Δε μπορω να νιωσω!

Καλησπερα σας. Πριν περιπου 2,5 βδομαδες εχασα τη γιαγια μου η οποια πεθανε απο ανακοπη. Ηταν 84 ετων και εγω 14, και ειναι το πρωτο ατομο που εχω χασει στη ζωη μου. Με τη γιαγια μου ειμασταν παρα πολυ κοντα και την αγαπουσα απιστευτα πολυ. Ηταν το ατομο που εδινε χαρες στην οικογενεια, και παρολο πολλων προβληματων μας βοηθουσε παρα πολυ. Ειμουν σχετικα προετοιμασμενη για τον θανατο της καθως γνωριζα οτι ηταν βαρια αρρωστη. Τις πρωτες 3-4 μερες εκλαιγα συνεχομενα αλλα παντα μου ελεγαν ολοι να σταματησω. Ετσι μετα, εκανα αυτο που ειπαν και σταματησα. Ειχα την αναγκη να κλαψω, αλλα δε το εκανα. Πλεον, ειμαι παρα πολυ πιεσμενη και εχω ερθει σε κατασταση να θελω να τη σκεφτω και να μη μπορω! Ειναι υπερβολικα ψυχοφθορο διοτι παντα τη σκεφτομαι στο υποσυνηδειτο μου αλλα κατα καποιο τροπο δε μπορω να βαλω τις συνηδειτες μου σκεψεις στη σειρα και να αντιληφθω οτι οντως την εχασα. Μου λειπει παρα πολυ και ποναω ψυχικα. Ορκιζομαι δεν ειμαι ακαρδη αλλα εχει αποσυντονυστει η ψυχολογια μου και δε μπορω να εκφραστω. Θελω απλα να νιωσω κατι! Σας παρακαλω, πειτε μου τις αποψεις σας πανω στο θεμα μου.

Κουράγιο και υπομονή.... Αν σε αναπαευει μπορείς να πας στο τάφο της γιαγιάς σου να της ανάψεις ένα κεράκι και να κάτσεις εκεί για 10 λεπτά; όταν δενομαστε με ανθρώπους που υπάρχουν στην ζωή μας, απλά μας λυπεί το γεγονός ότι φεύγουν...

Μα αυτό θα έπρεπε να μας γεμίζει αισιοδοξία, γιατί οι άνθρωποι πάνε στον παράδεισο... Τι θα προτιμούσες να ζήσει και άλλο η γιαγιάκα σου και να πονάει; ή να πάει μαζί με τους αγγέλους του Κυρίου;

συλλυπητηρια για την γιαγια σου, ντεμι.
δεν χρειαζεται να "εκβιαζεις" τα συναισθηματα σου, ουτε να αγχωνεσαι. το οτι νοιωθεις παγωμαρα, δεν σημαινει οτι δεν την αγαπας. εχει πολλες εκδηλωσεις το πενθος κι εσυ εχεις τωρα μια απο αυτες. θα ερθουν κι αλλες. και θα ξανακλαψεις, και θα την ξανασκεφτεις συνειδητα και πολλα αλλα. μονο ο χρονος θα τα ισορροπησει ολα αυτα και θα την σκεφτεσαι με αγαπη, αλλα χωρις τοσο πονο, ουτε τοσο μπερδεμα.

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

Κουράγιο και υπομονή.... Αν σε αναπαευει μπορείς να πας στο τάφο της γιαγιάς σου να της ανάψεις ένα κεράκι και να κάτσεις εκεί για 10 λεπτά; όταν δενομαστε με ανθρώπους που υπάρχουν στην ζωή μας, απλά μας λυπεί το γεγονός ότι φεύγουν...

Μα αυτό θα έπρεπε να μας γεμίζει αισιοδοξία, γιατί οι άνθρωποι πάνε στον παράδεισο... Τι θα προτιμούσες να ζήσει και άλλο η γιαγιάκα σου και να πονάει; ή να πάει μαζί με τους αγγέλους του Κυρίου;

---

αν δεν πανε πουθενα, που μπορουμε να σε βρουμε για να ζητησουμε τα λεφτα μας πισω;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αν δεν πανε πουθενα, που μπορουμε να σε βρουμε για να ζητησουμε τα λεφτα μας πισω;

---

καλοοο, ρεμεντυ........

