Γιατί δεν τολμάω;

Καλησπέρα, ίσως να μην είναι η σωστή κατηγορία για το θέμα μου. Σε αυτή την περίπτωση παρακαλώ τους διαχειριστές να το μετακινήσουν στη σωστή.

Ας προχωρήσω στο θέμα μου. Ο λόγος που ζητάω βοήθεια εδώ είναι γιατί τίποτα άλλο δε μου "δουλεύει". Ούτε οι συζητήσεις με τους γονείς μου, ούτε με φίλους..

Ειμαι γύρω στα 28. Έχω σχέση με μια κοπέλα αρκετα χρόνια (περίπου 6). Το κύριο θέμα που θα ήθελα να συζητήσω εδώ για να μη μακρυγορισω είναι το εξής :

Πολλές φορές που θέλω να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου (π. Χ. Να βγω με φίλους) κυριολεκτικά κωλώνω να το κάνω φοβούμενος ότι θα προκαλέσει την αντίδραση της κοπέλας μου. Δε λέω ότι όντως θα αντιδράσει, (αν και συνήθως το κάνει) απλά κάθε φορά που θέλω να βγω με τους φίλους μου με πιάνει και φοβάμαι να της το πω. Πολλές φορές δε το ξεστομιζω καν και μένω στο σπίτι μαζί της, ενώ τα παιδιά βγαίνουν, με αποτέλεσμα να γεμίζω θυμό μέσα μου. Σε σημείο που μπορεί να αρχίσω να χτυπάω πράγματα ή τον εαυτό μου από τα νεύρα (χωρις να με δει/ακούσει). Φυσικά δε φταίει αυτή γιατί, από μόνος μου δε τολμάω να πω ότι θέλω να βγω.

Ξέρω ότι είναι παράλογο και ότι μια σχέση θα έπρεπε να βασίζεται στην ειλικρίνεια και να μπορεί ο καθένας να είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει, φτάνει να μη "πατάει " τον άλλο.

Αλλά εγκλωβιζομαι τόσο πολύ σε αυτή την κατάσταση φοβούμενος την αντίδραση της, που δε τολμάω καν.

Δεν περιέγραψα τη σχέση για να μη μακρυγορισω, άλλωστε το πρόβλημα μου είναι πολύ συγκεκριμένο. Μπορείτε να ρωτήσετε ελεύθερα ο, τι κρίνετε απαραίτητο.

Ευχαριστω για τον χρόνο σας :)
Ειμαι εδώ για συζήτηση.

Καλησπέρα φιλε.Καταρχην για να υπάρχει υγεία στην σχέση πρεπει να υπάρχει ειλικρινά οπως ανέφερες και εσύ, πρέπει να συζητήσεις μαζι της το πώς νιώθεις και να βρείτε τι προκαλεί αυτο το συναίσθημα.

Αυτο συμβαινει με τη συγκεκριμενη κοπελα ή το παθαινεις σε ολες τις σχεσεις σου?Ειναι δλδ θεμα δικο σου ή ειναι κατι που τσο προκαλει η κοπελα με τη συμπεριφορα της.

Έξι χρόνια μαζί και έχεις αυτό το θέμα. Αυτό δείχνει ότι μάλλον από πάντα ήσουν έτσι και όχι μόνο με τη σχέση.
Πάνε λίγο πίσω στην παιδική ηλικία. Συνέβη κάτι με τους γονείς;; Δε σε άφηναν να παίρνεις πρωτοβουλίες μήπως; Είχες γονείς που αντιδρούσαν απότομα;
Τότε είναι από κει. Αν όχι, τότε μάλλον είσαι απλά people pleaser δηλαδή έχεις το σύνδρομο του καλού παιδιού και μάλλον η κοπέλα σου είναι πιο bossy και ίσως είναι χειριστικη. Ψάξε όλους αυτούς τους όρους. Δεν ξέρω αν όντως εισα ή είναι έτσι. Όλα αυτά έχουν μια βάση που λέω.
Τα όρια σου είναι μαλακά. Πρέπει να τα σκληρύνεις.
Το έχει πολύς κόσμος αυτό το θέμα μην αγχώνεσαι. Λύνεται

Quote:

---

Originally Posted by nicolina

Αυτο συμβαινει με τη συγκεκριμενη κοπελα ή το παθαινεις σε ολες τις σχεσεις σου?Ειναι δλδ θεμα δικο σου ή ειναι κατι που τσο προκαλει η κοπελα με τη συμπεριφορα της.

