Originally Posted by
Layla123
Δεν γίνεται να είναι μόνο στο μυαλό μου και τόσο αληθινό είναι η φράση που λέω 100 φορές τη μέρα. Έχω χάσει τη χαρά μου,τίποτα δεν μπορώ να απολαύσω. Το σουπερμάρκετ είναι εφιαλτης,και γενικά όπου έχει κόσμο με πιάνει πολύ χειρότερα. Τους ελάχιστους καφέδες που πάω επειδή δεν μπορώ να λέω συνέχεια όχι είμαι ένα βήμα πριν σκάσω,δεν απολαμβάνω τίποτα. Κάθε μέρα αλλάζω τεχνικές αναπνοής ,κάνω πράγματα να του πάω κόντρα ,και κάθε μέρα είναι εδώ. Δεν ζω κανονικά με αυτό το πράγμα ,όλοι μου λένε ζεις ,θα σου φύγει θα δεις... Μα πως ;ποτέ ;
Να πας στον πνευμονολογο, δεν θα σου πω να μην πας γιατί έχω πάει κι εγώ 3 φορές και δεν με σταματαγε τίποτα. Θα μου στείλεις να μου πεις τα νέα σου ; Μήπως και σου πει κάτι κάποια τεχνική που θα μας απαλλάξει; Εγώ 3 διαφορετικούς και τίποτα.
Λυπάμαι που το περνάς όλο αυτό ειλικρινά ,ξέρω πολύ καλά πως είναι. Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αλλά δεν θυμάμαι τον εαυτό μου πριν αυτό. Όλη μέρα τα μάτια μου τρέχουν όταν σκέφτομαι τη ζωή μου τα τελευταία χρόνια .