admforall κι εγω το εχω κανει κυριως στα ταξιδια που πηγα μονη μου. αλλα ειναι πολυ αβολο και πλεον δε το κανω
Printable View
admforall κι εγω το εχω κανει κυριως στα ταξιδια που πηγα μονη μου. αλλα ειναι πολυ αβολο και πλεον δε το κανω
ναι σίγουρα είναι άβολο.επίσης όπως έγραψα και πιο πάνω δεν έχει σημασία σε πόσες δραστηριότητες συμμετέχεις αλλά το κατά πόσο έχεις την ικανότητα να αλληλεπιδράς μέσα σε αυτές με τον υπόλοιπο κόσμο που υπάρχει εκεί πέρα απο αυτό που προσφέρει η εκάστοτε δραστηριότητα.γιατι και εγώ παλιότερα συμμετείχα σε διάφορες δραστηριότητες αλλά και απο μικρός στο σχολείο, σχολή, φροντιστήριο, εργασία κτλ ενώ οι άλλοι έκαναν μεταξύ τους παρέα και έξω απο αυτό το πλαίσιο ή 'πηγαδάκια' μεταξύ τους εγώ ήμουν στην απέξω
Οσο κοινωνικος να εισαι οι 30αριδες εχουν ηδη φτιαξει τον "κοσμο" τους οπως τον θελουν.Εχουν φιλιες χρονων σχεσεις χρονων κλπ.Ο κοσμος δεν ειναι ανοιχτος να βαλει ατομα στη ζωη του σε αυτη την ηλικια.Επισης οταν δουν εναν ανθρωπο που ψαχνεται για νεες φιλιες η ειναι χρονια μονος του ειναι καχυποπτοι.Του τυπου "τι τρεχει τωρα μαυτην και δεν εχει σχεση τοσο καιρο, μηπως εχει καποιο κουσουρι? Τι τρεχει μαυτην κ θελει τωρα να προσκολληθει στην παρεα μας μηπως εχει καποιο κουσουρι? " Γιαυτο κ συνηθως κραταω κ λιγη παραπανω αξιοπρεπεια κ δε δειχνω ουτε λεω οτι εχω αναγκη για νεες παρεες ουτε κλαιγομαι οτι ειμαι μονη μου σε ατομα που δεν ξερω καλα.
Υπαρχουν πολλοι ανθρωποι θα μου πειτε που ειναι στη θεση μου.Εξω ομως στον πραγματικο κοσμο οι περισσοτεροι δεν εκδηλωνουν τα αισθηματα μοναξιας.Ολοι κραταμε αξιοπρεπεια προσχηματα και σιωπουμε.Μπορει να υπαρχουν ατομα που ξερω που θελουν κι αυτα φιλους ας πουμε.Αλλα εφοσον δε μιλαμε ανοιχτα οι ανθρωποι γι'αυτα και κανεις δεν κλαιγεται δημοσιως δε γινεται να συναντηθουν οι δρομοι μας.
αυτα που λες τα εχω κανει και εγω... και με θεωρουσα αντικοινωνικη που δεν σταυρωνα παρεες, αδεξια, κλπ.
Τωρα πια που τα βλεπω τωρα ξερεις τι πιστευω οτι φταιει?
το οτι δεν ανηκα σε καποιο κυκλο που να μου δινει ταυτοτητα. Ημουν μονη μου, κυκλοφορουσα μονη, σα να εκανα κυκλους μεσα στον κυκλο του εαυτου μου ενα πραγμα αν καταλαβαινεις τι θελω να πω... Δεν εκανα κυκλους μεσα σε εναν μεγαλο κυκλο ατομων οπου υπηρχε η δυνατοτητα τομης με ατομα που ηθελα να συναναστραφω...
Παλια οι ανθρωποι κοινωνικοποιούνταν στη δουλειά, εβρισκαν μια δουλεια και επιδιωκαν παρεες-σχεσεις απο εκει. Σημερα τα πραγματα εχουν αλλαξει. Κανεις μια δουλεια επειδη πρεπει! και κοινωνικοποιείσαι σε παρεες από το σχολείο σου, από τους alumni του πανεπιστημιου σου, από το κομμα στο οποιο ανηκεις, από τη θρησκεια στην οποία ανηκεις, απο τα παιδια των συναδελφων των γονιων σου, κλπ κλπ.
Νομιζω αυτο μάς λείπει, το να ανηκουμε σε μια ομάδα/παρεα που να μας δινει μια ταυτοτητα, την αισθηση οτι ανηκουμε καπου.
Αυτο ειναι δικη σου κριση αγαπητη νηματοθετρια! και μαλιστα αρνητικη κριση που σε υπονομευει...
Αμα σκεφτεσαι ετσι, τοτε εκ των προτερων εισαι προκατειλημμενη για το πως σκεφτονται οι αλλοι και σε αντιμετωπιζουν...μονη σου σκαβεις το λακκο σου...
χεστηκαν οι αλλοι να κατσουν να σκεφτουν τωρα γιατι και αν ειμαι μονη μου, ή αν περναω καλά με τη σχεση που εχω!
θεματοθετρια εσενα τ προβλημα σ τωρα ειναι οτι δεν εχεις ερωτικο συντροφο η οτι οι φιλοι σ δεν βγαινουν αρκετα τωρα και δεν εχεις φιλους να βγεις?
Ναιιιιιιιιιι !! πόσο ικανος εισαι να αφομοιωνεσαι στην ομάδα...
Και μετα πιστευω οτι τα στεκια παιζουν ρολο! οι ομαδες αυτες εχουν στεκια... το θεμα ειναι να ξεκαθαρισουμε σε τι ομαδα θελουμε να ανηκουμε και μετα σε ποια στεκια συχναζουν, και μετα κανεις την προσπαθεια να ενταχθεις στην ομαδα και να αφομοιωθεις...
Ο συντροφος ειναι το προβλημα.Απο τους φιλους αναμενομενα ειναι αυτα.Δεν περιμενω απο οικογενειαρχες πχ να εχουν ορεξη να βγαινουμε 2 φορες τη βδομαδα για ξενυχτι οπως θα θελα εγω να κανω.
Γενικα το ξερω οτι ο κοσμος χεστηκε κ δεν τον απασχολει τι κανω και πως ειμαι....οχι μονο εγω γενικα...η αδιαφορια και το να μη σκεφτεσαι τον αλλον ειναι σημειο των καιρων.
Παρτο λογικα.Ειναι δυνατον 6 χρονια ενας ανθρωπος να εχει ιδια σταση παντου. πχ αμυντικη? Ψαχνουμε να βρουμε που εφταιξα εγω; Προσπαθω να με διορθωνω καθημερινα και να γινομαι καλυτερη δεν ειμαι τελεια αλλα ξαναλεω.Δε βρισκουν σχεση οι τελειοι και αυτοι που το "χειριζονται"καλυτερα.Εινα� � θεμα τυχης καθαρα.Ψαχνω απλα να βρω μια λυση να αντιμετωπησω ενα προβλημα που παιζει σοβαρα να μη ληθει ποτε.
Να βρω δηλαδη το ψυχικο σθενος να κανω κι αλλο κουραγιο.Κι αλλη υπομονη και καποια στιγμη να νιωσω καλα χωρις καποιον. Υπαρχουν ανθρωποι που το εχουν καταφερει, τους θαυμαζω και θελω να γινω σαν αυτους. Τελοσπαντων, ευχαριστω κ παλι για τις απαντησεις.Τροφη για σκεψη ολα οσα λεμε.
δεν υπαρχουν τελειοι και μπαζα...
στις ανθρωπινες σχεσει ολα εινα εξελιξιμα πιστευω...
δεν εχω καταλαβει ΤΙ ΣΤΑΝΤΑΡΝΤΣ ΕΧΕΙΣ?
εγω πχ θελω καποιον στην ηλικια μου, που να εχει σπουδασει, να δουλευει, και να ειναι ανεξαρτητος απο γονεις! δηλαδη οχι αγραμματος, οχι τεμπελης, οχι μαμακιας!!!! αμα εχει και καλό χαρακτήρα, προσγειωμενος, ενταξει θα εχω χτυπησει το τζακποτ!!! :)
Μα τα εγραψα πιο πανω και σε πολλες σελιδες εδω μεσα.