---

Το έπαθα πρώτη φορά σε αυτή τη σχέση. Και πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα και δικής μου και δικής της συμπεριφορά.

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Έξι χρόνια μαζί και έχεις αυτό το θέμα. Αυτό δείχνει ότι μάλλον από πάντα ήσουν έτσι και όχι μόνο με τη σχέση.
Πάνε λίγο πίσω στην παιδική ηλικία. Συνέβη κάτι με τους γονείς;; Δε σε άφηναν να παίρνεις πρωτοβουλίες μήπως; Είχες γονείς που αντιδρούσαν απότομα;
Τότε είναι από κει. Αν όχι, τότε μάλλον είσαι απλά people pleaser δηλαδή έχεις το σύνδρομο του καλού παιδιού και μάλλον η κοπέλα σου είναι πιο bossy και ίσως είναι χειριστικη. Ψάξε όλους αυτούς τους όρους. Δεν ξέρω αν όντως εισα ή είναι έτσι. Όλα αυτά έχουν μια βάση που λέω.
Τα όρια σου είναι μαλακά. Πρέπει να τα σκληρύνεις.
Το έχει πολύς κόσμος αυτό το θέμα μην αγχώνεσαι. Λύνεται

---

Δε νομίζω ότι ξεκίνησε απο τους γονείς καθώς είναι μια χαρά. Δεν είχα δλδ ποτέ πρόβλημα με τους γονείς μου. Η μητέρα μου είναι λίγο "αβουλο πλάσμα" αλλά μη φανταστείς. Έχει τον πατέρα μου που είναι υποστηρικτικος σε όλα.

Αλλά χτύπησες φλέβα με το "καλό παιδί". Από μικρός αυτό ήταν το χαρτί μου. Ότι είμαι καλό και φιλότιμο παιδί. Σε σημείο που να θέλω να πω σε κάτι όχι και να λέω ναι. Ίσως αυτό έχει περάσει και στο πως συμπεριφερομαι στη σχέση.

Η κοπέλα μου, από την άλλη, είναι απότομη, (και bossy όπως είπες) και θέλει να γίνονται σχεδόν όλα τα πράγματα με το δικό της τρόπο. Και εγώ γενικά την απογοητεύω συχνά. Για παράδειγμα, μια φορά που βγήκα, έξω είπα ότι θα λείπω 2 ώρες, τελικά γύρισα το πρωί. Δε της αρέσει να λέω κάτι και να κάνω κάτι άλλο. Θα μου πεις στους περισσότερους δεν αρέσει, αλλά πιάνεται πολύ από τα λόγια.

Θέλω να το λύσω αυτό το θέμα. Προτιμώ να χωρίσω πάρα να συνεχίσω έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by Geodim1

Δε νομίζω ότι ξεκίνησε απο τους γονείς καθώς είναι μια χαρά. Δεν είχα δλδ ποτέ πρόβλημα με τους γονείς μου. Η μητέρα μου είναι λίγο "αβουλο πλάσμα" αλλά μη φανταστείς. Έχει τον πατέρα μου που είναι υποστηρικτικος σε όλα.

Αλλά χτύπησες φλέβα με το "καλό παιδί". Από μικρός αυτό ήταν το χαρτί μου. Ότι είμαι καλό και φιλότιμο παιδί. Σε σημείο που να θέλω να πω σε κάτι όχι και να λέω ναι. Ίσως αυτό έχει περάσει και στο πως συμπεριφερομαι στη σχέση.

Η κοπέλα μου, από την άλλη, είναι απότομη, (και bossy όπως είπες) και θέλει να γίνονται σχεδόν όλα τα πράγματα με το δικό της τρόπο. Και εγώ γενικά την απογοητεύω συχνά. Για παράδειγμα, μια φορά που βγήκα, έξω είπα ότι θα λείπω 2 ώρες, τελικά γύρισα το πρωί. Δε της αρέσει να λέω κάτι και να κάνω κάτι άλλο. Θα μου πεις στους περισσότερους δεν αρέσει, αλλά πιάνεται πολύ από τα λόγια.

Θέλω να το λύσω αυτό το θέμα. Προτιμώ να χωρίσω πάρα να συνεχίσω έτσι.

