Κάποτε γνώρισα μια κοπέλα.
Δυσθυμία ήταν το όνομά της.
Απρόβλεπτα σκοτεινή η διάθεσή της.
Εγώ ήμουν κεφάτος, κι εκείνη είχε κουρασμένα μάτια.
Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.
Πάντα αναρωτιόμουν τι την έκανε να νιώθει έτσι.
Αχ, άμοιρη Δυσθυμία με τον ανέκφραστο θυμό σου... :)