Quote:

---

Originally Posted by demy

Καλησπερα σας. Πριν περιπου 2,5 βδομαδες εχασα τη γιαγια μου η οποια πεθανε απο ανακοπη. Ηταν 84 ετων και εγω 14, και ειναι το πρωτο ατομο που εχω χασει στη ζωη μου. Με τη γιαγια μου ειμασταν παρα πολυ κοντα και την αγαπουσα απιστευτα πολυ. Ειχα την αναγκη να κλαψω, εχει αποσυντονυστει η ψυχολογια μου και δε μπορω να εκφραστω. Σας παρακαλω, πειτε μου τις αποψεις σας πανω στο θεμα μου.

---

Αμα σου κανει καλο να κλαψεις , καντο......... ειναι φυσιολογικο να στεναχωριεσαι πολυ , δεδομενου του νεαρου της ηλικιας σου......

Quote:

---

Originally Posted by demy

Καλησπερα σας. Πριν περιπου 2,5 βδομαδες εχασα τη γιαγια μου η οποια πεθανε απο ανακοπη. Ηταν 84 ετων και εγω 14, και ειναι το πρωτο ατομο που εχω χασει στη ζωη μου. Με τη γιαγια μου ειμασταν παρα πολυ κοντα και την αγαπουσα απιστευτα πολυ. Ηταν το ατομο που εδινε χαρες στην οικογενεια, και παρολο πολλων προβληματων μας βοηθουσε παρα πολυ. Ειμουν σχετικα προετοιμασμενη για τον θανατο της καθως γνωριζα οτι ηταν βαρια αρρωστη. Τις πρωτες 3-4 μερες εκλαιγα συνεχομενα αλλα παντα μου ελεγαν ολοι να σταματησω. Ετσι μετα, εκανα αυτο που ειπαν και σταματησα. Ειχα την αναγκη να κλαψω, αλλα δε το εκανα. Πλεον, ειμαι παρα πολυ πιεσμενη και εχω ερθει σε κατασταση να θελω να τη σκεφτω και να μη μπορω! Ειναι υπερβολικα ψυχοφθορο διοτι παντα τη σκεφτομαι στο υποσυνηδειτο μου αλλα κατα καποιο τροπο δε μπορω να βαλω τις συνηδειτες μου σκεψεις στη σειρα και να αντιληφθω οτι οντως την εχασα. Μου λειπει παρα πολυ και ποναω ψυχικα. Ορκιζομαι δεν ειμαι ακαρδη αλλα εχει αποσυντονυστει η ψυχολογια μου και δε μπορω να εκφραστω. Θελω απλα να νιωσω κατι! Σας παρακαλω, πειτε μου τις αποψεις σας πανω στο θεμα μου.

---

Συλληπητηρια κοριτσι μου ,να εισαι γερη να την θυμασαι !

Κοιταξε να μην καταπιεζεις τα συνασθηματα σου και αφησε τα να εκδηλωθουν ..Οσο δεν τα αφηνεις τοσο πιο δυσκολο θα ειναι ολο αυτο ..
Ασε τον χρονο να κανει την δουλεια του και εσυ κανε αυτα που νομιζεις οτι πρεπει για την ψυχουλα της για να νοιωθεις ομορφα .

Αν θες μιλα και με καποιον πνευματικο να σου εξηγησει ορισμενα πραγματα και τουλαχιστον σε εμενα εδωσε διαφορετικη εικονα και τροπη στο πως να το διαχειριστω ολο αυτο .Εχει περασει πολυς καιρος και εγω καποιες στιγμες οταν σκεφτομαι το δικο μου ατομο ,ακομα και τωρα κλαιω ...ειναι πολυ ανθρωπινο ολο αυτο ...
Δεν περνανε ολα αυτα ,απλα καταλαγιαζουν και ειναι πιο διαχειρίσιμα ..
Αν εχεις την αναγκη να κλαψεις θα το κανεις ,αν εχεις την αναγκη να πας να αναψεις ενα κερακι παλι θα πας ...και γενικα θα κανεις οτι θελεις εσυ και ασε τους αλλους να λενε και να πιστευουν οτι θελουν .Σημασια εχει να μην καταπιεζεσαι ...

Ρε σεις υπόδουλοι σκοταδιστές αφήστε το κοριτσάκι στην ησυχία του ρε είναι πιο έξυπνη από όσο νομίζετε, αμέσως να την πέσετε σαν τα κοράκια με ψευτο παραδείσους και ψευτο πνευματικούς. Βρήκατε ευκαιρία για πλύση εγκεφάλου ίσως στην πιο στενάχωρη και ευαίσθητη περίοδο της ζωής της και αμέσως να την εκμεταλλευτείτε.
Επειδή εσείς εκπαιδευτήκατε με εβραϊκά παραμύθια και μύθους από τις μαυροντυμένες μάγισσες που μόνο απελπισία σου προκαλούν και τους ταϊζετε ακόμα τον 21ο αιώνα θέλετε να το φάνε αμάσητο και οι άλλοι ? ε όχι ρε.. αφήστε την ήσυχη λοιπόν και κρατήστε την παράνοια για τον εαυτό σας άιντε.

