Γεια σας, έχω γράψει στο φόρουμ την ιστορία μου. Ειμαι χρονια κολλημένη με τον πρώτο μου έρωτα στα 15 που τα είχαμε για 3 χρονια και έληξε όταν επιχειρήσαμε να κάνουμε σεξ για πρώτη φορά και ήταν τραυματική εμπειρία. Μετά από λίγο καιρό ερωτεύθηκε άλλη οπότε πήρα την απόφαση να χωρίσουμε.
Δεν μπόρεσα εντούτοις να τον ξεπεράσω και πρόσφατα επικοινώνησα μαζί του σε φιλικό επίπεδο. Θυμάμαι από τοτε που ήμασταν μαζί ότι ήταν άνθρωπος πολύ παράξενος. Έξυπνος πολύ Αλλά με πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Έκανε μπουλινγκ σε καποια ατομα εξ αιτιας κυριως της εξωτερικης τους εμφανισης και της ευφυίας τους. Μετά όταν περάσαμε στο Πανεπιστήμιο αυτός μπήκε στην ιατρική κάτι που του φούσκωσε πιο πολύ τα μυαλά.
Οταν χωρισαμε διάβασα ένα φύλλο χαρτι οπου εγραφε τις σκεψεις του. Τρομαξα γιατί έλεγε ότι δεν αγαπάει κανέναν και ότι το παίζει καλός στους φιλους ενώ κρυφά τους φθονει και τους μισεί. Δεν είδα πουθενά να με αναφέρει. Μπορώ να πω ότι ήταν ένα άτομο που σε γοήτευε στις συζητήσεις και οι γνώσεις που είχε για την ηλικία του ήταν εντυπωσιακές. Αυτο όλο με έκανε να τον θαυμάζω.
Στη φιλική μας επικοινωνία του ειπα οτι πασχω απο ΙΨΔ και αυτος μου ειπε να μην το πιστευω και μου ανέφερε ότι ιδιος εχει διαγνωστει με ναρκισσιστικη, αντικοινωνική, παρανοειδη και ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή προσωπικοτητας. Γίνεται Αυτο? Τόσες πολλές παθησεις σε ένα άτομο? Και αν γίνεται αυτό ποια είναι συνήθως η εξέλιξη αυτών των ατόμων? Γινεται να αλλάξουν προς το καλύτερο? Εγώ πάντως δεν τον έβλεπα παρανοϊκό. Είναι πραγματικά άνθρωπος που σου δίνει την εντύπωση της τετραγωνική λογικής.
