μου δινουν ενα χαπακι για να πεσει η πιεση. οταν ηρθε ο γιατρος εμαθα οτι το χαπακι ηταν ηρεμιστικο. η διαγνωση: κριση πανικου.πρωτη φορα την ειχα ακουσει η μαλλον μεχρι τη μερα εκεινη δεν ηξερα τι σημαινει.αυτο ηταν και η αρχη του μαρτυριου μου, μετα απο αυτο ακθε τρεις και λιγο παθαινα τα ιδια, επισκεφτηκα ενα σωρο γιατρους, εκανα εν σωρο εξετασεις και ξοδεψα του κοσμου τα λεφτα για να μου λενε ολοι οτι δεν βρισκουν κατι το παθολογικο.ειχα γινει αγραφοβικη,δεν μπορουσα να μεινω λεπτο μονη μου, στην δουλεια απουσιαζα συνεχεια και ειχα προβλημα με τους εργοδοτες μου (ειναι και πολλοι δεν μου φτανει) και γενικα η ζωη μου ενα μπαχαλο. να ταλαιπορουμε και να ταλαιπωρω και τους γυρω μου.τους γονεις μου, τον αρραβωνιαστικο μου, ολους.τελικα με προτροπη της μαμας μου κλεινω ραντεβου σε ενα νευρολογο ψυχιτρο που παρακολουθουσε την γιαγια μου για το αλτσχαιμερ.ο γιατρος απο την πρωτη κιολας επισκεψη με εκανε να νοιωσω αισιοδοξια αλλα μου εξηγησε οτι το ειχα αφησει πολυ καιρο και ειχα ηδη μπει στην παγιδα της καταθλιψης. μου προτεινε φαρμακευτικη αγωγη με cipralex,ημουν ανενδωτη. εγω να καταληξω με τα χαπια , ουτε να το σκεφτω δεν ηθελα. τελικα με επεισε και ξεκινησα θεραπεια. απο τις πρωτες κιολας εβδομαδες ενοιωσα καλυτερα ομως ειχα φοβερη νυστα. στην δουλεια αναγκαστικα να τους εκμυστηρευτω το προβλημα μου και ζητησα μειωμενο ςραριο εργασιας μεχρι να νοιωσω καλυτερα. ευτυχως το δεχτηκαν. σχολανα το μεσημερι και κοιμομουν ατελειωτες ωρες, το βραδυ ξανα υπνο.σιγα σιγα περασαν οι νυστες και ξαναβρηκα τους ρυθμους μου. δοκιμασα πολλεσ φορες να τα σταματησω , σε περιοδους διακοπων που ημουν χαλαρη αλλα ολο και κατι γινοταν και δεν τα σταματουσα τελικα. εντομεταξυ ολο και παχαινα. ξεκινησα με 53 κιλα και μεχρι τον 11/2010 που τα σταματησα ημουν 68. με στεναχωρουσε παρα πολυ το θεμα των κιλων γιατι μια ζωη ημουν αδυνατη και αυτω δεν ηταν απλα κιλα αλλα παραμορφωση του κορμιου μου, εν αφουσκωμα πολυ περιεργο. ο γιατρος ελεγε πως δεν πρεπει να με απασχολει αυτο γιατι εχουμε αλλα προβληματα να λυσουμε. εντομεταξυ οσο διαστημα επερνα φαρμακα αραιωσα την ψυχοθεραπεια, δεν την θερωρουσα απαραιτητη, μεγα λαθος απο οτι καταλαβα στη συνεχεια. να μην σας τα πολυλογω τον 10/2010 παντρευομαι, ολοι να μας χαιρετουν και μετα να ρωτανε την μανα μου ποτε με το καλο γενναω. ελεος. στο ταξιδι του μελιτος καταλαθος ξεχνω για 2-3 μερες να πιω τα χαπια μου. αυτο ηταν , πηρα την αποφαση να τα σταματησω, φυσικα τα ειχα ελαττωσει σταδιακα απο πριν.γυριζωντας απο το ταξιδι, το ονειρο κρατησε για λιγους μηνες , μεχρι που μια μερα φευγωντας απο την δουλεια, μπλεκω σε κινηση και παθαινω κριση πανικου ενω περιμενω τα αυτοκινητα μπροστα μου να προχωρησουν, τραυματικη εμπειρια.κατ διατηματα αρχιζουν παλι οι κρισεις, επανερχονται οι φοβιες και τα συναφη. ξεκινω ψυχοθεραπεια με μια κλινικη ψυχολογος, με βοηθαει ναι μεν αλλα η κατασταση παραμενει σταθερη με τα ηρεμιστικα παντοτε στο κρυφο φερμουαρ της τσαντας μου και σχεδον σε ολες τις τσαντες που χρησιμοπουσα. καθςε φορα που επερνα αλλη τσαντα εβαζα μεσα κι'αλλα για να νοιωθω ασφαλεια. με την ψυχολογο καταληξαμε να ξαναγυρισω στον γιατρο μου και νατου ζητησω να αρχισω μια νεα θεραπεια με αλλο φαρμακο που να μην βαζει βαρος και να μην με εμποδιζει απο μια ενδεχομενη εγκυμοσυνη. εντομεταξυ αυτους τουσ λιγους μηνες που εμεινα χωρις θεραπεια εγινα 58 κιλα χωρις καμια προσπαθεια και ηταν το μονο ευχαριστο πραγμα που μου ετυχε αυτο το διαστημα. βεβαια ειχα πολλους λογους για να ειμαι ευτυχισμενη αλλα για μενα ειχαν αρχισει ολα να περνουν ενα σκουρο χρωμα που αν δεν αρχιζα αμεσως θεραπεια θα γινονταν μαυρα καταμαυρα. ο γιατρος μου εδωσε το zoloft. ειμαι στην 4η βδομαδα, ηδη νοιωθω πολυ καλυτερα. ταλαιπωρηθηκα λιγος την πρωτη βδομαδα με κομαρες, μετα με αυπνιες αλλα περασαν αυτα.τις τελευατιες 12 μερες τρεμουν τα χερια μου παρα πολυκαι ειδικα την μερα. το βραδυ αρχισουν να ηρεμουν. με ταλαιπωρει αφανταστα αυτο και μου ειναι δυσκολο καισ την δουλεια, ασε που ολοι τον εχουν προσεξει και αρχισαν τις ερωτησεις. δεν ξερω αν ειναι και αυτο περατικο οπως και τα προηγουμενα συμπτωματα. ο γιατρος λεει να περιμενω ακομα λιγο να δουμε, φοβαμαι ομως οτι δεν θα το αντεξω. ειμαι συνεχεια σε υπερενταση...... ασ μου πει καποιος αν του εχει συμβει κατι παρομοιο σας παρακαλω. επισης θελω πολυ να κανω ενα παιδακι και βλεπω τον συζυγο μου οτι εχει αρχισει να απογοητευεται που δεν μας ετυχε ακομα. ισως ομως απο το πολυ αγχος να μην τα καταφεραμε και τωρα με την θεραπεια να βοηθηθω και σ'αυτο τον τομεα. φοβαμαι ομως μηπως ειναι επικινδυνα αυτα τα φαρμακα για ενα εμβρυο. οι γιατροι λενε πως ειναι απο τα πιο ασφαλη...... δεν ξερω, εχω μπερδευτει. στο μυαλο μου ειναι ολα ενα μπαχαλο.... περιμενω απνατησεις σας και συγνωμη αν σας κουρασα.
23-09-2011, 01:45
John11