---

Φυσικά και έπεσα μέσα σε αυτά που έλεγα το σύνδρομο του καλού παιδιού ψάξε στο ίντερνετ να δεις ένα βιντεάκι που έχει δημιουργήσει ο Στέφανος Ξενάκης εκεί πέρα θα σου λυθούν όλες οι απορίες για το ποιος είσαι για το γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι και όλα αυτά
Η κοπέλα σου είναι το αντίθετο από σένα θέλει να χειρίζεται καταστάσεις και συμπεριφορές και πρέπει και αυτή να πάρει τα μαθήματα της και να δει ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τίποτα εκτός από τον εαυτό μας εγώ λέω περίμενε λίγο ακόμα δούλεψες τον εαυτό σου για να γίνεις καλύτερος να ηρεμήσεις να βρεις τον εαυτό σου και μετά να δεις Με πιο ξεκάθαρο μάτι αν θα πρέπει να χωρίσει ή όχι γιατί τώρα το πρόβλημα είναι και από τους δυο σας και είναι κρίμα να πετάξετε κάτι τέτοιο το οποίο με κόπο χτισατε
Και να ξέρεις μία σχέση που επιβιώνει μέσα στα χρόνια πρέπει να επέλθει το growth και οι δύο δηλαδή να γίνεστε καλύτεροι άνθρωποι και να προσπαθείτε αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει μία σχέση αλληλοϋποστήριξη να αγαπάτε ο ένας τον άλλον και να τα καταφέρετε μαζί

Ένα σενάριο είναι ότι αυτό που φοβάσαι ειναι η σύγκρουση με τους άλλους. Αυτό συνήθως γίνεται όταν οι συγκρούσεις μας δημιουργούν έντονα αρνητικά συναισθήματα και σύγχιση που δεν μπορούμε ευκολα να διαχειριστούμε. Συμβαίνει συνήθως σε άτομα που βίωσαν πολλές συγκρούσεις στο οικογενειακό τους περιβάλλον, ή είχαν αυταρχικούς γονείς και υιοθέτησαν μία στρατηγική αποφυγής των συγκρούσεων. Για να ισχύει αυτό το σενάριο θα πρέπει αυτός ο φόβος να ειναι γενικευμένος, δλδ να υπάρχει και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής σου και όχι μόνο στη σχέση σου.

Εάν δεν ισχύει το πρώτο σενάριο, τότε αυτό σημαίνει ότι αυτό τον φόβο, (ή την φοβία) σου την έχει δημιουργήσει η σύντροφός σου με την αντιδραστική συμπεριφορά της. Το γιατί συμβαίνει αυτό, και πάλι νομίζω ότι αφορά αδυναμία διαχείρησης των συναισθημάτων που θα προκληθούν από την σύγκρουση.

Μερικές φορές στη ζωή μας οι συγκρούσεις ειναι αναπόφευκτες.

Η σύντροφός σου πως λειτουργεί με τους άλλους. Είναι επιθετική;

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Ένα σενάριο είναι ότι αυτό που φοβάσαι ειναι η σύγκρουση με τους άλλους. Αυτό συνήθως γίνεται όταν οι συγκρούσεις μας δημιουργούν έντονα αρνητικά συναισθήματα και σύγχιση που δεν μπορούμε ευκολα να διαχειριστούμε. Συμβαίνει συνήθως σε άτομα που βίωσαν πολλές συγκρούσεις στο οικογενειακό τους περιβάλλον, ή είχαν αυταρχικούς γονείς και υιοθέτησαν μία στρατηγική αποφυγής των συγκρούσεων. Για να ισχύει αυτό το σενάριο θα πρέπει αυτός ο φόβος να ειναι γενικευμένος, δλδ να υπάρχει και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής σου και όχι μόνο στη σχέση σου.

Εάν δεν ισχύει το πρώτο σενάριο, τότε αυτό σημαίνει ότι αυτό τον φόβο, (ή την φοβία) σου την έχει δημιουργήσει η σύντροφός σου με την αντιδραστική συμπεριφορά της. Το γιατί συμβαίνει αυτό, και πάλι νομίζω ότι αφορά αδυναμία διαχείρησης των συναισθημάτων που θα προκληθούν από την σύγκρουση.

Μερικές φορές στη ζωή μας οι συγκρούσεις ειναι αναπόφευκτες.

Η σύντροφός σου πως λειτουργεί με τους άλλους. Είναι επιθετική;

---

Ανάλογα. Αν πρόκειται για διαφωνία με κάποιον γνωστό όχι, αλλά θα το πει. Αν όμως π. Χ. Εχει να μιλήσει με κάποιον πωλητή /τηλεφωνητή για να εκφράσει δυσαρέσκεια για κάτι, εκεί ποιος είδε το θεό...

