Δεν μπορώ να κλάψω...

Γεια σας. Ειμαι 19, εχασα την μητερα μου οταν ημουν αρκετα μικρος, δεν θυμαμαι και πολλα απο αυτην την περιοδο, απ οτι μου λενε ειχα πεσει σε καταθλιψη και ειχα πολλα νευρα, ξεσπουσα στον μικρο μου αδερφο μερικες φορες... Τοσα χρονια μετα δεν το σκεφτομαι πια πλεον, σε σημειο που με ανησυχει ωρες ωρες. Ειναι δυνατον να ξεπεραστει ποτε τελειως κατι τετοιο; Μηπως τα κραταω ακομη μεσα μου; Προσφατα πεθανε ενας θειος μου με τον οποιο ειχαμε καλες σχεσεις, ειμασταν γενικα κοντα... τελικα πηγα στην κηδεια του και δεν μπορουσα να ριξω ΕΝΑ ******** δακρυ. Ηθελα να κλαψω και δεν μπορουσα. Ειναι δυνατον; Τι συμβαινει; Με εχει κανει τοσο ψυχρο το συμβαν με την μητερα μου; Μηπως κραταω μεσα μου το πενθος και με μαυριζει σιγα σιγα; Πραγματικα δεν ξερω... αν εχετε παρομοιες εμπειριες ή μπορειτε να με διαφωτισετε λιγο θα σας ευγνωμωνουσα...

Όταν ζεις κάτι πολύ άσχημο... Προτιμάς να το θάβεις για να μπορεις να προχωρήσεις. Υπάρχουν φορές που το θάβεις τόσο πολύ που αναρωτιέσαι κιόλας αν έγινε.. Όσο αφορά το γεγονός ότι δεν έκλαψες ίσως να είναι μια αντίδραση όσο αφορά τον θάνατο..

Τότε που είχες πέσει σε κατάθλιψη σε παρακολουθουσε κάποιος ειδικός;

Quote:

---

Originally Posted by Darkflame

Γεια σας. Ειμαι 19, εχασα την μητερα μου οταν ημουν αρκετα μικρος, δεν θυμαμαι και πολλα απο αυτην την περιοδο, απ οτι μου λενε ειχα πεσει σε καταθλιψη και ειχα πολλα νευρα, ξεσπουσα στον μικρο μου αδερφο μερικες φορες... Τοσα χρονια μετα δεν το σκεφτομαι πια πλεον, σε σημειο που με ανησυχει ωρες ωρες. Ειναι δυνατον να ξεπεραστει ποτε τελειως κατι τετοιο; Μηπως τα κραταω ακομη μεσα μου; Προσφατα πεθανε ενας θειος μου με τον οποιο ειχαμε καλες σχεσεις, ειμασταν γενικα κοντα... τελικα πηγα στην κηδεια του και δεν μπορουσα να ριξω ΕΝΑ ******** δακρυ. Ηθελα να κλαψω και δεν μπορουσα. Ειναι δυνατον; Τι συμβαινει; Με εχει κανει τοσο ψυχρο το συμβαν με την μητερα μου; Μηπως κραταω μεσα μου το πενθος και με μαυριζει σιγα σιγα; Πραγματικα δεν ξερω... αν εχετε παρομοιες εμπειριες ή μπορειτε να με διαφωτισετε λιγο θα σας ευγνωμωνουσα...

---

δεν διαβασα τι ειπες....διαβασα μονο δεν μπορω να κλαψω....κ γω.....ειτε απο πολυ στενοχωρια ειτε εαν πινεις αντικαταθλιπτικα κ παρεμφερη οφειλεται....αν κ μαλλον σε εκανε σκληρο οι δυσκολιες της ζωης η κουβαλας μια χρονια θλιψη(ψυχαναλυτικες μπουρδες αυτες αλλα ετσι το βλεπω)

Nομιζω με παρακολουθουσε μια ψυχολογος ναι... ομως δεν θυμαμαι πραγματα για την κατασταση μου τοτε. Παρα μονο οτι μου εχουν πει..

Θανο τι να σου πω απο φαρμακα δεν εχω παρει ποτε τιποτα... χρονια θλιψη δεν ξερω αν εχω, δεν ειμαι μονιμα σε καταθλιψη αν και υπαρχουν στιγμες που ειμαι χαλια χωρις λογο. Αν με εκαναν σκληρο οι εμπειριες της ζωης τοτε γιατι στεναχωριεμαι σε αλλα θεματα ασημαντα σε σχεση με αυτα που περασα; μου φαινεται παραλογο..

Quote:

---

Originally Posted by Darkflame

Θανο τι να σου πω απο φαρμακα δεν εχω παρει ποτε τιποτα... χρονια θλιψη δεν ξερω αν εχω, δεν ειμαι μονιμα σε καταθλιψη αν και υπαρχουν στιγμες που ειμαι χαλια χωρις λογο. Αν με εκαναν σκληρο οι εμπειριες της ζωης τοτε γιατι στεναχωριεμαι σε αλλα θεματα ασημαντα σε σχεση με αυτα που περασα; μου φαινεται παραλογο..

---

χωρις να το συνειδητοποιησεις μπορει να εγινε ολο αυτο.....οι δυσκολιες που περασες...που στερηθηκες....δεν μιλω για καταθλιψη καμια σχεση.....αλλα μια βαθια ριζομενη θλιψη και οχι ανεμελια που σε σκλυρηνε.....αυτο μπορει να ειναι και για καλο,μια αμυνα για τις αντιξοοτητες αλλα εαν εχεις την αναγκη να κλαψεις πρεπει να προσπαθησεις να το δεις

Η αφορμή για να ανοίξεις το θέμα ήταν η απώλεια του θείου σου ή είναι κάτι που σε προβληματίζει εδώ και καιρό για κάποιο λόγο;

Εγώ δεν βλέπω κάτι το τρομερά ανησυχητικό, στεναχωρήθηκες πολύ αλλά δεν έκλαψες. Ε, και;
Άλλος άνθρωπος είναι πιο εκδηλωτικός, άλλος λιγότερο. Άλλος αντιδρά διαφορετικά σε άλλες φάσεις της ζωής του. Άλλος σοκάρεται και μπλοκάρει σε μία δύσκολη κατάσταση και μπορεί εκείνη τη στιγμή να αντιδρά ψύχραιμα έως και ψυχρά και να του βγει το έντονο συναίσθημα σε μεταγενέστερο χρόνο.