demy,

Εγώ δεν βλέπω κάτι το τρομερά ανησυχητικό, στεναχωρήθηκες πολύ, έκλαψες, με καλό σκοπό αλλά λανθασμένα σου είπαν οι γύρω σου να μην κλαις, το σταμάτησες. Ε, και; Κάποια στιγμή θα σου έρθουν πάλι αυθόρμητα τα συναισθήματα. Με το να προσπαθείς να εκβιάσεις τις ίδιες σου τις αντιδράσεις τι καταλαβαίνεις;

Άλλος άνθρωπος είναι πιο εκδηλωτικός, άλλος λιγότερο. Άλλος αντιδρά διαφορετικά σε άλλες φάσεις της ζωής του. Άλλος σοκάρεται και μπλοκάρει σε μία δύσκολη κατάσταση ή ο οργανισμός του το κάνει σαν αυτοάμυνα και μπορεί εκείνη τη στιγμή να αντιδρά ψύχραιμα έως και ψυχρά και να του βγει το έντονο συναίσθημα σε μεταγενέστερο χρόνο. Άλλος θέλει να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο αλλά πιέζει τον εαυτό του να μαζέψει τα κομμάτια του και να πάει παρακάτω. Όχι να σκέφτεσαι ενοχικά για αυτά βρε κορίτσι μου. Καμια φορά η πολλή ανάλυση δεν κάνει καλό.

Τότε δεν έχει νόημα να ζήσουμε καν, ας πεθάνουμε όλοι μαζί.....

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αν δεν πανε πουθενα, που μπορουμε να σε βρουμε για να ζητησουμε τα λεφτα μας πισω;

---

οι ανθρωποι που σε αγαπανε, σου ειπαν να μην κλαις γιατι νομιζουν οτι ετσι θα σταματησεις να στεναχωριεσαι και οτι ειναι για το καλο σου.
ομως κανουν λαθος. το σωστο ειναι να κλαις οσο αισθανεσαι την αναγκη αφου την αγαπας τοσο πολυ. καποια στιγμη θα μειωθει το κλαμα, ειναι ανθρωπινο

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Άλλος άνθρωπος είναι πιο εκδηλωτικός, άλλος λιγότερο. Άλλος αντιδρά διαφορετικά σε άλλες φάσεις της ζωής του............. ή ο οργανισμός του το κάνει σαν αυτοάμυνα . Καμια φορά η πολλή ανάλυση δεν κάνει καλό.

---

νομιζω Σονια οτι αυτη ειναι η περιπτωση μου με τον πατερα μου , που εχει υποστει εγκεφαλικο, δεν ειμαι τερας, οπως παρουσιαζουν καποιοι..................και η πολλη αναλυση ειναι εναντια στον χαρακτηρα μου .......

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

Τότε δεν έχει νόημα να ζήσουμε καν, ας πεθάνουμε όλοι μαζί.....

---

δλδ. πρεπει να ζουμε με την προσδοκια οτι θα παμε στον παραδεισο με ταγγελακια μετα θανατον ? αυτο ειναι το νοημα της ζωης ? ειναι μια παρηγορια αυτη, ισως και αληθεια , δεν πηγε κανεις και ξαναγυρισε για να μας το πει ......το νοημα της ζωης διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο........

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

Τότε δεν έχει νόημα να ζήσουμε καν, ας πεθάνουμε όλοι μαζί.....

---

το αντιθετο συμβαινει.
ζουμε (οσοι θελουμε να ζουμε. δεν ειναι και υποχρεωτικο), επειδη ειναι ενα δωρο η ζωη που δεν επαναλαμβανεται και γιατι αν δεν ειχαμε την ζωη, δεν θα ειχαμε τπτ... ΜΗΔΕΝ...
εγω δεν πιστευω καν οτι οσοι λενε οτι θα πανε στον παραδεισο , ειναι σιγουροι. αν εισαι σιγουρος οτι θα πας στον παραδεισο ειναι που θα πηγαινες μια ωρα αρχυτερα. τι να κανεις εδω να παιδευεσαι, αν υπαρχει παραδεισος οπου δεν υπαρχει εφορια και θα εισαι μονο ευτυχισμενος με ολους τους αγαπημενους σου, χωρις κανενα προβλημα; θα πηγαινες τρεχοντας.