Το πρόβλημα που περιγράφεις για μένα ακουμπά σε δύο διαφορετικά αλλά σχετικά ζητήματα, στο κατά πόσο διεκδικώ τα δικαιώματά μου και στο κατά πόσο αποφεύγω τη σύγκρουση.
Ως προς τη διεκδικητική συμπεριφορά υπάρχουν 3 τύποι, ο παθητικός τύπος (που δεν διεκδικεί τα δικαιώματά του και λεει ναι για να μην δυσαρεστήσει), ο επιθετικός τύπος που διεκδικεί τα δικαιώματά του καταπατώντας τα δικαιώματα των άλλων ή με επιθετικό τρόπο και ο διεκδικητικός τύπος που σέβεται τον εαυτό και τα δικαιώματά του καθώς και τους άλλους και τα δικαιώματα των άλλων.
Η συμπεριφορά που περιγράφεις ανήκει στον παθητικο τύπο. Δίνεις πάρα πολύ χώρο στα δικαιώματα του άλλου και δεν σέβεσαι τις δικές σου ανάγκες και δικαιώματα.
Το άλλο μέρος είναι ο φόβος της σύγκρουσης. Ο λόγος που δεν εκφράζεις τις ανάγκες σου είναι γιατί θες να αποφύγεις τη συγκρουση με την κοπέλα σου. Γιατί φοβάσαι όμως τόσο πολύ τη σύγκρουση; Κρύβεται πίσω από αυτό το φόβο μήπως ο φόβος της εγκατάλειψης; Μήπως σε έχει εγκαταλείψει κάποια στο παρελθον ή μήπως η τωρινή συντροφό σου σου έχει δώσει το μήνυμα ότι άμα δεν συμφωνείς μαζί της θα σε απορρίψει / εγκαταλείψει;
Τέλος όταν δεν είμαστε ο εαυτό μας και ακρωτηριάζουμε σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες και επιθυμίες αυτό πάντα γυρνά μπούμερανγκ. Είτε σε πρόβλημα δικό μας ψυχολογικό - σωματικό, γιατί ο οργανισμός μας ξεσπά είτε σε πρόβλημα της σχέσης (νεκρώνεται η σχέση σιγά σιγά).
Εφόσον, έχεις αναγνωρίσει το πρόβλημα την επόμενη φορά, που θες να βγεις με τους φίλους σου να το πεις και να το κάνεις. Από την αντιδρασή της, δες ποιο είναι το πρόβλημα κατάματα.

Art_phil σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανάλυση. Όντως ανήκω στον παθητικό τύπο από τους 3 που περιγράφεις και ο λόγος πιστεύω ότι είναι η αποφυγή της σύγκρουσης.

Αυτό επειδή, τις περισσότερες φορές που που εξέφρασα κάτι που ήθελα δυσαρεστηθηκε λέγοντας πως αμέλησα πρώτα αυτήν ή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή κλπ.
Στο παρελθόν και με άλλες σχέσεις δεν είχα το ίδιο πρόβλημα. Συνήθως εκεί ήταν το αντίθετο, έκανα αυτό που ήθελα χωρίς τύψεις, αλλά όχι με την τόσο καλή έννοια. Δε θέλω να φτάσω σε εκείνο το επίπεδο. Απλά θέλω να επανέλθω και να μπορώ να κάνω και αυτα που θέλω.

Ευχαριστω πολύ για τις συμβουλές είναι εξαιρετικές.

Πιστεύω ότι ο λόγος που απφευγω τη σύγκρουση είναι γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει στο χωρισμό, όπως συνέβη στο παρελθόν με την ίδια σχέση αλλά προσωρινά. Και μάλλον δεν είμαι έτοιμος (ενώ θέλω)

Φίλος θα σου δώσω μια συμβουλή. ΜΙΑ ζωή έχουμε και τα χρόνια ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ. Δεν σου προσφέρει ευτυχία, τρως το χρόνο σου μαζί της έπρεπε να χωρίσεις χθες!!! Δεν πρέπει να χαραμίζεις για καμία και για κανέναν λόγο ούτε δευτερόλεπτο αν δεν είσαι καλά μαζί της. Διαφορετικά θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα μετανιώσεις για όλα αυτά.... και θα λες γιατί χαλούσα την ζαχαρένια μου και δεν κοιτούσα να περάσω καλα!