Originally Posted by
Vox
Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου. Κουράγιο.
Είναι φυσικό γιατί το ξύπνημα και η έξοδος από το κρεβάτι σηματοδοτούν την έναρξη των δραστηριοτήτων της ημέρας (υποχρεώσεις, συχνά βαρετές, κουραστικές ή και ανεπιθύμητες ασχολίες) για τις οποίες, λόγω και του νεαρού της ηλικίας σου, η παρουσία του πατέρα σου λειτουργούσε σαν αόρατο στήριγμα· μόνο που δεν το είχες συνειδητοποιήσει ως τώρα.
Κι αυτό μού φαίνεται αναμενόμενο. Η απώλεια του πατέρα σου σε έφερε αντιμέτωπο με το τέλος της ζωής με τον πλέον σκληρό τρόπο. Αυτό ακριβώς έχει φέρει το γενετήσιο ένστικτο σε κατάσταση συναγερμού. Η ταραχή και ο φόβος του θανάτου έχουν φτάσει σε μεγάλο βάθος μέσα σου, μέχρι εκεί που δεν μπορείς να δεις όταν είσαι ξύπνιος. Μία έξοδος από το ζοφερό κλίμα που εγκαθίσταται με το χαμό ενός τόσο αγαπημένου προσώπου είναι και η δημιουργία καινούργιας ζωής. Βρίσκεσαι κατά τη γνώμη μου στην ιδανική ηλικία για κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά δε γίνονται κατά παραγγελία. Σου εύχομαι πάντως ολόψυχα μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να περιμένεις ήδη το πρώτο παιδάκι σου.
Και κάτι τελευταίο. Αν ο θάνατος του πατέρα σου προήλθε από νόσημα που εμφανίστηκε πριν από τα 60, ειδικά καρδιαγγειακής φύσης, τότε καλό είναι σιγά-σιγά να αρχίσεις να παρακολουθείς και τη δική σου υγεία. Δεν υπάρχει λόγος πανικού, είσαι νέος, έχεις καιρό. Απλά είναι κάτι που πρέπει να έχεις υπόψιν για το μέλλον.