Quote:

Originally Posted by marinaki236

ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΩ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΩ ΕΙΣ ΠΕΡΑΣ! ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΔΥΣΠΝΟΙΑ.

Πρώτα απ' όλα να πω ότι σε κάποιο βαθμό περνάω αντίστοιχα. Αυτό που έχω καταλάβει για μένα είναι πως δεν πρέπει να "ρίχονουμε μπουνιά στο μαχαίρι". Εννοώ ότι δεν χρειάζεται -όταν δεν μπορούμε- να κάνουμε απαραίτητα κάτι, και επίσης δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι απαραίτητα χωρίς "βοήθεια". Βοήθεια μπορεί να είναι οτιδήποτε, άλλοι χρησιμοποιούν τη θρησκεία, άλλοι χρησιμοποιούν το να φαίνονται ξύπνοι, άλλοι χρησιμοποιούν ηρεμιστικό, άλλοι χρησιμοποιούν άλλους ανθρώπους, άλλοι χρησιμοποιούν τις υπάρχουσες επιτυχίες τους, άλλοι χρησιμοποιούν επιθετικότητα, η λίστα αυτή δεν τελειώνει... Προσωπικά θα σου πρότεινα να χρησιμοποιήσεις τα ήδη υπάρχοντα. Λίγο ηρεμιστικό και τη μητέρα σου.

Quote:

ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΠΟΙΑΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΗΛΙΘΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ, ΚΟΚΚΙΝΙΣΜΑ, ΥΔΡΟΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΤΑΣΗ ΦΥΓΕΙΣ...

Hλίθια συμπτώματα τα ονομάζεις.
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένα εξαιρετικής αντοχής και εξαιρετικής λειτουργικότητας "μηχάνημα". Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, είναι εύκολο να καταλάβει αυτό το πράγμα. Αν ψάξει κανείς θα δει ότι δεν υπάρχουν πολλά -τεχνητά- μηχανήματα που να μπορούν να δουλεύουν συνεχώς και για π.χ. 70 χρόνια!! Το ανθρώπινο σώμα δουλεύει συνεχώς για 70 τόσα χρόνια.
Και το ανθρώπινο σώμα έχει περιορισμούς. Πολλοί θα ήθελαν να σήκωναν 200 κιλά αλλά δεν μπορούν. Δεν μπορούμε να υπερβούμε κάποια όρια. Μπορούμε να γυμναστούμε και να τα "υπερβούμε", αλλά κατά κάποιο τρόπο τα όρια παραμένουν. Με τον ίδιο τρόπο η αντίδραση του οργανισμού που είναι η κρίση πανικού δεν είναι ηλίθια. Έχει αιτία (υπέρβαση ορίου) και είναι αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων καταστάσεων. Ανεξάρτητα αν βλέπουμε ή όχι αυτές τις καταστάσεις.

Το δεύτερο λοιπόν πράγμα που χρειάζεται κάποιος να κάνει είναι να ανακαλύψει στο που ξεπεράστηκαν τα όρια. Μπορεί σε σωματικό επίπεδο να είμαστε έξυπνοι και να καταλαβαίνουμε τα όρια, νομίζω όμως ότι σε ψυχολογικό επίπεδο δεν είμαστε τόσο έξυπνοι και δεν αντιλαμβανόμαστε τα όρια.