Quote:
Originally posted by lenora
αυτό προσπαθώ να κάνω...δεν εμποδίζω τον εαυτό μου να κλάψει, ακόμα κι όταν είμαι στο δρόμο, σε μέσα μαζικής μεταφορές κ στη δουλειά μου ακόμα άπειρες φορές έχω κλάψει στις τουαλέτες. το θέμα είναι ότι εκεί που πάω να νιώσω κάπως καλύτερα βυθίζομαι όλο και περισσότερο. δεν έχω υπάρξει ποτέ ξανά έτσι. Ναι ήμουνα πολύ δεμένη...Ήταν τα πάντα για μένα. Η αγάπη μου, ο καλύτερος μου φίλος, η οικογένεια μου...Και έτσι ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή αποφάσισε ότι δεν θέλει ούτε καν να μου μιλάει...Δεν μπορώ να του πω πως νιώθω γιατί δεν τον βρίσκω πουθενά...Κι έτσι τα κρατάω μέσα μου. Πονάω πολύ..... Αν άκουγα τη φωνή του έστω και ένα λεπτό θα ένιωθα κάπως καλύτερα...