Θελω απλα να σταματήσω να σκέφτομαι

Γεια σε ολους.
Ειμαι 22 ετων και περναω τη χειρότερη εβδομαδα της ζωης μου. Εδω και 10 χρονια παλευω ανα διαστήματα με το αγχος και τα σωματικά που μου προκαλεί. Εδω και μια βδομαδα ομως ειναι οτι χειρότερο. Δε ξερω πραγματικά τι να κάνω για να ξεπεράσω ολο αυτο. Σκέφτομαι συνέχεια, οτι κατι θα παω, οτι θα πεθανω, οτι θα σταματήσει η καρδιά μου. Και μετά σφίξιμο, βάρος στο στήθος, ταχύπνια. Καθημερινά και ολη μερα το ιδιο πραγμα. Και παροτι ξερω οτι ειμαι καλα, ότι δεν εχω τιποτα και μου το υπενθυμίζω συνέχεια, το μυαλό μου εκεί κολλημένο. Προσπαθώ να κάνω πράγματα να ξεχνιέμαι αλλα με το που ηρεμω και συνειδητοποιώ οτι δε νιώθω τα γνωστά συμπτώματα, η ιδέα μπαίνει στο μυαλό μου και ξεκινούν και πάλι. Πλεον δε ξερω τι αλλο να κανω. Φοβάμαι τοσο πολυ, πραγματικά . Δεν εχω ξανα νιώσει έτσι. Φτανω σε σημείο να σταματω να κανω πράγματα γιατι φοβάμαι. Θελω μονο να καθομαι η να ειμαι ξαπλωμενη, αλλα αυτο ξερω οτι δε θα μου κανει καλο κι το παλεύω. Αλλα δεν αλλαζει τίποτα, και εγω πέφτω και αλλο.
Ηθελα απλα να τα πω σε κάποιον. Ευχαριστώ όποιον το διαβάσει και μου δωσει οποιαδήποτε συμβουλή.

Quote:

---

Originally Posted by Nafkoko

Γεια σε ολους.
Ειμαι 22 ετων και περναω τη χειρότερη εβδομαδα της ζωης μου. Εδω και 10 χρονια παλευω ανα διαστήματα με το αγχος και τα σωματικά που μου προκαλεί. Εδω και μια βδομαδα ομως ειναι οτι χειρότερο. Δε ξερω πραγματικά τι να κάνω για να ξεπεράσω ολο αυτο. Σκέφτομαι συνέχεια, οτι κατι θα παω, οτι θα πεθανω, οτι θα σταματήσει η καρδιά μου. Και μετά σφίξιμο, βάρος στο στήθος, ταχύπνια. Καθημερινά και ολη μερα το ιδιο πραγμα. Και παροτι ξερω οτι ειμαι καλα, ότι δεν εχω τιποτα και μου το υπενθυμίζω συνέχεια, το μυαλό μου εκεί κολλημένο. Προσπαθώ να κάνω πράγματα να ξεχνιέμαι αλλα με το που ηρεμω και συνειδητοποιώ οτι δε νιώθω τα γνωστά συμπτώματα, η ιδέα μπαίνει στο μυαλό μου και ξεκινούν και πάλι. Πλεον δε ξερω τι αλλο να κανω. Φοβάμαι τοσο πολυ, πραγματικά . Δεν εχω ξανα νιώσει έτσι. Φτανω σε σημείο να σταματω να κανω πράγματα γιατι φοβάμαι. Θελω μονο να καθομαι η να ειμαι ξαπλωμενη, αλλα αυτο ξερω οτι δε θα μου κανει καλο κι το παλεύω. Αλλα δεν αλλαζει τίποτα, και εγω πέφτω και αλλο.
Ηθελα απλα να τα πω σε κάποιον. Ευχαριστώ όποιον το διαβάσει και μου δωσει οποιαδήποτε συμβουλή.

---

Γειά και σε σένα! Δεν ξέρω αν βοηθάει νιώθω το ίδιο εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα η μόνη λύση είμαστε εμείς οι ίδιοι καλώς η κακώς. Είσαι όμως 22 βρες αυτό που σε γεμίζει και δώσε όλη σου την ενέργεια εκεί.Ασε το κρεβάτι αλήθεια σου λέω δεν βοηθάει καθόλου το λέω σε εσενα μπας και το ακούσω και εγώ αλλά κάθε μέρα πέφτω όλο και περισσότερο.Δεν ξέρω μπορεί να είναι μια φάση η και καταθλιπτικό επεισόδιο αλλά μην τα παρατάς βγάλε τα από μέσα σου και βάλε ένα στόχο.Αν δεν αλλάζει τίποτα καλό θα ήταν η επίσκεψη σε έναν ειδικό φιλικά πάντα και σε νιωθω απόλυτα για αυτό το λέω.! Κουράγιο δεν είσαι μόνη σου!

Quote:

---

Originally Posted by Nafkoko

Γεια σε ολους.
Ειμαι 22 ετων και περναω τη χειρότερη εβδομαδα της ζωης μου. Εδω και 10 χρονια παλευω ανα διαστήματα με το αγχος και τα σωματικά που μου προκαλεί. Εδω και μια βδομαδα ομως ειναι οτι χειρότερο. Δε ξερω πραγματικά τι να κάνω για να ξεπεράσω ολο αυτο. Σκέφτομαι συνέχεια, οτι κατι θα παω, οτι θα πεθανω, οτι θα σταματήσει η καρδιά μου. Και μετά σφίξιμο, βάρος στο στήθος, ταχύπνια. Καθημερινά και ολη μερα το ιδιο πραγμα. Και παροτι ξερω οτι ειμαι καλα, ότι δεν εχω τιποτα και μου το υπενθυμίζω συνέχεια, το μυαλό μου εκεί κολλημένο. Προσπαθώ να κάνω πράγματα να ξεχνιέμαι αλλα με το που ηρεμω και συνειδητοποιώ οτι δε νιώθω τα γνωστά συμπτώματα, η ιδέα μπαίνει στο μυαλό μου και ξεκινούν και πάλι. Πλεον δε ξερω τι αλλο να κανω. Φοβάμαι τοσο πολυ, πραγματικά . Δεν εχω ξανα νιώσει έτσι. Φτανω σε σημείο να σταματω να κανω πράγματα γιατι φοβάμαι. Θελω μονο να καθομαι η να ειμαι ξαπλωμενη, αλλα αυτο ξερω οτι δε θα μου κανει καλο κι το παλεύω. Αλλα δεν αλλαζει τίποτα, και εγω πέφτω και αλλο.
Ηθελα απλα να τα πω σε κάποιον. Ευχαριστώ όποιον το διαβάσει και μου δωσει οποιαδήποτε συμβουλή.

---

Θα μπορούσαμε να πούμε διάφορα σαν συμβουλές αλλά αυτό που είπες ότι παλεύεις δέκα χρόνια με το αγχος έστω ανά διαστήματα δείχνει κάτι που μάλλον χρειάζεται καλύτερη αντιμετώπιση. Έχεις σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια να μιλήσεις με ψυχολόγο; Ίσως βοηθήσει να καταλάβεις τι το πυροδοτεί και να μάθεις να το ελέγχεις χωρίς να χρειαστεί να πάρεις αγωγή. Σίγουρα αυτή η κατάσταση που βιώνουμε επιδεινώνει τέτοιας φύσεως προβλήματα. Αν έχεις κάποια συγκεκριμένα σωματικά συμπτώματα και έχεις κάνει εξετάσεις και δεν βρίσκουν κάτι τότε είναι ψυχολογικό και χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου.