Originally Posted by
petros81
Niels η μητέρα μου είναι συνταξιούχος νοσηλεύτρια και τώρα που θα της το πω ότι θα πάω σε δεύτερο ψυχίατρο είμαι σίγουρος ότι θα αντιδράσει λες και κάνω ανοσιούργημα. Φοβάμαι. Αυτή η πίεση που ασκεί με την άποψή της είναι ο λόγος που εμφανίζομαι ασταθής ως προς την αποφασιστικότητα μου να ξεκινήσω. Μου λέει ότι οι ίδιοι οι γιατροί ενοχλούνται όταν κάποιος τρέχει σε πολλούς γιατρούς της ίδιας ειδικότητας χωρίς ΛΟΓΟ ότι είναι γραφικοί με εμμονές και αμφισβητούν την επιστημονική αξία του γιατρού τους.
Δεν έκανα ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ με τον ψυχίατρο μου, είναι αδύνατον, βλέπει στο ΚΨΥ εκατοντάδες την εβδομάδα. Αλλά μαζί μου έχει αναπτύξει μια σχέση ιδιαίτερη, θυμάται απέξω το ιστορικό μου, κάνει εύστοχες παρατηρήσεις και συζητήσεις ενώ μου έχει αναφέρει ότι είναι φύση αδύνατον να είναι με όλους τους ασθενείς του έτσι λόγω του μεγάλου πλήθους. Άρα αισθάνομαι ότι με έχει έγνοια και λειτουργεί δεδομένων των συνθηκών με υψηλό επαγγελματισμό.
Ο νέος γιατρός το δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να ανακατευτεί στην φαρμακευτική μου αγωγή, οπότε έρχεται στα λόγια σου
Το σπαταλάω τα λεφτά μου ήταν λόγια του ψυχιάτρου μου όταν παλαιότερα σε αναζήτηση ομοιοπαθητικού του είπα ότι θα πάω σε ομοιοπαθητικό ψυχίατρο. Εν τέλει σε εκείνον πήγα δεν μου άρεσε και σταμάτησα, βρήκα άλλον ομοιπαθητικό. Μου είχε επίσης πει τότε να προσέχω γιατί στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει οικονομικό όφελος
ο νέος ψυχίατρος μου είπε ότι πρέπει να με δεις 1-2 φορές για να αποφασίσει τι θεραπεία ψυχοθεραπευτική χρειάζομαι και ΑΝ. Επίσης όλοι μου λένε να ρτήσω οπωσδήποτε τη γνώμη του παλιού ψυχίατρου.
οπότε όλα αυτά που αναφέρεις ως έλλειψη της δικής μου βούλησης, όλα είναι παρεμβολές τρίτων που με επηρρεάζουν