Μια χρονιά έφτασε στο τέλος της.
Λοιπόν ολοκλήρωσα την πρώτη μου σχολική χρονιά στη Θεσσαλονίκη και έχω να πω τα χειρότερα. Δεν πέρασα καλά, οι βαθμοί μου έπεσαν απ'το 19 πήγα στο 17 και με το ζόρι 17. Δεν έκανα ούτε μια παρέα, προσπάθησα να μιλήσω σε παιδιά ακόμη και να τους πω να πάμε έστω για έναν καφέ αλλά κανείς δεν δέχτηκε. Κανείς στο σχολείο δεν μου μιλά και ούτε στο φροντιστήριο κάνουμε ιδιαίτερη παρέα. Γενικά 10 μήνες εδώ δεν έχω προσαρμοστεί καθώς δεν έχω άτομο να μιλήσω, με έχουν κράξει γιατί έβγαινα μόνος μου στην παραλία και τώρα απλά κάθομαι μέσα, δεν έχω διάθεση για τίποτα. Χώρισα την κοπέλα μου στη Ρόδο(εκεί ζούσα) λόγω της απόστασης μπας και κάνω εδώ μια νέα αρχή, καμία δεν γύρισε καν να με κοιτάξει, ίσα ίσα με αποφεύγουν. Πφφ! Δεν ξέρω τι άλλο να πω, είμαι 16, η μισή εφηβεία μου πάει, με τι διάθεση θα δώσω εξετάσεις; Όλοι μου έλεγαν πως εδώ θα είναι καλύτερα αλλά εγώ δεν είδα αυτό το καλύτερα, δέχομαι μπούλινγκ επειδή βγαίνω μόνος και δεν έχω παρέες. Μακάρι τουλάχιστον να είχα έναν κολλητό ή έστω ένα άτομο να πάω για καφέ, δεν αντέχω εδώ, δεν μου αρέσει εδώ, όλα είναι χάλια και έχω τους γονείς μου από πάνω να μου λένε πως τους έχω πρήξει.